Πότε πρέπει κάποιος να πάει σε ψυχολόγο;

Γεια σας ειμαι καινουριος στο forum κ ειπα κ εγω να γραψω να πω τον πονο μου.
Ειμαι 25 χρονων κ εχω ΙΨΔ και Κοινωνικη Φοβια..Οι δυο αυτες ασθενειες εμφανιστηκαν μαζι περιπου πριν 10 χρονια.Για να πω την αληθεια ακομα δεν ξερω αν η ιψδ εμφανιστηκε λογω κοινωνικης φοβιας ή το αντιθετο.Οταν αρχισε η ιψδ θα μπορουσα να πω οτι η μορφη της ηταν καπως βαρια ,δλδ ειχα αρκετες ιδεοψυχαναγκαστικες συμπεριφορες κατα την διαρκεια της ημερας,ηταν εντονες κ αφιερωνα αρκετο χρονο για να τις ξεπερασω σε σημειο που με εμποδιζαν να κανω αλλα σημαντικα κ απαραιτητα πραγματα οπως το να διαβασω για το σχολειο.Ή επισης δεν εκανα πολλα πραγματα που θα ηθελα για τον εαυτο μου και για την διασκεδαση μου λογο του οτι δεν ειχα χρονο εξαιτιας της ιψδ.Και πανω απο ολα αυτα ειχα και την κοινωνικη φοβια η οποια ηταν επισης σε μεγαλο βαθμο.Φοβομουνα να κανω πραγματα που ειχαν οποιαδηποτε σχεση με κοινωνικες δραστηριοτητες οπως το πολυ απλο να βγω με τους φιλους μου για καφε και τετοια παρομοια.Οταν ερχοτανε το παρασκευοσαββατοκυριακο που ολοι βγαινανε εγω παντα ημουνα σπιτι μονος.Το μονο που εκανα ητανε να πηγαινω στο σχολειο ή στην σχολη και ακομα και εκει αγχωνομουνα.
Ομως η κατασταση της ιψδ και της κοινωνικης φοβιας μου ευτυχως καλυτερευσε.Απο ενα σημειο κ μετα αφου εμφανιστηκανε αρχισα σιγα σιγα να γινομαι καλυτερα καθως προσπαθουσα να τις ξεπερασω.Δεν ηθελα με τιποτα να παω σε ψυχολογο κ ουτε να παρω φαρμακα και ετσι δεν πηρα.Εχω μια ισως λαθος αντιληψη για τους ψυχολογους και τα φαρμακα αλλα πιστευω οτι ειναι εντελως η τελευταια λυση που θα μπορουσα να δοκιμασω.Θα εκανα τα παντα για να τα αποφυγω οπως και εκανα.Μου ειχανε σπασει τα νευρα και ετσι το παλεψα μονος μου οσο μπορουσα μεχρι που σε καποια φαση συγκρινα τον εαυτο μου τωρα σε σχεση με το πως ημουνα πριν μερικα χρονια κ ειδα οτι ειμαι πολυ καλυτερα.Ειχα πεισμωσει κ εκανα την προσπαθεια μου.Δεν λεω οτι τα εχω ξεπερασει τελειως.Εχω ακομα και ιψδ και κοινωνικη φοβια αλλα και τα δυο ειναι σε βαθμο που μου επιτρεπουνε μια καθημερινοτητα σε ενα φυσιολογικο επιπεδο.Αφιερωνω πολυ λιγο εως ελαχιστο χρονο στην ιψδ καθε μερα και ετσι δεν με επιρεαζει πλεον ιδιαιτερα.Επισης βλαινω εξω πολυ συχνα με φιλους κ κανω πολλα πραγματα πλεων χωρις να πιεζομαι. Βεβαια ακομα αγχωνομαι σε καταστασεις ή οταν γνωριζω κοσμο αλλα το παλευω και προσπαθω να πιεζομαι ωστε να μην με νικαει ο φοβος μου κ να βγαινω οσο πιο πολυ μπορω.Αν και μαλλον δεν εχω ξεπερασει και σε τοσο ικανοποιητικο βαθμο την κοινοκη φοβια μου...ακομα κολαω σε πολλα πραγματα.Αυτα. :)
Αυτο που θα ηθελα να ρωτησω ειναι το ποτε καποιος θα πρεπει να παει σε ψυχολογο και να παρει φαρμακα;Ποιο ειναι δλδ το σημειο που καποιος λεει στον εαυτο του «ναι οκ τωρα πρεπει να το κανω!»Ποια και ποτε ειναι αυτη η λεπτη γραμμη που την ξεπερνας κ λες οτι θα το κανεις;Το ρωταω αυτο γιατι οπως προανεφερα εγω ποτε δεν ηθελα να το κανω και ελπιζο να μην το κανω ποτε.Σε σχεση με τον ψυχολογο/ψυχιατρο ισως επειδη και λογω κοινωνικης φοβιας κατα καποιον τροπο φοβομουνα και σε σχεση με τα φαρμακα απλα δεν ηθελα να τα βαλω στον οργανισμο μου λογω τυχων παρενεργειων(Δεν θελω να παρεξηγηθω.Ειναι καθαρα η δικη μου αποψη απο τα προσωπικα μου βιωματα).Ποτε λοιπον πρεπει καποις να το κανει και με ποια αφορμη;Οταν καποιος εχει κανει τα παντα για να ξεπερασει αυτο που εχει και δεν τα εχει καταφερει;Οταν απλα καποιος δεν εχει την δυναμη;Οταν καποιος απλα εχει κουραστει;Ισως ειναι απλα η ευκολη λυση;Βαζω λοιπον το ερωτημα και ελπιζω να μου απαντησετε.Το ερωτημα ειναι γενικο κ οχι απαραιτητα σε σχεση με εμενα.Πειτε μου κ εσεις πως το βλεπετε και ποτε και αν και γιατι τελικα πηγατε.Ευχαριστω! :)

Όταν το πρόβλημα που αντιμετωπίζει επιδρά με αρνητικό τρόπο στον ίδιο,στην καθημερινότητά του,στις διαπροσωπικές του σχέσεις,στο κοινωνικοεπαγγελματικό του περιβάλλον.Όταν οι δραστηριότητές του προσαρμόζονται με την ασθένεια και όχι με τις επιλογές του ίδιου.Να σου δώσω ένα μικρό παράδειγμα.Ένας αγοραφοβικός,στην προσπάθειά του να αποφύγει την έκθεσή του σε στρεσογόνους παράγοντες,απομονώνεται συχνά στο σπίτι,αποφεύγει κάθε έξοδο απ\'αυτό.Έτσι κατορθώνει μεν να κερδίσει στον αγώνα κατά του άγχους,αλλά η νίκη είναι πύρρεια,καθώς έτσι περιορίζει τον κόσμο του,στερείται του δικαιώματος συμμετοχής και αλληλεπίδρασης με το κοινωνικό σύνολο και βλάπτονται έντονα οι διαπροσωπικές του σχέσεις.

Καταλαβαίνεις λοιπόν,πως κάποιες φορές ακόμη κι αν ο ίδιος επιμένει πως είναι μια χαρά,στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου,αντίθετα η αποφυγή της έκθεσης στο γίγνεσθαι στης καθημερινότητας,του δημιουργεί στερήσεις και τον εμποδίζει να εξελιχθεί.

Γενικά,όταν υπάρχει ανισορροπία θα ήταν μία απάντηση\"ομπρέλλα\"κατά την προσωπική μου άποψη.Επίσης,αν την ανισορροπία αυτή δεν την αναγνωρίζει ο ίδιος ο ασθενής,τότε θα ήταν καλό αν μπορούσε να τον ωθήσει στο να στραφεί σε βοήθεια από ειδικό το οικογενειακό ή φιλικό του περιβάλλον.

