Φίλοι και ψυχασθένεια

Ειμαι πολύ απογοητευμένος και έτσι για να μου φύγει ένα βάρος θα ήθελα να μοιραστώ την εμπειρία μου με εσας τους συμπασχοντες. Πριν οχι απο πολυ καιρο μου συνεβη το ψυχωτικο επεισοδιο . Υστερα απο ενα χρονο οταν εκανα καινουργιους φιλους και μη μπορωντας να κραταω αυτο το βαρος μεσα μου και εχωντας πειστει οτι οντως δεν βλεπουν τους τρελους με αλλο ματι(μα τι Μ*Λ*Κ*Σ που ειμαι) πειστικα με τις πιπες των ψυχολογων το ειπα. Απο τοτε αρχισε να με κοροιδευει ενας φιλος μου ενω οι αλλοι αποστασιοποιηθηκαν. Αυτα τα ατομα ηταν τα ιδια τα οποια μου λεγαν οτι ειμαι ο καλυτερος τους φιλος. Ολα αλλαξαν για μια ταμπελα, για αυτο που ονομαζουμαι στιγμα και δεν φευγει απο πανω μας. Η προσωπικη μου αποψη: Ειστε ψυχικα νοσουντες? Μην το πειτε γιατι αν εμεις βλεπουμε με αλλο ματι τον εαυτο μας, με συμπονια οι αλλοι δεν το κανουν. Ακομα και εγω οταν ακουγα τρελος παλια φοβομουν(και ευλογα ρε παιδια..). Αυτα... Αν μπορει καποιος ας μου πει και τη δικη του γνωμη αλλα και τις εμπειριες του για αυτο το θεμα.

Μη συγχυζεσαι.
Ενα 4-6% των ανθρωπων παιρνει τα φαρμακα μας και 1% των ανθρωπων πασχει απο την ιδια νοσο , ανα πασα στιγμη.
Οποτε μιλαμε για πολλους ανθρωπους.
Δυστυχως υπαρχει ακομα προκαταληψη , αλλα για αυτους απλα κατανοεις την αγνοια τους και δεν τους λαμβανεις υποψη σου.

ειναι οντωσ πολυ σκληρο αυτο που λεσ..αλλα και αυτο που μασ συμβαινει...

οταν η καταθληψη μου ηταν στο ζενιθ τησ....οταν ηθελα να παιθανω και δεν μπορουσα να σταματησω να κλαιω...κλπ..
ολοι φυγανε απο κοντα μου..
καταλαβαινω πωσ τουσ ηταν πολυ δυσκολο να ειναι διπλα μου..με τον τροπο που συμπεριφερομουν..

απο τοτε... εχω μονο 2 φιλουσ στην πραγματικοτητα...οι οποιοι αν τοτε τουσ το ειχα ζητησει..ισωσ ηταν περισσοτερο κοντα μου.. και εγω τοτε...απομακρυνθηκα απο τουσ παντεσ...

ο ενασ ειναι ενασ πρωιν συντροφοσ μου και η αλλη ειναι η κολλητη μου απο το σχολειο...και με του δυο μιλαμε ανα...2-3-4 μηνεσ... μα φτανει κατα καποιο τροπο..

καινουριουσ φιλουσ μετα απο ολα αυτα δεν καταφερα να κανω (μονο τον καλητερο μου φιλο τον αντρα μου...)

...και τουσ φιλουσ του συζηγου μου..που οσο και αν ξερω πωσ με αγαπανε... παντα θα εχω μεσα μου την ανησηχεια πωσ αν ποτε ο συζηγοσ μου παψει χρυπα ξυλο να ειναι συζηγοσ μου...εκεινοι δεν θα ενδιαφερθουν για μια επαφη μαζι μου...

δυστηχωσ προκαταλειψη υπαρχει.. και δυστηχως το αν θα εχουμε φιλουσ... εχει να κανει με το αν τα αλλα ατομα ειναι ανοιχτομυαλα και ενημερωμενα...ή ερωτευμενα...ή πολλααα χρονια πριν φιλοι...

