Οι χειρότερες μέρες της ζωής μου

Καλησπέρα,

θα ήθελα μια γνώμη σας παρακαλώ απο κάποιον ειδικό ή κάποιον που έχει περάσει κατι παρόμοιο γιατι ανυσηχώ μέρα με τη μέρα όλο κ περισσότερο μην πάθω κάτι σοβαρο, ακολουθώ ομοιοπαθητική αλλα δεν έχω ηρεμήσει ακόμη ικανοποιητικά, η ιστορία μου..

Μετά απο χρήση χασίς παρουσίασα κρίση πανικού για πρώτη φορα στη ζωή μου, εκείνη τη στιγμή απο την μαστούρα πίστευα απλα πως έπαθα κάτι κ πέθαινα.., ψυχοτραυματικό σόκ? δεν ξέρω πως να το περιγράψω, αφού "διέφυγα" τον "φανταστικό" αυτον κίνδυνο μπήκα πάλι στους φυσιολογικούς μου ρυθμούς, δουλειά, καθημερινότητα κλπ, για κάποιου μήνες μετα το περιστατικό ήμουν απόλυτα καλα, μετά απο μήνες ήρθε μια συσσώρευση πολλών καταστάσεων που με άγχωναν κ κάποιων που με έφεραν σε αδιέξοδο όπως επίσης και κάποιων μεγάλων αλλαγών στη ζωή μου και κατέληξα με συμπτώματα πανικού πάλι που με ανάγκασαν να τρέξω πανικόβλητος στα επείγοντα, ταχυκαρδίες, έντονο άγχος, ζαλάδες κ θολούρες, ωστόσο δεν μου βρήκαν τίποτα παθολογικό.

Τώρα μετά απο καθημερινή πάλη με όλα αυτα έχω την αίσθηση πως τρελαίνομαι, πώς μέρα με τη μέρα τα χάνω με όλο αυτο το μαρτύριο, μια καθημερινότητα χωρίς διάθεση, με καθημερινό φόβο κ ανυσηχία μήν πάθω κάτι με τόσο άγχος και σκέψεις, μη πάθω κάτι, έφραγμα, εγκεφαλικό..
Προβλήματα στη δουλειά κ στη ζωή μου με κρατάνε σε πίεση, δεν μπορώ να χαλαρώσω κ να αποβάλλω το άγχος μου.. τί μπορώ να κάνω? Κάτι που να μην με βάλει σε φαρμακευτική αγωγή με ψυχοφάρμακα γιατι δεν θα το αντέξω κ αυτο,
η ομοιοπαθητική έχει αποτελέσματα? Κάνω σχεδόν 2 μήνες κ έχω μια σχετική βελτίωση αλλα όχι τιποτα το σημαντικο.

Απλά .. βοήθεια


Ευχαριστώ

Κωνσταντίνε,δεν είναι σπάνιο φαινόμενο οι αγχώδεις διαταραχές,το αντίθετο.Αφού αισθάνεσαι τόσο πιεσμένος,δε νομίζεις πως θα ηρεμούσες εάν το συζητούσες με κάποιον ειδικό,έναν ψυχολόγο ίσως;Δεν τρελαίνεσαι και δεν θα πάθεις τίποτε,ούτε σημαίνει πως αυτό που αισθάνεσαι συνεπάγεται αμέσως όλα τα άσχημα που βάζεις στο νου σου όταν έχεις πανικό.
Ένα ραντεβού με ψυχολόγο για να συζητήσετε πως νιώθεις ώστε να βοηθηθείς.:)

Με βεβαιοτητα μπορω να σου πω οτι δεν τρελαινεσαι. Βεβαια εννοειται οτι εσυ εκεινη την ωρα οπως και ολοι μας ετσι νομιζεις. Η ομοιοπαθητικη εμενα με βοηθησε αρκετα ειμαι παρα πολυ καλυτερα απλα μου εχουν μεινει μερικες φοβιες που ομως δεν με εμποδιζουν στην καθημερινοτητα. Οι κρισεις πανικου ειναι κατι που μπορει να ξεπεραστει αλλα ο τροπος διαφερει για τον καθενα μας. Το σιγουρο (κατα την γνωμη μου) ειναι οτι βοηθαει πολυ να πας σε ψυχολογο. Και μονο οτι μιλας για ολο αυτο και το βγαζεις απο μεσα σου βοηθαει. Πρεπει να καταλαβεις ενα πραγμα. Οπως και ολοι μας και φυσικα και εγω. Την κριση πρεπει να την αφηνεις να περναει χωρις να σκεφτεσαι τι θα παθω, τι θα γινει, θα τρελαθω, να τωρα θα πεσω κατω και θα χτυπιεμαι και ολοι θα με κοιτανε σαν εξωγηινο, θα γινω ρεζιλι...κ.α.
Πες οτι ειχες ενα προβλημα στο ποδι και μερικες φορες σε ποναει. ε αστο να σε ποναει θα περασει παντα δεν περναει? Μετα απο πολλα χρονια με τις κρισεις τωρα τους δινω πολυ λιγη σημασια και ας βραζω μεσα μου. Οταν περνανε ομως δεν το σκεφτομαι καθολου. Και ετσι ειμαι πολυ καλυτερα.

