Μελαγχολια που επιμενει...

Την ιστορια μου λιγο πολυ την ξερετε ολοι.

Εχω χωρισει πριν απο 6 μηνες, ασχημα, και το καλοκαιρι που μας περασε με παρακολουθουμε ψυχιατρος. Ειχε διαγνωσει τοτε βαρυ καταθλιπτικο επεισοδιο. Συγκεκριμενα τα λογια του ηταν ΄Ή θα παρω φαρμακα ή θα συνεναισει με τους γονεις μου να με κλεισουν σε μια κλινικη'. Οποτε και εγω αρχισα να περνω φαρμακα. Στην αρχη με κανανε να νοιωθω απαισια, και οταν αρχισα να νοιωθω καλυτερα εκοψα και τα φαρμακα και τον ιατρο.

Στο σημερα, με τον πρωην φιλο μου, ειμαστε μαζι σε ενα αλλο forum, οπου τελευταια αρχισε να μου μιλαει με πμ. Δεν ειναι κατι ερωτικο απλως φιλικα. Και του απαντουσα και εγω και αρχισαμε να μιλαμε που και που. Ολο αυτο ομως, ενω ημουν καλυτερα, αρχιζε να με πηγαινει παλι πισω, σε εκεινη την μαυρη εποχη. Συγκεκριμενα θελω να κλαιω συνεχεια και παραλληλα θελω να εχω και μια τυπικη σχεση μαζι του. Δεν μπορω να τον βγαλω τοσο ευκολα απο την ζωη μου, αλλα ξερω πως και αυτη η επικοινωνια μου κανει κακο. Ειναι σαν να ξυνεις ενα μαχαιρι στη πληγη...

Και σκεφτομαι να ξαναρχισω να πηγαινω σε ιατρο, αλλα δεν ξερω ποιον να δοκιμασω, ψυχιατρο ή ψυχολογο?

Οταν άρχισες να νιώθεις καλύτερα γιατί να τα σταματήσεις;το πότε θα σταματήσει και πως μια θεραπεία το κανονίζει ο γιατρός.Να ξέρεις ότι και αφού έχεις βασικά τελειώσει την θεραπεία θα σου δίνει για κάποιο διάστημα μια μικρή δόση για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση.Και φυσικά την στιγμή που έπαιρνες φάρμακα στον ψυχίατρο θα πας μπορεί να το συνδυάζεις και με ψυχολογική υποστήριξη

giota μου απλως δεν μου αρεσουν τα φαρμακα... και μολις βρηκα την ευκαιρια τα σταματησα αμεσως.

Αλλα με το που μιλαω με το παιδι νοιωθω σαν να ξαναγυριζω στην προηγουμενη κατασταση, και οτι χρειαζομαι βοηθεια. Σαν να ειναι το ναρκωτικο μου και να μη μπορω να σταματησω.

κανείς δεν θέλει να παίρνει φάρμακα και μάλιστα τα συγκεκριμένα.και εγώ εαν είχα κάνει καλύτερες θεραπείες πιθανόν να ήμουν καλύτερα.Μόλις αισθανθούμε καλύτερα θέλουμε να τα σταματήσουμε και πρώτη εγώ,αλλά το να εθελοτυφλώ μόνο κακό μου έκανε

Οποτε προτεινεις να παω παλι σε ψυχιατρο?

Εγώ άυτό έκανα όταν είδα ότι τα συμπτώματα επανήλθαν και θα συνεχίσω την θεραπεία όσο χρειαστεί.

Mαλιστα...ευχαριστω γιωτα :)

Κακώς Mariah.Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος υποτροπής όταν κάνουμε κινήσεις άνευ ιατρικής γνωμάτευσης και οδηγίας.Δε σε μαλώνω,αφού βλέπεις πως κάποια συμπτώματα επανέρχονται,κλείσε σύντομα ένα ραντεβού και πήγαινε για επαναξιολόγηση.
Όσο για το άλλο ζήτημα,αυτό του πρώην σου,προστάτεψε τον εαυτό σου εφόσον καταλαβαίνεις πως είσαι ευάλωτη.Δεν υπάρχει λόγος να μπαίνεις σε επώδυνες διαδικασίες,τη στιγμή που ακόμη παλεύεις για την ισορροπία σου.
Εύχομαι σύντομα να ξεπεράσεις την περιπέτειά σου,δεν έγινε καμία καταστροφή,ευτυχώς το αντιλήφθηκες γρήγορα.Να παρατηρείς τον εαυτό σου,να ακούς τα μηνύματα που σου δίνει είναι ένα δείγμα θετικό!:)

Mariah γνώμη μου είναι ότι απ\'τη στιγμή που πέρασες τόσο βαρύ καταθλιπτικό επεισόδιο με την θεραπεία να την κόβεις μόνη σου χρειάζεται να πας αρχικά σε έναν ψυχίατρο να πάρεις έστω μια γνωμάτευση για την κατάστασή σου σήμερα.