Quote:

---

Originally posted by the_downward_spiral
Ειμαι πολύ απογοητευμένος και έτσι για να μου φύγει ένα βάρος θα ήθελα να μοιραστώ την εμπειρία μου με εσας τους συμπασχοντες. Πριν οχι απο πολυ καιρο μου συνεβη το ψυχωτικο επεισοδιο . Υστερα απο ενα χρονο οταν εκανα καινουργιους φιλους και μη μπορωντας να κραταω αυτο το βαρος μεσα μου και εχωντας πειστει οτι οντως δεν βλεπουν τους τρελους με αλλο ματι(μα τι Μ*Λ*Κ*Σ που ειμαι) πειστικα με τις πιπες των ψυχολογων το ειπα. Απο τοτε αρχισε να με κοροιδευει ενας φιλος μου ενω οι αλλοι αποστασιοποιηθηκαν. Αυτα τα ατομα ηταν τα ιδια τα οποια μου λεγαν οτι ειμαι ο καλυτερος τους φιλος. Ολα αλλαξαν για μια ταμπελα, για αυτο που ονομαζουμαι στιγμα και δεν φευγει απο πανω μας. Η προσωπικη μου αποψη: Ειστε ψυχικα νοσουντες? Μην το πειτε γιατι αν εμεις βλεπουμε με αλλο ματι τον εαυτο μας, με συμπονια οι αλλοι δεν το κανουν. Ακομα και εγω οταν ακουγα τρελος παλια φοβομουν(και ευλογα ρε παιδια..). Αυτα... Αν μπορει καποιος ας μου πει και τη δικη του γνωμη αλλα και τις εμπειριες του για αυτο το θεμα.

---

Φίλε έτσι είναι .. η ταμπέλα της ψύχωσης απομακρύνει. Σε φίλους μου δεν έχω πει τίποτα... ούτε στην κοπέλα μου που είμαι μαζί της αρκετά χρόνια (η οποία έχει πιο πολλά νεύρα από μένα!).

Όμως οι φίλοι μου με είχαν δει πως ήμουν..τότε που η συμπεριφορά μου ήταν λίγο περίεργη και μάλιστα το είχαν διατυμπανίσει και στην φίλη μου.. Εκείνη στην αρχή με αντιμετώπιζε με επιφυλάξεις, παρόλο που της άρεσα εξωτερικά, και αναρωτιόταν ..για να δούμε σε τι περίεργο έπεσα.. αυτό μου το είπε βέβαια μετά απο καιρό.. Μέχρι και σπίτι της με την οικογένεια της έχει \"τύχει\" να μιλάμε για ασθένειες και ψυχοφάρμακα αλλά να μου δείχνουν σεβασμό. Παρόλα αυτά όσοι με συμπάθησαν έμειναν κοντά μου και όσοι το είδαν με άλλο μάτι έφυγα απο κοντά τους (και ας με πείραξε). Επομένως ναι με το να συστήνεσαι ως ψυχωτικός ή με ιστορικό ψύχωσης καταφέρνεις να κολλήσεις ενα τίτλο σε ένα βιβλίο προτού το διαβάσουν οι άλλοι και ανακαλύψουν όλο το περιεχόμενο του. Οι λίγοι άνθρωποι όμως που θα διαβάσουν το βιβλίο και θα ανακαλύψουν περισσότερα απο ένα τίτλο θα ξέρεις πως βλέπουν το περιεχόμενο (με τα θετικά και τα αρνητικά) και όχι το εξώφυλλο..

Στον δρόμο που διαβαίνουμε στη ζωή είμαστε περαστικοί. Όλοι μας, και εμείς και οι άνθρωποι που γνωρίζουμε στη διαδρομή.

