ΦΟΒΙΑ-ΑΓΧΟΣ-ΑΠΟΓΝΩΣΗ

καλησπερα καλος ηρθες .μην φοβασε αυτο που εχεις το εχουμε οι περισοτεροι με κριση πανικου και εμενα μου λενε για αυχενικο εχω κανει του κοσμου τις εξετασεις . το θεμα ειναι οτι ενω ειμαι μια χαρα μολις βγω εξω αρχιζει το πανηγύρι ,σφιξιμο στον αυχενα πονος στο κεφαλι ζαλη κτλυπηρχαν φορες που και στο σουπερ φοβομουν να παω !!!!μετα μου μενει ο πονοκεφαλος νομιζω οτι θα εκραγει το κεφαλι μου ! κανε κουραγιο και πηγενε στον ψυχολογο τωρα που ειναι αρχη μην γινει μονιμο .δεν πιστευω οτι οι φυσιοθεραπειες θα σε βοηθησουν

Arsus αυτό που έχεις είναι κλασική περίπτωση κρίσεων πανικού με αγοραφοβία (δες στο wiki τα άρθρα \"agoraphobia\" και \"panic disorder\");ένα πολύ συχνό μοντέρνο ψυχολογικό πρόβλημα. Ο νευρολόγος δεν θα σου κάνει κάτι ιδιαίτερο, το ποιο πιθανό είναι να σου δώσει τα φάρμακα που θα σου έδεινε και ο ψυχίατρος , δηλαδή κανα αγχολυτικό για περιστασιακή χρήση (\'οχι πολύ γιατί εθίζουν αυτά) και μόνιμη θεραπεία με άτυπα δεύτερης γεννιάς αντικαταθλιπτικά (\"SSRI\" μην σε ξεγελάει το \"αντι-καταθλιπτικά\", υποτίθεται ότι αυτά τα προβλήματα άγχους και διάθεσης μειράζονται κάποια κοινά συστήματα στον εγκέφαλο οπότε και \"ηρεμούν\" με τα ίδια φάρμακα) τα οποία είναι αρκετά \"αθώα\" σε σχέση με παλιότερα η άλλου είδους ψυχοθεραπευτικά φάρμακα. Σε αντίθεση με τα αγχολυτικά που δρουν άμεσα, αυτά τα φάρμακα θέλουν κάπου στον μήνα για να φτάσουν στην κορύφωση της δράσης τους αλλά έχουν το καλό ότι δεν εθίζουν.


Συνήθως μετά την παύση της φαρμακευτικής αγωγής υπάρχει παλινδρόμηση μιας και συνήθως τα φάρμακα ανακουφίζουν αλλά δεν βελτιώνουν σε μόνιμη βάση το πρόβλημα (τουλάχιστον όχι πάντα). Όπως ακριβώς είπες και εσύ, η καλύτερη θεραπεία είναι \"να είσαι όλη τη μέρα στους δρόμους μέχρι να προσαρμοστείς\" όσο εφιαλτικό και αν ακούγεται αυτό. Αυτό ακριβώς το πράγμα κάνει εν μέρη (αλλά και άλλα περισσότερα) η \"Γνωστική-Συμπεριφορική Θεραπεία\" που είναι ένα είδους ψυχο-θεραπείας που προτείνεται ως η πρώτη και ποιο αποτελεσματική λύση στο συγκεκριμένο πρόβλημα. Στην συγκεκριμένη θεραπεία το άτομο εκτίθεται συνήθως στο ερέθισμα που του προκαλεί την κρίση και με διάφορους τρόπους και τεχνικές μαθαίνει να εμποδίζει η να αποδυναμώσει την κρίση πριν/όταν αυτή έρχεται/έρθει. Στην δικιά σου περίπτωση αυτό θα σημαίνει να \"πας μια βόλτα έξω με τον θεραπευτή σε μέρη με πολυκοσμία\" και μέσα από την καθοδήγηση του, τεχνικές χαλάρωσης και ψυχολογικές τεχνικές μαθαίνεις να παίρνεις τον έλεγχο (αν δεν πάς έξω με τον θεραπευτή τότε πιθανών να το κάνεις όλο αυτό στο γράφειο οπότε και θα μεταφέρεις αυτές τις τεχνικές μόνος σου έξω). Αυτό το βιωματικό σκέλος που είναι πολύ σημαντικό αποτελεί το \"συμπεριφορικό\" κομμάτι της θεραπείας. Στο \"γνωστικό\" κομμάτι, μέσα από την κατάλληλη συζήτηση μαθαίνεις ποιες προβληματικές αυτόματες σκέψεις και πεποιθήσεις πυροδοτούν το άγχος και τις κρίσεις σου (μην φανταστείς να ανατρέχεις σε παιδικές ηλικίες, η ΓΣΘ επικεντρώνεται κυρίως στο εδώ και τώρα΄) και μαθαίνεις να τια αναγνωρίζεις και να τις σταματάς η να τις αλλάζεις όταν αυτές έρχονται (λέγονται \"αυτόματες\" γιατί γίνονται στιγμιαία και ασυναίσθητα και το άτομο δεν καταλαβαίνει ότι τις κάνει εκείνη την στιγμή). Γενικά θεωρείται μια καλή θεραπεία που υπόσχεται αποτελέσματα σε ένα σύνολο 10-15 συνεδριών ανάλογα βέβαια και με την έκταση του προβλήματος (σε εσένα που είναι πολύ πρόσφατο μπορεί να θέλει πολύ λιγότερο). Πρόσεχε να βρεις έναν έμπειρο ψυχολόγο που να έχει εκπαιδευτεί και να έχει εμπειρία στην συγκεκριμένη θεραπεία (ρώτα καθαρά αν έχει εκπαιδευτεί σε αυτή και πόσο καιρό την ασκεί).