Quote:

---

Originally posted by Cloud
Αυτο που θα ηθελα να ρωτησω ειναι το ποτε καποιος θα πρεπει να παει σε ψυχολογο και να παρει φαρμακα;Ποιο ειναι δλδ το σημειο που καποιος λεει στον εαυτο του «ναι οκ τωρα πρεπει να το κανω!»Ποια και ποτε ειναι αυτη η λεπτη γραμμη που την ξεπερνας κ λες οτι θα το κανεις;Το ρωταω αυτο γιατι οπως προανεφερα εγω ποτε δεν ηθελα να το κανω και ελπιζο να μην το κανω ποτε.Σε σχεση με τον ψυχολογο/ψυχιατρο ισως επειδη και λογω κοινωνικης φοβιας κατα καποιον τροπο φοβομουνα και σε σχεση με τα φαρμακα απλα δεν ηθελα να τα βαλω στον οργανισμο μου λογω τυχων παρενεργειων(Δεν θελω να παρεξηγηθω.Ειναι καθαρα η δικη μου αποψη απο τα προσωπικα μου βιωματα).Ποτε λοιπον πρεπει καποις να το κανει και με ποια αφορμη;Οταν καποιος εχει κανει τα παντα για να ξεπερασει αυτο που εχει και δεν τα εχει καταφερει;Οταν απλα καποιος δεν εχει την δυναμη;Οταν καποιος απλα εχει κουραστει;Ισως ειναι απλα η ευκολη λυση;Βαζω λοιπον το ερωτημα και ελπιζω να μου απαντησετε.Το ερωτημα ειναι γενικο κ οχι απαραιτητα σε σχεση με εμενα.Πειτε μου κ εσεις πως το βλεπετε και ποτε και αν και γιατι τελικα πηγατε.Ευχαριστω! :)

---

Καλως ήρθες Cloud:)

το ποτε \"πρεπει\" ειναι διαφορετικο για ολους μας. Νομιζω ο καθενας θα εθετε διαφορετικα το \"πρεπει να παω τωρα\". Ακομα κ το \"πρεπει\" μπορει να μην υφισταται καν. Κ το \"τώρα\" μπορει να μετατίθεται. Δεν νομιζω να ειναι κατα κανονα μια ευκολη υποθεση. Κι αυτο γιατι προυποθετει κατι σκληρο: παραδοχη μιας σημαντικης αδυναμιας μας. Ματαιωση, αποτυχια. Κ οπως μεγαλωνουμε, αν κατι μαθαινουμε να αποστρεφομαστε ειναι την αδυναμια, την αποτυχια, το λαθος.

Παρολα αυτα, πιστευω πώς το να δει ο καθενας μας τις ελλειψεις του, ποσο μαλλον να μιλησει για αυτες κ να κανει κατι για αυτες στην πορεια ειναι ο μονος τροπος για να τις ξεπερασει και να εξελιξει τον εαυτο του.

Κ επειδη ρωτας κ για προσωπικες εμπειριες, ας πω κι εγω την δικη μου. Ξεκινησα ψυχοθεραπεια, οταν ενιωσα εντελως ανεπαρκης, σαν να αγγιζα πατο.Οταν εβλεπα οτι χανω τον εαυτο μου κ αυτο που εβρισκα δεν το αναγνωριζα ως κατι δικο μου. Μου ήταν απο τα πιο δυσκολα εγχειρηματα το να φτασω στο γραφειο της ψυχοθεραπευτριας. Κυριολεκτικα κ μεταφορικα.

Rain και Sofia ευχαριστω για τις απαντησεις!
Πιστευω και εγω οπως λετε και εσεις οτι δεν ειναι το ιδιο για ολους το «πότε» και επισης αν φτασει κανεις σε σημειο που δεν μπορει να εχει μια φυσιολογικη καθημερινοτητα τοτε πρεπει να ζητησει βοηθεια.Αν και εγω οπως ειπα δεν καταφερα να το κανω. :-P
Sofia τελικα σε βοηθησε το γεγονος οτι πηγες σε ψυχοθεραπευτρια και εκανες ψυχοθεραπεια;Αξιζε τον κοπο και το οτι πιεστικες για να πας;Πιστευεις οτι αν δεν πηγαινες δεν θα καταφερνες να βρεις την δυναμη να γινεις καλυτερα απο μονη σου και ετσι κατα καποιον τροπο \"αναγκαστηκες\";

Quote:

---

Originally posted by Cloud
Γεια σας ειμαι καινουριος στο forum κ ειπα κ εγω να γραψω να πω τον πονο μου.
Ειμαι 25 χρονων κ εχω ΙΨΔ και Κοινωνικη Φοβια..Οι δυο αυτες ασθενειες εμφανιστηκαν μαζι περιπου πριν 10 χρονια.Για να πω την αληθεια ακομα δεν ξερω αν η ιψδ εμφανιστηκε λογω κοινωνικης φοβιας ή το αντιθετο.Οταν αρχισε η ιψδ θα μπορουσα να πω οτι η μορφη της ηταν καπως βαρια ,δλδ ειχα αρκετες ιδεοψυχαναγκαστικες συμπεριφορες κατα την διαρκεια της ημερας,ηταν εντονες κ αφιερωνα αρκετο χρονο για να τις ξεπερασω σε σημειο που με εμποδιζαν να κανω αλλα σημαντικα κ απαραιτητα πραγματα οπως το να διαβασω για το σχολειο.Ή επισης δεν εκανα πολλα πραγματα που θα ηθελα για τον εαυτο μου και για την διασκεδαση μου λογο του οτι δεν ειχα χρονο εξαιτιας της ιψδ.Και πανω απο ολα αυτα ειχα και την κοινωνικη φοβια η οποια ηταν επισης σε μεγαλο βαθμο.Φοβομουνα να κανω πραγματα που ειχαν οποιαδηποτε σχεση με κοινωνικες δραστηριοτητες οπως το πολυ απλο να βγω με τους φιλους μου για καφε και τετοια παρομοια.Οταν ερχοτανε το παρασκευοσαββατοκυριακο που ολοι βγαινανε εγω παντα ημουνα σπιτι μονος.Το μονο που εκανα ητανε να πηγαινω στο σχολειο ή στην σχολη και ακομα και εκει αγχωνομουνα.
Ομως η κατασταση της ιψδ και της κοινωνικης φοβιας μου ευτυχως καλυτερευσε.Απο ενα σημειο κ μετα αφου εμφανιστηκανε αρχισα σιγα σιγα να γινομαι καλυτερα καθως προσπαθουσα να τις ξεπερασω.Δεν ηθελα με τιποτα να παω σε ψυχολογο κ ουτε να παρω φαρμακα και ετσι δεν πηρα.Εχω μια ισως λαθος αντιληψη για τους ψυχολογους και τα φαρμακα αλλα πιστευω οτι ειναι εντελως η τελευταια λυση που θα μπορουσα να δοκιμασω.Θα εκανα τα παντα για να τα αποφυγω οπως και εκανα.Μου ειχανε σπασει τα νευρα και ετσι το παλεψα μονος μου οσο μπορουσα μεχρι που σε καποια φαση συγκρινα τον εαυτο μου τωρα σε σχεση με το πως ημουνα πριν μερικα χρονια κ ειδα οτι ειμαι πολυ καλυτερα.Ειχα πεισμωσει κ εκανα την προσπαθεια μου.Δεν λεω οτι τα εχω ξεπερασει τελειως.Εχω ακομα και ιψδ και κοινωνικη φοβια αλλα και τα δυο ειναι σε βαθμο που μου επιτρεπουνε μια καθημερινοτητα σε ενα φυσιολογικο επιπεδο.Αφιερωνω πολυ λιγο εως ελαχιστο χρονο στην ιψδ καθε μερα και ετσι δεν με επιρεαζει πλεον ιδιαιτερα.Επισης βλαινω εξω πολυ συχνα με φιλους κ κανω πολλα πραγματα πλεων χωρις να πιεζομαι. Βεβαια ακομα αγχωνομαι σε καταστασεις ή οταν γνωριζω κοσμο αλλα το παλευω και προσπαθω να πιεζομαι ωστε να μην με νικαει ο φοβος μου κ να βγαινω οσο πιο πολυ μπορω.Αν και μαλλον δεν εχω ξεπερασει και σε τοσο ικανοποιητικο βαθμο την κοινοκη φοβια μου...ακομα κολαω σε πολλα πραγματα.Αυτα. :)
Αυτο που θα ηθελα να ρωτησω ειναι το ποτε καποιος θα πρεπει να παει σε ψυχολογο και να παρει φαρμακα;Ποιο ειναι δλδ το σημειο που καποιος λεει στον εαυτο του «ναι οκ τωρα πρεπει να το κανω!»Ποια και ποτε ειναι αυτη η λεπτη γραμμη που την ξεπερνας κ λες οτι θα το κανεις;Το ρωταω αυτο γιατι οπως προανεφερα εγω ποτε δεν ηθελα να το κανω και ελπιζο να μην το κανω ποτε.Σε σχεση με τον ψυχολογο/ψυχιατρο ισως επειδη και λογω κοινωνικης φοβιας κατα καποιον τροπο φοβομουνα και σε σχεση με τα φαρμακα απλα δεν ηθελα να τα βαλω στον οργανισμο μου λογω τυχων παρενεργειων(Δεν θελω να παρεξηγηθω.Ειναι καθαρα η δικη μου αποψη απο τα προσωπικα μου βιωματα).Ποτε λοιπον πρεπει καποις να το κανει και με ποια αφορμη;Οταν καποιος εχει κανει τα παντα για να ξεπερασει αυτο που εχει και δεν τα εχει καταφερει;Οταν απλα καποιος δεν εχει την δυναμη;Οταν καποιος απλα εχει κουραστει;Ισως ειναι απλα η ευκολη λυση;Βαζω λοιπον το ερωτημα και ελπιζω να μου απαντησετε.Το ερωτημα ειναι γενικο κ οχι απαραιτητα σε σχεση με εμενα.Πειτε μου κ εσεις πως το βλεπετε και ποτε και αν και γιατι τελικα πηγατε.Ευχαριστω! :)