Καλησπέρα Konstantinoss και καλως ηρθες. Διαβάζοντας το μηνυμα σου \"είδα\" τον εαυτό μου 6-7 χρόνια πριν. Μάλιστα τα περιστατικά πανικού ήταν τόσο έντονα σε μένα που 2-3 φορές είχα λιποθυμήσει κιόλας. Εμένα οι επισκέψεις σε ψυχολόγο με βοήθησαν πολύ, τόσο που μετά το πέρας της θεραπείας ήμουν καλύτερα από ότι ήμουν και πριν τις κρίσεις αυτες, καλύτερα από ποτέ δηλ... Καλή επιτυχία και να ξέρεις ότι είναι κάτι που συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους, ειδικά νέους και έχει τη λύση του.

Ευχαριστώ για το κουράγιο ειλικρινά, remains δηλαδή όταν λές θεραπεία? Ψυχοφάρμακα εννοεις ή απλα συζήτηση?
Τέλος, για να καταλάβω, αυτο αν το πάθεις μια φορά μετα σε ακολουθεί σε όλη σου τη ζωή αν δεν κάνεις ψυχοθεραπεία?
Ευχαριστώ

Εγώ προσωπικά δεν χρειάστηκα φάρμακα, αλλά υπάρχουν ήπια αγχολυτικά που λειτουργούν \"πυροσβεστικά\" για να μειώσουν λίγο τα συμπτώματα πανικού και να σε ξεμπλοκάρουν. Αν τα λαμβάνεις υπό τις οδηγίες του γιατρού είναι εντελώς ακίνδυνα, όπως παίρνεις ασπιρίνη. Από εκεί και πέρα η ψυχοθεραπεία (δηλ αποκλειστικά η συζητηση) ήταν κάτι που εμένα με βοήθησε καθοριστικα. Επισκεπτόμενος έναν ειδικό (ψυχολόγο ή ψυχίατρο που κάνει και ψυχοθεραπεία) θα βρείτε από κοινού το είδος της θεραπείας που σου ταιριάζει. Όσο για το αν σε ακολουθούν, δεν μπορώ να σου απαντήσω αλλά πάλι θα σου πω την προσωπική μου εμπειρία, όχι δε με ακολουθούν. Ισως έχω την τάση αλλά τώρα πια ξέρω να την αναγνωρίζω και να την σταματάω πολύ πριν πάθω κρίση πανικού. Ουσιαστικά ένα μέρος της θεραπείας είναι να μαθαίνεις τεχνικές/σκέψεις να τα αντιμετωπίζεις μόνος, μετά το τέλος της θεραπείας, εφόσον παρουσιαστούν. Μην ανησυχείς, με τη βοηθεια ενός ειδικού που σου ταιριάζει όλα θα πάνε καλά!

Ευχαριστώ φίλε μου, νάσαι καλα, το πρόβλημα μου είναι οτι δεν ξέρω αν πρέπει να αποδώσω όλα αυτα τα συμπτώματα στις 2-3 κρίσεις πανικού που είχα απο τότε, δλδ τώρα πλέον έχω 2 μήνες να πάθω κρίση, αλλα καθημερινά έχω έντονο άγχος με όλο αυτο που μου συνέβη, μια θολούρα κ ενα κεφάλι που πάει να σπάσει, αυτό είναι δλδ η λεγόμενη αγχώδης διαταραχή που ήρθε δώρο με τη κρίση πανικού να φανταστώ? \"Καθαρό\" κεφάλι κατέληξες να έχεις απο την ομοιοπαθητική ή όχι?

Ευχαριστώ

Κι εγώ τις \"βαριές\" κρίσεις τις πάθαινα αραιά και που αλλά το άγχος, η ανησυχία ο φόβος ήταν καθημερινή μου παρέα. Είναι μία κατάσταση με αυξομειώσεις στην ένταση που δε σε αφήνει να χαρείς τη ζωή.

Μαζί με την ομοιοπαθητική παίρνω κ γω πού κ που κάνα Bespar να με ηρεμεί.
Ευχαριστώ θερμά με βοήθησες ειλικρινά πολύ κ πήρα κουράγιο, νάσαι πάντα καλά.

Νοιώθω υποχρέωση όμως εδω να το \"φωνάξω\" κ να μείνει εδώ γραμμένο για να το διαβάζει ο οποιοςδήποτε κάνει χρήση ή δεν έχει δοκιμάσει ακομη ναρκωτικά - έστω και χασίς στη περίπτωση μου, αν πίστευα ποτέ πως υπήρχε περίπτωση να πάθαινα κάτι τέτοιο κ να κουρέλιαζε η ζωή μου απο ενα τσιγαριλίκι που με έφερε σε ψυχοτραυματικό σόκ θα έκοβα τα χέρια μου την ίδια στιγμή που το άναβα, ΜΑΚΡΙΑ απο οποιοδήποτε παραισθησιογόνο, απο ενα απλο τσιγαριλίκι ως το οτιδήποτε, μπορεί να σου καταστρέψει όλη τη ζωή