φάρμακα τέλος!

δεν θα συνεχίσω να παίρνω τίποτα απ' όσα πήρα τα τελευταία 2 χρόνια. δεν είμαι καλύτερα, ξέρω ότι η αίσθηση είναι ψεύτικη, αλλά δεν είμαι κ όπως πριν μπω σε όλη αυτή τη διαδικασία. αν αναρωτιέστε αν συμβουλεύτικα τη γιατρό μου πριν το κάνω, θα πω ναι, αλλά οι 2 βδομαδες για τη διακοπή, έγιναν 4, πέρασε ο μήνας, δεν αντεχαν άλλο τα νεύρα μου να περιμένω ποτε θα πάρω το οκ. ξεκίνησα σταδιακά να μειώνω, ώσπου κατάφερα να μην τα χρειάζομαι.
φοβάμαι αλήθεια μην ξαναβρεθώ στην αναγκη τους, είναι κάτι στιγμές που νομίζω πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
ειναι περίεργα, θυμάμαι πως μετρούσα τα βήματα μου, τις κινήσεις μου.. νιώθω τυχαία αν συναντήσω κάποιον στο δρόμο που "παίρνει" τέτοιου είδους φάρμακα τι προσπάθεια καταβάλει για να μπορέσει να "φαίνεται" οκ. όχι δεν έχω ανακτήσει την αντοχή μου, τιποτα δεν μοιάζει όπως πριν, όλα κινούνται πολύ γρήγορα κ προσπαθω να τρεξω να προλάβω τη ζωη, ομως δεν γινεται, μοιάζει αδύνατο, δεν μπορώ καν να τρέξω. σε αργη πλεον κινηση, η προσπάθεια κ μόνο με εξαντλει, ώρες ατέλειωτες στο κρεββάτι ζητώντας απεγνωσμένα να με πάρει για λίγο ο ύπνος, να πάψουν οι σκέψεις που με δυσκολία μου επιτρέπουν να ανασάνω κ άλλες φορές κινούνται με τέτοια ταχύτητα που δεν μπορώ να ακουσω ούτε τις σκέψεις μου, παρα μόνο τον ήχο της καρδιας μου που είναι τόσο γρήγορος ώστε δεν προλαβαίνω να μετρήσω τους χτύπους κ περιμένω, τωρα πια περιμένω ώσπου να περάσει, δεν έχω υπομονή, δεν έχω όμως κ αλλη επιλογή.
τώρα πια σκέφτομαι αν θα σταθεροποιηθώ ποτέ; μοιάζει σαν να περνώ απο μια φάση σε μια άλλη χωρίς δυνατότητα να μπορέσω να επέμβω στη ζωή μου, χωρίς καν την έννοια του ελέγχου να μπορέσω να φερθώ έστω φυσιολογικά. νιώθω χαμένη σε μια πληθώρα συναισθημάτων που δεν μπορώ να εκφράσω ποιο συναίσθημα με οδηγεί σε μια ανάλογη συμπεριφορά, το μόνο που διακρίνω πιο έντονα είναι ο φόβος κ όταν έρχεται, τρέμω κ τη σκιά μου.
φάρμακα τέλος, δεν θέλω πια να ξαναπάρω, θέλω μόνο να αντέξω κ χωρίς αυτά. αφήνω τον χρόνο να κυλήσει, να νιώσω οτι δεν δρω πια υπο την επήρειά τους κ όμως μοιάζει σαν να τα παίρνω ακόμα.

Δε θέλω να σου πω τίποτα απολύτως... θα σου αφιερώσω μόνο ένα τραγουδάκι στη \'μουσική\' και σα να φαντάζομαι να σκάει λίγο το χείλι σου... :)

Να δε ρωτήσω οταν έπειρνες τα αντικαταθλιπτικά για τον ύπνο έπαιρνες και τίποτε άλλο; και αν ναι είχε αποτέλεσμα;

