υπαρχει ομαδα διαχειρησης θυμου????

υπαρχει ομαδα διαχειρησης θυμου????

εκανα ψυχοθεραπεια...Μετα απο την καταθλιψη ηρθε ο θυμοσ..

εκανα και κανω μεγαλεσ προσπαθιεσ να τον διαλυσω,,..κατα καποιο τροπο...

οταν θυμωνω..παντα με λογο οχι αδικαιολογητα..για να μην παρεξηγηθω...

οταν λοιπον θυμωνω...και μαλωνω πολυ με καποιον....και ειδικα οταν νιωθω αδικημενη...κλπ..

πνηγομαι...και γινομαι επιθετικη και βιαιη.. μπορω να βρισω πολυ ασχημα τον συνομηλητη μου...

και να θελησω πολυ να τον χτυπησω... σε τετοιο βαθμο που αν δεν μπορω ..και φυσικα δεν πρεπει να χτυπησω τον αλλον..( ειναι απαραδεκτο το 2009 να σηκωνει κανεισ χερι σε οποιονδηποτε... δεν αξιζει κανενασ τετοια συμπεριφορα και κανεισ δεν εχει το δικαιωμα να κανει κατι τετιο)

τοτε...συγκρατω το χερι μου...καιτελικα καταληγω να χρυπαω με ολη την δυναμη των χεριων μου ..το κεφαλι μου..με αποτελεσμα...πολλα καρουμπαλα...και κοκκινηλεσ στο προσωπο...

για καποιον που εινια μπροστα σε κατι τετοιο...ειναι πολυ τρομαχτικο...το καταλαβαινω πολυ καλα αυτο..και για μενα ειναι τρομαχτικο..αφοου...στην πραγματικοτητα δεν θελω να με χτυπησω...αλλα ειναι ο μοναδικοσ τροποσ που βρισκει εκεινη την στιγμη ολη η ενταση , ο θυμοσ και η ενεργεια....για να εκτονωθει..

επειδη ομωσ μια τετοια αντιδραση καθε αλλο παρα αντιδραση υγιουσ ατομου ειναι...

ψαχνω εδω και καιρο... καποια ομαδα διαχειρησησ θυμου ,..ομωσ δεν εχω βρει μεχρι τωρα τιποτα..

ειναι παραξενο σε μια χωρα οπωσ η Ελλαδα ..οπουδν σχεδον ολοι εχουμε εντονο ταμπεραμεντο...να μην υπαρχουν τετοιεσ ομαδεσ οπωσ του εξωτερικου..

....αν γνωριζετε κατι πειτε μου βρε παιδια...
γιατι με κουραζει..και δεν με εκφραζει...δεν ειμαι ο εαυτσοσ μου οταν φερομαι ετσι... ειναι απαραδεκτο.


Φιλια!!!

υ.γ η ψυχιατροσ μου δεν μπορεσε να με βοηθησει με αυτο..σε πολλεσ συνεδριεσ μου ειπε πωσ ο μονοσ τροποσ να μαθω να τον διαχειριζομαι..ειναι μεσα μου..πωσ εγω θα πρεπει να τα καταφερω....και θα με βοηθησουν ασκησεισ τυπου..

να μετρασ μεχι το 20 πριν ξεσπασεισ...

και να φευγεισ απο το σημειο την συγκρουσησ πριν κανεισ η πεισ κατι που δεν θελεισ στην πραγματικοτητα...


οκ....
το πραγματικο μου προβλημα ομωσ ειναι πωσ δεν εχω αναστολεσ στο να χρυπησω καποιον η εμενα..εκεινη την στιγμη..αυτο ειναι το τρομαχτικο....

Αντούλα....έχεις σκεφτεί γιατί βγαζεις τοσο θυμό? Μήπως πρέπει να βρεις αυτό που έχει μείνει μέσα σου και ενεργοποιεί αυτο το μηχανισμό;
Θέλω να πω...πρώτα δεν πρέπει να βρεις την αιτία και μετά να προσπαθήσεις να τη διαχειριστείς?
Μπορεί να σου λέω και βλακείες, όμως αυτό μου βγήκε.

Quote:

---

Originally posted by Adzik
υπαρχει ομαδα διαχειρησης θυμου????

εκανα ψυχοθεραπεια...Μετα απο την καταθλιψη ηρθε ο θυμοσ..

εκανα και κανω μεγαλεσ προσπαθιεσ να τον διαλυσω,,..κατα καποιο τροπο...

οταν θυμωνω..παντα με λογο οχι αδικαιολογητα..για να μην παρεξηγηθω...

οταν λοιπον θυμωνω...και μαλωνω πολυ με καποιον....και ειδικα οταν νιωθω αδικημενη...κλπ..

πνηγομαι...και γινομαι επιθετικη και βιαιη.. μπορω να βρισω πολυ ασχημα τον συνομηλητη μου...

και να θελησω πολυ να τον χτυπησω... σε τετοιο βαθμο που αν δεν μπορω ..και φυσικα δεν πρεπει να χτυπησω τον αλλον..( ειναι απαραδεκτο το 2009 να σηκωνει κανεισ χερι σε οποιονδηποτε... δεν αξιζει κανενασ τετοια συμπεριφορα και κανεισ δεν εχει το δικαιωμα να κανει κατι τετιο)

τοτε...συγκρατω το χερι μου...καιτελικα καταληγω να χρυπαω με ολη την δυναμη των χεριων μου ..το κεφαλι μου..με αποτελεσμα...πολλα καρουμπαλα...και κοκκινηλεσ στο προσωπο...