Άλλοι αφοσιώνονται στη δουλειά τους και δεν έχουν φίλους (πολλοί άνθρωποι το κάνουν αυτό και ας μην έχουν κάποιο ψυχικό πρόβλημα.) άλλοι είναι τέρατα κοινωνικότητας και γνωριμιών έτσι οι περαστικοί είναι πιο πολλοί αρα ισως πιο σύντομοι και άλλοι παραμένουν εγκλωβισμένοι στα προβλήματα της ζωής και μόνο σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Εγώ φίλε το μόνο που μπορώ να υποστηρίξω είναι πως με το να προσπαθώ να σταθώ στην ζωή μου με μαχητικότητα και πάθος κάποιες φορές έχω αισθανθεί περήφανος. Ούτε χαπάκιας στην ομόνια έγινα, ούτε κατίνος, ούτε ζητιανεύω (μόνος μου βγάζω χρήματα μέσω της δουλειάς μου.. μπορεί να μην είναι εκατομμύρια αλλά δεν παραπονιέμαι). Έχω μια αξιοπρεπή ζωή και μερικές φορές αυτό αρκεί και με το παραπάνω.

Είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι αυτό.
Από την αλλη, αντί να κρύβεται κάποιος, δεν θα ήταν καλύτερα να \"απαιτήσει\" από τους άλλους να τον αποδεχτούν γι αυτό που είναι?
Δεν λέω πως ένας άνθρωπος που πάσχει από κάτι, συστήνεται με το καλημέρα σας : \"γεια σου, ειμαι ψυχωτικός\", αλλά μέσα από τις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων έρχεται η οικειότητα και κατ επέκταση η ειλικρίνεια.
Σίγουρα θα υπάρξουν απογοητεύσεις, αλλά όταν πλέον έχει κάποιος δίπλα του ανθρώπους που τον αγαπούν γι αυτό που είναι, τότε ακόμη και το ίδιο το πρόβλημα, μοιράζεται.....

ισχυει αυτο που λετε αλλα για ολες τις <διαταραχες> και οι καταθλιπτικοι πχ αρκετο ρατσισμο αντιμετωπιζουν δυστυχως.οπως και καθε ομαδα βασικα που διαφερει απο τη μαζα αν το καλοσκεφτουμε

Quote:

---

Originally posted by the_downward_spiral
Ειμαι πολύ απογοητευμένος και έτσι για να μου φύγει ένα βάρος θα ήθελα να μοιραστώ την εμπειρία μου με εσας τους συμπασχοντες. Πριν οχι απο πολυ καιρο μου συνεβη το ψυχωτικο επεισοδιο . Υστερα απο ενα χρονο οταν εκανα καινουργιους φιλους και μη μπορωντας να κραταω αυτο το βαρος μεσα μου και εχωντας πειστει οτι οντως δεν βλεπουν τους τρελους με αλλο ματι(μα τι Μ*Λ*Κ*Σ που ειμαι) πειστικα με τις πιπες των ψυχολογων το ειπα. Απο τοτε αρχισε να με κοροιδευει ενας φιλος μου ενω οι αλλοι αποστασιοποιηθηκαν. Αυτα τα ατομα ηταν τα ιδια τα οποια μου λεγαν οτι ειμαι ο καλυτερος τους φιλος. Ολα αλλαξαν για μια ταμπελα, για αυτο που ονομαζουμαι στιγμα και δεν φευγει απο πανω μας. Η προσωπικη μου αποψη: Ειστε ψυχικα νοσουντες? Μην το πειτε γιατι αν εμεις βλεπουμε με αλλο ματι τον εαυτο μας, με συμπονια οι αλλοι δεν το κανουν. Ακομα και εγω οταν ακουγα τρελος παλια φοβομουν(και ευλογα ρε παιδια..). Αυτα... Αν μπορει καποιος ας μου πει και τη δικη του γνωμη αλλα και τις εμπειριες του για αυτο το θεμα.

---

δεν θα σου πω οτι ηταν δικο σου λαθος που εκμυστηρευτηκες τα προβληματα της υγειας σου , σε ανθρωπους του περιβαλοντος σου !
καλα εκανες !
αυτο που μαλλον εκανες λαθος , ηταν η επιλογη των φιλων σου !
οταν ενας ανθρωπος αντιδρα ετσι στο ακουσμα της λεξης τρελος , στην ουσια φοβαται το ιδιο για τον εαυτο του !