εισαι σιγουρη για αυτο?τα φαρμακα μας υποτιθεται ειναι η θεραπεια μας..ειναι προκληση δε λεω πολυ συχνα σκεφτομαι και εγω η ιδια πως θα μουν αν δεν επαιρνα και πολλες φορες νιωθω οτι θα ταν καλυτερα τα πραγματα ομως σκεφτομαι οτι αυτη ειναι η θεραπεια μου,τι να κανουμε?
αν εισαι χειροτερα απο πριν γιατι να τα σταματησεις?θα μου πεις κουραστηκες..τι να πει και η καψερη η αδερφη μου που απο 6 χρονων παιρνει χαπια για θυρεοειδη?
επισης θεωρεις οτι αυτα τα χαπια σε επιαναν τοσο πολυ?μπορει να εχει να κανει με το φαρμακο αλλα πολλες φορες νιωθω,εγω τουλαχιστον σαν να μην παιρνω τιποτα.
εισαι σιγουρη οτι φταιει αυτο?φταιν τα χαπια η απλα ξεσπας εκει?

mstrouf, αφού αποφάσισες να κόψεις τα φάρμακα, θα περιμένεις και θα δεις.φρόντισε τον ευατό σου και αν είναι δυνατόν συνέχισε τις επισκέψεις στη γιατρό σου.τα λέμε.

Μαρακι...δωσε χρονο στον εαυτο σου...και πρεπει να γινω σκληρη και να σου πω πωσ ηρθε η ωρα να ωρημασεισ ακομη περισσοτερο..

ειχαμε μιλησει και τοτε...

πιστευω πωσ ηρθε η ωρα να φυγεισ απο το σπιτι..των γονιων σου...ξερω θα μου πεισ..ειναι το οικονομικο..και παλι θα σου πω...πωσ ξερεισ καλα πωσ ειναι δικαιολογια...

εισαι πια μεγαλη κοπελα... παρε την ζωη σου στα χερια σου... αφου ξερω οτι μπορεισ...

κι εγω παιρνω 650 ευρω...τολμησα ομωσ να κανω οικογενεια....και ναι...καθε μηνα ημαστε στριμογμενοι οικονομικα..ναι ...καθε μηνα...τα μετραω...ευρω ευρω...

δεν εχουμε ανεσεισ...αλλα δεν μασ λυπει και τιποτα...ημαστε ευτυχισμενοι...κι ασ εχουμε λιγα..και πανω απ ολα ο ενασ τον αλλον...

Μαρακι,,,ξεκινα.......τι περιμενεισ????...να γινω πιο σκληρη??? περιμενεισ..να φυγουν απο την ζωη οι γονεισ σου για να μεινεισ επιτελουσ μονη εκει μεσα?.....θα περασουν ακομη πολλααααα χρονια μεχρι να συμβει αυτο....

μεχρι τοτε πρεπει να ζησεισ.....

να σταθεισ....να αναλαβεισ ευθυνεσ....και ναι και υποχρεωσεισ....οι υποχρεωσεισ χαριζουν ομωσ και δικαιωματα....

πχ ..θα μπορεισ επιτεελουσ να εχεισ την υσηχεια σου....τον χωρο σου...να τον φτιαξεισ οπωσ θελεισ..να κοιμασαι οποτε θελεισ.....να κανεισ ερωτα οποτε θελεισ.... κλπ...

ειναι μεγαααλο πραγμα αυτη η ελευθερια....

ειναι καιροσ Μαρακι μου.... να μεγαλωσεισ...και ναι ...να στριμοχτεισ ισωσ λιγακι...αρχικα...αλλα παντα μπορεισ να ζητησεισ οικονομικη στηριξη και απο τουσ γονεισ σου...


σε φιλω γλυκα....

βρεσ το κουραγιο..μια αποφαση ειναι...ζησε.... το μεγαλο βημα το εκανεσ....εμπροσ λοιπον κι εμεισ εδω ημαστε..

μακια

συνερχεσαι ποτε μετα απο χρηση τετοιων φαρμακων;

Μαρια μου, δεν μπορω να σου πω αν κανεις καλα ή οχι. το μονο που μπορω να σου πω ειναι οτι και ανα κανεις να προσεχεις τον εαυτο σου.

