Εργασιακός εκφοβισμός και κακοποίηση

Δούλευα μέχρι πρόσφατα ως αποκλειστική σε δημόσιο νοσοκομείο, προσωρινά μέχρι να ολοκληρώσω τις σπουδές μου επειδή είχα και ένα πτυχίο νοσηλευτικής. Πέρασα τα πάνδεινα και αναγκάστηκα να παραιτηθώ. Οι μεγαλύτερες σε ηλικία συνάδελφοι και πιο παλιές είτε δεν μου μιλούσαν καθόλου και με απέκλειαν είτε μιλούσαν άσχημα για μένα και πίσω από την πλάτη μου ή και μπροστά μου (τόσο πολύ δεν τους ενδιέφερε να με πληγώσουν). Μια από αυτές με έστειλε σε δικό της πελάτη. Μόλις τελείωσα την δουλειά μου ζήτησε να της δώσω την απόδειξη μου και να πάρει αυτή τα λεφτά μου από τον πελάτη και να μου τα δώσει μετά. Δεδομένου του εχθρικού περιβάλλοντος δεν την εμπιστεύτηκα και της φώναζα ότι θέλω τα χρήματα μου. Με είπε φιλοχρήματη ενώ της ζήτησα συγγνώμη.
Το μόνιμο προσωπικό δεν μας έδινε σεντόνια για τους ασθενείς ούτε υγειονομικό υλικό, μου μιλούσανε υποτιμητικά. Δεν μας άφηναν να χρησιμοποιούμε την τουαλέτα και τα αποδυτήρια. Με έστειλαν σε άτομο με λοιμώδες νόσημα ενώ δεν ήθελε να το αναλάβει καμία άλλη και χωρίς να με ενημερώσουν για να λάβω τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Ευτυχώς που προσέχω πάντα.
Το ποτήρι ξεχείλισε όταν ένα πρωί και ενώ έφευγα από κουραστική νυχτερινή βάρδια, η τομεάρχισσα μου επιτέθηκε λεκτικά επειδή φορούσα μαύρη στολή αντί για γκρι. Δεν πρόλαβα να σιδερωσω λόγω φόρτου εργασίας και προτίμησα για λόγους υγιεινής να φορέσω μια καθαρή στολή. Δεν την ενδιέφερε. Με προσβαλλε και μου φώναζε μπροστά σε κόσμο. Μόνο σε εμένα, οι άλλες φοράνε ό,τι στολές θέλουν. Και το είπε και στην διεύθυνση του νοσοκομείου. Τώρα έμεινα χωρίς δουλειά, χωρίς να φταίω σε τίποτα. Η επιβεβαίωση ότι δεν είμαι υπερβολική είναι ότι παραιτήθηκε και άλλο άτομο, δεν ήθελε να πει το λόγο. Κόντευα να αρρωστήσω, έκλαιγα κάθε μέρα. Σε εμένα βρήκαν να τα κάνουν όλα αυτά, που έμεινα ορφανή σε μικρή ηλικία και παλεύω μόνη μου. Πήρα και σε γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης αλλά η "ψυχολόγος" μου φώναξε ότι έτσι είναι παντού και πρέπει να δουλεύω και ότι και αυτή ήταν 20 χρόνια σε τοξικό περιβάλλον. Της είπα "το θεωρείτε φυσιολογικό αυτό;" Αν είναι δυνατόν!

Quote:

---

Originally Posted by Χρυσάνθεμο

Δ η "ψυχολόγος" μου φώναξε ότι έτσι είναι παντού και πρέπει να δουλεύω και ότι και αυτή ήταν 20 χρόνια σε τοξικό περιβάλλον. Της είπα "το θεωρείτε φυσιολογικό αυτό;" Αν είναι δυνατόν!

---

καλημερα εγω θα σχολιασω οτι ετσι ειναι ο κοσμος και οχι αλλιως και θα πρεπει να προσαρμοστεις για να επιβιωσεις.
οτι εχεις τελειωσει νοσηλευτικη δειχνει οτι εχεις μυαλο για να το κανεις

Quote:

---

Originally Posted by Χρυσάνθεμο

Δούλευα μέχρι πρόσφατα ως αποκλειστική σε δημόσιο νοσοκομείο, προσωρινά μέχρι να ολοκληρώσω τις σπουδές μου επειδή είχα και ένα πτυχίο νοσηλευτικής. Πέρασα τα πάνδεινα και αναγκάστηκα να παραιτηθώ. Οι μεγαλύτερες σε ηλικία συνάδελφοι και πιο παλιές είτε δεν μου μιλούσαν καθόλου και με απέκλειαν είτε μιλούσαν άσχημα για μένα και πίσω από την πλάτη μου ή και μπροστά μου (τόσο πολύ δεν τους ενδιέφερε να με πληγώσουν). Μια από αυτές με έστειλε σε δικό της πελάτη. Μόλις τελείωσα την δουλειά μου ζήτησε να της δώσω την απόδειξη μου και να πάρει αυτή τα λεφτά μου από τον πελάτη και να μου τα δώσει μετά. Δεδομένου του εχθρικού περιβάλλοντος δεν την εμπιστεύτηκα και της φώναζα ότι θέλω τα χρήματα μου. Με είπε φιλοχρήματη ενώ της ζήτησα συγγνώμη.
Το μόνιμο προσωπικό δεν μας έδινε σεντόνια για τους ασθενείς ούτε υγειονομικό υλικό, μου μιλούσανε υποτιμητικά. Δεν μας άφηναν να χρησιμοποιούμε την τουαλέτα και τα αποδυτήρια. Με έστειλαν σε άτομο με λοιμώδες νόσημα ενώ δεν ήθελε να το αναλάβει καμία άλλη και χωρίς να με ενημερώσουν για να λάβω τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Ευτυχώς που προσέχω πάντα.
Το ποτήρι ξεχείλισε όταν ένα πρωί και ενώ έφευγα από κουραστική νυχτερινή βάρδια, η τομεάρχισσα μου επιτέθηκε λεκτικά επειδή φορούσα μαύρη στολή αντί για γκρι. Δεν πρόλαβα να σιδερωσω λόγω φόρτου εργασίας και προτίμησα για λόγους υγιεινής να φορέσω μια καθαρή στολή. Δεν την ενδιέφερε. Με προσβαλλε και μου φώναζε μπροστά σε κόσμο. Μόνο σε εμένα, οι άλλες φοράνε ό,τι στολές θέλουν. Και το είπε και στην διεύθυνση του νοσοκομείου. Τώρα έμεινα χωρίς δουλειά, χωρίς να φταίω σε τίποτα. Η επιβεβαίωση ότι δεν είμαι υπερβολική είναι ότι παραιτήθηκε και άλλο άτομο, δεν ήθελε να πει το λόγο. Κόντευα να αρρωστήσω, έκλαιγα κάθε μέρα. Σε εμένα βρήκαν να τα κάνουν όλα αυτά, που έμεινα ορφανή σε μικρή ηλικία και παλεύω μόνη μου. Πήρα και σε γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης αλλά η "ψυχολόγος" μου φώναξε ότι έτσι είναι παντού και πρέπει να δουλεύω και ότι και αυτή ήταν 20 χρόνια σε τοξικό περιβάλλον. Της είπα "το θεωρείτε φυσιολογικό αυτό;" Αν είναι δυνατόν!

---

Σίγουρα δεν είναι "φυσιολογική" η απάντηση που σου έδωσε η συγκεκριμένη" ψυχολόγος".
Ίσως να έγινε για καλό όλο αυτό (το να φύγεις από αυτή την δουλειά), για να πας κάπου καλύτερα.. Πάρε μια βαθιά ανάσα και ψάξε και σίγουρα θα βρεις στον τομέα σου. Όταν θα μπορείς οικονομικά πρόσθεσε και τη ψυχοθεραπεία στη ζωή σου για να δυναμώσεις περισσότερο έτσι ώστε να μην επηρεαζεσαι από τέτοιους ανθρώπους.

