Φοβάμαι να μείνω μόνη

Παρατηρώ ότι όσο με ψαχουλεύω τόσο βρίσκω πράγματα. Προσφάτως συνειδητοποίησα ότι φοβάμαι να μείνω μόνη μου. Υπήρξα ένα παιδί μέχρι την ηλικία που έφυγα να σπουδάσω που πέρασα πολύ όμορφα χρόνια με τους γονείς μου και πολύ δεμένα. Απο φοιτήτρια φοβόμουν να μείνω μόνη μου όμως θες το νεανικό της ηλικίας (?) δεν ήταν παρά πολύ έντονο, είχα όμως πάντα αίσθηση του φόβου και του κινδύνου επειδή ήμουν μακριά από τους δικούς μου.
Τώρα είμαι 31, παντρεμένη στην ίδια πόλη με τους γονείς μου και μένουμε με τον άντρα μου περίπου 5-10 λεπτά μακριά απο εκείνους με το αμάξι. Όταν είμαι μόνη μου σπίτι πολλές φορές λόγω του άγχους υγείας που έχω με πιάνουν διάφορα. Κλαίω, φοβάμαι ότι κάτι θα πάθω, πριν από λίγο πχ ήμουν ξαπλωμένη και ένιωσα έντονη ζαλάδα ανάσκελα και έπαθα πανικο ότι κάτι σοβαρό έχω και θα πεθάνω. Όταν είμαι έξω και έχει πολύ κόσμο πάλι το παθαίνω. Δυσκολεύομαι να είμαι με πολύ κόσμο είτε σε ανοιχτό είτε σε κλειστό χώρο γιατί φοβάμαι μην νιώσω αδιαθεσία και γίνω ρεζίλι ή πεθάνω και με δουν και γελάνε ή πεθάνω. Τι είναι αυτό; Γιατί μου συμβαίνει;

πηγαίνεις σε κάποιο ψυχολόγο.. ?

όταν λες οτι πέρασες '' πολύ δεμένα '' με τους δικούς σου μέχρι να σπουδάσεις, εννοείς ήταν πολύ και πολύ υπερπροστατευτικοί ?
άρα ουσιαστικά αφού έφυγες για σπουδές λες, έμενες μόνη και μετά παντρεύτηκες.. Το διάστημα που ήσουν φοιτήτρια και μετέπειτα υπήρχε καθημερινή επικοινωνία με τους δικούς σου, '' έλεγχος '' κτλ.. ? Αυτό το άγχος ότι θα πάθεις κάτι, το έχεις μόνο όταν είσαι μακρυά απο τους δικού σου ? δηλαδή αν βγείς με τη μαμά σου δεν θα νιώθεις έτσι? ενώ αντίθετα αν βγείς με κάποιον άλλον πχ με τον άντρα σου νιώθεις το ίδιος άγχος ? Συγνώμη αν έκανα πολλές ερωτήσεις, απλά για να καταλάβω..

Quote:

---

Originally Posted by Marylou25

πηγαίνεις σε κάποιο ψυχολόγο.. ?

όταν λες οτι πέρασες '' πολύ δεμένα '' με τους δικούς σου μέχρι να σπουδάσεις, εννοείς ήταν πολύ και πολύ υπερπροστατευτικοί ?
άρα ουσιαστικά αφού έφυγες για σπουδές λες, έμενες μόνη και μετά παντρεύτηκες.. Το διάστημα που ήσουν φοιτήτρια και μετέπειτα υπήρχε καθημερινή επικοινωνία με τους δικούς σου, '' έλεγχος '' κτλ.. ? Αυτό το άγχος ότι θα πάθεις κάτι, το έχεις μόνο όταν είσαι μακρυά απο τους δικού σου ? δηλαδή αν βγείς με τη μαμά σου δεν θα νιώθεις έτσι? ενώ αντίθετα αν βγείς με κάποιον άλλον πχ με τον άντρα σου νιώθεις το ίδιος άγχος ? Συγνώμη αν έκανα πολλές ερωτήσεις, απλά για να καταλάβω..

---

Εννοώ ότι είχαμε και έχουμε μια καταπληκτική σχέση με τους γονείς μου και θεωρώ τον εαυτό μου ένα πολυ τυχερό παιδι και στη μικρή ηλικία και μεγαλώνοντας. Το άγχος αυτό το έχω με οποιονδήποτε πλέον. Έχω άγχος υγείας, φοβάμαι ότι κάτι θα πάθω κ ανάλογα την περίοδο η σκέψη μου γυρνάει στο αν θα μείνω μόνη ή αν θα είμαι με κόσμο. Δεν τα έχω όλα ταυτόχρονα. Όχι δεν πάω πλέον σε ψυχολόγο.
Μπορεί να το νιώσω και με τη μαμά μου αλλά και με τον άντρα μου και μόνη μου και σε άσχετες στιγμές.

χμμ κατάλαβα.. τότε δεν ξέρω τι να σου πω, αλλά όταν ξεκίνησε αυτό, μήπως συνέβει κάτι, κάποιο στρεσογόνο γεγονός ?

Quote:

---

Originally Posted by Marylou25

χμμ κατάλαβα.. τότε δεν ξέρω τι να σου πω, αλλά όταν ξεκίνησε αυτό, μήπως συνέβει κάτι, κάποιο στρεσογόνο γεγονός ?

---

Αυτό προσπαθώ να σκεφτώ αλλά δε μου έρχεται κάτι... Ξεκίνησε πολλά πολλά χρόνια πριν... Κ όταν με βρίσκει ευάλωτη, χτυπάει εκεί. Δεν ξέρω τι να κάνω, μου γιγαντώνει το φόβο εκείνη την ώρα.

ο ψυχολόγος που πήγαινες τι σου έλεγε ?.. όταν σου συναίβει τι πρώτη φορά, κάποιες μέρες πριν μήπως είχε συμβεί κάτι ?

Quote:

---

Originally Posted by Marylou25

ο ψυχολόγος που πήγαινες τι σου έλεγε ?.. όταν σου συναίβει τι πρώτη φορά, κάποιες μέρες πριν μήπως είχε συμβεί κάτι ?

---

Δεν το είχαμε συζητήσει αυτό. Γενικά δε βοηθήθηκα εγώ από την ψυχοθεραπεία. Δύο φορές έκανα μέσα στα χρόνια αλλά δεν είδα καλό. Δεν είναι πάντα η λύση αυτή πιστεύω πλέον. Την πρώτη φορά που συνέβη πάνε πολλά χρόνια έκτοτε ήμουν φοιτήτρια, δε θυμάμαι να είχα κάτι πριν. Και τότε λόγω ηλικίας δεν έδινα και σημασία. Όμως παρατηρώ ότι φοβάμαι να είμαι μόνη μου για ώρες κάπου. Σκέφτομαι ότι κάτι μπορεί να πάθω.