---

αυτο που ερχεται σε αντιφαση με αυτα που γραφεις ειναι οτι εχεις μια διαγνωση απο την αφηβεια που στην εδωσε η ψυολογος η ψυχιατρος σωστα ?
αρα τι νοημα εχει ολο αυτο το ποστ?
ξερεις και εσυ και το περιβαλλον σου ποτε πρεπει να πας στον ψυχολογο η τον ψυχιατρο γιατι εεις παει ηδη!
Τωρα για τα φαρμακα, να πω μονο εδω οτι τα χορηγουν μονο γιατροι και οχι οι ψυχολογοι...

Quote:

---

Originally posted by πανος12345

Quote:

---

Originally posted by Cloud
Γεια σας ειμαι καινουριος στο forum κ ειπα κ εγω να γραψω να πω τον πονο μου.
Ειμαι 25 χρονων κ εχω ΙΨΔ και Κοινωνικη Φοβια..Οι δυο αυτες ασθενειες εμφανιστηκαν μαζι περιπου πριν 10 χρονια.Για να πω την αληθεια ακομα δεν ξερω αν η ιψδ εμφανιστηκε λογω κοινωνικης φοβιας ή το αντιθετο.Οταν αρχισε η ιψδ θα μπορουσα να πω οτι η μορφη της ηταν καπως βαρια ,δλδ ειχα αρκετες ιδεοψυχαναγκαστικες συμπεριφορες κατα την διαρκεια της ημερας,ηταν εντονες κ αφιερωνα αρκετο χρονο για να τις ξεπερασω σε σημειο που με εμποδιζαν να κανω αλλα σημαντικα κ απαραιτητα πραγματα οπως το να διαβασω για το σχολειο.Ή επισης δεν εκανα πολλα πραγματα που θα ηθελα για τον εαυτο μου και για την διασκεδαση μου λογο του οτι δεν ειχα χρονο εξαιτιας της ιψδ.Και πανω απο ολα αυτα ειχα και την κοινωνικη φοβια η οποια ηταν επισης σε μεγαλο βαθμο.Φοβομουνα να κανω πραγματα που ειχαν οποιαδηποτε σχεση με κοινωνικες δραστηριοτητες οπως το πολυ απλο να βγω με τους φιλους μου για καφε και τετοια παρομοια.Οταν ερχοτανε το παρασκευοσαββατοκυριακο που ολοι βγαινανε εγω παντα ημουνα σπιτι μονος.Το μονο που εκανα ητανε να πηγαινω στο σχολειο ή στην σχολη και ακομα και εκει αγχωνομουνα.
Ομως η κατασταση της ιψδ και της κοινωνικης φοβιας μου ευτυχως καλυτερευσε.Απο ενα σημειο κ μετα αφου εμφανιστηκανε αρχισα σιγα σιγα να γινομαι καλυτερα καθως προσπαθουσα να τις ξεπερασω.Δεν ηθελα με τιποτα να παω σε ψυχολογο κ ουτε να παρω φαρμακα και ετσι δεν πηρα.Εχω μια ισως λαθος αντιληψη για τους ψυχολογους και τα φαρμακα αλλα πιστευω οτι ειναι εντελως η τελευταια λυση που θα μπορουσα να δοκιμασω.Θα εκανα τα παντα για να τα αποφυγω οπως και εκανα.Μου ειχανε σπασει τα νευρα και ετσι το παλεψα μονος μου οσο μπορουσα μεχρι που σε καποια φαση συγκρινα τον εαυτο μου τωρα σε σχεση με το πως ημουνα πριν μερικα χρονια κ ειδα οτι ειμαι πολυ καλυτερα.Ειχα πεισμωσει κ εκανα την προσπαθεια μου.Δεν λεω οτι τα εχω ξεπερασει τελειως.Εχω ακομα και ιψδ και κοινωνικη φοβια αλλα και τα δυο ειναι σε βαθμο που μου επιτρεπουνε μια καθημερινοτητα σε ενα φυσιολογικο επιπεδο.Αφιερωνω πολυ λιγο εως ελαχιστο χρονο στην ιψδ καθε μερα και ετσι δεν με επιρεαζει πλεον ιδιαιτερα.Επισης βλαινω εξω πολυ συχνα με φιλους κ κανω πολλα πραγματα πλεων χωρις να πιεζομαι. Βεβαια ακομα αγχωνομαι σε καταστασεις ή οταν γνωριζω κοσμο αλλα το παλευω και προσπαθω να πιεζομαι ωστε να μην με νικαει ο φοβος μου κ να βγαινω οσο πιο πολυ μπορω.Αν και μαλλον δεν εχω ξεπερασει και σε τοσο ικανοποιητικο βαθμο την κοινοκη φοβια μου...ακομα κολαω σε πολλα πραγματα.Αυτα. :)
Αυτο που θα ηθελα να ρωτησω ειναι το ποτε καποιος θα πρεπει να παει σε ψυχολογο και να παρει φαρμακα;Ποιο ειναι δλδ το σημειο που καποιος λεει στον εαυτο του «ναι οκ τωρα πρεπει να το κανω!»Ποια και ποτε ειναι αυτη η λεπτη γραμμη που την ξεπερνας κ λες οτι θα το κανεις;Το ρωταω αυτο γιατι οπως προανεφερα εγω ποτε δεν ηθελα να το κανω και ελπιζο να μην το κανω ποτε.Σε σχεση με τον ψυχολογο/ψυχιατρο ισως επειδη και λογω κοινωνικης φοβιας κατα καποιον τροπο φοβομουνα και σε σχεση με τα φαρμακα απλα δεν ηθελα να τα βαλω στον οργανισμο μου λογω τυχων παρενεργειων(Δεν θελω να παρεξηγηθω.Ειναι καθαρα η δικη μου αποψη απο τα προσωπικα μου βιωματα).Ποτε λοιπον πρεπει καποις να το κανει και με ποια αφορμη;Οταν καποιος εχει κανει τα παντα για να ξεπερασει αυτο που εχει και δεν τα εχει καταφερει;Οταν απλα καποιος δεν εχει την δυναμη;Οταν καποιος απλα εχει κουραστει;Ισως ειναι απλα η ευκολη λυση;Βαζω λοιπον το ερωτημα και ελπιζω να μου απαντησετε.Το ερωτημα ειναι γενικο κ οχι απαραιτητα σε σχεση με εμενα.Πειτε μου κ εσεις πως το βλεπετε και ποτε και αν και γιατι τελικα πηγατε.Ευχαριστω! :)

---

αυτο που ερχεται σε αντιφαση με αυτα που γραφεις ειναι οτι εχεις μια διαγνωση απο την αφηβεια που στην εδωσε η ψυολογος η ψυχιατρος σωστα ?
αρα τι νοημα εχει ολο αυτο το ποστ?
ξερεις και εσυ και το περιβαλλον σου ποτε πρεπει να πας στον ψυχολογο η τον ψυχιατρο γιατι εεις παει ηδη!
Τωρα για τα φαρμακα, να πω μονο εδω οτι τα χορηγουν μονο γιατροι και οχι οι ψυχολογοι...

---

Οπως ειπα δεν εχω παει ποτε σε ψυχολογο ή ψυχιατρο.Ψαχνοντας στο internet τωρα προσφατα απλα καταλαβα οτι αυτα που εχω εχουν και ονομα και λεγονται ιψδ και κοινωνικη φοβια.Δεν εγινε καμια διαγνωση οπως λες.Οσο για το post απλα εθεσα ενα ερωτημα το οποιο ειναι γενικο και οχι σε σχεση με εμενα.

