Printable View
Φοβίες που δημιουργήθηκαν από την παιδική ηλικία και συνέχισαν να υπάρχουν μέχρι σήμερα. Φόβος για το ρίσκο, για να κάμεις κάτι που θέλει ρίσκο. Να έχεις τη δυνατότητα αλλά να μην τολμάς και να προτιμάς να μείνεις ασφαλής στη στασιμότητα. Πως αντιμετωπίζεται; τι μέθοδοι υπάρχουν;
Ο φόβος
Η ατολμία,
Στασιμότητα
Μπορείς να προχωρήσεις
Έχεις τις λύσεις
Ξέρεις τι θέλεις
Αλλά να νοιώθεις ότι πνίγεσαι
Να τρέμεις σύγκορμος
Δεν κάνεις το βήμα
Είναι καταδίκη από την παιδική ηλικία;
Μήπως υπάρχει κάπου ηλιαχτίδα;
γιαννη καλησπερα,
θες να βαλεις καμποσα παραδειγματα ατολμιας?
ετσι για να μπουμε και στο κλιμα του τι σημαινει για σενα τολμω η δεν τολμω?
γιατι χρησιμοποιεις δευτερο προσωπο ? σε σενα δεν συμβαινουν αυτα? μηπως δεν ταχεις αποδεχτει σαν δικα σου ? και μηπως και οι λυσεις και αυτα που νομιζεις οτι θες, δεν ειναι ακριβως \'\'δικα σου\'\' αλλα ενος \'\'δευτερου\'\' προσωπου , ,,,,,,,,,αρα και μη δυναμενα, μη \'ασφαλη\' για να πραγματωθουν ? ,,,,,,,,,,,,δοκιμασες να τα συζητησεις πριν μ ενα φιλο? ενα κοντινο ατομο που εμπιστευεσαι ?
Μιλώ για ατολμία, φόβο να πάω κάπου ή να πω ή να κάμω κάτι γιατί φοβάμαι μήπως αποτύχω ή παρεξηγηθώ. Πχ στο να διεκδικήσω κάτι, να πάρω ένα μεγάλο ρίσκο επαγγελματικό ή οικονομικό ή ακόμα να ζητήσω δεσμό από μια κοπέλλα που τόσο θέλω.Έχω και έλλειψη εμπειρίας σε πολλά και αυτό χειροτερεύει. Ναι έκανα κάποιες φορές και κάποια σπασμοδικά τυχαία βήματα που είχαν επιτυχία, αλλά αυτή η ατολμία, φόβος από παιδική ηλικία δεν αφήνει να εκδηλωθούν συνέχεια. Ποια μέθοδος ψυχοθεραπείας συστήνεται;
Γιάννη,
τολμα και ξεκινα μια οποιαδηποτε μεθοδο. Να δοκιμασεις να μιλησεις μεσω αυτης, για τον φοβο σου, για ολα οσα συνδεονται με τους φοβους σου, την διστακτικοτητα.
Θα καταλαβεις απο μονος σου αν σου ταιριαζει ή οχι, αν \"ξεκλειδωνεσαι\" ή οχι, αν δουλευει ή οχι:) Ευχομαι ολα να πανε καλα!
Ποσο χρονων εισαι?
είμαι 30, βλέπω κάποια έστω μικρή διαφορά στη ζωή μου από τότε που ξεκίνησα να προσπαθώ να ξεπεράσω το πρόβλημα αλλά χρειάζονται περισσότερα να γίνουν, γι αυτό ζητώ μεθόδους και συμβουλή
Δεν υπάρχει καμία καταδίκη από την παιδική ηλικία.Και σου απευθύνεται ένα άτομο που πέρασε μέσα από το ίδιο λούκι.
Από κακοποίηση,που για καιρό πίστευε πως τη θυματοποιούσε.Η αλήθεια είναι πως είμαστε θύματα,όσο επιλέγουμε να αισθανόμαστε ως τέτοια.Όσο εμείς ταμπελοποιούμε τους εαυτούς μας και σέρνουμε το βάρος του παρελθόντος.Κανένα παρελθόν δεν αποτελεί a priori την σηματοδότηση ούτε του παρόντος,ούτε του μέλλοντός μας.Και καμία εμπειρία δεν έχει τη δύναμη να καθορίζει τις επιλογές μας,παρά μόνο όσο εμείς την αφήνουμε.