για καποιον που εινια μπροστα σε κατι τετοιο...ειναι πολυ τρομαχτικο...το καταλαβαινω πολυ καλα αυτο..και για μενα ειναι τρομαχτικο..αφοου...στην πραγματικοτητα δεν θελω να με χτυπησω...αλλα ειναι ο μοναδικοσ τροποσ που βρισκει εκεινη την στιγμη ολη η ενταση , ο θυμοσ και η ενεργεια....για να εκτονωθει..

επειδη ομωσ μια τετοια αντιδραση καθε αλλο παρα αντιδραση υγιουσ ατομου ειναι...

ψαχνω εδω και καιρο... καποια ομαδα διαχειρησησ θυμου ,..ομωσ δεν εχω βρει μεχρι τωρα τιποτα..

ειναι παραξενο σε μια χωρα οπωσ η Ελλαδα ..οπουδν σχεδον ολοι εχουμε εντονο ταμπεραμεντο...να μην υπαρχουν τετοιεσ ομαδεσ οπωσ του εξωτερικου..

....αν γνωριζετε κατι πειτε μου βρε παιδια...
γιατι με κουραζει..και δεν με εκφραζει...δεν ειμαι ο εαυτσοσ μου οταν φερομαι ετσι... ειναι απαραδεκτο.


Φιλια!!!

υ.γ η ψυχιατροσ μου δεν μπορεσε να με βοηθησει με αυτο..σε πολλεσ συνεδριεσ μου ειπε πωσ ο μονοσ τροποσ να μαθω να τον διαχειριζομαι..ειναι μεσα μου..πωσ εγω θα πρεπει να τα καταφερω....και θα με βοηθησουν ασκησεισ τυπου..

να μετρασ μεχι το 20 πριν ξεσπασεισ...

και να φευγεισ απο το σημειο την συγκρουσησ πριν κανεισ η πεισ κατι που δεν θελεισ στην πραγματικοτητα...


οκ....
το πραγματικο μου προβλημα ομωσ ειναι πωσ δεν εχω αναστολεσ στο να χρυπησω καποιον η εμενα..εκεινη την στιγμη..αυτο ειναι το τρομαχτικο....

---

νομιζω οτι δινεις λαθος τιτλο στο προβλημα σου

εγω θα το ονομαζα
ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟ

Βεβαια το γεγονος οτι δεν γινεσαι επιθετικη στους αλλους αλλα στρεφεσαι κατα του εαυτου σου ειναι ακομα χειροτερο...
Γιατι αν ας πουμε δωσεις μια μπουνια σε ενα περαστικο στα καλα των καθουμενων θα σου απαντησει με καποιο τροπο που ισως να ειναι θεραπευτικος απο μονος του σαν μια καραια μορφη επικοινωνιας !
Οταν ομως ενδοβαλεις αυτη την επιθετικοτητα , κλεινεσαι πιο πολυ μεσα σου και αυτο νομιζω ειναι το πρωτο στοχειο που θα με ανησυχουσε στην θεση σου ....
για να ξεσπασεις υπαρχουν πολλοι απλοι τροποι...

βαλε μουσικη και χορεψε τραγουδωντας δυνατα τα αγαπημενα σου τραγουδια ....
πηγανε μια μακρυνη βολτα στο δασος η σε ενα παρκο
κανε τζογκιγκ....
αλλα δεν μπορω να αποφυγω να σου πω επισης να δοκιμασεις και ενα αλλο γιατρο!

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Αντούλα....έχεις σκεφτεί γιατί βγαζεις τοσο θυμό? Μήπως πρέπει να βρεις αυτό που έχει μείνει μέσα σου και ενεργοποιεί αυτο το μηχανισμό;
Θέλω να πω...πρώτα δεν πρέπει να βρεις την αιτία και μετά να προσπαθήσεις να τη διαχειριστείς?
Μπορεί να σου λέω και βλακείες, όμως αυτό μου βγήκε.

---

ο χειροτεροσ θυμοσ...ειναι οταν τσακονωμαι με την μαμα μου.....και αυτο ειναι το χειροτερο..

γιατι οποτε συμβαινει...εχω τρομερεσ τυψεισ.......και ζηταω πολλεσ συγνωμεσ...

εχεισ δικιο Θεωφανακι μου..αλλα...τουλαχιστον με τον συζηγο και ειδικα με την μαμα μου.. ξερω απολυτωσ τι εχει μεινει..και με κανει να αντιδρω ετσι....

με την ψυχιατρο μου..καταφερα να μπορω να ζησω με ολα αυτα...(πριν δεν αντεχα...)
αλλα συνηδιτοποιω καθ ε φωρα που μαλωνουμε... πωσ δεν την εχω συγχωρεσει....βαθια μεσα μου...

και ουτε ξερω αν αυτο θα συμβει ποτε...

και λυπαμαι πολυ γι αυτο.... τοσο ..που θυμωνω....
και ο θυμοσ βγαινει πανω στον τσακωμο...