διαλεξε λοιπον φιλους , απο εδω και στο εξης , που να μπορουν να καταλαβουν το προβλημα σου , πριν ανοιχτεις και το μοιραστεις μαζι τους ....
αν ολος ο πληθυσμος πασχει σημερα απο καποιας μορφης νευρωση , ειναι λογικο να φοβουνται καποιοι τη λεξη τρελος !
αυτο που δεν ειναι λογικο , ειναι να ασχολησαι μαζι τους ....

καλως ήρθες download_spiral:)

συμβαινει σε ολους μας με αφορμη δυσάρεστα γεγονοτα ή γεγονοτα που δεν καταννοουν οι φιλοι μας να απομακρυνθουν ή να μας χαρακτηρισουν υποτιμητικα. Κ οταν ερχεται απο φιλους στους οποιους υπολογιζουμε, περιμενουμε στηριξη και συμπαράσταση, τοτε η απομακρη ή υποτιμητικη σταση ποναει περισσοτερο.

Εγω δεν ειμαι της άποψης του να μην μιλάμε, να μην εκφράζουμε το τί εχουμε κ πώς αισθανομαστε γι αυτο. Αντιθετα, πιστεύω πώς η εκφραση των οσων νιωθουμε μπορει να μας κανει πολυ καλο, μπορει να μας φερει πιο κοντα με τον συντροφο μας, με τους φιλους μας. Με αυτους τους ανθρωπους που επιλεγουμε να εμπιστευομαστε κ να μοιραζομαστε τη ζωη μας μαζι τους. Αλλα για να γινει αυτο, χρειαζεται εμπιστοσυνη κ συνηθως καποιος χρονος που θα μας δωσει το περιθωριο να εξερευνισουμε τον εαυτο μας κ τον αλλον στη σχεση αυτη:)

Εγω θα σου ευχηθω να βρεις συντομα εναν ανθρωπο με τον οποιο θα νιωσεις ανετα κ ομορφα ωστε να μοιραστεις το προβλημα σου.

Κ κάτι ακομα: ειναι αληθεια πώς με ολο τον κοσμο δεν μπορουμε να μοιραστουμε τα προβληματα μας αλλα ουτε κ με κανεναν κουβαλωντας τα ως ενοχη. Υπάρχουν ανθρωποι που μπορουμε αν θελουμε να βρουμε κ να διακρινουμε πώς μπορουμε και αξιζει να ρισκαρουμε μαζι τους:)

[quote]Originally posted by vince

Quote:

---

Originally posted by the_downward_spiral
είμαι μαζί της αρκετά χρόνια (η οποία έχει πιο πολλά νεύρα από μένα!).

---

λολολολο :P:P:P:P:P:D:D

[quote]Originally posted by vince

Quote:

---

Originally posted by the_downward_spiral
Εγώ φίλε το μόνο που μπορώ να υποστηρίξω είναι πως με το να προσπαθώ να σταθώ στην ζωή μου με μαχητικότητα και πάθος κάποιες φορές έχω αισθανθεί περήφανος. Ούτε χαπάκιας στην ομόνια έγινα, ούτε κατίνος, ούτε ζητιανεύω (μόνος μου βγάζω χρήματα μέσω της δουλειάς μου.. μπορεί να μην είναι εκατομμύρια αλλά δεν παραπονιέμαι). Έχω μια αξιοπρεπή ζωή και μερικές φορές αυτό αρκεί και με το παραπάνω.

---

πεστα φιλε μου....

ετσι νιωθω κι εγω...

και ειναι μεγαλο πραγμα να νιωθεισ περιφανοσ που τα καταφερεσ.... γιατι δεν ηταν λεπτομερεια...

και ναι ..πρεπει να νιωθουμε περιφανοι και γενναιοι..!!!!γιατι ημαστε!!!

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι αυτό.
Από την αλλη, αντί να κρύβεται κάποιος, δεν θα ήταν καλύτερα να \"απαιτήσει\" από τους άλλους να τον αποδεχτούν γι αυτό που είναι?
Δεν λέω πως ένας άνθρωπος που πάσχει από κάτι, συστήνεται με το καλημέρα σας : \"γεια σου, ειμαι ψυχωτικός\", αλλά μέσα από τις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων έρχεται η οικειότητα και κατ επέκταση η ειλικρίνεια.
Σίγουρα θα υπάρξουν απογοητεύσεις, αλλά όταν πλέον έχει κάποιος δίπλα του ανθρώπους που τον αγαπούν γι αυτό που είναι, τότε ακόμη και το ίδιο το πρόβλημα, μοιράζεται.....