Quote:

---

Originally posted by Cloud

Sofia τελικα σε βοηθησε το γεγονος οτι πηγες σε ψυχοθεραπευτρια και εκανες ψυχοθεραπεια;Αξιζε τον κοπο και το οτι πιεστικες για να πας;Πιστευεις οτι αν δεν πηγαινες δεν θα καταφερνες να βρεις την δυναμη να γινεις καλυτερα απο μονη σου και ετσι κατα καποιον τροπο \"αναγκαστηκες\";

---

Ναι με βοηθησε πολυ. Οχι με ευκολο τροπο. Μπορω να σου πω οτι ζοριστηκα και πιεζομαι ακομα σε καποιες συνεδριες.Κ φυσικα εξω και απο αυτες.

Πιστεύω ομως οτι αξιζε τον κοπο με το παραπανω. Με μια ιδεα που προσπαθω να συμβιβαστω ειναι οτι θα θελα να ξεκινησω νωριτερα την θεραπεια μου. Οτι δλδ ξεκινησα μεγαλη.Ηθελα ομως οπως φαινεται τον δικο μου χρονο να συμβιβαστω με την ιδεα οτι δεν ήμουν καλα.

Δεν ξερω αν δεν πηγαινα πώς θα ημουν σημερα. Πιστεύω ομως οτι το τοπιο στο οποιο θα ζουσα θα μοιαζε περισσοτερο νεφελωδες, cloudy...(αυτο μου θυμιζει λιγο πολιτικη διαφημιση...χεχε).Κ οτι το βαρος μεσα μου θα ταν πιο μεγαλο.

Ξερεις δινω πολυ αξια στον τροπο που βοηθηθηκα. Μαθαινοντας περισσοτερο εμενα. Αυτο το βρισκω σημαντικο οχι μονο στο στενο πλαισιο της θεραπειας, αλλα εφοδιο πολυτιμο μιας ζωης.

Quote:

---

Originally posted by Cloud

Quote:

---

Originally posted by πανος12345

Quote:

---

Originally posted by Cloud
Γεια σας ειμαι καινουριος στο forum κ ειπα κ εγω να γραψω να πω τον πονο μου.
Ειμαι 25 χρονων κ εχω ΙΨΔ και Κοινωνικη Φοβια..Οι δυο αυτες ασθενειες εμφανιστηκαν μαζι περιπου πριν 10 χρονια.Για να πω την αληθεια ακομα δεν ξερω αν η ιψδ εμφανιστηκε λογω κοινωνικης φοβιας ή το αντιθετο.Οταν αρχισε η ιψδ θα μπορουσα να πω οτι η μορφη της ηταν καπως βαρια ,δλδ ειχα αρκετες ιδεοψυχαναγκαστικες συμπεριφορες κατα την διαρκεια της ημερας,ηταν εντονες κ αφιερωνα αρκετο χρονο για να τις ξεπερασω σε σημειο που με εμποδιζαν να κανω αλλα σημαντικα κ απαραιτητα πραγματα οπως το να διαβασω για το σχολειο.Ή επισης δεν εκανα πολλα πραγματα που θα ηθελα για τον εαυτο μου και για την διασκεδαση μου λογο του οτι δεν ειχα χρονο εξαιτιας της ιψδ.Και πανω απο ολα αυτα ειχα και την κοινωνικη φοβια η οποια ηταν επισης σε μεγαλο βαθμο.Φοβομουνα να κανω πραγματα που ειχαν οποιαδηποτε σχεση με κοινωνικες δραστηριοτητες οπως το πολυ απλο να βγω με τους φιλους μου για καφε και τετοια παρομοια.Οταν ερχοτανε το παρασκευοσαββατοκυριακο που ολοι βγαινανε εγω παντα ημουνα σπιτι μονος.Το μονο που εκανα ητανε να πηγαινω στο σχολειο ή στην σχολη και ακομα και εκει αγχωνομουνα.
Ομως η κατασταση της ιψδ και της κοινωνικης φοβιας μου ευτυχως καλυτερευσε.Απο ενα σημειο κ μετα αφου εμφανιστηκανε αρχισα σιγα σιγα να γινομαι καλυτερα καθως προσπαθουσα να τις ξεπερασω.Δεν ηθελα με τιποτα να παω σε ψυχολογο κ ουτε να παρω φαρμακα και ετσι δεν πηρα.Εχω μια ισως λαθος αντιληψη για τους ψυχολογους και τα φαρμακα αλλα πιστευω οτι ειναι εντελως η τελευταια λυση που θα μπορουσα να δοκιμασω.Θα εκανα τα παντα για να τα αποφυγω οπως και εκανα.Μου ειχανε σπασει τα νευρα και ετσι το παλεψα μονος μου οσο μπορουσα μεχρι που σε καποια φαση συγκρινα τον εαυτο μου τωρα σε σχεση με το πως ημουνα πριν μερικα χρονια κ ειδα οτι ειμαι πολυ καλυτερα.Ειχα πεισμωσει κ εκανα την προσπαθεια μου.Δεν λεω οτι τα εχω ξεπερασει τελειως.Εχω ακομα και ιψδ και κοινωνικη φοβια αλλα και τα δυο ειναι σε βαθμο που μου επιτρεπουνε μια καθημερινοτητα σε ενα φυσιολογικο επιπεδο.Αφιερωνω πολυ λιγο εως ελαχιστο χρονο στην ιψδ καθε μερα και ετσι δεν με επιρεαζει πλεον ιδιαιτερα.Επισης βλαινω εξω πολυ συχνα με φιλους κ κανω πολλα πραγματα πλεων χωρις να πιεζομαι. Βεβαια ακομα αγχωνομαι σε καταστασεις ή οταν γνωριζω κοσμο αλλα το παλευω και προσπαθω να πιεζομαι ωστε να μην με νικαει ο φοβος μου κ να βγαινω οσο πιο πολυ μπορω.Αν και μαλλον δεν εχω ξεπερασει και σε τοσο ικανοποιητικο βαθμο την κοινοκη φοβια μου...ακομα κολαω σε πολλα πραγματα.Αυτα. :)
Αυτο που θα ηθελα να ρωτησω ειναι το ποτε καποιος θα πρεπει να παει σε ψυχολογο και να παρει φαρμακα;Ποιο ειναι δλδ το σημειο που καποιος λεει στον εαυτο του «ναι οκ τωρα πρεπει να το κανω!»Ποια και ποτε ειναι αυτη η λεπτη γραμμη που την ξεπερνας κ λες οτι θα το κανεις;Το ρωταω αυτο γιατι οπως προανεφερα εγω ποτε δεν ηθελα να το κανω και ελπιζο να μην το κανω ποτε.Σε σχεση με τον ψυχολογο/ψυχιατρο ισως επειδη και λογω κοινωνικης φοβιας κατα καποιον τροπο φοβομουνα και σε σχεση με τα φαρμακα απλα δεν ηθελα να τα βαλω στον οργανισμο μου λογω τυχων παρενεργειων(Δεν θελω να παρεξηγηθω.Ειναι καθαρα η δικη μου αποψη απο τα προσωπικα μου βιωματα).Ποτε λοιπον πρεπει καποις να το κανει και με ποια αφορμη;Οταν καποιος εχει κανει τα παντα για να ξεπερασει αυτο που εχει και δεν τα εχει καταφερει;Οταν απλα καποιος δεν εχει την δυναμη;Οταν καποιος απλα εχει κουραστει;Ισως ειναι απλα η ευκολη λυση;Βαζω λοιπον το ερωτημα και ελπιζω να μου απαντησετε.Το ερωτημα ειναι γενικο κ οχι απαραιτητα σε σχεση με εμενα.Πειτε μου κ εσεις πως το βλεπετε και ποτε και αν και γιατι τελικα πηγατε.Ευχαριστω! :)

---

αυτο που ερχεται σε αντιφαση με αυτα που γραφεις ειναι οτι εχεις μια διαγνωση απο την αφηβεια που στην εδωσε η ψυολογος η ψυχιατρος σωστα ?
αρα τι νοημα εχει ολο αυτο το ποστ?
ξερεις και εσυ και το περιβαλλον σου ποτε πρεπει να πας στον ψυχολογο η τον ψυχιατρο γιατι εεις παει ηδη!
Τωρα για τα φαρμακα, να πω μονο εδω οτι τα χορηγουν μονο γιατροι και οχι οι ψυχολογοι...

---

Οπως ειπα δεν εχω παει ποτε σε ψυχολογο ή ψυχιατρο.Ψαχνοντας στο internet τωρα προσφατα απλα καταλαβα οτι αυτα που εχω εχουν και ονομα και λεγονται ιψδ και κοινωνικη φοβια.Δεν εγινε καμια διαγνωση οπως λες.Οσο για το post απλα εθεσα ενα ερωτημα το οποιο ειναι γενικο και οχι σε σχεση με εμενα.