οτι και αν μασ εχουν κανει...πιστευω πωσ δεν αξιζει σε κανεναν και ιδαιτερα στουσ γονεισ μασ..τετοια συμπεριφωρα...

το προβλημα μου ειναι οτι ειναι μεγαλητερο απο εμενα..και δεν το ελεγχω....

ενω θα επρεπε...

Quote:

---

Originally posted by πανος12345

Quote:

---

Originally posted by Adzik
υπαρχει ομαδα διαχειρησης θυμου????

εκανα ψυχοθεραπεια...Μετα απο την καταθλιψη ηρθε ο θυμοσ..

εκανα και κανω μεγαλεσ προσπαθιεσ να τον διαλυσω,,..κατα καποιο τροπο...

οταν θυμωνω..παντα με λογο οχι αδικαιολογητα..για να μην παρεξηγηθω...

οταν λοιπον θυμωνω...και μαλωνω πολυ με καποιον....και ειδικα οταν νιωθω αδικημενη...κλπ..

πνηγομαι...και γινομαι επιθετικη και βιαιη.. μπορω να βρισω πολυ ασχημα τον συνομηλητη μου...

και να θελησω πολυ να τον χτυπησω... σε τετοιο βαθμο που αν δεν μπορω ..και φυσικα δεν πρεπει να χτυπησω τον αλλον..( ειναι απαραδεκτο το 2009 να σηκωνει κανεισ χερι σε οποιονδηποτε... δεν αξιζει κανενασ τετοια συμπεριφορα και κανεισ δεν εχει το δικαιωμα να κανει κατι τετιο)

τοτε...συγκρατω το χερι μου...καιτελικα καταληγω να χρυπαω με ολη την δυναμη των χεριων μου ..το κεφαλι μου..με αποτελεσμα...πολλα καρουμπαλα...και κοκκινηλεσ στο προσωπο...

για καποιον που εινια μπροστα σε κατι τετοιο...ειναι πολυ τρομαχτικο...το καταλαβαινω πολυ καλα αυτο..και για μενα ειναι τρομαχτικο..αφοου...στην πραγματικοτητα δεν θελω να με χτυπησω...αλλα ειναι ο μοναδικοσ τροποσ που βρισκει εκεινη την στιγμη ολη η ενταση , ο θυμοσ και η ενεργεια....για να εκτονωθει..

επειδη ομωσ μια τετοια αντιδραση καθε αλλο παρα αντιδραση υγιουσ ατομου ειναι...

ψαχνω εδω και καιρο... καποια ομαδα διαχειρησησ θυμου ,..ομωσ δεν εχω βρει μεχρι τωρα τιποτα..

ειναι παραξενο σε μια χωρα οπωσ η Ελλαδα ..οπουδν σχεδον ολοι εχουμε εντονο ταμπεραμεντο...να μην υπαρχουν τετοιεσ ομαδεσ οπωσ του εξωτερικου..

....αν γνωριζετε κατι πειτε μου βρε παιδια...
γιατι με κουραζει..και δεν με εκφραζει...δεν ειμαι ο εαυτσοσ μου οταν φερομαι ετσι... ειναι απαραδεκτο.


Φιλια!!!

υ.γ η ψυχιατροσ μου δεν μπορεσε να με βοηθησει με αυτο..σε πολλεσ συνεδριεσ μου ειπε πωσ ο μονοσ τροποσ να μαθω να τον διαχειριζομαι..ειναι μεσα μου..πωσ εγω θα πρεπει να τα καταφερω....και θα με βοηθησουν ασκησεισ τυπου..

να μετρασ μεχι το 20 πριν ξεσπασεισ...

και να φευγεισ απο το σημειο την συγκρουσησ πριν κανεισ η πεισ κατι που δεν θελεισ στην πραγματικοτητα...


οκ....
το πραγματικο μου προβλημα ομωσ ειναι πωσ δεν εχω αναστολεσ στο να χρυπησω καποιον η εμενα..εκεινη την στιγμη..αυτο ειναι το τρομαχτικο....

---

νομιζω οτι δινεις λαθος τιτλο στο προβλημα σου

εγω θα το ονομαζα
ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟ

Βεβαια το γεγονος οτι δεν γινεσαι επιθετικη στους αλλους αλλα στρεφεσαι κατα του εαυτου σου ειναι ακομα χειροτερο...
Γιατι αν ας πουμε δωσεις μια μπουνια σε ενα περαστικο στα καλα των καθουμενων θα σου απαντησει με καποιο τροπο που ισως να ειναι θεραπευτικος απο μονος του σαν μια καραια μορφη επικοινωνιας !
Οταν ομως ενδοβαλεις αυτη την επιθετικοτητα , κλεινεσαι πιο πολυ μεσα σου και αυτο νομιζω ειναι το πρωτο στοχειο που θα με ανησυχουσε στην θεση σου ....
για να ξεσπασεις υπαρχουν πολλοι απλοι τροποι...

βαλε μουσικη και χορεψε τραγουδωντας δυνατα τα αγαπημενα σου τραγουδια ....
πηγανε μια μακρυνη βολτα στο δασος η σε ενα παρκο
κανε τζογκιγκ....
αλλα δεν μπορω να αποφυγω να σου πω επισης να δοκιμασεις και ενα αλλο γιατρο!

