Καλησπερα,
Πριν λιγο καιρο ειχα γραψει στο topic 'φοβιες-αγχος' για την αποφαση που ειχα παρει να διακοψω τις σπουδες μου λογω του φοβου που αντιμετωπιζω με τις τελικες εξετασεις. Τοτε πολλοι ειχαν προσπαθησει να με αποτρεψουν να το κανω, μιας και ηταν χρονικα λιγο πριν τις τελικες εξετασεις. Το θεμα ειναι οτι ακομα και τωρα δεν τα εχω βρει με τον εαυτο μου. Καθε μερα αισθανομαι ολο και πιο ενοχη. Νιωθω επιπλεον κουρασμενη απο την αναγκη μου να το συζηταω συνεχεια με συγγενεις και φιλους. Προσπαθησα λοιπον να βαλω καποιες προτεραιοτητες, ξεκινοντας απο την ευρεση εργασιας μιας και αυτο το διαστημα δεν ασχολουμαι με κατι. Επειδη δεν κουνιεται φυλλο αυτο το διαστημα, ειναι πολυ δυσκολο να βρω κατι. Ομως ρωτοντας μια φιλη, βρεθηκε τελικα κατι σε ενα νεο ζαχαροπλαστειο κοντα στη περιοχη μου. Μολις ειδα οτι οι εργοδοτες ηταν προθυμοι να με παρουν προς στιγμην χαρηκα. Ομως λιγο αργοτερα ερχισε ενας εσωτερικος διαλογος...'Αυτο θελεις απο δω και περα?Θα τα καταφερεις να ανταπεξελθεις?'και αλλα...
Φοβαμαι οτι δεν ειναι αυτο που θελω για το υπολοιπο της ζωης μου και οτι απο Σεπτεμβριο θα θελω να επανελθω στη πραγματικοτητα που ειχα πριν..αυτη που ηταν συνωνυμη του αγχους. Φοβαμαι να μιλησω στους γονεις μου οι οποιοι πληρωνουν για τη σχολη μου, για το τι σχεδια εχω για το Φθινοπωρο. Θα μου απαντησουν ευλογα, 'και αν τα ξαναπαρατησεις??'. Δεν ειναι καιρος για αστεια πια..Πρεπει αυτη τη φορα να ειμαι πολυ σιγουρη για αυτο που θα αποφασισω για τον εαυτο μου. Και η ευθυνη του εαυτου μας ειναι η σημαντικοτερη απ'ολες..Πολλες φορες νιωθω πως θα παρανοησω, γιατι η εντελως απραγη θα μαι η θα κανω οσα περισσοτερα μπορω.
Πειτε μου τη γνωμη σας. Πιστευετε οτι αν εργαστω το διαστημα του Καλοκαιριου, θα μπορεσω παραλληλα να παρω και αποφασεις για το πως θα ειναι η ζωη μου απο τον Σεπτεμβρη και μετα..