Οι κρίσεις πανικού και η αγοραφοβία δεν αποτελούν τόσο κάποια \"ασθένεια\" (με την παραδοσιακή έννοια) όσο κάτι που προκαλείς εσύ μέσα από τις στιγμιαίες σκέψεις και αντιλήψεις που έχεις λίγο πριν αυτή έλθει. Όλα αυτά τα συμπτώματα αποτελούν την φυσική αντίδραση του οργανισμού σου σε στρεσογόνα ερεθίσματα. Δηλαδή έτσι θα αντιδρούσε ο οργανισμός σου αν έβλεπες μια αρκούδα και αυτό γιατί θα έπρεπε να τρέξεις! (μια φυσική αντίδραση γνωστή και ως \"αντίδραση πάλης/φυγής\") Το πρόβλημα εδώ είναι ότι η \"αρκούδα\" γίνεται η ίδια η φυσική αντίδραση \"πάλης/φυγής\". Με λίγα λόγια φοβάσαι τον φόβο σου και αυτό μέσα από ένα φαύλο κύκλο οδηγεί σε κρίση πανικού. Τα αίτια είναι σύνθετα. Συνήθως υπάρχει μαι γενετική προδιάθεση με ένα ποιο ευαίσθητο \"στρεσογόνο\" σύστημα καθώς και διάφορες αντιλήψεις και σκέψεις που συνήθως έχουν \"καταστροφικό περιεχόμενο\", η \"φόβο μην χαθεί ο έλεγχος\", η \"ευαισθησία στην κριτική και αξιολόγηση των άλλων\". Το τελευταίο είναι μαι συχνή χρόνια προβληματική πεποίθηση που μπορεί να πυροδοτήσει την αγοραφοβία.



arsus μην σκέφτεσαι να ξανα-γίνεις \"όπως πριν\" γιατί τέτοιου είδους σκέψεις μόνο χειρότερα θα σε κάνουν. Αυτό γιατί το μυαλό σου θα συγκρίνει το τώρα με το πριν και θα αντιλαμβάνεται \"ένα χάσμα στην λειτουργικότητά σου\" κάνοντας πιθανών την εκπλήρωση αυτο του στόχου να φαίνεται σχεδόν ακατόρθωτη (και χειροτερεύοντας πιθανών με αυτόν τον τρόπο τα πράγματα). Αυτό που πρέπει να κάνεις τώρα είναι να αποδεχτείς την κατάσταση και να κοιτάξεις να βελτιώσεις το \"τώρα\" με μικρά βήματα. Κάποιες φορές όλο αυτό το πράγμα φεύγει έτσι απλά μόνο του και σου εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς τους τυχερούς. Αλλά σε περίπτωση που επιμένει τότε θα κοιτάξεις πως θα βελτιωθείς σε σχέση με τους τελευταίους μήνες που δεν βγήκες έξω, οχι σε σχέση με το \"full-performance\" που είχες ποιο πριν (και αυτό γιατί σε σχέση με το ποιο πριν δεν θα υπάρχει κάτι να βελτιώσεις...ακόμα και βήματα να κάνεις αυτά θα φαίνονται πάντα κάτω από αυτήν την παλιότερη ζωή). Αν το κάνεις αυτό θα δεις ότι θα σου φαίνεται πολύ ποιο εύκολο στο να κάνεις βήματα για μια δραστική βελτίωση. Σου εύχoμαι καλή τύχη και power!