---

:D:):)

..μονο στην μαμα μου και καποιεσ φωρεσ στον συζηγο μου...μου βγαινει αυτοσ ο θυμοσ..με κανεναν αλλο :):)


...ο θυμοσ μου δεν ειναι συνεχεισ....δεν τον νιωθω δηλαδη συναιχωσ...μοναχα εκεινεσ τισ στιγμεσ...πχ 1 φωρα τον μηνα που θα μαλωσουμε...

λυση ψαχνω για αυτη την αντανακλαστικη ..χμμ..αντιρδαστικη συμπεριφωρα μου εκεινη την ωρα..εκεινο το λεπτο...που βγαζω καπνο απο τα αυτια...

και τισ επομενεσ 2 μερεσ νιωθω τιψεισ....και χαλια γενικοσ...

..ναι ..κι εγω σκευτομαι πωσ πρεπει να ξαναδω την γιατρο μου.. αλλα σασ εχω ειδη πει τι μου ειχε πει...

Αντα,

ολοι θυμωνουμε ειτε ειμαστε σε καταθλιψη ειτε εκτος αυτης. Σκεφτηκα ομως πώς για να το γραφεις ετσι, μπορει να το εννοεις ως το κυριαρχο συναισθημα, χρονικα μετα την καταθλιψη που περασες.

Ο θυμος νομιζω πώς δεν ειναι αποδεκτος οποτε πολλες φορες, εκτος απο τον θυμο τον πρωτογενη, υπάρχει κ ο θυμος μας για τον θυμο που ηδη αναπτύξαμε. Εγω πιστεύω πώς χρειαζεται να θυμωνουμε κ καλα κανουμε, οπως χρειαζεται να το δειχνουμε ωστε να καταλαβαινει ο απεναντι μας ποια ειναι τα ορια μας κ πώς αισθανομαστε οταν αυτα παραβιαζονται. Αλλα συμφωνω μαζι σου στο οτι χρειαζεται αυτοελεγχος απο τη μερια μας, στον τροπο που εκδηλωνουμε τον θυμο μας.

Μπορεις να δεις μονη σου τί ειναι αυτο που συνηθως σε θυμωνει? Πού ξεσπάς και πώς? Είναι το ιδιο άτομο, ειναι καποιο θεμα συζητησης? Ειναι που κουβαλάς πολλα μεσα σου μεχρι που ερχεται κατι μικρο κ ομως ικανο να σε κανει εξαλλη?Εχω παρατηρησει πώς ειναι πολλες οι φορες που φταιει καποιος αλλος στον οποιο φοβομαστε να εκδηλώσουμε τα συναισθηματα μας κ ξεσπάμε σε εναν πιο ευκολο στοχο.

Πισω απο το θυμο υπάρχει πολλες φορες ο φοβος.

Διαβαζω πώς πολλες φορες δεν δισταζεις στο να στραφεις σε καποιον αλλο ή τον ιδιο σου τον εαυτο που φανταζομαι πώς ειναι κ ο πιο ευκολος στοχος. Αυτο ειναι ενα σημαδι οτι χρειαζεται να φροντισεις πρωτα πρωτα εσενα κ μεσω του εαυτου σου κ τους γυρω σου. Εχεις σκεφτει να κανεις ψυχοθεραπεια? Στο λεω, γιατι ο θυμος δεν ειναι κατι αποκομμενο απο εσενα, αλλα κομματι σου που σηματοδοτει ή αποδεικνυει οτι χρειαζεσαι περισσοτερη ηρεμια κ αλλαγες.

Quote:

---

Originally posted by Adzik
οτι και αν μασ εχουν κανει...πιστευω πωσ δεν αξιζει σε κανεναν και ιδαιτερα στουσ γονεισ μασ..τετοια συμπεριφωρα...

---

εδώ κάνεις ένα λάθος. έχεις κάθε δικαίωμα και να θυμώνεις, και να εξοργίζεσαι, και να χτυπιέσαι, και να τα σπας, και να κάνεις ό,τι μπορείς να φανταστείς όταν νοιώθεις αδικημένη, προδωμένη, καταπατημένη ή και εγώ δεν ξέρω τι άλλο. το θέμα που βγάζεις δεν είναι η έκφραση του θυμού σου αλλά ο θυμός ως συναίσθημα. φαίνεσαι να έχεις τρομάξει που μπορείς και θυμώνεις, που μπορείς και θυμώνεις τόσο πολύ ώστε να θες να κάνεις κακό. άντα, ο θυμός είναι στην ανθρώπινη φύση. για να τον διαχειριστείς πρέπει πρώτα να τον αποδεχτείς. να αποδεχτείς ότι είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα που όλοι νοιώθουμε, που όλοι δικαιούμαστε να νοιώθουμε, και πως δεν είμαστε κακοί επειδή θυμώνουμε. αν συνεχίσεις να ρίχνεις τον θυμό σου στο πυρ το εξώτερον, δεν νομίζω να μάθεις ποτέ να τον διαχειρίζεσαι.

Quote:

---

Originally posted by Adzik

Quote:

---

Originally posted by πανος12345

Quote:

---

Originally posted by Adzik
υπαρχει ομαδα διαχειρησης θυμου????

