Κατάθλιψη και μοναξια

Καλησπέρα.Είμαι 26 ετών και τα τελευταία χρόνια βιώνω μια μεγάλη περίοδο κατάθλιψης.Δυστυχώς η κακή ψυχολογική μου κατάσταση με έχει επηρεάσει σε όλους τους τομείς της ζωής μου με αποτέλεσμα να μην αποδίδω πουθενά.Αναγκάστηκα να παρατήσω τις σπουδές μου καθώς δεν έκανα παρέες και δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ λόγω της μόνιμης στεναχώριας μου.Τώρα τελευταία έχω έναν έντονο αυτοκτονικό ιδεασμό και σκέφτομαι συνεχώς το θάνατο σαν λύτρωση.Σαν τελευταία λύση σκέφτομαι να απευθυνθώ σε ψυχίατρο.Αλλά φοβάμαι μην πέσω σε καναν άσχετο και με ξεπαστρέψει μια ώρα αρχίτερα.Πραγματικά έχω φτάσει στο τέλος,δεν βλέπω λύση στον ορίζοντα.Υπάρχει κανεις που να αντιμετωπίζει την ίδια κατάσταση και να προτείνει καμιά λύση,πριν την δώσω εγώ μια και καλή;

Οχι Πάολο η ζωή είναι γλυκιά.Εχω περάσει απο 40 κύματα και πάλι στο λέω.Εκμεταλεύσου τα χρόνια σου έχεις τόσα να γνωρίσεις ζήτα βοήθεια απο εναν ειδικό.Θα δείς πως όλα θα σου φανούν πιο εύκολα η ζωή πιο όμορφη λίγο βοήθεια Πάολο μην το βάζεις κάτω είναι πολύτιμη η κάθε μέρα που περνάει γιατί δεν ξανάρχεται.

εγω ειμαι 26 και χρωσταω τα μισα μαθηματα της σχολης αν βοηθαει :P, παρολαυτα σκεφτομαι οτι εχω μπει σε μια σειρα και οτι θα τελειωσω, ποτε δεν ειναι αργα να να ξαναρχισεις, ξερω εναν 31 χρονων που και αυτος για διαφορους λογους ηταν μακρια απτη σχολη αλλα επεστρεψε και τον βλεπω σαββατοκυριακα βιβλιοθηκη να διαβαζει ανελλειπως και τον θαυμαζω! Ουτε γω αποδιδω οσο θελω πχ στην τελευταια μου σχεση που ειχε διαρκεια 2 μηνες δεν ειχαμε ολοκληρωμενη σεξουαλικη επαφη . σιγουρα δεν ειμαστε ιδια περιπτωση αλλα ισως εχουμε μερικα κοινα. Ειμαι στα 2,5 χρονια ψυχοθεραπειας και μπορω να πω οτι εχω βελτιωθει σε πολλους τομεις. κρινοντας απο μενα θα χρειαζοσουν σιγουρα μια βοηθεια απο εναν ειδικο, ψυχολογο/ψυχοθεραπευτη δε ξερω. και παλι προσωπικα θελω να πιστευω οτι οι περισσοτεροι ειδικοι ειναι σχετικοι ! νομιζω εδω σιγουρα καποιος θα μπορει να σου προτεινει εναν στην περιοχη που μενεις! καλη δυναμη ( ή στα αγγλικα may the force be with u :-)

Paolo,τελευταία λύση ο ψυχίατρος,αλλά καλύτερα ο θάνατος;Ποια προβλήματα που αντιμετωπίζεις σε κάνουν να υιοθετείς τόσο κάθετες οπτικές;Είναι πράγματι τα πράγματα τόσο χάλια,ή τα βλέπεις τόσο χάλια κάτω από το πρίσμα της άσχημης ψυχολογικής κατάστασης;
Tι προσπάθειες έχεις τυχόν κάνει ως τώρα που δεν απέδωσαν καρπούς;Δε νομίζεις πως είναι προτιμότερο να συζητήσεις πρώτα μα κάποιον ειδικό,ώστε να σου δοθεί η ευκαιρία να ξεπεράσεις τον αρνητισμό;
Ποιος σε βαθμολογεί και κρίνει αν είσαι αποδοτικός σε διάφορους τομείς ή όχι;Θα ήθελες να συζητήσουμε ποια είναι τα πράγματα που θα ήθελες να διορθώσεις στη ζωή σου;Eίμαι σίγουρη πως όλο και κάποια διορθωτική κίνηση θα κρύβεται,δεν πιστεύω στα τετελεσμένα να σου πω την αλήθεια.Τι λες λοιπόν;

