θεραπεία- αντιμετώπιση.....

Καλησπέρα σε όλους,

Αποφάσισα και εγώ να γράψω για το δικό μου προβλημα που με απασχολεί.
Ημουν ένα χρόνο με τον φίλο μου και η σχέση μας ήταν τέλεια και ήμασταν πολυ ερωτευμένοι.Τον τελευταίο μήνα όμως άρχισε
να ζηλεύει υπερβολικά και να μην με εμπιστεύεται.Μετα άρχισε να με κατηγορεί για πράγματα που δεν είχαν γίνει και γενικά συνδύαζε διάφορα.
Μετά έφυγε από το σπίτι.Εκανα πολλές προσπάθειες να τα ξαναβρούμε και να με ακούσει, αλλά τίποτα.Υστερα απο μερικές μέρες νοσηλευτηκε σε ψυχιατρική κλινική.Η διάγνωση ήταν μανία καταδίωξης (είχε πολλές φοβίες και νόμιζε οτι όλα σχετιζονταν μαζι του).Επειτα απο 1 εβδομάδα πήρε εξιτήριο αλλά συνεχίζει την φαρμακευτική αγωγή.Οσο ήταν στην κλινική εγώ ήμουν μαζί του συνέχεια, ήμασταν καλά και είχε καταλάβει το πρόβλημα.
Όταν βγήκε από την κλινική άρχισε να είναι απότομος μαζί μου και δεν ήθελε να με συναντήσει.Χρειαζόταν κάποιο χρόνο.
Μετά από λίγες μέρες με πήρε τηλέφωνο και μου είπε οτι δεν αντέχει αλλο, οτι 8έλει να βοηθηθεί και ότι μονο εγώ μπορώ
να τον ηρεμήσω.Την ίδια μέρα πήγε σε ψυχολόγο-ψυχίατρο και αυτος συνέστησε να μην έχει καμία επαφή μαζί μου (ούτε να μιλάμε) για αρκετές μέρες(περίπου μήνα).Από τότε που νοσηλεύτηκε μέχρι σήμερα έχουν περάσει σχεδόν 3 εβδομάδες.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι μεγάλο το χρονικό διάστημα και ειχε σχετικά γρήγορη ανάρρωση.Τώρα είναι καλά, αλλά τα
σκέφτεται μερικές φορές και βασανίζεται.Εγώ δεν μιλάω μαζι του μεχρι να το επιτρέψει ο γιατρός.

Θα γίνει σύντομα εντελώς καλά?Η χρειάζεται πολυ χρόνο?
Υπάρχει κάτι άλλο που θα τον βοηθήσει?Και τι θα πρέπει να γίνει σχετικά με εμένα?

Αν μπορείτε βοηθήστε με..
Κάθε άποψη δεκτή..

Ευχαριστώ! :)

φανταζομαι οτι θα πρεπει να κρατησεις επαφη με το γιατρο του,
και εκει να αναζητησεις τις απαντησεις που ρωτας.


Δεν βλεπω κατι πιο υπευθυνο να κανεις.

Ο γιατρός συνέστησε έαν θέλω και εγώ να πάμε μαζί στον γιατρό αργότερα.
Προς το παρόν δεν έχω επικοινωνήσει με τον γιατρό.
Θα έπρεπε?Η απλά να κάνω υπομονή?

Υπάρχει κανένας που να έχει αντιμετωπίσει παρόμοια κατάσταση?

Αφού έχεις αποφασίσει να είσαι δίπλα του, κάντο ολοκλρηρωμένα. Πάρε το γιατρό τηλ, αν μπορείς πήγαινε και από κει ώστε να έχεις μια πιο σφαιρική άποψη.
Συγνώμη, αλλά δεν κατάλαβα: για ποιο λόγο ο γιατρός είπε να μη βλεπόσαστε?

Ευχαριστώ για τη συμπαράσταση.
Ο γιατρος είπε να μην έχουμε καμία επαφή γιατί εγώ σχετίζομαι άμεσα μαζί του και επηρεάζεται.
Οπότε καλό θα ήταν και για μένα είπε για να ηρεμήσουμε και να σκεφτούμε.Δεν ξέρω κάτι άλλο γιατί δεν έχω μιλήσει μαζί του.
Αντίθετα πιστεύω ότι τον βοηθάει αρκετά να είμαι δίπλα του και όσο ήμουν στην κλινική ήταν καλά.Πιστεύω ότι τον βοηθούσα.
Δεν περίμενα να είναι τόσο δύσκολο και δεν ξέρω πόσο καιρό χρειάζεται για να αναρρώσει πλήρως...

Μου φαινεται λίγο περιεργο αυτό...Και γω πιστευω πως θα ήταν καλύτερα να ήσασταν μαζί σε αυτές τις δύσκολες στιγμές...Πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσεις με το γιατρό του....