εκανα ψυχοθεραπεια...Μετα απο την καταθλιψη ηρθε ο θυμοσ..

εκανα και κανω μεγαλεσ προσπαθιεσ να τον διαλυσω,,..κατα καποιο τροπο...

οταν θυμωνω..παντα με λογο οχι αδικαιολογητα..για να μην παρεξηγηθω...

οταν λοιπον θυμωνω...και μαλωνω πολυ με καποιον....και ειδικα οταν νιωθω αδικημενη...κλπ..

πνηγομαι...και γινομαι επιθετικη και βιαιη.. μπορω να βρισω πολυ ασχημα τον συνομηλητη μου...

και να θελησω πολυ να τον χτυπησω... σε τετοιο βαθμο που αν δεν μπορω ..και φυσικα δεν πρεπει να χτυπησω τον αλλον..( ειναι απαραδεκτο το 2009 να σηκωνει κανεισ χερι σε οποιονδηποτε... δεν αξιζει κανενασ τετοια συμπεριφορα και κανεισ δεν εχει το δικαιωμα να κανει κατι τετιο)

τοτε...συγκρατω το χερι μου...καιτελικα καταληγω να χρυπαω με ολη την δυναμη των χεριων μου ..το κεφαλι μου..με αποτελεσμα...πολλα καρουμπαλα...και κοκκινηλεσ στο προσωπο...

για καποιον που εινια μπροστα σε κατι τετοιο...ειναι πολυ τρομαχτικο...το καταλαβαινω πολυ καλα αυτο..και για μενα ειναι τρομαχτικο..αφοου...στην πραγματικοτητα δεν θελω να με χτυπησω...αλλα ειναι ο μοναδικοσ τροποσ που βρισκει εκεινη την στιγμη ολη η ενταση , ο θυμοσ και η ενεργεια....για να εκτονωθει..

επειδη ομωσ μια τετοια αντιδραση καθε αλλο παρα αντιδραση υγιουσ ατομου ειναι...

ψαχνω εδω και καιρο... καποια ομαδα διαχειρησησ θυμου ,..ομωσ δεν εχω βρει μεχρι τωρα τιποτα..

ειναι παραξενο σε μια χωρα οπωσ η Ελλαδα ..οπουδν σχεδον ολοι εχουμε εντονο ταμπεραμεντο...να μην υπαρχουν τετοιεσ ομαδεσ οπωσ του εξωτερικου..

....αν γνωριζετε κατι πειτε μου βρε παιδια...
γιατι με κουραζει..και δεν με εκφραζει...δεν ειμαι ο εαυτσοσ μου οταν φερομαι ετσι... ειναι απαραδεκτο.


Φιλια!!!

υ.γ η ψυχιατροσ μου δεν μπορεσε να με βοηθησει με αυτο..σε πολλεσ συνεδριεσ μου ειπε πωσ ο μονοσ τροποσ να μαθω να τον διαχειριζομαι..ειναι μεσα μου..πωσ εγω θα πρεπει να τα καταφερω....και θα με βοηθησουν ασκησεισ τυπου..

να μετρασ μεχι το 20 πριν ξεσπασεισ...

και να φευγεισ απο το σημειο την συγκρουσησ πριν κανεισ η πεισ κατι που δεν θελεισ στην πραγματικοτητα...


οκ....
το πραγματικο μου προβλημα ομωσ ειναι πωσ δεν εχω αναστολεσ στο να χρυπησω καποιον η εμενα..εκεινη την στιγμη..αυτο ειναι το τρομαχτικο....

---

νομιζω οτι δινεις λαθος τιτλο στο προβλημα σου

εγω θα το ονομαζα
ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟ

Βεβαια το γεγονος οτι δεν γινεσαι επιθετικη στους αλλους αλλα στρεφεσαι κατα του εαυτου σου ειναι ακομα χειροτερο...
Γιατι αν ας πουμε δωσεις μια μπουνια σε ενα περαστικο στα καλα των καθουμενων θα σου απαντησει με καποιο τροπο που ισως να ειναι θεραπευτικος απο μονος του σαν μια καραια μορφη επικοινωνιας !
Οταν ομως ενδοβαλεις αυτη την επιθετικοτητα , κλεινεσαι πιο πολυ μεσα σου και αυτο νομιζω ειναι το πρωτο στοχειο που θα με ανησυχουσε στην θεση σου ....
για να ξεσπασεις υπαρχουν πολλοι απλοι τροποι...

βαλε μουσικη και χορεψε τραγουδωντας δυνατα τα αγαπημενα σου τραγουδια ....
πηγανε μια μακρυνη βολτα στο δασος η σε ενα παρκο
κανε τζογκιγκ....
αλλα δεν μπορω να αποφυγω να σου πω επισης να δοκιμασεις και ενα αλλο γιατρο!

---

:D:):)

..μονο στην μαμα μου και καποιεσ φωρεσ στον συζηγο μου...μου βγαινει αυτοσ ο θυμοσ..με κανεναν αλλο :):)


...ο θυμοσ μου δεν ειναι συνεχεισ....δεν τον νιωθω δηλαδη συναιχωσ...μοναχα εκεινεσ τισ στιγμεσ...πχ 1 φωρα τον μηνα που θα μαλωσουμε...