---

ναι , αλλα εμμεσα βαζεις σε ενα εργαλειο επικοινωνιας ιδιοτητες που δεν μπορει εκ των πραγματων να εχει!
δεν μπορει κανεις να κανει διαγνωση ενος ψυχικου νοσηματος στο διαδικτυο!
Ξερεις γιατι ?
γιατι αλλο ειναι να ψαχνεις να βρεις παρεα πχ και καποια τεστ προσωπικοτητας , απλα να σου δειχνουν καποια στοιχεια για να καταλαβεις καλυτερα τον εαυτο σου και αλλο να παρουσιαζεις μια σειρα συμπτωματων που μοιαζουν στην αναγνωση με εκεινα ενος ψυχικα ασθενη!
ενας ψυχολογος η καλυτερα ο ψυχιατρος δεν βγαζει τοσο ευκολα την διαγνωση για ενα ψυχικο νοσημα γιατι η διαγνωση ειναι τμημα σημαντικοτατο για την θεραπεια που θα ακολουθησει....
υπαρχει η ληψη του ιστορικου που παιζει πρωτευοντα ρολο , η συνετευξη με τον ψυχολογο η τον γιατρο , η αξιολογηση με διαφορους τροπους και τελος η συμφωνια της ψυχιατρικης ομαδας η καποιων μελω της για την παθηση [αν φυσικα υπαρχει καποια] και φυσικα ο τροπος θεραπειας
Προσωπικα συνεχιζω να πιστευω οτι απλα
\" χανεις την ωρα σου\"
προσπαθωντας να μαθεις το τι μπορει να κανει ενας ψυχολογος χωρις αυτο να σημαινει οτι αν τον ειες πραγματικα αναγκη ολα αυτα τα χρονια το περιβαλλον σου αλλα και εσυ ο ιδιος δεν θα εχει αναζητησει την παρεμβαση του.
επειδη ομως ρωτας πως θα το καταλαβει καποιος, οτι πρεπει να ζητησει έξωθεν βοηθεια , παλι δεν υπαρχει μια \"μαγικη συνταγη\" γιατι εξαρταταια αποκλειστικα απο τον ιδιο και το περιβαλλον του!
αν ας πουμε αντιμετωπιζεις δυσκολιες επικοινωνιας με τους αλλους η τον εαυτο σου , στο σπιτι την δουλεια η το σχολειο , αν δεν μπορεις να συγκρατησεις τα νευρα σου ευκολα , αν δεν αισθανεσαι με τιποτα ευτυχισμενος και εισαι συνεχως παθητικος και δεκτικος και χιλιαδες αλλες αιτιες που δυσκολα καταγραφονται και δυσκολα καποιος θα τις φανταζοτανε ολες !
να σου φερω και ενα παραδειγμα...
ο γατος μου θηλάζει την γυναικα μου απο μωρο οταν μας τον εδωσε η κυρια που τον ειχε .
ο κτηνιατρος μας ειπε να τον ευνουχισουμε οταν αρχισει να ουρει με την χαρακτηριστικη οσμη στα ρουχα της .
τον ευνουχισαμε αλλα συνεχιζει να το κανει
το επομενο βημα φυσικα ειναι ο ψυχολογος
οταν ομως δεν εχουμε οσα μας χρειαζονται για να ζησουμε οι ιδιοι καλυτερα , θα κανουμε υπομονη , συνειζοντας να μαλωνουμε τον γατο που χωρις καν να τον ρωτησουμε του κοψαμε την σωματικη εκφραση της σεξουαλικοτητας του ,
αλλα αφησαμε στην ακρη την φυση που μαλλον απο οτι φαινεται ειχε αντιθετη γνωμη με τον κτηνιατρο!
οσο η γυναικα μου θα τον αφηνει να \"θηλαζει\" τον λαιμο της αναπαριστώντας τον μητρικο θηλασμο , ο γατος θα παραμενει συναισθηματικα ανωριμος και εξαρτημενος !

Quote:

---

Originally posted by πανος12345

Quote:

---

Originally posted by Cloud

Quote:

---

Originally posted by πανος12345

Quote:

---

Originally posted by Cloud
Γεια σας ειμαι καινουριος στο forum κ ειπα κ εγω να γραψω να πω τον πονο μου.
Ειμαι 25 χρονων κ εχω ΙΨΔ και Κοινωνικη Φοβια..Οι δυο αυτες ασθενειες εμφανιστηκαν μαζι περιπου πριν 10 χρονια.Για να πω την αληθεια ακομα δεν ξερω αν η ιψδ εμφανιστηκε λογω κοινωνικης φοβιας ή το αντιθετο.Οταν αρχισε η ιψδ θα μπορουσα να πω οτι η μορφη της ηταν καπως βαρια ,δλδ ειχα αρκετες ιδεοψυχαναγκαστικες συμπεριφορες κατα την διαρκεια της ημερας,ηταν εντονες κ αφιερωνα αρκετο χρονο για να τις ξεπερασω σε σημειο που με εμποδιζαν να κανω αλλα σημαντικα κ απαραιτητα πραγματα οπως το να διαβασω για το σχολειο.Ή επισης δεν εκανα πολλα πραγματα που θα ηθελα για τον εαυτο μου και για την διασκεδαση μου λογο του οτι δεν ειχα χρονο εξαιτιας της ιψδ.Και πανω απο ολα αυτα ειχα και την κοινωνικη φοβια η οποια ηταν επισης σε μεγαλο βαθμο.Φοβομουνα να κανω πραγματα που ειχαν οποιαδηποτε σχεση με κοινωνικες δραστηριοτητες οπως το πολυ απλο να βγω με τους φιλους μου για καφε και τετοια παρομοια.Οταν ερχοτανε το παρασκευοσαββατοκυριακο που ολοι βγαινανε εγω παντα ημουνα σπιτι μονος.Το μονο που εκανα ητανε να πηγαινω στο σχολειο ή στην σχολη και ακομα και εκει αγχωνομουνα.
Ομως η κατασταση της ιψδ και της κοινωνικης φοβιας μου ευτυχως καλυτερευσε.Απο ενα σημειο κ μετα αφου εμφανιστηκανε αρχισα σιγα σιγα να γινομαι καλυτερα καθως προσπαθουσα να τις ξεπερασω.Δεν ηθελα με τιποτα να παω σε ψυχολογο κ ουτε να παρω φαρμακα και ετσι δεν πηρα.Εχω μια ισως λαθος αντιληψη για τους ψυχολογους και τα φαρμακα αλλα πιστευω οτι ειναι εντελως η τελευταια λυση που θα μπορουσα να δοκιμασω.Θα εκανα τα παντα για να τα αποφυγω οπως και εκανα.Μου ειχανε σπασει τα νευρα και ετσι το παλεψα μονος μου οσο μπορουσα μεχρι που σε καποια φαση συγκρινα τον εαυτο μου τωρα σε σχεση με το πως ημουνα πριν μερικα χρονια κ ειδα οτι ειμαι πολυ καλυτερα.Ειχα πεισμωσει κ εκανα την προσπαθεια μου.Δεν λεω οτι τα εχω ξεπερασει τελειως.Εχω ακομα και ιψδ και κοινωνικη φοβια αλλα και τα δυο ειναι σε βαθμο που μου επιτρεπουνε μια καθημερινοτητα σε ενα φυσιολογικο επιπεδο.Αφιερωνω πολυ λιγο εως ελαχιστο χρονο στην ιψδ καθε μερα και ετσι δεν με επιρεαζει πλεον ιδιαιτερα.Επισης βλαινω εξω πολυ συχνα με φιλους κ κανω πολλα πραγματα πλεων χωρις να πιεζομαι. Βεβαια ακομα αγχωνομαι σε καταστασεις ή οταν γνωριζω κοσμο αλλα το παλευω και προσπαθω να πιεζομαι ωστε να μην με νικαει ο φοβος μου κ να βγαινω οσο πιο πολυ μπορω.Αν και μαλλον δεν εχω ξεπερασει και σε τοσο ικανοποιητικο βαθμο την κοινοκη φοβια μου...ακομα κολαω σε πολλα πραγματα.Αυτα. :)
Αυτο που θα ηθελα να ρωτησω ειναι το ποτε καποιος θα πρεπει να παει σε ψυχολογο και να παρει φαρμακα;Ποιο ειναι δλδ το σημειο που καποιος λεει στον εαυτο του «ναι οκ τωρα πρεπει να το κανω!»Ποια και ποτε ειναι αυτη η λεπτη γραμμη που την ξεπερνας κ λες οτι θα το κανεις;Το ρωταω αυτο γιατι οπως προανεφερα εγω ποτε δεν ηθελα να το κανω και ελπιζο να μην το κανω ποτε.Σε σχεση με τον ψυχολογο/ψυχιατρο ισως επειδη και λογω κοινωνικης φοβιας κατα καποιον τροπο φοβομουνα και σε σχεση με τα φαρμακα απλα δεν ηθελα να τα βαλω στον οργανισμο μου λογω τυχων παρενεργειων(Δεν θελω να παρεξηγηθω.Ειναι καθαρα η δικη μου αποψη απο τα προσωπικα μου βιωματα).Ποτε λοιπον πρεπει καποις να το κανει και με ποια αφορμη;Οταν καποιος εχει κανει τα παντα για να ξεπερασει αυτο που εχει και δεν τα εχει καταφερει;Οταν απλα καποιος δεν εχει την δυναμη;Οταν καποιος απλα εχει κουραστει;Ισως ειναι απλα η ευκολη λυση;Βαζω λοιπον το ερωτημα και ελπιζω να μου απαντησετε.Το ερωτημα ειναι γενικο κ οχι απαραιτητα σε σχεση με εμενα.Πειτε μου κ εσεις πως το βλεπετε και ποτε και αν και γιατι τελικα πηγατε.Ευχαριστω! :)