Θα το προσπαθήσω, αν και δεν μπορώ να πάρω πρωτοβουλίες γιατί είναι η οικογένειά του στη μέση.Έχεις ξανακούσει για τέτοια περίπτωση?
Πόσο καιρό θα πάρει η ανάρρωση?Είναι απαραίτητη η φαρμακευτική αγωγή?και..θα ξαναείμαστε ποτέ μαζι φυσιολογικά?Σίγουρα σημασία έχει πρώτα απ΄όλα να γίνει καλά, αλλά και για εμένα δεν είναι εύκολο...

Quote:

---

Originally posted by lini
Θα το προσπαθήσω, αν και δεν μπορώ να πάρω πρωτοβουλίες γιατί είναι η οικογένειά του στη μέση.Έχεις ξανακούσει για τέτοια περίπτωση?
Πόσο καιρό θα πάρει η ανάρρωση?Είναι απαραίτητη η φαρμακευτική αγωγή?και..θα ξαναείμαστε ποτέ μαζι φυσιολογικά?Σίγουρα σημασία έχει πρώτα απ΄όλα να γίνει καλά, αλλά και για εμένα δεν είναι εύκολο...

---

Οκ, η οικογένεια του είναι εκεί, αλλά αυτό δεν αναιρεί εσένα :)
Λυπάμαι που δεν μπορώ να σου δώσω περισσότερες πληροφορίες. Αν ψάξεις στο φόρουμ θα βρεις πολλές περιπτώσεις και ελπίζω κάποια απ τα μέλη που αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα να σου πουν την άποψη τους...

Οκ.Σε ευχαριστώ πολύ.Με βοήθησες αρκετά.Να εισαι καλά..

lini,

Πολύς κόσμος έχει περάσει τέτοιες καταστάσεις, συνήθως μετά από περιόδους έντονης πίεσης (υπάρχει βέβαια και μια προδιάθεση). Η πρώτη (και αρκετές φορές μοναδική) φορά που το παθαίνει κανείς είναι νομίζω και η πιο δύσκολη. Το ότι ο ίδιος έχει αναγνωρίσει πως χρειάζεται βοήθεια είναι το πρώτο βήμα... τώρα το ότι εκείνος σου λέει ότι αισθάνεται καλύτερα όταν σε βλέπει ξέρεις νομίζω πως υπάρχει μέσα του μια σπίθα να επανέλθει ένα κλίκ νωρίτερα. Θα νιώσει βέβαια άσχημα για την κριτική που σου άσκησε.

Τέλος να πω πως πρόβλεψη δεν μπορεί να γίνει ούτε για αυτήν την περίπτωση ούτε για καμία άλλη. Εσύ απλά επιλέγεις αν θα του σταθείς στην δυσκολία που περνάει.

Εγώ θα του σταθώ γιατί τον αγαπάω.Η αλήθεια είναι ότι όταν ήταν απότομος μαζί μου, μου είπε οτι εγώ φταίω για αυτό που πέρασε και που περνάει.Αλλά μετα μου είπε οτι δεν ισχύει.Το ξέρω οτι του είναι δύσκολο και όταν του έρχονται αυτες οι σκέψεις, βασανίζεται πολύ.
Το θετικό είναι ότι συνειδητοποιεί την κατάσταση και προσπαθεί να μην τα σκέφτεται.
Είναι φυσιολογικό να έχει αυτα τα \"πισωγυρίσματα\"? Επίσης τα χάπια του φέρνουν πολλή υπνηλία, τον κάνουν σαν \"φυτό\".Είναι καλό αυτο?

Ο χρόνος θα δείξει...σωστά?

Η προδιάθεση που αναφέρεις vince, εννοείς οτι μπορεί να είναι θέμα κληρονομικότητας?

Quote:

---

Originally posted by lini
Εγώ θα του σταθώ γιατί τον αγαπάω.Η αλήθεια είναι ότι όταν ήταν απότομος μαζί μου, μου είπε οτι εγώ φταίω για αυτό που πέρασε και που περνάει.Αλλά μετα μου είπε οτι δεν ισχύει.Το ξέρω οτι του είναι δύσκολο και όταν του έρχονται αυτες οι σκέψεις, βασανίζεται πολύ.
Το θετικό είναι ότι συνειδητοποιεί την κατάσταση και προσπαθεί να μην τα σκέφτεται.
Είναι φυσιολογικό να έχει αυτα τα \"πισωγυρίσματα\"? Επίσης τα χάπια του φέρνουν πολλή υπνηλία, τον κάνουν σαν \"φυτό\".Είναι καλό αυτο?

Ο χρόνος θα δείξει...σωστά?