Κοιτάξτε να δείτε,από το να ζήσω μια ζωή που θα εξαρτάται από τους τρελογιατρούς και τα ψυχοφάρμακα,σαφώς και προτιμώ τον θάνατο.Δεν αντέχω στην ιδέα να ζω κοινωνικά αποκλεισμένος γιατί όπως ξέρετε αν πάθεις τέτοιο πράγμα ο κόσμος σε απομονώνει.Και ειδικά αν είσαι και άνδρας είναι δυο φορές χειρότερα καθώς δεν μπορείς να βρεις ούτε σύντροφο.Τουλάχιστον οι γυναίκες το θέμα σύντροφος το έχουν λυμένο,οπότε δεν δέχομαι ότι μπορούν να νοιώσουν την απόλυτη μοναξιά.Δεν μπορώ να βλέπω τους γύρω μου χαρούμενους κι ερωτευμένους κι εγώ να είμαι χώμα.

Πολλοι σκεφτηκαν να αυτοκτονησουν αλλα λιγοι το καναν πραξη. Σε ποιους θεωρεις οτι ανηκεις? (Ειλικρινα μιλαμε)

Φίλε μου,διάβασα το πρόβλημά σου και σε καταλαβαίνω απόλυτα.Χθες,ανάρτησα και εγώ το δικό μου.Και εγώ τα τελευταία χρόνια περνάω δύσκολα στην ζωή μου.Μου πέρασε και εμένα από το μυαλό να αυτοκτονήσω.Αλλά,αυτή δεν είναι λύση.Θα κάνεις χάρη στους άλλους πολύ απλά,που λες ότι ζούνε την ζωή τους.Εγώ πέρυσι,ξεκίνησα να πηγαίνω σε ψυχολόγο και με έχει βοηθήσει.Τουλάχιστον θα καταλάβεις τα λάθη σου,γιατί έφτασες σε αυτό το σημείο και η αυτοανάλυση θα σου κάνει σίγουρα καλό.

Quote:

---

Originally posted by Winston_man
Πολλοι σκεφτηκαν να αυτοκτονησουν αλλα λιγοι το καναν πραξη. Σε ποιους θεωρεις οτι ανηκεις? (Ειλικρινα μιλαμε)

---

Σκέφτηκες πολύ γουνστον για να κάνεις αυτή την ερώτηση?

Quote:

---

Originally posted by Paolo_1
Κοιτάξτε να δείτε,από το να ζήσω μια ζωή που θα εξαρτάται από τους τρελογιατρούς και τα ψυχοφάρμακα,σαφώς και προτιμώ τον θάνατο.Δεν αντέχω στην ιδέα να ζω κοινωνικά αποκλεισμένος γιατί όπως ξέρετε αν πάθεις τέτοιο πράγμα ο κόσμος σε απομονώνει.Και ειδικά αν είσαι και άνδρας είναι δυο φορές χειρότερα καθώς δεν μπορείς να βρεις ούτε σύντροφο.Τουλάχιστον οι γυναίκες το θέμα σύντροφος το έχουν λυμένο,οπότε δεν δέχομαι ότι μπορούν να νοιώσουν την απόλυτη μοναξιά.Δεν μπορώ να βλέπω τους γύρω μου χαρούμενους κι ερωτευμένους κι εγώ να είμαι χώμα.

---

Πάολο...έχεις πολύ δουλειά να κάνεις με τον εαυτό σου.
Καταρχήν δεν είναι απαραίτητο να πας σε ψυχίατρο, αν και όλοι αυτοί που πάνε να είσαι σίγουρος πως δεν καταστρέφονται απ τα ψυχοφάρμακα αν είναι άντρες, ούτε τη βγάζουν καθαρή αν είναι γκόμενες, οπότε πιο εύκολο να έχουν σύντροφο.
Ξεκίνα με έναν φυχολόγο να δεις τι σου συμβαίνει και ψάξε μέσα σου με τη βοήθεια του να δεις γιατί είσαι τόσο παραιτημένος.
Η ζωή είναι πόλεμος και εσύ δεν έχεις δωσει καν την πρώτη μάχη.