Γεια σου Χρυσάνθεμο,
Λυπάμαι που πέρασες όλα αυτά και ελπίζω να μην σε πτοήσουν να συνεχίσεις δυναμικά σε επόμενη δουλειά και να αναπτύξεις καλές αντοχές, χωρίς να χάσεις την ανθρωπιά σου και ευαισθησία σου. Δεν είμαι του χώρου αλλά τον γνωρίζω πολύ καλά λόγω δικών μου ανθρώπων που μπαινοβγαιναν σε νοσοκομεία και φίλων μου που δουλεύουν σε αυτά. Σε δημόσια νοσοκομεία, υπάρχουν τρομερά προβλήματα και ελλείψεις σε προσωπικό και άλλα, αυτό γεννά και πολλαπλασιάζει καταστάσεις όπως αυτές που βίωσες και δημιουργεί τοξικό περιβάλλον. Αν είναι ένας πιο φιλότιμος εργαζομενος δυστυχώς εύκολα θα τον χώσουν, θα υπάρξουν αδικίες, σχόλια ιδιαίτερα εάν είναι και πιο καινούριο άτομο στη δουλειά. Θέλει πολλά κοτσια, δε βγαίνεις αλώβητος/η πάντα... Σε καταλαβαίνω που διεκδικησες άμεσα και τα χρήματα σου, δεν ξέρεις ποτέ. Χρειάζεται να φυλάς και τα νώτα σου, δεν σε κάνει φιλοχρηματη αυτό. Δεν θα πω πολλά, μόνο προχωρά και μη μασάς, είναι οι πρώτες σου εμπειρίες κιόλας στην εργασία, θα έχεις και άλλες, αναγκαστικά θα σκληραγωγηθεις περισσότερο, ελπίζω να πέσεις και σε καλύτερο περιβάλλον μελλοντικά. Αφου από μικρή ηλικία πάλεψες, ξέρεις τι θα πει αγώνας, πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις πολύ καλά παρά τις αντίξοες συνθήκες. Οσο για την ψυχολόγο οκ, κάτι μας είπε και αυτή χαίρω πολύ, μην σκέφτεσαι παραπάνω τις κουβέντες της δεν αξίζει.
Καλή δύναμη σου εύχομαι σε ο,τι και αν κάνεις

Σε βρήκαν εύκολη λεία και δεύτερον δεν ήξερες τον τρόπο να τους χειρίζεσαι προς όφελος σου όπως προφανώς άλλοι. Εύκολη λεία είναι αυτοί που φαίνονται αδύνατοι χαρακτήρες, συναισθηματικοί, φοβιτσιάριδες, που σιωπούν, που είναι κλειστοί. Όλα αυτά ή αρκετά απ αυτά μαζί. Δεν μπα να είσαι τυπική και ξεφτέρι στη δουλειά σου θα ξεσπάσουν πάνω σου άμα δουν λάθος εκεί που σε άλλον θα καναν απλά νύξη. Σε έφεραν στα όρια σου, φυσιολογικό είναι.
Μην απελπίζεσαι. Παντού υπάρχει τοξικός κόσμος ο οποίος θα βάλει στο μάτι και θα ενοχλεί αυτούς που του φαίνονται εύκολη λεία. Άμα προσεγγίζεσαι από τέτοια άτομα δείχνε ξύπνια και μη ανεκτική και τότε θα το ξανασκεφτούν αν θα σε προσεγγίσουν ξανά. Εσύ βάζε τον καλύτερο σου εαυτό στη δουλειά σου, τον ευθύ, καλό σου χαρακτήρα και μην φοβάσαι. Έτσι, ότι και να λένε πίσω σου θα καταρρέει. Στο σιβι σου βάλε την υπηρεσία σου εκεί σαν προϋπηρεσία για να μετράει. Άλλωστε κανείς δεν θα ρωτήσει για σένα για κει που ήσουν, και που ξέρεις ακόμα κι αν ρωτήσουν μην παρεξενευτείς να πουν καλές κουβέντες. Μια απόρριψη δεν πρέπει να μας απογοητεύει διότι δεν οφείλεται πάντα σε εμάς αλλά σε δύσκολα άτομα όπως συνέβη με σένα.

Αν μου επιτρέπεις, έχει ένα δίκιο η ψυχολόγος ότι πρέπει να μάθουμε να επιβιώνουμε σε τοξικά εργασιακά περιβάλλοντα. Η εναλλακτική είναι ταμείο ανεργίας. Μάθε να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου, να λες και κανένα όχι, να έχεις ευγενικό θράσος ή αν χρειαστεί να μιλήσεις στον ίδιο τόνο. Δεν υπάρχουν φιλίες στον χώρο εργασίας, με ένα-δυο εξαιρέσεις. Στον χώρο εργασίας σου αντιμετωπίζεις τον άλλο ως συνάδελφο/προϊστάμενο/υφιστάμενο και του φέρεσαι τυπικά και ευγενικά αποφεύγοντας κλίκες και πηγαδάκια. Ακόμα κι αν με κάποιους δεν ταιριάζετε σαν χαρακτήρες και σαν ιδιοσυγκρασία, πρέπει να είσαι σε θέση να συνεργαστείς μαζί τους. Αυτά που περιγράφεις, είναι οι καθημερινές μικροπρέπειες ορισμένων εργαζομένων που στο παίζουν "ο παλιός" λες και είστε στον στρατό. Εννοείται ότι σε extreme καταστάσεις που γίνονται επαναλαμβανόμενα, πρώτα προειδοποιείς και αν συνεχίσει, κάνεις καταγγελία.