λυση ψαχνω για αυτη την αντανακλαστικη ..χμμ..αντιρδαστικη συμπεριφωρα μου εκεινη την ωρα..εκεινο το λεπτο...που βγαζω καπνο απο τα αυτια...

και τισ επομενεσ 2 μερεσ νιωθω τιψεισ....και χαλια γενικοσ...

..ναι ..κι εγω σκευτομαι πωσ πρεπει να ξαναδω την γιατρο μου.. αλλα σασ εχω ειδη πει τι μου ειχε πει...

---

αν περιοριζεται ο θυμος στα προσωπα που μοιραια εχουν πολλους λογους να σε θυμωνουν τοτς βγαινουμε απο τα πλαισια δραση του ψυχιατρου και παμε σε θεματα επικοινωνιας
κατω απο συναισθηματικη φορτιση ...
Νομιζω καπου το εγραψες ηδη, οτι το μεσογειακο ταπεραμεντο , προαγει την εκδηλωση της επιθετικοτητας ....
ομως εσυ φαινεται να μην την αφηνεις να βγει εξω ....
αυτο εννοω αυτοελεγχο....
εχει πολλες διαφορετικες χρησεις ο ορος ....
οπως και να εχει , αν δεν μπορεις να επικοινωνησεις κατω απο συναισθηματικη φορτιση , ακολουθησε την εξης τακτικη πριν εκνευριστεις
κοψε μαχαιρι την συζητηση!
Πες στον εαυτο σου οτι παω για κριση νευρων και ψαχνω τροπους να αποφυγω της συκρουση
Πχ δηλωσε οτι δεν εισαι ετοιμη για να συζητησεις το θεμα αυτο
και αλλαξε κουβεντα η βρε μια αφορμη για να κανεις κατι αλλο ...
Αν αφορα σοβαρο ζητημα , κρατα στο μυαλο σου την αναγκη να το συζητησεις αλλα εσυ θα επιλεξεις την στιγμη !προσπαθησε να κανεις τους αλλους να καταλαβουν οτι αυτο ειναι θεραπαευτικη αγωγη της προσωπικοτητας σου και να μαθουν να συμβιβαζονται με την διαθεση σου

Συμφωνώ με τη Σοφία και τον πελ και έχω να προσθέσω επίσης:

Σίγουρα έχεις μαζέψει πράγματα για τη μητερα σου. Ποιος απ όλους μας δεν έχει παράπονα απ τους γονείς του?
Άλοι μικρά, άλλοι μεγαλύτερα, μερικοί ακόμη σοβαρότερα.
Αυτό που πρέπει να σκεφτείς κατά τη γνώμη μου είναι το εξής: η μητέρα μου με αγαπάει; Έκανε λάθη γιατί με μισούσε, ή γιατί δεν ήξερε να διαχειριστεί καταστάσεις; Είχε μέσα της δόλο, ή έπεσε θύμα της ίδιας της ζωής;
Δεν σου λέω να τη συγχωρήσεις, αλλά να την καταλάβεις.

Quote:

---

Originally posted by Adzik


με την ψυχιατρο μου..καταφερα να μπορω να ζησω με ολα αυτα...(πριν δεν αντεχα...)
αλλα συνηδιτοποιω καθ ε φωρα που μαλωνουμε... πωσ δεν την εχω συγχωρεσει....βαθια μεσα μου...

και ουτε ξερω αν αυτο θα συμβει ποτε...

και λυπαμαι πολυ γι αυτο.... τοσο ..που θυμωνω....
και ο θυμοσ βγαινει πανω στον τσακωμο...

---

Αντα, νομιζεις πώς πρεπει να τη συγχωρήσεις?

Καταλαβαινω οτι λυπάσαι γι αυτο. Αλλα θεωρεις εισαι υποχρεωμενη?

Δεν μπορουμε να τα κανουμε ολα κ δεν χρειαζεται Αντα.

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Αντα,

ολοι θυμωνουμε ειτε ειμαστε σε καταθλιψη ειτε εκτος αυτης. Σκεφτηκα ομως πώς για να το γραφεις ετσι, μπορει να το εννοεις ως το κυριαρχο συναισθημα, χρονικα μετα την καταθλιψη που περασες.

Ο θυμος νομιζω πώς δεν ειναι αποδεκτος οποτε πολλες φορες, εκτος απο τον θυμο τον πρωτογενη, υπάρχει κ ο θυμος μας για τον θυμο που ηδη αναπτύξαμε. Εγω πιστεύω πώς χρειαζεται να θυμωνουμε κ καλα κανουμε, οπως χρειαζεται να το δειχνουμε ωστε να καταλαβαινει ο απεναντι μας ποια ειναι τα ορια μας κ πώς αισθανομαστε οταν αυτα παραβιαζονται. Αλλα συμφωνω μαζι σου στο οτι χρειαζεται αυτοελεγχος απο τη μερια μας, στον τροπο που εκδηλωνουμε τον θυμο μας.