Quote:

---

Originally posted by Paolo_1
Κοιτάξτε να δείτε,από το να ζήσω μια ζωή που θα εξαρτάται από τους τρελογιατρούς και τα ψυχοφάρμακα,σαφώς και προτιμώ τον θάνατο.Δεν αντέχω στην ιδέα να ζω κοινωνικά αποκλεισμένος γιατί όπως ξέρετε αν πάθεις τέτοιο πράγμα ο κόσμος σε απομονώνει.Και ειδικά αν είσαι και άνδρας είναι δυο φορές χειρότερα καθώς δεν μπορείς να βρεις ούτε σύντροφο.Τουλάχιστον οι γυναίκες το θέμα σύντροφος το έχουν λυμένο,οπότε δεν δέχομαι ότι μπορούν να νοιώσουν την απόλυτη μοναξιά.Δεν μπορώ να βλέπω τους γύρω μου χαρούμενους κι ερωτευμένους κι εγώ να είμαι χώμα.

---

Φίλε μου, το να πάρεις κανα αντικαταθλιπτικό για κάποιο χρονικό διάστημα δεν έγινε και τίποτα...πολλοί έχουν πάρει και όχι μόνο για κατάθλιψη, τα νέας γεννιάς άτυπα αντικαταθλιπτικά δεν έχουν παρενέργειες (δεν σε κάνουν \"ζομπι\" και άλλα τέτοια που ακούγονται) συνταγογραφούνται ευρύτατα και για αγχώδης καταστάσεις. Δεν είναι κάτι το τρομερό \"ούτε θα τραβιέσαι για μια ζωή\" όπως νομίζεις-αν και φυσικά είναι καλύτερο να τραβιέσαι για μια ζωή αλλά να μπορέσεις να την ζήσεις και να κάνεις κάποια πράγματα από το να μην την ζήσεις καθόλου.




Πολλοί άνθρωποι με ιατρικά προβλήματα όπως διαβήτη τραβιούνται για μια ζωή και πρέπει να παίρνουν για μια ζωή φάρμακα, που είναι το κακό σε αυτό? Ούτε έχει ιδιαίτερο στίγμα πλέον να πεις ότι έχεις κάποια κατάθλιψη, όλοι downiάζουν και εν μέρη ξέρουν πως είναι...αν κάποια κοπέλα σε διώξει από κάτι τέτοιο τότε αυτό πάει να πει ότι δεν άξιζε η κοπέλα τόσο απλά. Αν δεν ήταν αυτό θα ήταν κάτι άλλο επιφανειακό να είσαι σίγουρος. Αλλά και εσύ κόλλημα να έχεις δεν χρειάζεται να το πεις σε κάποιον έτσι και αλλιώς. Σύμφωνα με τον WHO, μείζωνα καταθλιπτική διαταραχή θα εμφανίσουν το 30% του πληθυσμού τουλάχιστον μια φωρά στην ζωή τους. Το ποσό είναι αστρονομικό για τα ιατρικά δεδομένα και όπως κατάλαβες πρόκειται για ένα πολύ κεινό πρόβλημα.




Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί να έχεις στίγμα αν δεν θελήσεις να το πεις εσύ, η κατάθλιψη δεν είναι σαν την ψύχωση που το άτομο χάνει τον έλεγχο και η \"περίεργη συμπεριφορά\" του φαίνεται στους άλλους. Αν επισκεφτείς ψυχίατρο η ψυχολόγο δεν χρειάζεται να αρχίζεις να το φωνάζεις με ντουντούκα στην γειτονιά σου. Αλλά και να το πεις οι ποιο πολλοί θα καταλάβουν και μην φοβάσαι δεν θα σε πουν \"τρελό\" στην περίπτωση που έχεις τέτοια θέματα/κολλήματα. Αυτά είναι κολλήματα και τίποτα άλλο.