Η δύναμη έρχεται από τη στιγμή που συνειδητοποιεί ο καθένας μας πως δεν θα αφήσει το χτες να γίνει το μέλλον του.Μπορείς να το κάνεις,το έκαναν άλλοι πριν από σένα.Και θα το κάνεις με πείσμα και επιμονή.Δεν είναι εύκολος ο δρόμος,ούτε στρωμένος με ροδοπέταλα.Το ξέρουμε καλά,γιατί το έχουμε νιώσει από την αρχή στο πετσί μας.Στο μυαλό μας.Στις μνήμες που μας στοιχειώνουν.Εντάξει.Και τώρα;
Είμαστε ο θύτης του θύματος(του εαυτού μας).Αυτή είναι η αλήθεια.Αν επιλέξεις να νιώθεις θύμα όλη σου τη ζωή επειδή έτυχε να περάσεις κάποιες καταστάσεις,δεν κάνεις τίποτε άλλο παρά αυτό που σου έκαναν όσοι δεν είχαν τη γνώση να πράξουν διαφορετικά.Τότε θα συγχωρέσεις,αυτούς κι εσένα,και θα προχωρήσεις...Προχώρα!Αποτί ναξε τα δεσμά και όρισε τη δική σου θέση στον κόσμο.
Ήμουν στασιμος λογω φοβιων και κρισεων πανικου για μεγαλο διαστημα. Τωρα τελευταια αρχισα να δραστηριοποιουμαι και πάλι. Να πηγαινω κοντρα στο ρευμα. Ειναι επιπονο εχω πισωγυρισματα αλλα προσπαθω να προχωρησω παρα τις δυσκολιες. Παιρνεις καποια αγωγη? Μπορει να βοηθησει επι της ουσιας στο λεω απτην εμπειρια μου. ;)
από την εμπειρία σας είναι τα φάρμακα λύση ή απλά προσφέρουν χαλάρωση, ηρεμία, το να ξεχνάς και τίποτε άλλο. Μήπως η κατάλληλη θεραπεία είναι ένας καλός ψυχοθεραπευτής και κυρίως η θέληση;
Φιλε μου προσφατα με ξαναπιασανε κατι κρισεις πανικου που νομιζα τις ειχα αφησει πισω λογω της σωστης αγωγης. Απλα δεν ειχα ζοριστει ως τοτε γιαυτο νομιζα μου περασανε. Τωρα που ζοριστικα παλι τα ιδια... Τα χω δοκιμασει ολα. :( :(Quote:
Originally posted by ioannis2
από την εμπειρία σας είναι τα φάρμακα λύση ή απλά προσφέρουν χαλάρωση, ηρεμία, το να ξεχνάς και τίποτε άλλο. Μήπως η κατάλληλη θεραπεία είναι ένας καλός ψυχοθεραπευτής και κυρίως η θέληση;
πως αντιμετωπίζεται όμως το πρόβλημα όταν είναι απομόνωση από την κοινωνία κατά την παιδική - νεανική ηλικία που σε αφήνει στα 30 σχεδόν άπειρο να κάνεις καινούργιες φιλίες και κυρίως μια σχέση; όταν λόγω αυτής της απειρίας (μαζί με τις φοβίες, απομόνωση κλπ) μέχρι τώρα δεν έχω καταφέρει να κάνω σχέση;
Ιωάννη,η ελλιπής κοινωνικοποίηση είναι ένας όρος που εξηγεί αυτό που αντιμετωπίζεις τώρα.Δεν κατόρθωσες μέσω της εκπαίδευσης,της οικογένειας και του περιβάλλοντός σου να εκτεθείς στις απαραίτητες εμπειρίες που θα σου έδιναν την αίσθηση της ένταξης και της διαχείρισης των ανθρώπινων επαφών χωρίς φόβο.
Τώρα λοιπόν,θα πρέπει τα κενά αυτά,τα κομμάτια που λείπουν,να καλυφθούν για να αποκτήσεις αυτό που στερήθηκες.
Αυτό μπορεί να γίνει με μία σταθερή έκθεση σε ερεθίσματα ώστε οι δεξιότητές σου αυτές να καλλιεργηθούν.
Δε θα γίνει από τη μία στιγμή στην άλλη.Είναι μία διαδικασία επαναπλαισίωσης,που θέλει το χρόνο της.Να αρχίσεις να ανοίγεσαι στον κόσμο,να δέχεσαι γεύσεις και οσμές που δεν είχες δοκιμάσει.Λίγο λίγο,να βγαίνεις,να έρχεσαι σε επαφή με διαφορετικά άτομα,συμπεριφορές,με ανθρώπους τόσο του δικού σου όσο και του άλλου φύλου.Καφεδάκι,σινεμά,hobbies,� �θλητισμός,ό,τι μπορεί να σε οδηγήσει σε μία σταδιακή πρόσληψη ερεθισμάτων,με χαλαρή ένταση και με τρόπο όχι\"απειλητικό\",δηλαδή ελεγχόμενο.
Απευθύνσου σε έναν ψυχολόγο να βοηθηθείς,χρειάζεσαι καθοδήγηση.Θα έρθει και η αυτοπεποίθηση,θα αποκτήσεις και τη σιγουριά,θα το δεις!:)