δυσφορια με τις ανθρωπινες επαφες.....

εδω και 2 χρονια περιπου ...νοιωθω ασχημα με τους ανθρωπους γυρω μου....
ειχα καποιες τραυματικες εμπειριες , βεβαια , οποτε ξερω πως ξεκινησε...
απο τοτε προσπαθω να υπολογιζω πραγματα που δεν προσεχα ....και να μην ειμαι τοσο συναισθηματικη...απο την αλλη...αυτο με καταπιεζει γιατι πρεπει να προγραματιζω τον αυθορμητισμο μου και νοιωθω κουρασμενη...
δε μπορω να βαλω τα ορια μου...και μετα αναρωτιεμαι πως μου το εκανε αυτο....ετσι εχω σχεσεις που κραταω θυμο μεσα μου. ..και κουραζομαι να κανω παρεες γιατι καποια στιγμη καταληγω να καταπιεζομαι...
θα μπορεσω να ξανακανω φιλιες στα 31 μου?
η καποια σχεση?
πως να χαρω μια σχεση οταν κανω ανατομια στο μυαλο μου για να αποφυγω λαθη του παρελθοντος?
ειμαι ανικανη να χτισω οποιαδηποτε σχεση ....και επαγγελματικη και αυτο με αγχωνει ακομα πιο πολυ ....γιατι ειναι θεμα βιοποριστικο πια...
απο την αλλη δε θελω αλλη μοναξια...ετσι κραταω καποιες επαφες με ανθρωπους που δεν ανεχομαι....και καταπιεζομαι για να εχω παρεα ....η για το παρελθον που ζησαμε....
απο αυτα που βλεπω συνειδητοποιω οτι ολο και πιο πολλοι επιλεγουν φιλους για συμφεροντα και απογοητευομαι ακομα περισσοτερο...
μηπως χρειαζεται ,τελικα , πονηρια και οχι συναισθημα ?

πολύ πιθανό.. νομίζω ότι καλύτερα να μάθεις να είσαι πιο διπλωματική, να ελίσσεσαι πιο εύκολα. γιατί φτάνεις σε σημείο να καταπιέζεσαι; να λες αυτό που νιώθεις, όταν νιώθεις ότι η συμπεριφορά του άλλου σε μειώνει/στεναχωρεί. όσο για την επαγγελματική σχέση, δεν ξέρω τη φύση της δουλειάς σου, οπότε τι να σου πω;; δεν χρειάζεται να υπεραναλύεις τις καταστάσεις, λίγο πολύ πρέπει να έχεις καταλάβει στα 31 σου ποια συμπεριφορά σου εγείρει αρνητικά συναισθήματα και ποια θετικά. σε επαγγελματική σχέση δεν νοείται αυθορμητισμός.. όλα πρέπει να είναι ελεγχόμενα. τώρα στις φιλίες και στο ερωτικό κομμάτι, προσπάθησε να διακρίνεις με ποιους ανθρώπους νιώθεις άνετα και να είσαι επιφυλακτική. ειδικά για φιλίες, θα σου έλεγα να κρατάς μικρό καλάθι. νομίζω ότι γύρω μας ελάχιστες φιλίες είναι αληθινές και ακόμα και σε αυτές οι άνθρωποι έχουν περάσει από 40 κύματα και έχουν απλώς μάθει να ανέχονται ο ένας τον άλλο. συμπάθεια δεν ξέρω αν υπάρχει πια, υπάρχει αλληλεγγύη σίγουρα όμως. το ερωτικό θεωρώ ότι είναι πιο εύκολο αρκεί οι επιλογές να είναι σωστά ζυγισμένες, να υπάρχει βεβαίως έλξη αλλά και να επιλέγεις έξυπνα, κάποιον που θα νιώθεις ότι θα μπορείς να ανέχεσαι στο μέλλον όταν ο έρωτας θα ξεθωριάσει. τι άλλο να σου πω δεν ξέρω, και εγώ τα ίδια ρωτάω συνεχώς. αυτά