ΟΤΑΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝΑ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΩΝ.ΕΙΧΑΝ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ \"ΦΥΤΟ\" ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ...ΕΛΙΩΝΕ ΣΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ..ΑΠΟ ΤΡΟΧΑΙΟ-38 ΧΡΟΝΩΝ-ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΖΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΩ ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ....ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΟΤΕ ΑΠ Τ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ...ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΝ ΗΞΕΡΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΛΙΣ ΣΤΑ ΕΝΤΕΚΑ,ΧΑ!ΠΕΡΑΣΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΣΤΑΔΙΑ....ΕΠΙΑΣΑ ΠΑΤΟ...ΣΗΚΩΘΗΚΑ...ΟΡΓΗ...ΠΟΝΟ� �...ΦΟΒΟΣ...ΕΞΕΛΙΧΘΗΚΑ - ΑΛΛΑΞΑ ,ΟΜΩΣ... ΠΩ ΠΩ! ΑΣΗΚΩΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ!ΚΑΙ ΗΜΟΥΝΑ ΤΟΣΟ ΑΝΕΜΕΛΗ ΤΟΣΟ ΣΙΓΟΥΡΗ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑ...ΤΗΝ ΖΩΗ!ΟΛΑ ΑΛΛΑΞΑΝΕ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ...Ο ΦΟΒΟΣ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΝΑ ΠΑΡΑΦΥΛΑΕΙ....ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΣ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ...ΕΝΑΣ ΜΟΝΙΜΟΣ ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΟΤΙ ΘΑ ΧΑΣΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ....ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΓΡΑΨΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΜΕΣΑ ΜΟΥ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΙΧΑ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΩΣ ΤΟΤΕ,,,ΠΟΥ ΠΡΟΛΑΒΑ ΝΑ ΕΧΩ ΚΑΝΑ 2-3 ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ...ΧΙ ΧΙΧΙ ΕΡΩΤΑ ΘΑ ΕΛΕΓΑ...ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΕΦΥΓΕ Ο ΠΟΝΟΣ Η ΘΛΙΨΗ, ΤΑ ΓΙΑΤΙ, ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΣΧΗΜΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΕΙΧΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΧΕΔΟΝ, ΕΜΕΙΝΕ Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΟΥ,ΑΛΛΑ Ο ΦΟΒΟΣ ΕΜΕΙΝΕ \"ΦΙΛΟΣ ΚΑΛΟΣ\"...ΝΑ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΡΙΝ ΚΟΙΜΗΘΩ ΜΕ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΤΕ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΚΑΝΑΜΕ ΠΑΙΔΙΑ...ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΟΛΟΙ ΓΙΑΤΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΧΟΥΝΕ ΑΞΙΑ..http://www.youtube.com/watch?v=3ox73Vql_Ik

Μουν....καταρχην καλώς ήρθες...:).
Κατά δευτερον γραψε με πεζα, τα κεφαλαία είναι σαν να φωνάζεις.....:(

Ξέρεις..επεσα και γω σε μια τετοια παγίδα κάποια στιγμή. Με περικύκλωσε ο θάνατος και ο φοβος του.
Ο φόβος δηλητηρίαζε τις στιγμές που είχα με τους ζωντανούς και δεν μπορούσα να τις εκτιμήσω.
Προσπαθώ πλέον να μην το κάνω, ξέρεις γιατι?
Γιατι κανείς δεν μας έχει κάνει συμβόλαιο για το πότε θα πεθάνουμε εμείς και οι δικοί μας.
Εγκλωβισμένοι μέσα στο φόβο και νομίζοντας πως ο φόβος για την απώλεια μας προετοιμάζει, χάνουμε πολύτιμες στιγμες.
Σκέψου το.

....χα χα!καλως σας βρηκα λοιπον:)θεοφανια το γνωριζω κ προσπαθω οχι να μην σκεφτομαι και να καλυπτω τισ αρνητικες σκεψεισ με ομορφες σκεψεισ...θελω να βρω την ριζα...γιατι οι σκεψεισ ερχονται και φευγουν σαν εποισκεπτες στο χερι μου ειναι ;)αλλα δεν ειναι στο χερι μου τισ φορεσ που χαλαρωνω και ο νουσ παει να κοιμηθε και αυτος....!τοτε...ξεκινανε ολα!

Μήπως τότε πρέπει να δεις έναν ειδικό?
Είναι πολύ βάναυσο ένα παιδάκι να χάνει το γονιο του. Στο λέω εγώ που έχασα τη μαμά μου και ήμουν σχεδον 35....φαντάσου. Μου φαίνεται βουνό, πόσο μάλλον σε σένα.
Είναι ότι χειρότερο μπορεί να τύχει σε κάποιον.
Αν θες να μιλήσεις, αν θες να βγάλεις πράγματα από μέσα σου......εδώ είμαστε πάντως.......:)

θεοφανια!περασανε τα χρονια αυτο ειναι κατι δικο μου...δεν με βασανιζει καθημερινα αλλα ειναι ενας φοβοσ αλλοκοτος!ερχεται και φευγει...ειναι κατι που ξερω το γιατι αυτο που μενει ειναι να το νικησω γιατι οπως ειπεσ κανουμε τα πραγματα με αυτους που ειναι διπλα μας χααιρομαστε την καθε στιγμη ονειρευομαστε ζουμε!ημουνα εντεκα και τωρα 29!και αυτο που ηθελα να πω και να δωσω σημασι στο κομματι τησ ξαφνικησ αλλαγησ να το πω?ποσο ρολο επαιξε ηταν κατι απροβλεπτο αλλαγη μεγαλη ηταν και η ηλικια μου...οι εμπειριες ειναι καθοριστικες για την πορεια?δεν ξερω...οι μνημες ομως υπαρχουνε...ο φοβοσ σιγουρα δεν θα επρεπε να υπαρχει ειναι σαν να ζεισ μισεσ χαρεσ αλλα οχι ειμαι καλα σε αυτο το θεμα τουλαχιστον δεν με επηρεαζει ως το βαθμο απλα να το μοιραζομαι μαζι σας εχω αλλα που εχουν την τιμητικη τουσ που με βασανιζουν!!!!:D