---

αυτο που ερχεται σε αντιφαση με αυτα που γραφεις ειναι οτι εχεις μια διαγνωση απο την αφηβεια που στην εδωσε η ψυολογος η ψυχιατρος σωστα ?
αρα τι νοημα εχει ολο αυτο το ποστ?
ξερεις και εσυ και το περιβαλλον σου ποτε πρεπει να πας στον ψυχολογο η τον ψυχιατρο γιατι εεις παει ηδη!
Τωρα για τα φαρμακα, να πω μονο εδω οτι τα χορηγουν μονο γιατροι και οχι οι ψυχολογοι...

---

Οπως ειπα δεν εχω παει ποτε σε ψυχολογο ή ψυχιατρο.Ψαχνοντας στο internet τωρα προσφατα απλα καταλαβα οτι αυτα που εχω εχουν και ονομα και λεγονται ιψδ και κοινωνικη φοβια.Δεν εγινε καμια διαγνωση οπως λες.Οσο για το post απλα εθεσα ενα ερωτημα το οποιο ειναι γενικο και οχι σε σχεση με εμενα.

---

ναι , αλλα εμμεσα βαζεις σε ενα εργαλειο επικοινωνιας ιδιοτητες που δεν μπορει εκ των πραγματων να εχει!
δεν μπορει κανεις να κανει διαγνωση ενος ψυχικου νοσηματος στο διαδικτυο!
Ξερεις γιατι ?
γιατι αλλο ειναι να ψαχνεις να βρεις παρεα πχ και καποια τεστ προσωπικοτητας , απλα να σου δειχνουν καποια στοιχεια για να καταλαβεις καλυτερα τον εαυτο σου και αλλο να παρουσιαζεις μια σειρα συμπτωματων που μοιαζουν στην αναγνωση με εκεινα ενος ψυχικα ασθενη!
ενας ψυχολογος η καλυτερα ο ψυχιατρος δεν βγαζει τοσο ευκολα την διαγνωση για ενα ψυχικο νοσημα γιατι η διαγνωση ειναι τμημα σημαντικοτατο για την θεραπεια που θα ακολουθησει....
υπαρχει η ληψη του ιστορικου που παιζει πρωτευοντα ρολο , η συνετευξη με τον ψυχολογο η τον γιατρο , η αξιολογηση με διαφορους τροπους και τελος η συμφωνια της ψυχιατρικης ομαδας η καποιων μελω της για την παθηση [αν φυσικα υπαρχει καποια] και φυσικα ο τροπος θεραπειας
Προσωπικα συνεχιζω να πιστευω οτι απλα
\" χανεις την ωρα σου\"
προσπαθωντας να μαθεις το τι μπορει να κανει ενας ψυχολογος χωρις αυτο να σημαινει οτι αν τον ειες πραγματικα αναγκη ολα αυτα τα χρονια το περιβαλλον σου αλλα και εσυ ο ιδιος δεν θα εχει αναζητησει την παρεμβαση του.
επειδη ομως ρωτας πως θα το καταλαβει καποιος, οτι πρεπει να ζητησει έξωθεν βοηθεια , παλι δεν υπαρχει μια \"μαγικη συνταγη\" γιατι εξαρταταια αποκλειστικα απο τον ιδιο και το περιβαλλον του!
αν ας πουμε αντιμετωπιζεις δυσκολιες επικοινωνιας με τους αλλους η τον εαυτο σου , στο σπιτι την δουλεια η το σχολειο , αν δεν μπορεις να συγκρατησεις τα νευρα σου ευκολα , αν δεν αισθανεσαι με τιποτα ευτυχισμενος και εισαι συνεχως παθητικος και δεκτικος και χιλιαδες αλλες αιτιες που δυσκολα καταγραφονται και δυσκολα καποιος θα τις φανταζοτανε ολες !
να σου φερω και ενα παραδειγμα...
ο γατος μου θηλάζει την γυναικα μου απο μωρο οταν μας τον εδωσε η κυρια που τον ειχε .
ο κτηνιατρος μας ειπε να τον ευνουχισουμε οταν αρχισει να ουρει με την χαρακτηριστικη οσμη στα ρουχα της .
τον ευνουχισαμε αλλα συνεχιζει να το κανει
το επομενο βημα φυσικα ειναι ο ψυχολογος
οταν ομως δεν εχουμε οσα μας χρειαζονται για να ζησουμε οι ιδιοι καλυτερα , θα κανουμε υπομονη , συνειζοντας να μαλωνουμε τον γατο που χωρις καν να τον ρωτησουμε του κοψαμε την σωματικη εκφραση της σεξουαλικοτητας του ,
αλλα αφησαμε στην ακρη την φυση που μαλλον απο οτι φαινεται ειχε αντιθετη γνωμη με τον κτηνιατρο!
οσο η γυναικα μου θα τον αφηνει να \"θηλαζει\" τον λαιμο της αναπαριστώντας τον μητρικο θηλασμο , ο γατος θα παραμενει συναισθηματικα ανωριμος και εξαρτημενος !

---

Καταρχην Πανο σε ευχαριστω για τις απαντησεις σου.Αυτο που δεν καταλαβαινω ομως ειναι το τι θες να μου πεις σε σχεση με το οτι δεν μπορει καποιος να κανει διαγνωση απο το internet;Απο οτι καταλαβα πιστευεις οτι δεν εχω αυτα που λεω οτι εχω και απλα το νομιζω επειδη δεν εχω παει ποτε σε ψυχολογο/ψυχιατρο.Νομιζεις οτι διαβασα κατι σχετικο και ετσι υιοθετησα καποια αρρωστεια;(αν κανω λαθος πες μου).
Δυστυχως δεν ειναι ετσι.Πιστευω υπαρχουνε ανθρωποι οι οποιοι μπορει να ειναι αφελης, στον κοσμο τους και γενικοτερα να μην εχουν κανει ποτε τον κοπο να προσπαθησουνε να ψυχολογησουνε τον εαυτο τους και να κοιταξουνε μεσα τους.Σε τετοιους ανθρωπους μπορει ο τυχων π.χ. ψυχολογος να εχει να κανει πολυ δουλεια γιατι ουτε οι ιδιοι οι ασθενεις δεν θα εχουν ιδεα τι εχουνε.Ομως υπαρχουνε και ανθρωποι πιο ευσυνειδητοι που ασχολουνται περισσοτερο με τους εαυτους τους και που ξερουν πιο καλα τι τους γινεται.Ενας τετοιος ανθρωπος λιγο πολυ μπορει να καταλαβει πιστευω αν εχει κατι και το τι ειναι αυτο που εχει.Δηλαδη αν καποιος π.χ. εχει καταθλιψη πιστευεις οτι δεν θα ξερει οτι εχει καταθλιψη;Μπορει και να μην το ξερει αλλα αν κοιταξει μεσα του θα το δει.Εγω προσωπικα παντα προσπαθουσα να κοιταω μεσα μου και να ψυχολογω, οσο μπορω,να υπεραναλυω τα παντα και να κανω σκληρη κριτικη στον ευατο μου.Πιστευω ξερω καλυτερα απο τον καθενα τι αισθανομαι και αν το αισθανομαι και αυτα συμπιπτουν απολυτα με αυτα που εχω διαβασει και το εχω ψαξει αρκετα και οχι επιπολαια.
Επισης δεν πιστευω οτι ολοι οσοι εχουν προβλημα πανε σε ψυχολογους κ.τ.λ.Πολλοι ειναι που δεν πανε για διαφορους λογους.Και το οτι δεν εχεις παει σε ψυχολογο δεν σημαινει και οτι δεν εχεις προβλημα.
Βεβαια σεβομαι απολυτα την απαντηση σου και αυτα που μου εγραψες με εκαναν να σκεφτω,το οποιο ειναι στην τελικη μια μορφη βοηθειας και αυτο ειναι και το νοημα των συζητησεων.