Κάνεις προβλέψεις για το στίγμα και για την πιθανή κριτική των άλλων ενώ ο ίδιος λες ότι έχεις απομονωθεί κοινωνικά. Δηλαδή δεν υπάρχουν φαντάζομαι και πολλοί που να σε \"κριτικάρουν τώρα\" (αλλά και να υπήρχαν πάλι άμα ήθελες δεν το έλεγες) Δεν μπορώ να καταλάβω λοιπόν τι έχεις να χάσεις (πέρα από τα 50-60 ευρώ της επίσκεψης). Αν δεν πας όμως ο ίδιος λες ότι μπορείς να χάσεις την ζωή σου.



Όσο για το \"φάρμακα για μια ζωή\" αυτό σε καμία περίπτωση δεν ισχύει για το συγκεκριμένο πρόβλημα. Αν το ψάξεις, θα δεις ότι η ποιο αποτελεσματική θεραπεία (επίσημα μιλώντας πάντα) για την κατάθλιψη είναι ένα είδος ψυχο (και όχι φαρμακο-) θεραπείας γνωστή ως \"Γνωστική-Συμπεριφορική Θεραπεία\" (Cognitive-Behavioural Therapy-CBT). Είναι μια θεραπεία που αν γίνεται από έμπειρο κλινικό ψυχολόγο η ψυχίατρο (συνήθως ψυχολόγοι εκπαιδεύονται σε αυτή αλλά καμιά φορά και ψυχίατροι) έχει πολύ μεγάλη αποτελεσματικότητα στο συγκεκριμένο πρόβλημα στο σημείο μετά από κάποιο χρονικό διάστημα να απαλλάσεσαι τελείως από τα αρνητικά σου συναισθήματα.




Το καταθλιπτικό συναίσθημα δημιουργείται από αυτόματες αρνητικές σκέψεις που ο χρόνια πάσχων δεν μπορεί να τις καταλάβει γιατί τις κάνει πλέον αυτόματα. Μετά από κάποιο σημείο, το άτομο με κατάθλιψη εμφανίζει αυτό που χαρακτηρίζει την κατάθλιψη και είναι η \"γνωστική τριάδα\". Αυτή είναι αρνητικές σκέψεις για τον 1)εαυτό του, 2)το περιβάλλον του και το 3)μέλλον του. Όταν είσαι σε καταθλιπτική φάση πιθανότατα να πιστεύεις ότι είσαι αβοήθητος (π.χ. να νοιώθεις μίζερα), ότι το περιβάλλον σου είναι μαύρο (π.χ. σκέψεις τίπου \"δεν έχω φίλους, δεν έχω ζωή\") και ότι αυτά δεν θα αλλάξουνε (π.χ. \"θα μείνω σε αυτή την κατάσταση για πάντα\"). Όπως είναι φυσικό αυτά οδηγούν σε φαύλο κύκλο. Π.χ. μπορεί να νιώθεις ότι δεν έχεις φίλους και απομονωνεσαι και αυτή η συμπεριφορά φυσικά δεν θα σου επιτρέψει να γνωρίσεις άλλά άτομα κάτι που θα επιβεβαιώσει και τις αρνητικές σου σκέψεις και που θα οδηγήσει σε παραπέρα απομόνωση και ούτω καθ\'εξής. Όλη αυτή η κατάσταη επίσης σου βάζει \"πρίσματα\" στην αντίληψή σου και στην σκέψη σου σε σημείο που να \"διαστρεβλώνεις\" τον κόσμο και τον εαυτό σου σύμφωνα με τα συναισθήματά σου. Όλοι οι άνθρωποι το κάνουν αυτό (έχουν τα δικά τους \"πρίσματα\") αν περνάμε καταθλιπτική φάση όμως το ποιο πιθανό είναι να το κάνουμε σχεδόν πάντα αρνητικά π.χ. μια αποτυχία μπορεί να οδηγήσει στην γενίκευση ότι \"είμαι αποτυχημένος σε όλους τους τομείς\". Μια ερωτική απογοήτευση στην γενίκευση ότι \"δεν είμαι ελκυστικός\". Μια συζήτηση στην οποία καποιο \"πείραγμα\" να εκληφθεί ως κοροιδία. Ένα κοίταγμα στον δρόμο από ένα περαστικό ότι ο άλλος \"ξέρει το πρόβλημά μου και με λυπάται\". \"Να δώσεις βάρος σε ένα κακό βαθμό και να ξεχάσεις ότι έχεις ήδη περάσει μαθήματα και ότι για να περάσεις έστω πανεπιστήμιο είναι μια νίκη από μόνο του (που μπορεί μέσα από το καταθλιπτικό πρίσμα επιμελώς να ξεχαστεί μπροστά σε ένα κακό βαθμό. )



