Αλλάζουμε μεγαλώνοντας;

Καλησπερα!

Σας εχει τυχει οσο μεγαλώνετε να νιωθετε οτι πραγματα που καποτε σας ενθουσιαζαν πλεον να σας φαινονται τελειως αδιαφορα;
Εγώ στα φοιτητικά μου χρονια ασχολιομουν με τον χορο και ημουν τερμα πορωμενη. Μαλιστα οταν αρχισα αυτο το χομπι ειχα ενθουσιαστει και σκεφτομουν οτι δε θα το σταματουσα ποτε..
Πλεον στα -σχεδον- 30 μου με αφηνει ασυγκινητη και δεν εχω ιδιαιτερη ορεξη να ασχοληθω. Ακομα και οταν βλεπω ανθρωπους να χορευουν σκέφτομαι "μα γιατι μπαίνουν σε αυτη τη διαδικασια;"
Πιστεύετε ειναι κατι φυσιολογικο να αλλαζουν εντελως τα γούστα ενος ανθρωπου με το περασμα του χρόνου; Γιατι καμια φορα ανησυχώ μήπως χάνω τον εαυτο μου..
Σας εχει συμβεί και εσας κατι αντίστοιχο;

Εννοειται πως αλλαζουμε.

όχι δεν μ φαίνεται περίεργο να αλλάζεις όσο μεγαλώνεις, φυσική εξέλιξη είναι. Το περίεργο θα ήταν να μην άλλαζε τίποτα. απλά μου κάνει εντύπωση που το βλέπεις έτσι, '' γιατί να μπαίνουν στην διαδικασία να κάνουν χορό '', είναι σαν να έχεις χάσει το ενδιαφέρον να κάνεις πράγματα. Έτσι νιώθεις μόνο για το χορό ή για οποιαδήποτε δραστηριότητα ?

εγώ μεγαλώνοντας δεν βλέπω τόσο μεγάλη αλλαγή στα ενδιαφέροντα, αλλά τεράστια αλλαγή στο πως αντιλαμβάνομαι τα πράγματα πλέον και τους ανθρώπους