Εκανα κι εγω το ιδιο ακριβως πριν καποιο καιρο. Δεν ξερω αν μου βγηκε σε καλο ή κακο. Παντως ξεκινησε μια φαση τρισαθλια για εμενα. Δεν ξερω αν εχει να κανει με τα φαρμακα και την διακοπη τους.

Να προσεχεις γλυκια μου

μετα απο δυο βδομαδες διακοπη, δεν βλεπω διαφορα.. υπεφερα κ συνεχιζω να υποφερω (κ οταν τα επαιρνα κ τωρα που δεν τα παιρνω). σταματησα κ τη γιατρο κ ολα τα ψυχολο-ιδια.. κοινως τα παρατησα κ το αφηνω στη τυχη του/μου

Μαρία μου,
η ταπεινη μου γνωμη ειναι οτι πρεπει να επισκεφτεις καποιον αλλο ψυχιατρο που ενδεχομενως σου χορηγησει την σωστη φαρμακευτικη αγωγη.
το οτι δεν ησουν καλα με τα συγκεκριμενα φαρμακα δεν σημαινει σε καμια περιπτωση οτι η περιπτωση σου ειναι ανιατη.ισως δεν επαιρνες τα σωστα φαρμακα.
ξανασκεψου αυτο που σου λεω λιγακι....
ειναι κριμα να βασανιζεσαι...

Μστρουμφ,
για να κάνεις κάτι τέτοιο φαντάζομαι ότι απογοητεύτηκες πολύ...Από τα χάπια, ίσως το γιατρό, ίσως τον εαυτό σου...

Όμως έτσι, παρατώντας τα όλα, κορίτσι μου πιστεύεις ότι φροντίζεις τον εαυτό σου;

οντως απογοητευτικα, απ ολα.. τιποτα δεν με κανει να νιωσω εστω καλυτερα, δεν υπαρχει νοημα πια.. ανακουφιζομαι παιζοντας με τον θανατο παροδικα κ το εκανα κ οσο επαιρνα φαρμακα, ντρεπομαι για τον εαυτο μου κ για ολα εκεινα, δεν υπαρχει τιποτα να σωσω, ειναι ολα ηδη κατεστραμμενα. ειχα δωσει μια ευκαιρια στον εαυτο μου, υστερα απο 2 χρονια που ειδα, ενιωσα, καταλαβα.. ειπα ματαιος κοπος.. συνεχιζω να κανω το ιδιο.. με στελνω αργα κ βασανιστικα στο ιδιο προορισμο. δεν ξερω γιατι τα γραφω τωρα ολα αυτα, δεν εχει νοημα. σας ευχαριστω παντως που μου απαντησατε.. να ειστε καλα

Quote:

---

Originally posted by mstrouf
συνερχεσαι ποτε μετα απο χρηση τετοιων φαρμακων;

---

Τι εννοεις?αν παραμενεις η ιδια οπως πριν την χρηση των φαρμακων και πριν την εκδηλωση της πρωτης κρισης?
Δεν νομιζω, αφου ετσι κι αλλοιως πεαρασανε δυο χρονια και ετσι κι αλλοιως θαλλαζες ακομη και να μην επαιρνες φαρμακα.
Αν εννοεις οτι συνερχεται απο τις επιπτωσεις-καταστροφες- που δημιουργησαν τα αντιψυχωτικα κυριως στον εγκεφαλο,νομιζω οτι συνερχεται!
Οπως και ναχει mstrouf σου ευχομαι μολη μου την ψυχη καλη επιτυχια! στην προσπαθεια σου αυτη να δοκιμασεις και χωρις αυτα.
Ομως γλυκεια μου, νομιζω οτι για να βοηθηθεις πρεπει να τα αντικαταστησεις με κατι αλλο οπως πολυ καλη και υγειηνη διατροφη,βιταμινες,ανθρωπο υς να μιλας και να σακουνε,(ψυχολογο που να υποστηριζει το δικαιωμα σου να προσπαθησεις χωρις φαρμακα που δεν θεραπευουν αλλα μετριαζουν τα συμπτωματα) και γενικα χρειαζεσαι αγαπη και φιλους!
Αν οι συνθηκες δεν ειναι καταλληλες ισως θαπρεπε να περιμενεις να γινουν πιο υποστηρικτικες για σενα ,και μη διστασεις να ξαναπαρεις τα φαρμακα και να ξεκινησεις αργοτερα μια πιο προσεκτικη και σταδιακη διακοπη!
Εχω σταματαησει εδω και 7μηνες alperidin,zyprexa,topamac.
Tα ζυπρεχα 10μγ τα εκοψα σταδιακα σε διαστημα τεσσαρων μηνων.Τα αλλα δυο αμεσως!(εκανα χρηση αντιψυχωσικων για 3 χρονια)
Ειμαι καλα και ελπιζω να γινω καλυτερα!
ΜΗ ΞΕΧΝΑς ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙς ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΙς ΟΤΙ ΞΕΦΕΥΓΕΙΣ παρε φαρμακα ,-τα ξερεις-θα σε ηρεμησουν-

