Απόγνωση…

Από το 2018 παλεύω με την κατάθλιψη και την γαδ. Αυτό το καλοκαίρι περνάω το 3 καταθλιπτικό μου επεισόδιο. Ολα μαύρα όλα χάλια. Δε θα φύγει ποτέ αυτό το τέρας από πάνω μου. Είναι σε μια γωνιά και παραμονεύει. Μια πάνω μια κάτω. Δεν υπάρχει χειρότερη αρρώστια από αυτή για μένα. Σε κατατρώει. Είμαι σε αλλαγή αγωγής ταυτόχρονα και περιμένω να ξανασηκωθώ. Εύχομαι να γίνει σύντομα γιατί δεν έχω άλλες αντοχές. Μακάρι να μην υπήρχαν οι ψυχικές ασθένειες…Μόνο όσοι τα περνάμε ξέρουμε τι γολγοθά ανεβαίνουμε…

Και εμένα τότε που είχα περάσει κατάθλιψη.. Καλοκαίρι άρχισε.. Πιστεύω παίζει σημαντικό ρόλο η εποχή- η στιγμή. Μεγαλώνουμε με κάποιες σταθερές καταστάσεις. Καλοκαίρι όλοι πάνε διακοπές, βγαίνουν με φίλους. Χριστούγεννα και Πάσχα μαζευόμαστε όλοι διασκεδάζουμε. Σεπτέμβρης αρχή για αλλαγές επειδή είναι μετά το καλοκαίρι. Γενάρης, αρχή του χρόνου, άρα καινούργιοι στόχοι. Και όλα αυτά μέσα στο κεφάλι μας να μας γεμίζουν.. Μας έχουν περάσει όλο αυτό το "πρέπει να είσαι έτσι" αυτές τις περιόδους αλλά δεν ισχυει..

Βρες πράγματα που γεμίζουν μόνο εσένα, κάνε πράγματα που να σε ευχαριστούν, να σου ταιριάζουν. Να είσαι καλά εσύ.
Ξερω πως αυτό που περνάς τώρα είναι δύσκολο, χρειάζεται πείσμα και υπομονή.

Quote:

---

Originally Posted by MK.89

Από το 2018 παλεύω με την κατάθλιψη και την γαδ. Αυτό το καλοκαίρι περνάω το 3 καταθλιπτικό μου επεισόδιο. Ολα μαύρα όλα χάλια. Δε θα φύγει ποτέ αυτό το τέρας από πάνω μου. Είναι σε μια γωνιά και παραμονεύει. Μια πάνω μια κάτω. Δεν υπάρχει χειρότερη αρρώστια από αυτή για μένα. Σε κατατρώει. Είμαι σε αλλαγή αγωγής ταυτόχρονα και περιμένω να ξανασηκωθώ. Εύχομαι να γίνει σύντομα γιατί δεν έχω άλλες αντοχές. Μακάρι να μην υπήρχαν οι ψυχικές ασθένειες…Μόνο όσοι τα περνάμε ξέρουμε τι γολγοθά ανεβαίνουμε…

---

Γιατί σε πιάνει καλοκαίρι έχεις αναρωτηθεί;
Αγωγή παίρνεις;
Κάνεις τίποτα όλη μέρα η σπίτι; Αυτό είναι το χειρότερο να ξέρεις.
Στα άλλα συμφωνώ, μόνο όσοι περνάμε ψυχικές ασθένειες ξέρουμε τι είναι.

Υπάρχουν αιτίες πίσω από την κατάθλιψη, κι αυτές είναι βιωματα άσχημα. Δεν έχει σχέση με οργανικά αίτια. Αυτή είναι η άποψη μου.
Κάποια περιστατικά ή ένας λάθος τρόπος ζωής, στιγμάτισαν τον ψυχικό κόσμο του ατόμου, δηλαδή τον πλήγωσαν και τελική έκφραση αυτού είναι η κατάθλιψη.
Είτε κάνεις πράγματα που ανατρέπουν τις αιτίες είτε πράγματα τα οποία σε κάνουν να ξεφεύγεις. Το καλύτερο είναι το πρώτο πχ να γίνεις πιο δυναμικός, πιο κοινωνικός, με απτά αποτελέσματα, να ασχοληθείς επιτέλους με το επάγγελμα ή τις σπουδές που δεν έκανες ή εγκατέλειψες. Το να πάω ταξίδια ή να βγαίνω σε κλαμπ ή να ασχολούμε με αθλήματα βοηθάνε πολύ αλλά η πρωταρχική αιτία έμεινε.
Τα φάρμακα είναι για να καταλαγιάζουν τα αισθήματα. Το βαθύ αίσθημα λύπης να το μετατρέπουν σε μπαγλάρωμα. Δυστυχώς όμως χρειάζονται και οι πράξεις.
Δυστυχώς ένα άτομο με κατάθλιψη το αποφεύγουν διότι αυτό φαίνεται στο πρόσωπο και στη συμπεριφορά του. Άρα πως θα κάνεις τα νέα ξεκινήματα που ανατρέπουν τις αιτίες ή πράγματα που σε κάνουν να ξεφύγεις!
Την απόγνωση τη θεωρώ όψη ή κομμάτι, σίγουρα κάτι αλληλένδετο με την κατάθλιψη.
Μεγάλη ωφέλεια είναι να βρεις άτομα που σε καταλαβαίνουν και με τον τρόπο τους σου δίνουν θάρρος και θετική ενέργεια καθώς και πράγματα σαν αυτά που είπα.
Ελπίζω ναι σαι μικρός στην ηλικία φίλε, τουλάχιστον για νέες αρχές παρά τα όσα ψυχικά σε βασανίζουν.