Δεν πιστευω τοσο στην ψυχοθεραπεια οσο στην εμπειρια.
Οσο πιο πλουσιες εμπειριες για οσο το δυνατον περισσοτερα πραγματα τοσο καλυτερα,πρεπει να τις κυνηγαμε χωρις φοβο,να τρωμε τα μουτρα μας και να ξανασηκωνομαστε βελτιωμενοι,ξανα και ξανα και ξανα.
Η ψυχοθεραπεια βοηθαει ως μια ακομα εμπειρια μες την ζωη,καποιος να μιλας,καποιος με γνωσεις θεωρητικες που μπορει να σου μεταδωσει κατι και να ειναι πιο ειλικρινης μαζι σου και ναι δεν ειναι λιγο.Δεν μπορεις να βρεις αντιστοιχη εμπειρια ευκολα.
Καποιος μπορει να ωφεληθει τα μεγιστα,καποιος αλλος οχι...αλλα αν δεν βλεπεις λυσεις στον οριζοντα τοτε βουτα στα βαθια.

φιλε μου καλα καταλαβες ....δεν πιστευω οτι εισαι αρρωστος .....διαβαζω το γραφημα σου και εχω την ικνοτητα και την πειρα να σε διαβεβαιωσω οτι σαν κειμενα δειχνουν απο πισω μια καλα δομημενη προσωπικοτητα , με επιγνωση οτι περναει μια δυσκολη φαση που προκαλει αγχος και αρνητικα συναισθηματα ,αλλα οχι του μετρου που αυτα απαιτουν μια περαιτερω διερευνηση . Θα προσπαθησω αν και δυσκολο να σου δωσω το στιγμα της διαφορας αναμεσα σε μα μελαγχολια φιλολογικη και παθολογικη .
Εστω οτι εχασε η ομαδα σου και σουρχεται να πηδηξης απο το μπαλκονι....
Αν εκεινη των ωρα μπεις στο ιντερνετ ψαχνοντας να βρεις το νοσημα , θα βρεις εκατονταδες παθησεις οι οποιες θα σου δινουν την εντυπωση οτι η συμπτωματολογια τους ταιριαζει απολυτα με την δικη σου!
Η διαφορα ειναι ομως οτι αφου περασει λιγη ωρα και αφου μαθεις πολλα για τον εαυτο σου και την παθηση σου , θα φας και θα πεσεις να κοιμηθεις , ενω ενας πραγματικα ψυχικα ασθενης ισως περασει ολο το βραδυ κλαιγοντας κοιταζοντας την μπαλκονοπορτα και οι δικοι του στο σπιτι χωρις να ξερουν τι θα πει ιντερνετ , θα καταλαβουν οτι κατι δεν πηγαινει καλα με το παιδι τους !
συμπερασμα
μια επισκεψη σε ενα ψυχολογο δεν νομιζω να ξεπερνα τα 50 ευρω...
καντην παληκαρι μου για να σου φυγει η ιδεα , αλλα εμενα τουλαχιστον δε μου αλλαζεις αποψη για την υγεια σου με οσα εχεις γραψει μεχρι σημερα....

Quote:

---

Originally posted by πανος12345
φιλε μου καλα καταλαβες ....δεν πιστευω οτι εισαι αρρωστος .....διαβαζω το γραφημα σου και εχω την ικνοτητα και την πειρα να σε διαβεβαιωσω οτι σαν κειμενα δειχνουν απο πισω μια καλα δομημενη προσωπικοτητα , με επιγνωση οτι περναει μια δυσκολη φαση που προκαλει αγχος και αρνητικα συναισθηματα ,αλλα οχι του μετρου που αυτα απαιτουν μια περαιτερω διερευνηση . Θα προσπαθησω αν και δυσκολο να σου δωσω το στιγμα της διαφορας αναμεσα σε μα μελαγχολια φιλολογικη και παθολογικη .
Εστω οτι εχασε η ομαδα σου και σουρχεται να πηδηξης απο το μπαλκονι....
Αν εκεινη των ωρα μπεις στο ιντερνετ ψαχνοντας να βρεις το νοσημα , θα βρεις εκατονταδες παθησεις οι οποιες θα σου δινουν την εντυπωση οτι η συμπτωματολογια τους ταιριαζει απολυτα με την δικη σου!
Η διαφορα ειναι ομως οτι αφου περασει λιγη ωρα και αφου μαθεις πολλα για τον εαυτο σου και την παθηση σου , θα φας και θα πεσεις να κοιμηθεις , ενω ενας πραγματικα ψυχικα ασθενης ισως περασει ολο το βραδυ κλαιγοντας κοιταζοντας την μπαλκονοπορτα και οι δικοι του στο σπιτι χωρις να ξερουν τι θα πει ιντερνετ , θα καταλαβουν οτι κατι δεν πηγαινει καλα με το παιδι τους !
συμπερασμα
μια επισκεψη σε ενα ψυχολογο δεν νομιζω να ξεπερνα τα 50 ευρω...
καντην παληκαρι μου για να σου φυγει η ιδεα , αλλα εμενα τουλαχιστον δε μου αλλαζεις αποψη για την υγεια σου με οσα εχεις γραψει μεχρι σημερα....

---

Δεν σε καταλαβαινω.Δηλαδη καποιος που εχει ιψδ ή κοινωνικη φοβια πρεπει το βραδυ να μην μπορει να κοιμηθει και να κλαιει;Αυτο ειναι δλδ το κριτηριο;Η σοβαροτητα της καθε παθησης ποικιλει ανα περιπτωση.Το οτι καποιος εχει καποιο προβλημα αλλα οχι σε μεγαλο βαθμο δεν σημαινει οτι δεν το εχει;Δηλαδη ποιο ειναι το σημειο που καποιος οταν το περναει του βαζεις την ταμπελα και του λες «εχεις ή δεν εχεις αυτο»;Παλιοτερα ημουνα πολυ χειροτερα και στην καθημερινοτητα μου για πολυ καιρο εβρισκα πολλα εμποδια σε σημειο που δεν μπορουσα να λειτουργησω φυσιολογικα σε πολλους τομεις.Τωρα απλα ειμαι πολυ καλυτερα αλλα δεν εχω θεραπευτει.Δεν ειπα ποτε αυτο και ουτε το παιζω γιατρος και ειδικος.Απλα ξερω τι αισθανμομαι.Επισης με την λογικη σου θα επρεπε να ειχα υιοθετησει ενα σωρο παθησεις αλλα δεν το εχω κανει.Εχω βρει οπως λες και εσυ πολλα κοινα και με αλλες παθησεις σε αυτα που αισθανομαι αλλα δεν βγηκα να πω οτι τις εχω γιατι δεν τις εχω.Εχω πιστευω την κριτικη ικανοτητα να το καταλαβω.Δεν ειμαι κανενα προβληματισμενο και χαμενο παιδακι.Αυτα που σου λεω τα εχω καμια 10αρια χρονια.Λες να ειναι απλα μια ιδεα στο μυαλο μου ή να μην ξερω τι εχω,τι νιωθω και τι δυσκολιες μου εχουνε παρουσιαστει;Μακαρι να ειχες δικιο και να μην τα ειχα αλλα δυστυχως δεν ειναι ετσι.Δηλαδη πιστευεις οτι με ξερεις καλυτερα απο οτι ξερω εγω εμενα μονο και μονο απο ενα post;Θα μπορουσα να σε κανω να πειστεις αν καθομουνα να σου πω ενα σωρο παραδειγματα απο συμπτωματα κ.τ.λ. αλλα δεν θελω να επεκταθω τοσο πολυ και να μπω σε αυτην την διαδικασια.Αν δεν θες να με πιστεψεις ειναι δικαιωμα σου δεν υπαρχει προβλημα.Δεν θα κατσω να προσπαθησω αλλο να σε πεισω για το αντιθετο και ουτε εχω και λογο να πω ψεματα ή κατι τετοιο αν πιστευεις, ειδικα σε ενα forum που ειναι ανωνυμο και απροσωπο.
Και τελος κανεις και εσυ το ιδιο πραγμα που πιστευεις οτι κανω και εγω.Μου κανεις διαγνωση απο το internet μεσα απο ενα μονο post την στιγμη που εσυ ο ιδιος εχεις πει οτι δεν γινεται να κανει κανεις διαγνωση απο internet.Δηλαδη εσυ πως εισαι τοσο σιγουρος για αυτα που λες;Πως γινεται να με κρινεις ετσι;
Και για να μην παρεξηγηθω δεν στα λεω αυτα με κακια και τσαντιλα αλλα και ουτε για να φανει οτι εχω δικιο και να βρεθω απο πανω.Δεν ειναι ετσι και αλλιως αυτο το θεμα.Στα λεω εντελως φιλικα.Και με τον τροπο σου ακομα και αν δεν το καταλαβαινεις χλευαζεις και υποτιμας εμενα και το προβλημα μου.

