Σχιζοφρένεια. Πρόγνωση & Θεραπεία
Η σχιζοφρένεια σύμφωνα με πρόσφατα επιστημονικά στοιχεία είναι ένα σύμπλεγμα διαταραχής σκέψεων, συναισθημάτων και άγχους (thought, mood & anxiety disorder). Ο έρευνες τονίζουν πως όσο πιο νωρίς αναγνωριστεί η ασθένεια και ξεκινήσει η θεραπεία με αντιψυχωτικά, τόσο καλύτερο το αποτέλεσμα, δηλαδή η πρόγνωση για τον πάσχοντα. Η χρήση αντιψυχωτικών είναι και η πρώτη γραμμή θεραπείας για την ασθένεια. Οι έρευνες τονίζουν ακόμα πως δεν υπάρχει σαφής θεωρία για το τι ορίζεται ως θεραπεία αλλά οτι υπάρχουν παράγοντες που συμβάλλουν στην καλή πρόγνωση.
Σε γενικές γραμμές οι παράγοντες καλής πρόγνωσης είναι οι εξής:
-Απότομη έναρξη συμπτωμάτων
-Άμεση έναρξη φαρμακοθεραπείας με το πρώτο επεισόδιο
-Ψυχοκοινωνική υποστήριξη*
*Ενημέρωση προς τους γονείς για την ασθένεια (έτσι ωστε να συμβάλλουν στην θεραπεία του παιδιού τους, εργασιακή απασχόληση ή επαναλαμβανόμενη ενασχόληση (υπαγωγή σε απασχόληση ρουτίνας), αποδοχή και στήριξη για το δύσκολο ψυχικό φορτίο του πάσχοντα.
Με λίγα λόγια, τα φάρμακα επιτυγχάνουν να μειώσουν τα συμπτώματα της ψύχωσης, όχι όμως και να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες στον πάσχοντα. Σε αυτό μπορεί να συμβάλλει αυτό που λέμε ψυχοκοινωνική υποστήριξη (απο γονείς και φίλους καταρχάς και μέσω επαγγελματικής βοήθειας κατα δεύτερον).
Βασικό είναι ακόμα να γνωρίζουμε πως η πρόγνωση δεν είναι απόλυτη. Έτσι μπορεί κάποιος πάσχοντας να έχει όλα τα κριτήρια για καλή πρόγνωση (ακόμα και η μόρφωση/ εφυία θεωρείται παράγοντας καλής πρόγνωσης) αλλά στην πορεία να μην προκύψει. Είναι επομένως συμαντικό να τονιστεί πως η βοήθεια δεν είναι μια μορφή υποχρέωσης (βοήθησα αρά είμαι εντάξει) αλλά μια ψυχολογική ώθηση που θα βοηθήσει στον πάσχοντα να επικοδομήσει την προσωπική του θέληση να το ξεπεράσει, να σταθεί καλύτερα στα πόδια του, να δοκιμάσει ο ίδιος να βελτιώσει τις κοινωνικές δεξιότητες του (στις σχέσεις του με άλλους ανθρώπους) αλλά και να αναπτυχθεί επαγγελματικά μέσα απο τις ευκαιρίες που του παρέχει η κοινωνία.
Γενικά μετά απο 10 χρόνια έναρξης των συμπτωμάτων η πορεία των πασχόντων είναι η εξής.
50% το ξεπερνάει εντελώς ή φτάνει σε ένα πλήρη βαθμό αυτόνομης λειτουργικότητας
25% το ξεπερνάει αλλά έχει ακόμα την ανάγκη κάποιου είδους υποστήριξης (supporting networks)
25% είτε δεν το ξεπερνάει είτε δεν βρίσκει καθόλου διαφυγή απο τον πόνο και καταλήγει στην αυτοκτονία
Μερικά ακόμα στοιχεία καλής πρόγνωσης,
-Η συνειδητοποίηση της ασθένειας απο τον πάσχοντα
-Μη οργανικά αίτια
Σε ορισμένες περιπτώσεις τα συμπτώματα της ψύχωσης είναι παθογενή. Αυτό μπορεί να αναγνωριστεί σε εγκεφαλλογράφημα και εφόσον τα αποτελέσματα είναι θετικά και η ψύχωση αναγνωριστεί ως μη παθογενή, το στοιχείο αυτό να αποτελέσει έναν σημαντικό παράγοντα καλής πρόγνωσης.
Εύχομαι αυτό το μήνυμα να βοηθήσει και πάσχοντες αλλά και συγγενείς και φίλους.
Καλή συνέχεια
Μερικές πηγές για περαιτέρω ενημέρωση
http://psychcentral.com/disorders/sx31t.htm
http://www.mentalhelp.net/poc/view_doc.php?type=doc&id=8806&cn=7