Επίσης όπως πολλοί το έχουμε αναφέρει πιστεύω πως τα φάρμακα βοηθάνε να μειώσουν τα συμπτώματα,να δούμε πιο ήρεμα κ καθαρά ώστε να είμαστε σε θέση να λύσουμε πιο εύκολα κ εποικοδομητικά το πραγματικό πρόβλημα που προκαλεί την κατάθλιψη όμως δεν το λύνουν.Χρειάζεται ψυχοθεραπεία.Το είδες κι εσύ.Πήρες φάρμακα,ένιωσες καλύτερα αλλά νιώθεις ότι ίσως να πισωγυρίζεις τώρα κ μάλιστα από συγκεκριμένα γεγονότα.Κάτι ερεθίζεται μέσα σου που θέλει ξεκαθάρισμα \'\'\'Ειναι σαν να ξυνεις ενα μαχαιρι στη πληγη...\'\'\' είναι λόγια σου.....

Δεν ξέρω κατα πόσο υποφέρεις,κατα πόσο έχεις ανάγκη τα φάρμακα.Αυτό θα το κρίνει ο γιατρός σου κι εσύ αλλά προσωπικά θεωρώ πολύ σημαντικό κομμάτι την ψυχοθεραπεία.
Να δεις τι σε οδήγησε στο προηγούμενο καταθλιπτικό επεισόδιο,να \'θωρακίσεις\' τον εαυτό σου για παρόμοιες μελλοντικές καταστάσεις,να επουλώσεις πληγές....να λύσεις το πραγματικό πρόβλημα.

Εύχομαι να κάνεις το καλύτερο για τον εαυτό σου κ σύντομα να νιώσεις καλύτερα.

Μαρια....δεν ξέρω τι θα κάνεις με τα φάρμακα, (αν και μου φαίνεται λίγο άτσαλος ο τρόπος που τα έκοψες και καλό θα ήταν να πας άμεσα σε ένα γιατρό), αλλά πρόσεχε λίγο με το θέμα του πρώην σου.
Πέρασες πολύ δύσκολα και τωρα που βρίσκεσαι στην αννάρωση είναι πολύ εύκολο να υποτροπιάσεις και να περάσεις ακόμη χειρότερα.
Βαθιά μέσα σου ξέρω πως διατηρείς μια ελπίδα πως μπορεί να τα ξαναβρείτε, αλλά σκέψου τι θα γίνει αν το πιστέψεις και εκείνος δεν νιώθει το ίδιο, ή ακόμη χειρότερα παίξει για λίγο μαζί σου και φύγει. Τι θα κάνεις σε αυτή την περίπτωση?
Κατά τη γνώμη μου, μείνει μακρια του...

καποτε....καποιος φιλος πολυ γνωστος σε ολους και απο το απο το ραδιοφωνο και αργοτερα απο ενα καναλι (δεν χρειαζετε να αναφερω ποιος....)μου ειχε πει.........
σε μια συζητηση που ειχαμε στο στουντιο τοτε...εποχη 1993
Αν στηριζεσε με το ενα χερι σου πανω σε ενα τραπεζι και το τραπεζι για οπιονδηποτε λογο εξαφανηστει? το τραβηξουν και το παρουν? σπασει?? οπως κ να χει....
Στο \"τραπεζι\" που \"στηριζωσουν\" τοτε... τωρα που δεν θα υπαρχει \"θα πεσεις\" ........
Δεν πρεπει ποτε να στηριζομαστε σε \"τραπεζια\" \"πρεπει \"να εχουμε πρωτα την δυνατοτητα να στηριζουμε οι ιδιοι τον εαυτο μας!!!!!!!! και υστερα τοτε...πια σε μια σχεση μπορει υπαρχει το υγιες ..
Να στηριζει ο ενας τον αλλον......


ΥΓ ΟΣο για αυτο που αναφερει η giota πιο πανω στο γιατι σταματησε τα φαρμακα αφου της εκαναν να αισθανετε καλυτερα.....και γιατι ξαναγυρισε παλι εκει που την κανει να μην αισθανετε καλα............
Ξερετε παιδια ποσο μεγαλο θεμα ανοιγετε μονο και μονο απο αυτο??
Ειναι ενα τεραστιο θεμα ...
Ξερετε οτι πολλοι ανθρωποι δεν ειναι καλα επειδη αισθανοντε καλα...και κυνηγουν το Ασχημο ? να νιωουν αρνητικα? , να νιωσουν αγχωδες ? -ιδεοψυχαναγκαστικα?
Διοτι ετσι απλα συνηθησαν ...ετσι εμαθαν ετσι μεγαλωσαν...
Το αισθανομαι χαρα η ηρεμος ειναι κατι ξενο για καπιους και αγνωστο οχι συνηθες... και το αγνωστο επειδη γενικα μας τρομαζει δε θελουμε να το πολυ αγκιζουμε....................
το συνηθες για καπιους ειναι η θληψη..... ο πονος το αγχος ....γενικα οτι συμπεριλαμβανει κατι αρνητικο................
.............
διοτι τετοια βιωματα ειχαν...αυτα κληροδοτησαν αυτα συνηθησαν...