Μουν.....να σε ρωτήσω κάτι?
Ότι και αν κάνεις, υπάρχει περίπτωση να αλλάξει κάτι στην πραγματικότητα σου?
Πχ, να γυρίσει ο μπαμπάς σου πίσω?
Όσο και αν πονέσεις, όσο και αν αναρωτηθείς, όσο και να κοιτάς τις άδειες τρύπες τις ψυχής σου που θα ήθελες να γεμίσει εκείνος?
Θα γεμίσουν?
Όχι.
Όχι από αυτόν τουλάχιστον.
Οπότε? Ζήσε όσο μπορείς και όσο πιο δυνατά αντέχεις. Γέμισε τη ζωή σου με αυτά που μπορείς και μην κάνεις μνημόσυνα στα όνειρα σου.

για μένα ειναι ενα πρωτο βημα πρωτη φορα συμμετεχω και οχι τυχαια,,,,εχουμε ν πουμε πολλα:)καλη νυστα σε ολουσ....

ετσι ειναι θεοφανια!;)

http://www.youtube.com/watch?v=P0UF-7p0L1U

Μερικες φορες ενα τραγοθδι τα λεει ολα...

Μακαρι να μην λυγισεις ποτε και να εχεις δυναμη για ολα τα θηρια που συναντας και δημιουργεις μεσα σου.
Για ολα εισαι εσυ,μην το ξεχασεις..εσυ..

καλη σου ημερα!

ακριβως ετσι...φοβαμαι τον φοβο που ειναι μονο συνηθεια....-
καλημερα σημερα ειναι μιο αλλη μεραhttp://www.youtube.com/watch?v=tPtNxZ5WWw4..

Η ζωη δεν ειναι μονο φοβος...Ο φοβος ειναι συνηθεια,τοσο βαθεια ριζωμενη μεσα μας που την μισω.Την μισω αυτη την συνηθεια..Ομως η ζωη εχει τοσα ομορφα συναισθηματα που θα μπορουσαν να σκοτωσουν αυτον τον παρανοικο συναισθημα του φοβου.Καλη συνεχεια..

http://www.youtube.com/watch?v=Zz-yJ3Utwuo&feature=related

η ζωη ειναι δωρο ολα τα αλλα ειναι δικα μας \"δημιουργηματα \'΄την ζωη εμεις την μετατρεπουμε ...γι αυτο αγαπαμε βαθεια ζουμε ολοκληρωτικα διακινδυνευουμε τα παντα για την αγαπη το γελιο την ζωη!...σαν μια απεραντη εξερευνιση μεσα στο αγνωστο!καμια φορα κοντρα και στον εσωτερικο μας κριτη !η ζωη ειναι πολλα και εμεισ τα μεταμορφωνουμε αλλοτε σε ασχημεσ σκεψεις και καποιεσ αλλεσ φορες σε αισιοδοξα ονειρα...το παρελθον καμια φορα βαζει το χερακι του...αλλα στο δικο μας χερι ειναι ποσο θα το αφησουμε να μας στοιχειωνει;http://www.youtube.com/watch?v=DDTtWiec8BU

\"Η ζωη ειναι δωρο\"..αυτο ακριβως. Δωρο πανακριβο και πολυτιμο και στο χερι μας ειναι ολα.Ακομη και το μυαλο μας,οι σκεψεις μας,τα τερατα που δημιουργουμε οταν γινομαστε σκοτεινοι..ειναι κριμα,τοσο κριμα....και τοσο δυνατο αυτο το συναισθημα που μερικες φορες νιωθεις πως δεν υπαρχει ελπιδα.Μα υπαρχει..Το παρελθον ειναι κομματι μας.Και οτι εγινε ισως και να επρεπε να γινει,ισως το παρελθον μας κανει για το ποιοι ειμαστε τωρα..ποιος ξερει..

http://www.youtube.com/watch?v=jyg1cCXC_Fg&feature=related

Φεγγαρολούλουδο,
o φόβος του θανάτου μπορεί να μας κάνει είτε να ζήσουμε μια ζωή μισή είτε μια ζωή πλήρη.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην τον φοβάται, ακόμα κι αν δείχνει το ακριβώς αντίθετο. Πόσο μάλλον ένα παιδί που έχασε το γονιό του στην εφηβεία, όπως εσύ. Είναι μια πληγή μέσα σου, που πρέπει να ζήσεις με αυτή, και να τη μεταμορφώσεις σε κάτι που μπορεί μεν να σε πονά αλλά να σου δίνει κίνητρο εσύ να ζήσεις...

Αγάπα και ζήσε σαν να είναι η τελευταία σου μέρα. Δημιούργησε και κάνε όνειρα σαν να είσαι αθάναντος.

Έρχονται στιγμές που θα ήθελα να είμαι περισσότερο σε επαφή με το φόβο του θανάτου μιας και από άρνηση, τον τελευταίο καιρό μας νομίζω αθάνατους. Παρόλο πού έχασα κι εγώ το μπαμπά μου. Γιατί δεν αγαπώ και ζω σαν να ήταν η τελευταία μου μέρα...

:)