Μπορεις να δεις μονη σου τί ειναι αυτο που συνηθως σε θυμωνει? Πού ξεσπάς και πώς? Είναι το ιδιο άτομο, ειναι καποιο θεμα συζητησης? Ειναι που κουβαλάς πολλα μεσα σου μεχρι που ερχεται κατι μικρο κ ομως ικανο να σε κανει εξαλλη?Εχω παρατηρησει πώς ειναι πολλες οι φορες που φταιει καποιος αλλος στον οποιο φοβομαστε να εκδηλώσουμε τα συναισθηματα μας κ ξεσπάμε σε εναν πιο ευκολο στοχο.

Πισω απο το θυμο υπάρχει πολλες φορες ο φοβος.

Διαβαζω πώς πολλες φορες δεν δισταζεις στο να στραφεις σε καποιον αλλο ή τον ιδιο σου τον εαυτο που φανταζομαι πώς ειναι κ ο πιο ευκολος στοχος. Αυτο ειναι ενα σημαδι οτι χρειαζεται να φροντισεις πρωτα πρωτα εσενα κ μεσω του εαυτου σου κ τους γυρω σου. Εχεις σκεφτει να κανεις ψυχοθεραπεια? Στο λεω, γιατι ο θυμος δεν ειναι κατι αποκομμενο απο εσενα, αλλα κομματι σου που σηματοδοτει ή αποδεικνυει οτι χρειαζεσαι περισσοτερη ηρεμια κ αλλαγες.

---

εκανα ψυχοθεραπεια...1 χρονο σχεδον...για την καταθλιψη..(καλο ε?..λολολολολ)
μου αρεσει αυτο:


\'\'Ο θυμος νομιζω πώς δεν ειναι αποδεκτος οποτε πολλες φορες, εκτος απο τον θυμο τον πρωτογενη, υπάρχει κ ο θυμος μας για τον θυμο που ηδη αναπτύξαμε. Εγω πιστεύω πώς χρειαζεται να θυμωνουμε κ καλα κανουμε, οπως χρειαζεται να το δειχνουμε ωστε να καταλαβαινει ο απεναντι μας ποια ειναι τα ορια μας κ πώς αισθανομαστε οταν αυτα παραβιαζονται. Αλλα συμφωνω μαζι σου στο οτι χρειαζεται αυτοελεγχος απο τη μερια μας, στον τροπο που εκδηλωνουμε τον θυμο μας.\'\'

..αλλα οπωσ λεσ κι εσυ ειναι η μιση πραγματικοτητα...

ο φοβοσ λεσ ε?


νομιζω ο φοβοσ πωσ τελικα η μαμα δεν θα ειναι ποτε η μαμα που ειχα -εχω αναγκη...και που παντα ηθελα και θελω...

κατι που επισεισ παλευω χρονια...
γιατι δεν ειναι δυνατον να ειμαι 25 χρονων..και ακομη να μην μπορψ να αποδεχτω πωσ ετσι ειναι ο ανθρωποσ αυτοσ..και τερμα...δεν αλαζει...
οσο και αν περιμενω...η ελπιζω...

Quote:

---

Originally posted by Adzik


εκανα ψυχοθεραπεια...1 χρονο σχεδον...για την καταθλιψη..(καλο ε?..λολολολολ)
μου αρεσει αυτο:


\'\'Ο θυμος νομιζω πώς δεν ειναι αποδεκτος οποτε πολλες φορες, εκτος απο τον θυμο τον πρωτογενη, υπάρχει κ ο θυμος μας για τον θυμο που ηδη αναπτύξαμε. Εγω πιστεύω πώς χρειαζεται να θυμωνουμε κ καλα κανουμε, οπως χρειαζεται να το δειχνουμε ωστε να καταλαβαινει ο απεναντι μας ποια ειναι τα ορια μας κ πώς αισθανομαστε οταν αυτα παραβιαζονται. Αλλα συμφωνω μαζι σου στο οτι χρειαζεται αυτοελεγχος απο τη μερια μας, στον τροπο που εκδηλωνουμε τον θυμο μας.\'\'

..αλλα οπωσ λεσ κι εσυ ειναι η μιση πραγματικοτητα...

ο φοβοσ λεσ ε?


νομιζω ο φοβοσ πωσ τελικα η μαμα δεν θα ειναι ποτε η μαμα που ειχα -εχω αναγκη...και που παντα ηθελα και θελω...

κατι που επισεισ παλευω χρονια...
γιατι δεν ειναι δυνατον να ειμαι 25 χρονων..και ακομη να μην μπορψ να αποδεχτω πωσ ετσι ειναι ο ανθρωποσ αυτοσ..και τερμα...δεν αλαζει...
οσο και αν περιμενω...η ελπιζω...

---

Aντα,

πολλες φορες χρειαζομαστε περισσοτερο χρονο αν εχουμε περισσοτερα θεματα. Καποιες φορες....

Νομιζω πώς τωρα καταλαβαινω καλυτερα. Σαν απο τη μια να υπάρχει ο θυμος προς τη μαμα σου για ολα αυτα που εκανε ή δεν εκανε και απο την αλλη ο θυμος προς τον εαυτο σου για το οτι δεν μπορεις να της συγχωρησεις οτι ειναι ετσι σαν μανα.