μεγαλο θεμα....................................

Πόσο δίκιο έχεις.Εχω παρατηρήσει ότι και κάτι καλό να συμβεί μέσα μου αισθάνομαι εναν αδιόρατο φόβο μήπως μου βγεί σε κακό.Το ότι είχα τέτοια βιώματα είναι σίγουρο.Μεγάλωσα με ενα μη και ενα πρέπει.Ακόμη μαλώνω με την μητέρα μου προσπαθώντας να της εξηγήσω ότι μου κάνει κακό με το να μου λέει φοβάμαι για το ένα ή το άλλο.Της έχω πεί αν δεν έχει κάτι ευχάριστο να μου πεί να κάτσει στο σπίτι της.Μυαλό δεν βάζει τώρα είναι 80 χρόνων.προσπαθεί να με αγχώσει για όλα.Εαν δεί ότι δεν τα καταφέρνει με λέει σκληρή και αναίσθητη.το τελευταίο ήταν χθες που ρωτούσε που θα μπαρκάρει ο άνρας μου.οταν της είπα μου λέει εκεί είναι οι πειρατές.Της εξηγώ ότι δεν υπάρχει πρόβλημα είναι αλλού αλλά εκεί ρε παιδί μου μνομίζει ότι τα ξέρει όλα με αποτέλεσμα να φεύγει μουτρωμένη απο το σπίτι κάθε φορά γιατί κάτι δυσάρεστο θα βρεί να μου πεί.πράγμα που της έχω απαγορεύσει.Αυτό το έκανε όμως πάντα τώρα στην ηλικία της δεν θέλω να γίνει μεγάλος καυγάς και πάθει τίποτε γιατί θα έχω και τύψεις.Εχω φτάσει σε σημείο πολλά χρόνια πριν να ανοίξω την πόρτα και να της πω έξω πήγαινε σπίτι σου.Δεν μου φτάνουν τα χάλια μου εδώ και να θες να πας καλύτερα δεν σάφήνουν.Οντως έτσι πέρασαν τα χρόνια μες την θλίψη τώρα καταβάλλω προσπάθειες ίσως γιατί τα περιθώρια στενεύουν και αφού δεν βοηθάει κανείς ας μην με επιβαρύνουν.Σκέφτομαι πόσο φταίω και πόσο άδικο ήταν να ανεχτώ τα απωθημένα τόσων ανθρώπων.Πήρα μια απόφαση να σταματήσει αυτό έστω αργά πιέζω τον εαυτό μου να σκεφτεί διαφορετικά ειλικρινά δεν ξέρω αν τα καταφέρω αλλά προσπαθώ και θα δω αν καταφέρω να κάνω την υπέρβαση.

Παιδια ευχαριστω ολους για τις απαντησεις σας. Και εχετε δικιο οτι περασα δυσκολα και δεν επρεπε να κοψω τα φαρμακα, αλλα ημουν αρκετα ηρεμη και καλα οσο δεν μιλουσα μαζι του...

Και ειμαι σιγουρη πως αν και δεν του εχω πει τιποτα ξερει πως νοιωθω. Και δεν προκειται να γινει κανενος ειδους επανενωση ή κατι τετοιο. Μου εχει κλεισει ολες τις πορτες και τις ελπιδες. Το παραξενο ειναι ομως πως μετα απο τοσο καιρο να μην εχω ηρεμησει μεσα μου....

Ξερετε πως ειναι να νοιωθω καλα μετα απο καιρο, και μετα απο μερικα μηνυματα του... να νοιωθω τοσο ασχημα που θελω να κλαιω συνεχεια? Ακομα και στον δρομο αυτη ειναι η αντιδραση μου...

mariah μου το κλαμα δεν ειναι ντροπη ειτε ειναι απο χαρα ειτε απο λυπη..
Κλαψε
να κλαις οταν το θες και να το κανεις......
μπορεις να μην ειναι αποτελεσμα των ανεκφραστων συναισθηματων σου...που σε εχουν μπουρδουκλωσει και αφου δε βγαινουν με το λογια σου ε ας βγουν σε δακρυα
ε και?
Καθαριζουν και τα ματια
:)

To ξερω πως δεν ειναι κακο το κλαμα :)

Aπλως δεν περιμενα να με επηρεαζει τοσο αρνητικα ενα ατομο ακομα μετα απο τοσους μηνες... και ειλικρινα θα προτιμουσα να μη μιλουσε καθολου, να με ειχε τελειως γραμμενη. Και πολλες φορες πως με μισει.... με αυτη του την αδιαφορια....