Είμαι σε αλλαγή αγωγής. Προσπαθώ με το ζόρι και βγαίνω λίγο έξω πάω για μπάνιο στην θάλασσα το μόνο που με ηρεμεί.

Είμαι γυναίκα 34 χρονών. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είμαι καταθλιπτική κ αγχώδης. Σα να γεννήθηκα έτσι. Δουλειά έχω,σύντροφο έχω ανθρώπους που να νοιάζονται έχω δίπλα μου.

Quote:

---

Originally Posted by MK.89

Είμαι γυναίκα 34 χρονών. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είμαι καταθλιπτική κ αγχώδης. Σα να γεννήθηκα έτσι. Δουλειά έχω,σύντροφο έχω ανθρώπους που να νοιάζονται έχω δίπλα μου.

---

Με το γιατρό σου συζήτησες εάν το θέμα αυτό το έφερες μαζί σου ως γονίδιο, ως μέρος του dna σου?

Είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση που μόνο όσοι την έχουν βιώσει μπορούν να σε καταλάβουν. Είναι κρίμα πραγματικά να βλέπεις νέους ανθρώπους να παλεύουν με προβλήματα που παρέπεμπαν σε μεγαλύτερες ηλικίες άλλα χρόνια. Κάνεις και ψυχοθεραπεία; Έχετε εντοπίσει με τον ψυχίατρο τις αιτίες; Είπες ότι σε ηρεμεί κάπως η θάλασσα. Άλλες δραστηριότητες που έχεις παρατηρήσει να σε τονώνουν έχεις; Ευτυχώς έχεις ανθρώπους δίπλα σου να σου σταθούν, ελπίζω να σε στηρίζει ο σύντροφός σου και να σε βοηθάει και εύχομαι και στη δουλειά σου το περιβάλλον να είναι υποστηρικτικό.

Quote:

---

Originally Posted by Joanna8

Είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση που μόνο όσοι την έχουν βιώσει μπορούν να σε καταλάβουν. Είναι κρίμα πραγματικά να βλέπεις νέους ανθρώπους να παλεύουν με προβλήματα που παρέπεμπαν σε μεγαλύτερες ηλικίες άλλα χρόνια. Κάνεις και ψυχοθεραπεία; Έχετε εντοπίσει με τον ψυχίατρο τις αιτίες; Είπες ότι σε ηρεμεί κάπως η θάλασσα. Άλλες δραστηριότητες που έχεις παρατηρήσει να σε τονώνουν έχεις; Ευτυχώς έχεις ανθρώπους δίπλα σου να σου σταθούν, ελπίζω να σε στηρίζει ο σύντροφός σου και να σε βοηθάει και εύχομαι και στη δουλειά σου το περιβάλλον να είναι υποστηρικτικό.

---

Ο σύντροφος μου με στηρίζει άπειρα κ με την δουλειά μου δεν έχω κανένα πρόβλημα. Το 2018 διαγνώστηκα με σκλήρυνση κατά πλάκας από εκεί έπαθα το πρώτο επεισόδιο. Αλλά από 17 χρονών είχα κρίσεις πανικού και άγχος. Ολο αυτό συσσωρεύτηκε κ ξέσπασε σε αυτοάνοσο κ μετά ήρθε κ η κατάθλιψη. Από πάντα τα έβαζα όλα μέσα μου κ ήμουν ευαίσθητη. Ψυχοθεραπεία έκανα κάποιες συνεδρίες με δυο διαφορετικούς ψυχολόγους αλλά δε μου πρόσφεραν τίποτα.