Φυσικα και ειναι δυνατον να εισαι 25 ετων και τωρα να συνειδητοποιεις ολα αυτα, και τωρα να θυμωνεις! Φυσικα κ ειναι δυνατον να ειναι τοσο δυσκολο να αποδεχτεις αυτη την πραγματικοτητα. Ο ανθρωπος αυτος δεν ειναι ενας τυχαιος ανθρωπος: ειναι η μαμα σου. Ο ανθρωπος που σε μεγαλωσε. Δεν ειναι καθολου λιγο κ καθολου ευκολο....

Οποτε, πριν προσπαθήσεις να καταλαβεις τη μητέρα σου προσπαθησε - κατα την γνωμη μου - να κανεις κατι αλλο. Να προσπαθησεις να καταλαβεις εσενα. Πώς θυμωνεις μαζι της, με σενα, με τί αφορμες, ποια γεγονοτα σου εχουν μεινει...

Αναρωτιεμαι επισης αν εχεις σκεφτει να της μιλησεις, αν το εχεις κανει ή αν εχεις δουλεψει καθολου αυτο το θεμα στο παρελθον στην θεραπεια σου.

Quote:

---

Originally posted by pelariry

Quote:

---

Originally posted by Adzik
οτι και αν μασ εχουν κανει...πιστευω πωσ δεν αξιζει σε κανεναν και ιδαιτερα στουσ γονεισ μασ..τετοια συμπεριφωρα...

---

εδώ κάνεις ένα λάθος. έχεις κάθε δικαίωμα και να θυμώνεις, και να εξοργίζεσαι, και να χτυπιέσαι, και να τα σπας, και να κάνεις ό,τι μπορείς να φανταστείς όταν νοιώθεις αδικημένη, προδωμένη, καταπατημένη ή και εγώ δεν ξέρω τι άλλο. το θέμα που βγάζεις δεν είναι η έκφραση του θυμού σου αλλά ο θυμός ως συναίσθημα. φαίνεσαι να έχεις τρομάξει που μπορείς και θυμώνεις, που μπορείς και θυμώνεις τόσο πολύ ώστε να θες να κάνεις κακό. άντα, ο θυμός είναι στην ανθρώπινη φύση. για να τον διαχειριστείς πρέπει πρώτα να τον αποδεχτείς. να αποδεχτείς ότι είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα που όλοι νοιώθουμε, που όλοι δικαιούμαστε να νοιώθουμε, και πως δεν είμαστε κακοί επειδή θυμώνουμε. αν συνεχίσεις να ρίχνεις τον θυμό σου στο πυρ το εξώτερον, δεν νομίζω να μάθεις ποτέ να τον διαχειρίζεσαι.

---

εχεισ δικιο..

ναι αυτο που δεν δεχομαι ειναι το οτι κανω κατι κακο.
Ναι... δεν θελω να κανω κακο..
και ομωσ κανω και νιωθω κακια...
δεν θελω να νιωθω κακια..
δεν θελω να ειμαι κακια..
ομωσ γινομαι κακια..
ξερω παρ ολα αυτα πωσ η ψυχη μου δεν ειναι κακια..

θυμωνω ακομη περισσοτερο γι αυτο... επειδη δεν με αποδεχομαι κακια..και θυμωμενη..

και το ξεσπασμα ειναι χειροτερο..

βαλε και την σκεψη-συναισθημα του \'\'μα γιατι να πρεπει να γινει αυτο?γιατι να πρεπει να χαλασω την μερα ολων θυμωνοντασ με αυτο\"...και \'\'γιατι δεν μπορω να το ελεγξω\'\'


και παει λεγοντασ....


ξερω πωσ ακουγεται σαν παραλληρημα..αλλα ειναι ηρεμα και στειβαγμενα σε σειρα συναισθηματα..

ποτε δεν ηθελα να γινω κακια..και γινομαι...χωρισ να μπορω να το ελεγξω με δυο λογια..

Quote:

---

Originally posted by Adzik


ο φοβοσ λεσ ε?


νομιζω ο φοβοσ πωσ τελικα η μαμα δεν θα ειναι ποτε η μαμα που ειχα -εχω αναγκη...και που παντα ηθελα και θελω...

---

Αντουλα, αυτο ειναι μια σκληρη διαπιστωση. Δεν ειναι κατι που καταπινεται ευκολα...Η αποδοχη νομιζω πώς θα σου προσφέρει περισσοτερη ηρεμια. Το \"πώς\" ειναι κατι που θα βρεις μονη σου.

Quote:

---

Originally posted by Adzik


ο φοβοσ λεσ ε?


νομιζω ο φοβοσ πωσ τελικα η μαμα δεν θα ειναι ποτε η μαμα που ειχα -εχω αναγκη...και που παντα ηθελα και θελω...

---

ουτε κι η δικη μου ηταν ποτε αυτο που μου <ταιριαζε>σε πολλα επιπεδα.χαρακτηρα μορφωση στυλ πχ.δεν εισαι η μονη. ακομα και τωρα -στην ηλικια που ειμαστε κι οι δυο- τσακωνομαστε ασχημα πολλες φορες..απλα προσπαθω πλεον να την καταλαβω οσο μπορω ..και να κανω το καλυτερο με τα δεδομενα που εχω.ξερω οτι απο αγαπη μιλαει..ασχετα αν τις πιο πολλες φορες αντι να με βοηθησει σε ενα θεμα με κανει να νιωθω χειροτερα που της μιλησα