Μπορεί σε καταθλιπτική φάση το μυαλό σου να χαθεί πολύ στο να αισθάνεται πόσο μάυρο είναι, πόσο δεν μπορεί να πάρει ευχαρίστηση από οτιδήποτε. Μπορεί να είναι πολύ απασχολημένο στο να βγάζει συνέχεια αρνητικά συμπεράσματα και στο να αυτο-βασανίζεται, να είναι εκεί για να επιβεβαιώνει κάθε μίζερή σου σκέψη και να σου βάζει τρικλοποδιές όποτε και όπου μπορεί. Όμως΄είναι το μυαλό σου και αυτό κάνει αυτή η θεραπεία. Επικεντρώνεται κυρίως στο εδώ και τώρα και προσπαθεί να βάλει το μυαλό σου στην θέση του. Να σταματήσει τις σκοτεινές σου σκέψεις και να σπάσει τους φαύλους κύκλους στους οποίους μπλέκεσαι. Γι\'αυτό πριν αρχίσεις να απογοητεύεσαι αμέσως και να βγάζεις σκοτεινά συμπεράσματα για το μέλλον σου και \"πως θα τραβιέσαι μια ζωή σε γιατρούς\" ενημερώσου γι\'αυτό που περνάς και για τους τρόπους που μπορείς να το αντιμετωπίσεις σαν να ήταν οποιαδήποτε ιατρική κατάσταση.Αν πάρεις κάποιο φάρμακο-αν και δεν είναι απαραίτητο- θα είναι για κάποιο καιρό και πραγματικά δεν είναι τίποτα σπουδαίο ούτε τρομερό.


Προσπάθησε να μην δώσεις καμία σημασία το αρνητικό συναίσθημα και να τα ζυγίσεις λογικά, σαν ένας επιστήμονας η και λογιστής που βλέπει το πρόβλημα απ\'έξω και εντελώς ορθολογικά. Σε ποια περίπτωση έχεις πιθανά οφέλη και σε ποια πιθανά ελλείμματα? Σκέψουν να μην είχες κατάθλιψη αλλά (χτύπα ξύλο) μια σοβαρή σωματική ασθένεια όπως καρκίνο η καρδιακή ανεπάρκεια και σου λέγανε \"αν πας στον χειρουργό θα χειρουργηθείς και πιθανότατα θα σωθείς, αν δεν πας όμως πιθανότατα θα πεθάνεις\". Τι θα έκανες? Πραγματικά είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, με το μόνο πρόβλημα ο εχθρός να είναι το ίδιο σου το μυαλό.






Είμαι λοιπόν της γνώμης να επισκεφτείς ένα ψυχίατρο και ένα ψυχολόγο που να ειδικεύεται στην Γ-Σ θεραπεία και να κάνεις το βήμα...πίσω για την ζωή όχι για το μπαλκόνι σου....

\'Ελεος πια με τις γνωστικοσυμπεριφοριστικες θεραπειες και την πεποιθηση οτι ειναι πανακεια για τα υπαρξιακα μας προβληματα.Για τα σκουπιδια ειναι η γνωσιακη και ολοι οι γνωστικοί φωτισμένοι του Beck και των άλλων αμερικανόφερτων χαζοχαρουμενων τυπου \"ευτυχία σε 30 μέρες\" παρε τη ζωη στα χέρια σου\" \"10 οδηγιες για να απαλλαγεις απο τις φοβιες\" κτλ κτλ.Η κατάθλιψη ειναι ενα βαθυ συναισθημα καθαρα υπαρξιακο και δεν λυνεται με τεχνικες του στυλ σκεφτομαι θετικα ειμαι αισιοδοξος κτλ.Γνωμη μου ειναι οτι ολα αυτα τα δυσαρεστα συναισθηματα χρειαζονται χρονο και δουλεια μεσα απο μια θεραπευτιικη σχεση που θα χρειαστει το χρονο της.Θεραπειες εξπρές και αλλα τετοια δε γιατρευουν την ψυχη.

