Quote:
Originally posted by Ananta
Καλησπέρα.Και καλως σας βρήκα.Πραγματικα το οτι βρηκα τελειως τυχαία αυτο το φορουμ αποψε ηταν μανα εξ ουρανου για μενα.Τον τελευταιο καιρο κοντευει ενας χρονος τωρα περναω μια δυσκολη φαση.Γιαυτο και δεν κοιμαμαι και αρκετα τα βραδια.Η αληθεια ειναι οτι δεν με ανησυχει τοσο η αυπνια οσο το ποσο απιστευτα μονη νιωθω.Μονη απο φιλους,φιλους πραγματικους.Για μια ακομα φορα προδοσια.Θα μου πειτε κοπελια μεγαλη κοπελα εισαι πρωτη φορα το συναντας;Οχι δεν ειναι πρωτη φορα.Αλλα κουραστηκα, βαρεθηκα, απογοητεύτηκα...Εχασα την εμπιστοσυνη μου στους ανθρωπους.Οπως παντα για αλλη μια φορα υπηρξα αφελης, εξιδανίκευσα καταστασεις και ατομα και εφαγα τα μουτρα μου ισως πιο πολυ απο ποτε.Μπορω να πω απολυτη επικοινωνία δεν εχω παρα μονο με το αγορι μου.Δυστυχως ομως εκεινος λογω υποχρεώσεων λειπει και θα λειπει για καποιους μηνες.Και τωρα που εφυγε νιωθω μονη οσο ποτε.Οχι πως αμα γυρίσει δε θα εχω ακομα το ελλειμα της φιλιας.Απλα τουλαχιστον θα μειωθουν οι ωρες μοναξιας.Επεσαν ολα μαζι.Δυσκολιες στη δουλεια, δυσκολιες στο σπιτι, εκεινος μακρια κι εγω θελω μια ανθρωπινη επικοινωνια.Αν μιλησω με αριθμους οι μονες φιλες που εχω αυτη τη στιγμη ειναι μια κοπελα που μενει μακρια με τον δικο της και τη βλεπω σπανια και μια αλλη κοπελα που βλεπομαστε επισης σπανια λογω αντιθετου ωραριου δουλειας.Αλλα και παλι δεν εχουμε αυτη τη στενη επαφη που νομιζα οτι ειχα με ατομα που θεωρουσα μεχρι περσυ αδερφες μου...Και οχι ειμαι σιγουρη πως δεν εχω καταθλιψη.Εχω ορεξη να κανω πραγματα, ταξιδια, βολτες, τραπεζια σε φιλικα σπιτια, κουβεντουλα, συμπαρασταση, ζωη...Αλλα δεν εχω τους ανθρωπους.Νιωθω οτι δεν ειμαι ο εαυτος μου πια.Ωρες ωρες νοσταλγω τις στιγμες που ημουν στον κοσμο μου και δε γνωριζα τι ατομα ειχα διπλα μου.Τουλαχιστον τοτε περνουσα καλα.Ισως ειναι καλυτερα να ζεις στην αγνοια....Ας μη σας ζαλιζω αλλο προς το παρον.Σιγουρα θα ξαναγραψω και σιγουρα θα το ριξω στο διαβασμα των ποστ σας αποψε.Ευχομαι καλυτερες μερες για ολους.
Καλωσηρθες φιλεναδα στο φιλοξενο φορουμ -πλατεια του εικονικου χωριου μας !