---

Καλημέρα lini. Ο αδελφός του γαμπρού έχει νοσηλευτεί πολλές φορές σε ψυχ.κλινική αλλά όχι για μανία καταδίωξης.Αυτός το έπαθε από το πολύ αγχος και όταν περνάει κρίση γίνεται ένα με το διάβολο.Έχει υπερβολικά νεύρα,βρίζει και λέει πολύ άσχημα πράγματα για τον καθένα.Από την πρώτη κρίση έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια.Πάντα πιστεύουμε ότι θα είναι η τελευταία αλλά δυστυχώς τουλάχιστον 1 φορα το χρόνο παθαίνει κρίση,φωνάζουμε την αστυνομία και τον πηγαίνει στο ψυχιατρείο(δεν πηγαίνει διαφορετικά).Όταν παίρνει τα φάρμακά του στην αρχή έχει υπνηλία, είναι λιγομίλητος και πολύ ήσυχος.Μετά τις 2 εβδομάδες είναι πιο ενεργητικός,αρχίζει τις συγνώμες και φέρεται φυσιολογικότατα.Όμως τα χάπια αυτά,μιας και κυρίως είναι ηρεμιστικά δεν τον αφήνουν να αποδώσει σεξουαλικά και όταν γνωρίζει κάποια κοπέλα, τα σταματάει για να είναι ΟΚ στο σεξουαλικό και με μαθηματική ακρίβεια μετά απο 1-2 μήνες αρχίζει τα μεγαλόπνοα σχέδια,θα πάει γυμναστήριο,θα κάνει ιδιαίτερα μαθήματα,θα βγάλει επιτέλους πολλά λεφτά,θα παντρευτεί θα θα θα θα....και τσουπ ξεφεύγει και ξανά μέσα. Προσπάθησε με τη δύναμη της εκκλησίας και του Θεού,προσπάθησε με αυτοσυγκέντρωση,προσπάθησ� � με κάθε τρόπο να βρίσκει τον ευατό του χωρίς να χρειάζεται να παίρνει χάπια αλλά δυστηχώς...Ισως αυτό να είναι και ένα σκέλος της αρρώστιας,να μην πιστεύει πως τα φάρμακα του ειναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ για να μην κάνει κακό στον ευατό του και στους άλλους.
Πήγαινε στο γιατρό και ρώτησε ΚΑΘΕ λεπτομέρεια για τώρα αλλά και για αργότερα. Σου εύχομαι μέσα απ\'την καρδιά μου να μην είναι ίδια περίπτωση και η δικιά σας να είναι θεραπεύσιμη αλλά αν δεν είναι πρέπει να το ξέρεις και κυρίως πρέπει να ξέρεις απο πριν τί έχεις να αντιμετωπίσεις.

Καλημέρα Sofgeo και ευχαριστώ για την απαντηση σου,

Η αλήθεια είναι οτι τρομοκρατήθηκα λίγο.Ακούω δίαφορα και εγώ περίμενα και ελπίζω να τελειώσει ολο αυτο σε κανα μήνα.
Με τους γιατρούς στην κλινική έχω μιλήσει.Είδαν πολλή γρήγηρη βελτίωση είπαν..Αλλά αποδείχθηκε οτι δεν ήταν πλήρης ανάρρωση.
Με τον ψυχολόγο- ψυχίατρο δεν έχω μιλήσει ακόμα, αλλά θα γίνει κι αυτό.Υπάρχει περίπτωση τα συγκεκριμένα χάπια που παίρνει να μην τον βοηθάνε?
Δεν ξέρω πια παίρνει τώρα αλλά μου είπαν οτι το ένα δεν ακούγεται καλό.Και πως το καταλαβαίνεις αυτο?

Είναι πολύ περίεργες ασθένειες.Εγώ καταλαβαίνω ότι το άτομο υποφέρει, αλλά και για τους γύρω του δεν είναι εύκολο.Πρέπει να έχουν μεγάλο κουράγιο.
Ετσι δεν είναι?

Εύχομαι ότι καλύτερο για τον αδερφό του γαμπρού σου..:)

Quote:

---

Originally posted by lini
Καλησπέρα σε όλους,

Αποφάσισα και εγώ να γράψω για το δικό μου προβλημα που με απασχολεί.
Ημουν ένα χρόνο με τον φίλο μου και η σχέση μας ήταν τέλεια και ήμασταν πολυ ερωτευμένοι.Τον τελευταίο μήνα όμως άρχισε
να ζηλεύει υπερβολικά και να μην με εμπιστεύεται.Μετα άρχισε να με κατηγορεί για πράγματα που δεν είχαν γίνει και γενικά συνδύαζε διάφορα.
Μετά έφυγε από το σπίτι.Εκανα πολλές προσπάθειες να τα ξαναβρούμε και να με ακούσει, αλλά τίποτα.Υστερα απο μερικές μέρες νοσηλευτηκε σε ψυχιατρική κλινική.Η διάγνωση ήταν μανία καταδίωξης (είχε πολλές φοβίες και νόμιζε οτι όλα σχετιζονταν μαζι του).Επειτα απο 1 εβδομάδα πήρε εξιτήριο αλλά συνεχίζει την φαρμακευτική αγωγή.Οσο ήταν στην κλινική εγώ ήμουν μαζί του συνέχεια, ήμασταν καλά και είχε καταλάβει το πρόβλημα.
Όταν βγήκε από την κλινική άρχισε να είναι απότομος μαζί μου και δεν ήθελε να με συναντήσει.Χρειαζόταν κάποιο χρόνο.
Μετά από λίγες μέρες με πήρε τηλέφωνο και μου είπε οτι δεν αντέχει αλλο, οτι 8έλει να βοηθηθεί και ότι μονο εγώ μπορώ
να τον ηρεμήσω.Την ίδια μέρα πήγε σε ψυχολόγο-ψυχίατρο και αυτος συνέστησε να μην έχει καμία επαφή μαζί μου (ούτε να μιλάμε) για αρκετές μέρες(περίπου μήνα).Από τότε που νοσηλεύτηκε μέχρι σήμερα έχουν περάσει σχεδόν 3 εβδομάδες.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι μεγάλο το χρονικό διάστημα και ειχε σχετικά γρήγορη ανάρρωση.Τώρα είναι καλά, αλλά τα
σκέφτεται μερικές φορές και βασανίζεται.Εγώ δεν μιλάω μαζι του μεχρι να το επιτρέψει ο γιατρός.

Θα γίνει σύντομα εντελώς καλά?Η χρειάζεται πολυ χρόνο?
Υπάρχει κάτι άλλο που θα τον βοηθήσει?Και τι θα πρέπει να γίνει σχετικά με εμένα?

Αν μπορείτε βοηθήστε με..
Κάθε άποψη δεκτή..

Ευχαριστώ! :)

---

λινι , εχω την εντυπωση οτι ο ερωτας εγινε αιτια να αποδιοργανωθει ο ψυχισμος του φιλου σου , γιατι εχει σιγουρα μια προδιαθεση για ψυχωση οπως ισως παρα πολλοι ανθρωποι που ουτε καν το γνωριζουν μεχρι να βρει τροπο να εκδηλωθει
στην θεση σου , θα χαιρομουνα και θα ανησυχουσα ταυτοχρονα !
απο την μια εχεις να κανεις με ενα [ειλικρινη? παθολογικο? ] ερωτα , ενος ευαισθητου ανθρωπου , που ισως βρισκοντας ξανα μονος του τον αυτοελεγχο του , γυρισει κοντα σου για ολη του την ζωη!
απο την αλλη εχεις να κανεις με μια ψυχωτικη προσωπικοτητα
που κανεις δεν μπορει να σου εξασφαλισει απολυτα , αν επανελθει σε αυτη την φαση , αν υπαρχει καποια δικη σου συμπεριφορα που το προκαλεσε και ποια ειναι για να ξερεις απο εδω και μπρος πως εχουν τα πραγματα...
Τι εννοω?
Μπορεις σε ολη σου την ζωη να φοβασαι να βγεις εξω με ενα παλιο σου φιλο?
Μπορεις σε ολη σου την ζωη να ζεις με την ιδεα οτι μπορει να ξανακυλισει στην αρρωστεια του?
Ολα αυτα θα εχουν η οχι επιπτωσεις στην οικονομικη σας ανεξαρτησια σαν ζευγαρι?
Ενα μονο ειναι απολυτα σιγουρο αυτη την στιγμη!
Ο ανθρωπος που αναφερεις ειναι ενας ψυχωτικος ασθενης , που ισως θα πρεπει να αλλαξεις τοσα πραγματα στην καθημερινη σου ζωη , που μονο αν τον αγαπας πραγματικα θα βρεις την δυναμη να τα κανεις .
Εχω την εντυπωση οτι πολυ σωστα ο γιατρος του ζητησε αποχη , για να καταλαβει ισως ο ιδιος τι ακριβως νοιωθει και αν αφορα εσενα η κατα πασα πιθανοτητα τον εαυτο του και την ελλειψη αυτοελεγχου που εχει σημερα.
Συμβουλη
Σκεψου ωριμα αν εισαι διατεθειμενη να χορεψεις με τους λυκους ....
Αν οχι , οταν με το καλο ολα αυτα τελειωσουν , προσπαθεησε να κερδισεις την φιλια του γιατι τοτε ολα οσα σημερα υπο μορφη ισως τυψεων θα μπορουσαν να σε αποδιοργανωνουν συναισθηματικα θα ξαναβρουν φυσιολογικους ρυθμους και η σχεση σας θα μπορουσε να περπατησει σε διαφορετικα καναλια...