Quote:

---

Originally posted by Cloud

Quote:

---

Originally posted by πανος12345
φιλε μου καλα καταλαβες ....δεν πιστευω οτι εισαι αρρωστος .....διαβαζω το γραφημα σου και εχω την ικνοτητα και την πειρα να σε διαβεβαιωσω οτι σαν κειμενα δειχνουν απο πισω μια καλα δομημενη προσωπικοτητα , με επιγνωση οτι περναει μια δυσκολη φαση που προκαλει αγχος και αρνητικα συναισθηματα ,αλλα οχι του μετρου που αυτα απαιτουν μια περαιτερω διερευνηση . Θα προσπαθησω αν και δυσκολο να σου δωσω το στιγμα της διαφορας αναμεσα σε μα μελαγχολια φιλολογικη και παθολογικη .
Εστω οτι εχασε η ομαδα σου και σουρχεται να πηδηξης απο το μπαλκονι....
Αν εκεινη των ωρα μπεις στο ιντερνετ ψαχνοντας να βρεις το νοσημα , θα βρεις εκατονταδες παθησεις οι οποιες θα σου δινουν την εντυπωση οτι η συμπτωματολογια τους ταιριαζει απολυτα με την δικη σου!
Η διαφορα ειναι ομως οτι αφου περασει λιγη ωρα και αφου μαθεις πολλα για τον εαυτο σου και την παθηση σου , θα φας και θα πεσεις να κοιμηθεις , ενω ενας πραγματικα ψυχικα ασθενης ισως περασει ολο το βραδυ κλαιγοντας κοιταζοντας την μπαλκονοπορτα και οι δικοι του στο σπιτι χωρις να ξερουν τι θα πει ιντερνετ , θα καταλαβουν οτι κατι δεν πηγαινει καλα με το παιδι τους !
συμπερασμα
μια επισκεψη σε ενα ψυχολογο δεν νομιζω να ξεπερνα τα 50 ευρω...
καντην παληκαρι μου για να σου φυγει η ιδεα , αλλα εμενα τουλαχιστον δε μου αλλαζεις αποψη για την υγεια σου με οσα εχεις γραψει μεχρι σημερα....

---

Δεν σε καταλαβαινω.Δηλαδη καποιος που εχει ιψδ ή κοινωνικη φοβια πρεπει το βραδυ να μην μπορει να κοιμηθει και να κλαιει;Αυτο ειναι δλδ το κριτηριο;Η σοβαροτητα της καθε παθησης ποικιλει ανα περιπτωση.Το οτι καποιος εχει καποιο προβλημα αλλα οχι σε μεγαλο βαθμο δεν σημαινει οτι δεν το εχει;Δηλαδη ποιο ειναι το σημειο που καποιος οταν το περναει του βαζεις την ταμπελα και του λες «εχεις ή δεν εχεις αυτο»;Παλιοτερα ημουνα πολυ χειροτερα και στην καθημερινοτητα μου για πολυ καιρο εβρισκα πολλα εμποδια σε σημειο που δεν μπορουσα να λειτουργησω φυσιολογικα σε πολλους τομεις.Τωρα απλα ειμαι πολυ καλυτερα αλλα δεν εχω θεραπευτει.Δεν ειπα ποτε αυτο και ουτε το παιζω γιατρος και ειδικος.Απλα ξερω τι αισθανμομαι.Επισης με την λογικη σου θα επρεπε να ειχα υιοθετησει ενα σωρο παθησεις αλλα δεν το εχω κανει.Εχω βρει οπως λες και εσυ πολλα κοινα και με αλλες παθησεις σε αυτα που αισθανομαι αλλα δεν βγηκα να πω οτι τις εχω γιατι δεν τις εχω.Εχω πιστευω την κριτικη ικανοτητα να το καταλαβω.Δεν ειμαι κανενα προβληματισμενο και χαμενο παιδακι.Αυτα που σου λεω τα εχω καμια 10αρια χρονια.Λες να ειναι απλα μια ιδεα στο μυαλο μου ή να μην ξερω τι εχω,τι νιωθω και τι δυσκολιες μου εχουνε παρουσιαστει;Μακαρι να ειχες δικιο και να μην τα ειχα αλλα δυστυχως δεν ειναι ετσι.Δηλαδη πιστευεις οτι με ξερεις καλυτερα απο οτι ξερω εγω εμενα μονο και μονο απο ενα post;Θα μπορουσα να σε κανω να πειστεις αν καθομουνα να σου πω ενα σωρο παραδειγματα απο συμπτωματα κ.τ.λ. αλλα δεν θελω να επεκταθω τοσο πολυ και να μπω σε αυτην την διαδικασια.Αν δεν θες να με πιστεψεις ειναι δικαιωμα σου δεν υπαρχει προβλημα.Δεν θα κατσω να προσπαθησω αλλο να σε πεισω για το αντιθετο και ουτε εχω και λογο να πω ψεματα ή κατι τετοιο αν πιστευεις, ειδικα σε ενα forum που ειναι ανωνυμο και απροσωπο.
Και τελος κανεις και εσυ το ιδιο πραγμα που πιστευεις οτι κανω και εγω.Μου κανεις διαγνωση απο το internet μεσα απο ενα μονο post την στιγμη που εσυ ο ιδιος εχεις πει οτι δεν γινεται να κανει κανεις διαγνωση απο internet.Δηλαδη εσυ πως εισαι τοσο σιγουρος για αυτα που λες;Πως γινεται να με κρινεις ετσι;
Και για να μην παρεξηγηθω δεν στα λεω αυτα με κακια και τσαντιλα αλλα και ουτε για να φανει οτι εχω δικιο και να βρεθω απο πανω.Δεν ειναι ετσι και αλλιως αυτο το θεμα.Στα λεω εντελως φιλικα.Και με τον τροπο σου ακομα και αν δεν το καταλαβαινεις χλευαζεις και υποτιμας εμενα και το προβλημα μου.

---

παληκαρι μου γιατι ξαναγυριζεις σε εμενα ?
πηγαινε σου ειπα να πληρωσεις τα 50 ευρω να σου πουν τα ιδια οσοι τιμιοι ψυχολογοι ασκουν ακομα το επαγγελμα και ελα μετα εδω να μου πεις ευχαριστω απλα !
αν παλι εισαι λαθος και εχω δικιο , γιατι μονος σου εγραψες πιο πανω οτι δεν θες να πας σε ψυχολογους δωσε μου να καταλαβω αν μπορεις φυσικα γιατι εγραψες αυτο το ποστ γιατι μα την αληθεια θα τρελανεις εσυ εμενα!
γραφεις οτι σου εκανα διαγνωση οτι δεν εισαι αρρωστος απο το ιντερνετ !
ενω εγω σου εχω γραψει προηγουμενως οτι διαγνωσεις δεν γινονται στο ιντερνετ!
ποσα θες να μας τρελανεις παληκαρι μου?

\"Δεν ηθελα με τιποτα να παω σε ψυχολογο κ ουτε να παρω φαρμακα και ετσι δεν πηρα.Εχω μια ισως λαθος αντιληψη για τους ψυχολογους και τα φαρμακα αλλα πιστευω οτι ειναι εντελως η τελευταια λυση που θα μπορουσα να δοκιμασω.Θα εκανα τα παντα για να τα αποφυγω οπως και εκανα.\'
αυτα δεν γραφεις παληκαρι μου?
ε σου λεω τωρα ηρθε η ωρα να πας !
τι ειναι αυτο διαγνωση ?

Εσυ ο ιδιος εβγαλες απο μονος σου οτι δεν εχω προβλημα.Δλδ εκανες διαγνωση οπως νομιζεις.Αυτο λεω.