Quote:

---

Originally posted by Adzik
Μαρακι...δωσε χρονο στον εαυτο σου...και πρεπει να γινω σκληρη και να σου πω πωσ ηρθε η ωρα να ωρημασεισ ακομη περισσοτερο..

ειχαμε μιλησει και τοτε...

πιστευω πωσ ηρθε η ωρα να φυγεισ απο το σπιτι..των γονιων σου...ξερω θα μου πεισ..ειναι το οικονομικο..και παλι θα σου πω...πωσ ξερεισ καλα πωσ ειναι δικαιολογια...

εισαι πια μεγαλη κοπελα... παρε την ζωη σου στα χερια σου... αφου ξερω οτι μπορεισ...

κι εγω παιρνω 650 ευρω...τολμησα ομωσ να κανω οικογενεια....και ναι...καθε μηνα ημαστε στριμογμενοι οικονομικα..ναι ...καθε μηνα...τα μετραω...ευρω ευρω...

δεν εχουμε ανεσεισ...αλλα δεν μασ λυπει και τιποτα...ημαστε ευτυχισμενοι...κι ασ εχουμε λιγα..και πανω απ ολα ο ενασ τον αλλον...

Μαρακι,,,ξεκινα.......τι περιμενεισ????...να γινω πιο σκληρη??? περιμενεισ..να φυγουν απο την ζωη οι γονεισ σου για να μεινεισ επιτελουσ μονη εκει μεσα?.....θα περασουν ακομη πολλααααα χρονια μεχρι να συμβει αυτο....

μεχρι τοτε πρεπει να ζησεισ.....

να σταθεισ....να αναλαβεισ ευθυνεσ....και ναι και υποχρεωσεισ....οι υποχρεωσεισ χαριζουν ομωσ και δικαιωματα....

πχ ..θα μπορεισ επιτεελουσ να εχεισ την υσηχεια σου....τον χωρο σου...να τον φτιαξεισ οπωσ θελεισ..να κοιμασαι οποτε θελεισ.....να κανεισ ερωτα οποτε θελεισ.... κλπ...

ειναι μεγαααλο πραγμα αυτη η ελευθερια....

ειναι καιροσ Μαρακι μου.... να μεγαλωσεισ...και ναι ...να στριμοχτεισ ισωσ λιγακι...αρχικα...αλλα παντα μπορεισ να ζητησεισ οικονομικη στηριξη και απο τουσ γονεισ σου...


σε φιλω γλυκα....

βρεσ το κουραγιο..μια αποφαση ειναι...ζησε.... το μεγαλο βημα το εκανεσ....εμπροσ λοιπον κι εμεισ εδω ημαστε..

μακια

---

Χαρακτηριστικο συμπτωμα στις ψυχωσεις ειναι η αδυναμια βουλησης.
Πως να αυξησει κανεις αυτη τη θεληση για αλλαγες ?

Μαρία καλή συνέχεια....
δε μπορώ να πιστέψω πως σταμάτησες τα πάντα επειδή παραιτήθηκες αλλά επειδή κάτι σε έσπρωξε εκεί,εσύ η ίδια για κάποιο λόγο.
Θέλω να πιστεύω πως όταν νιώσεις πως χρειάζεσαι το γιατρό θα το κάνεις κ πάλι.
Να\'σαι καλά κ να σε προσέχεις.