Quote:

---

Originally posted by velout
\'Ελεος πια με τις γνωστικοσυμπεριφοριστικες θεραπειες και την πεποιθηση οτι ειναι πανακεια για τα υπαρξιακα μας προβληματα.Για τα σκουπιδια ειναι η γνωσιακη και ολοι οι γνωστικοί φωτισμένοι του Beck και των άλλων αμερικανόφερτων χαζοχαρουμενων τυπου \"ευτυχία σε 30 μέρες\" παρε τη ζωη στα χέρια σου\" \"10 οδηγιες για να απαλλαγεις απο τις φοβιες\" κτλ κτλ.Η κατάθλιψη ειναι ενα βαθυ συναισθημα καθαρα υπαρξιακο και δεν λυνεται με τεχνικες του στυλ σκεφτομαι θετικα ειμαι αισιοδοξος κτλ.Γνωμη μου ειναι οτι ολα αυτα τα δυσαρεστα συναισθηματα χρειαζονται χρονο και δουλεια μεσα απο μια θεραπευτιικη σχεση που θα χρειαστει το χρονο της.Θεραπειες εξπρές και αλλα τετοια δε γιατρευουν την ψυχη.

---

Αυτο που δεν έχει βοηθήσει εσένα, δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να βοηθήσει άλλους.
Για τη συγκεκριμένη θεραπεία έχω διαβάσει πως ΄βοήθησε πολλούς από εδω μέσα.

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Σκέφτηκες πολύ γουνστον για να κάνεις αυτή την ερώτηση?

---

Σαφως και για να μιλαει εδω ανηκει στους ζωντανους αλλα αλλο εννοω (οκ δεν το εθεσα σωστα το παραδεχομαι)

Αν θεωρει οτι εχει το κουραγιο να το κανει αυτο ρωταω. Πολλοι το σκεφτηκαν αλλα λιγοι το κανανε πραξη. Εχεις φιλε Παολο τα \"κοτσια\" ή εισαι μονο λογια??? (Ευχομαι το δευτερο βεβαια)

Paolo επειδη και εγω εχω περασει δυσκολα τελευταια, πιστευω πως θα σε βοηθησει ενας ψυχιατρος. Αλλα ο θανατος δεν ειναι λυση, ειναι μια λυση φυγης για τους αδυνατους. Και εμεις δεν ειμαστε αδυνατοι, ειμαστε δυνατοι και θα τα καταφερουμε να σταθουμε παλι στα ποδια μας...

Οταν νοιωθεις ασχημα, σκεψου οτι υπαρχουν και χειροτερα στη ζωη, πολυ χειροτερα.....

Φυσικά κι έχω το θάρρος να αυτοκτονήσω.Ειδικά αν ήξερα έναν ανώδυνο τρόπο θα το είχα κάνει εδώ και χρόνια(και πιστεύω και πολλοί ακόμα θα το είχαν κάνει).Πραγματικά αυτή η μαυρίλα που νιώθω κάθε μέρα μ\'έχει διαλύσει.Η ζωή κυλάει κι εγώ μένω στάσιμος.Έχω ξεμείνει μόνο μ\'έναν φίλο που κι αυτός είναι στην ίδια κατάσταση με μένα.Φοβάμαι να μπλέξω με τρελογιατρούς γιατί από έρευνες που έχω κάνει ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών δεν έμεινε ικανοποιημένο από τα αποτελέσματα των θεραπειών.Οι ψυχολόγοι-ψυχίατροι είναι άσχετοι,πως μπορούν να ξέρουν τι μας συμβαίνει;Μόνο εμεις οι ίδιοι γνωρίζουμε τι περνάμε και τι πρέπει να κάνουμε για να βγούμε από το τέλμα.