Νευρα. Πολλα νευρα... πατερας

Γεια σας παιδια.
Νευρα. Πολλα νευρα. Ο πατερας μου ειναι συνεχεια στην τσιτα. Ειναι 71 ετων και συζουμε απο τον Ιουνιο. Πριν κανα 3 χρονια αυτος συζουσε με μια αλλη, ηταν χωρισμενος με την μανα μου, τον ειχε διωξει η μητερα μου απο το σπιτι αφου την εστειλε σε ψυχολογο πρωτα.. μεχρι που πεθανε η μητερα μου τον Ιανουαριο... ειπε οτι κατι ραγισε μεσα του οταν πεθανε η μητερα μου και τοτε με ρωτησε αν θελω να μεινουμε μαζι και του ειπα οκ. Απο τοτε μενει μαζι μου στο πατρικο που αφησε η μητερα μου. Τοσο καιρο δεν του εχω πει τιποτα για τα νευρα του σημερα ομως δεν αντεξα και του φωναξα. Εχουμε 2 γατες και μονο σε αυτες μιλαει ηρεμα...
Περνω την αγωγη μου 23 χρονια τωρα αντιψυχωτικα, αντικαταθλιπτικα και ηρεμηστικα, προσπαθω,θελω και καταφερνω να ειμαι ηρεμος, δεν θελω να υπαρχουν νευρικοι γυρω μου, θελω την ηρεμια μου, ξερει την αρρωστεια μου αλλα αυτος μαλλον απο αμελεια(;) ειναι ολο νευρα και το μονο που καταφερνει ειναι να μου φουντωνει συνεχεια την ψυχωση και οχι τιποτα αλλο αλλα μπορει να μου παρει απο ωρες ακομη και ολοκληρη μερα για να ηρεμησω να ξεχαστω και να φυγουν οι φωνες απο μεσα μου. Ειναι πολυ ψυχοφθορο και επωδυνο μεχρι να το ξεπερασεις. Το περνας ολο αυτο απο μεσα σου σιωπηλα... Οσοι το ζουνε ξερουν τι εννοω... Ειμαι που ειμαι ασταθη ατομο στην διαθεση λογω της αρρωστειας
Δεν μπορω να καταλαβω ποτε κανει χιουμορ, η ποτε ειρωνευεται..
Τι να κανω ρε παιδια? Να μιλησω με τον Ψυχιατρο μου να του πω το προβλημα μου και να μιλησει αυτος μαζι του;
Μηπως κανω λαθος εγω;
Πειτε γνωμες...

Μπορει να'ναι ολα μαζι. Μπορει να εχεις δικιο, αλλα να υπερβαλλεις.

Απο μια ηλικια και μετα ορισμενοι ανθρωποι απλα δεν παλευονται, ειδικα αν ζεις μαζι 24/7. Βεβαια δεν ειναι ακριβως θεμα ηλικιας, συνηθως ετσι ηταν ο χαρακτηρας τους και απο νεοι, αλλα οσο περναν τα χρονια συνηθως επιβαρυνονται. Οπως λεει και η παροιμια ηταν που ηταν το κλημα στραβο, το φαγε και ο γάιδαρος… Ισως δεν ηταν και η καλυτερη ιδεα που ειχες να συγκατοικησετε μαζι, το λεω οσο πιο ηπια μπορω.. Συμπασχω οσο δε φανταζεσαι γιατι εχω ιδια κατασταση και ακομα χειροτερη εδω, τον τελευταιο εναμισι χρονο, αλλα βεβαια να πω οτι δεν εχω τα προσωπικα ζητηματα υγειας που αναφερεις εσυ. So far τα κουτσοκαταφερνω και δεν με εχουν τρελανει τα γερούνδια μου. Ελπιζω να παραμεινει ετσι αυτο. Αλλιως καλυτερα να φυγω. Προς το παρον αυτο ετσι κι αλλιως δεν ειναι εφικτο, οποτε οπως λεει και το nickname σου, κανουμε υπομονη..

Καλησπερα υπομονη! Δεν μπορείς να μείνεις κάπου μόνη σου; καλυτερα θα ήταν για εσενα. Τωρα στα 71 αν δεν θέλει να κανει ψυχοθεραπεία, δύσκολα να αλλάξει η κατασταση.

Καλησπέρα! :) Κι εγώ κάπως έτσι είμαι με την οικογένειά μου. Δεν υπάρχει εύκολη λύση δυστυχώς. Το μόνο που μπορώ και κάνω εγώ είναι να τους αγνοώ όσο γίνεται και να είμαι όσο πιο φιλικός γίνεται. Η άλλη λύση είναι φυσικά να ζήσεις μόνος/μόνη κάτι που σκέφτομαι κι εγώ να κάνω. Εύχομαι να υπάρξει κάποια λύση σύντομα και μη στεναχωριέσαι, είναι κρίμα.