---

το θεμα ειναι οτι ειναι στην πραγματικοτητα λιγοι αυτοι που θα μεινουν....
δυστηχωσ...

αλλα λιγοι και καλοι!!!!! χεχεχεχ :)

Quote:

---

Originally posted by Adzik

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι αυτό.
Από την αλλη, αντί να κρύβεται κάποιος, δεν θα ήταν καλύτερα να \"απαιτήσει\" από τους άλλους να τον αποδεχτούν γι αυτό που είναι?
Δεν λέω πως ένας άνθρωπος που πάσχει από κάτι, συστήνεται με το καλημέρα σας : \"γεια σου, ειμαι ψυχωτικός\", αλλά μέσα από τις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων έρχεται η οικειότητα και κατ επέκταση η ειλικρίνεια.
Σίγουρα θα υπάρξουν απογοητεύσεις, αλλά όταν πλέον έχει κάποιος δίπλα του ανθρώπους που τον αγαπούν γι αυτό που είναι, τότε ακόμη και το ίδιο το πρόβλημα, μοιράζεται.....

---

το θεμα ειναι οτι ειναι στην πραγματικοτητα λιγοι αυτοι που θα μεινουν....
δυστηχωσ...

---

Ναι, αλλά θα έχεις την ικανοποίηση πως σε αποδέχονται γι αυτό που είσαι και όχι γι αυτό που δείχνεις πως είσαι.
Αυτό ισχύει και για τους ανθρώπους που δεν αντιμετωπίζουν κάποιο ψυχικό πρόβλημα.
Όλοι μας όταν είμαστε ο εαυτός μας και μας αποδέχονται γι αυτόν, έχουμε πραγματικά νικήσει....

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία

Quote:

---

Originally posted by Adzik

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι αυτό.
Από την αλλη, αντί να κρύβεται κάποιος, δεν θα ήταν καλύτερα να \"απαιτήσει\" από τους άλλους να τον αποδεχτούν γι αυτό που είναι?
Δεν λέω πως ένας άνθρωπος που πάσχει από κάτι, συστήνεται με το καλημέρα σας : \"γεια σου, ειμαι ψυχωτικός\", αλλά μέσα από τις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων έρχεται η οικειότητα και κατ επέκταση η ειλικρίνεια.
Σίγουρα θα υπάρξουν απογοητεύσεις, αλλά όταν πλέον έχει κάποιος δίπλα του ανθρώπους που τον αγαπούν γι αυτό που είναι, τότε ακόμη και το ίδιο το πρόβλημα, μοιράζεται.....

---

το θεμα ειναι οτι ειναι στην πραγματικοτητα λιγοι αυτοι που θα μεινουν....
δυστηχωσ...

---

Ναι, αλλά θα έχεις την ικανοποίηση πως σε αποδέχονται γι αυτό που είσαι και όχι γι αυτό που δείχνεις πως είσαι.
Αυτό ισχύει και για τους ανθρώπους που δεν αντιμετωπίζουν κάποιο ψυχικό πρόβλημα.
Όλοι μας όταν είμαστε ο εαυτός μας και μας αποδέχονται γι αυτόν, έχουμε πραγματικά νικήσει....

---

Δεν νομίζω πως ο οποιοσδήποτε (εκτός αν έχει ταλέντο ηθοποιού) δείχνει κάτι το οποίο δεν είναι.. πόσο μάλλον ένας ψυχωτικός. Αλλά και πάλι η ψύχωση μπορεί να διαρκέσει για λίγο και μετά να εξαφανιστεί. Δεν είναι απαραίτητα ένας χαρακτήρας αλλά μια πτυχή του χαρακτήρα που ξεπροβάλλει συνήθως υπο πίεση..