Quote:

---

Originally posted by arsus
Γεια χαρα παιδες.Ειμαι 28 ετων και μπορω να πω με πολυ εντονη κοινωνικη και σεξουαλικη ζωη.Ξαφωικα τον αυγουστο επαθα το λεγομενο και καλα αυχενικο.Αρχισα να ζαλιζομαι κτλ,μονο που το παθα μεσα σε κοσμο και ενιωθα ντροπη.Αρχισε να ριζωνει ο φοβος οτι θα το παθω και αλλη φορα κτλ.Αρχισα να κανω φυσιοθεραπειες κτλ καπως χαλαρωνα αλλα κατι ειχε αλλαξει μεσα μου.Δυστυχως τα πραγματα επειδινωθηκαν το σεμπτεμβρη οπου και χωρισα(επεισοδιακα) και αρχισε η κατω βολτα.Μουδιαζαν τα ποδια μου ακρα γαμπες κτλ ωομιζα ειναι απο ακινησια κτλ.Ξεκινησα γυμναστικη αλλα καμια αλλαγη,πραγματικα φοβηθηκα και αρχισα να τρεχω σε γιατρους καθε ειδικοτητας,ακτινογραφιες μαγνητικεσ κτλ.Αποφασισα να δω μονος μου και τελικα καταλαβα οτι οταν βρισκομε σε τραπεζες και γενικα πολυ κοσμο το παθαινω σε βαθμο που ζαλιζομε και παθαινω πανικο.Εχω να βγω για ποτο και καφε 3 μηνες,μου χε γινει εμμονη ιδεα,μην το παθω σε κοσμο και γινω ρομπα,κοινως αναμονη.Το περιεργο ειναι οτι το παθαινω και σπιτι μερικες φορες και το συνειδιτοποιω....κοινως εν γνωση.Ποτε στη ζωη μου δε πιστευα οτι θα παθω κατι τετοιο και η λεξη ψυχολογος μου φαινεται ακραια μια και κανεις εξομολογηση και απλως ειναι παροδικη χαλαρωση.Τελευταια λυση μου ειναι ο νευρολογος μια και μου ζητηθηκε απο καποιο φιλο ιατρο να κανω ηλεκτρομυογραφημα.Αλλοι λενε μπορει να ναι θυροειδης,αλλοι αλλα,εγω παντως βλεπω εχω χασει τη διαθεση μου και τη ζωντανια πο ειχα...κοινως ψυχολογια τραμαπαλα.Κατεβαινω στην αγορα πηγαινω σε μαγαζια αν και μου ειναι ζορικο πιεζομαι προσπαθω.Στη εργασια μου προσπαθω να το κρυψω μια και εχω συναναστροφες με πολυ κοσμο και το παιζω τρελιτσα.Αν καποιος γνωριζει κατι η εχει υποστει κατι παρομοιο μια γνωμη και συμβουλη θα ηταν χρησιμη.Ηδη και τωρα που γραφω αυτα τα πραγματα το κεφαλι μου παει να σπασει.:D

---

κοινως........πρεπει να πας σε ψυχλολόγο....ιμιντιατλι....

ποσο σε καταλαβαινω...ταλαιπωρουμα� � αρκετο καιρο απο παρομοια συμπτωματα κ εχω χασει τον παλιο μου εαυτο.Ο φοβος \"μηπως το ξαναπαθω?\" με εχει αφησει στασιμο.Προσπαθω να το ξεπερασω ομως συνεχως εχω πισωγυρισματα.Κουραγιο και υπομονη φιλε..

Quote:

---

Originally posted by arsus
Δυστυχως το συνειδιτοποιω και προσπαθω με χιουμορ να το πολεμησω.Οταν βγηκα στην αγορα με ενα φιλο του ειπα πως με βλεπεις τωρα και μου λεει μια χαρα...εγω ομωσ του λεω νιωθω οτι εχει σεισμο 6 ριχτερ και απλωσ συνεχισα τη βολτα με αυξομοιωσεις.Η αναμονη πανικου ειναι χειροτερη απο τι το παθαινεις...το γελοιο ειναι οταν το αντιλαμβανεσαι την ωρα της κρισης λες τωρα τι γινεται?Μερικες φορες σκεφτομαι και να πεσω μεσα σε κοσμο θα με σηκωσουν και λεω αν με πιασει ασ ζαλιστω ασχημο δε...αλλα θα συνεχισω να περπατησω οσο μπορω.Εχω φοβερο εγωισμο και πεισμα μερικες φορεσ το προκαλω ο ιδιοσ μου για να δω τι μπορω να κανω σαν αμυνα.Ειναι οδυνηρο αλλα ειναι ο μονος τροπος για να το αντιμετωπισεις.Μια μερα πηγα για τρεξιμο στη παραλια και ξαφνικα βγηκε ενας σκυλος μπροστα μου εξαγριωμενος,επαθα σοκ στην αρχη και μετα με πιθασε αυτο που λενε αδρεναλινη στα υψη.Παρατηρησα οτι το ιδιο παθαινω αυτο που λεω πανικος οπου με πιανει μερικες φορες.Απο ενα σκυλι να νιωσεις απειλη ναι αλλα μεσα στο κοσμο γιατι?Αυτο δε μπορω να καταλαβω......ενεργοποιειται λαθος ο οργανισμος νιωθωντας απειλη χωρις λογο.Κμαια φορα με πιανει και αυτοματα οπως μου το ανεφεραν πιο πανω.Ειναι σαν αγωνας και μαχη να επιβληθεις στην αμυνα σου στη κυριολεξια ερχεσαι σε συγκρουση με τον εαυτο σου.εΧΩ ΕΡΘΕΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΛΛΕς ΦΟΡΕΣ αλως μερικες φορες με ισοπεδωνει.Πριν λιγο γυρισα απο ενα φιλο που εχει καφετερια στη διαδρομη μπορω να πω οτι αρχισε το μουδιασμα και οσο πλησιαζα ο πανικος κορυφωθηκε τετοια φοβια ουτε σε θριλερ,ειπα εγω θα μπω και οτι γινει να παει να γαμηθει ο φοβος και η ψυχωση.Γνωριζε επι του θεματος και απλως με παρακολουθουσε διακριτικα μην νιωσω ασχημα.Ηπια ενα ποιτηρι νερο βρηκα μια γνωστη και αρχισα να συζητω....ηρεμησα αλλα μετα στην εξοδο παλι τα ιδια.Βιασα τον εαυτο μου στη κυριολεξια αλλα ειναι επωδυνες τετοιες συγκρουσεις,απλως αν το κανω τακτικα ισωσ τσακισω τα νευρα μου.Καλη η συμβουλη που μου δοθηκε πιο πανω..ηδη εκλεισα ραντεβου με νευρολγο -ψυχολογο,σταματησα φυσιοθεραπειες κτλ.Παρατηρησα οτι πανικος με πιανει μονο οταν ειμαι μονος και λιγες φορες οταν ειμαι με ατομο μαζι.Οταν το συζυταω ισως χαλιεμαι πιο πολυ γιατι το σκεφτομαι και ενεργοποιειται αυτοματα.Μονο που πλεον μουδιαζει το κεφαλι εντονα και οχι τα ποδια οπως 2 μηνες πριν.ΣΕ ενα μηνα εχω να κανω και εγχειρηση αμυγδαλες,μου ειπανε ολικη ναρκωση...ελπιζω οταν ξυπνησω να ειμαι cool :-) Mπορει να γραφω πολλα αλλα πραγματικα χαιρομε που βρηκα μεσω εδω καποια ακρη εστω σαω ξεκινημα.....ενα μπραβο και ευχαριστω σε ολους σας.

---

Κοίτα, καταρχάς είναι πολύ καλό που έχεις καταλάβει το πρόβλημα και το έχεις πάρει ζεστά από τώρα γιατί θα έχεις στανταρ καλά αποτελέσματα και θα το ξεπεράσεις. Άλλοι το αφήνουν για πολύ καιρό (1-2 χρόνια+) με αποτέλεσμα το πρόβλημα αυτό να γίνεται χρόνιο και ένα με αυτούς στην κυριολεξία, να ξεχνούνε εντελώς πως είναι να είναι κάποιος χωρίς αυτό και στο τέλος να υπερ-μαθαίνουν τόσο πολύ άθελά τους να παθαίνουν πανικό και αγοραφοβία σε συγκεκριμένες καταστάσεις, που το θεωρούν αδύνατο να ζήσουν χωρίς αυτό. Εσύ είσαι ακόμα στην αρχή και ήδη έχεις κάνει βήματα να το αντιμετωπίσεις. Όσο ποιο πολύ \"φεύγεις/αποδράς\" σε \"ασφαλή\" μέρη τόσο ποιο πολύ και αυτό θα επιμένει και θα χειροτερεύει, η λύση πάντα σε αυτά είναι \"βουρ στον πατσά\".


Όπως εύστοχα κατάλαβες, αυτό ακριβώς που έπαθες με τον σκύλο παθαίνεις και-χωρίς φαινομενική αιτία-μόνος σου στο σπίτι η στον κόσμο. Το θέμα είναι ότι δεν φταίει \"ο οργανισμός\" από μόνος του γι\'αυτό (πέρα από το γεγονός ότι ο εγκέφαλός σου πιθανών να είναι ποιο ευαίσθητος στο στρες γενικά) αλλά όσο και αν σου φαίνεται κουφό εσύ το προκαλείς με σκέψεις, εικόνες και τον τρόπο που στρέφεις την προσοχή σου εκείνη την στιγμή. Συνήθως υπάρχουν σκέψεις από πίσω όπως \"θα πάθω εγκεφαλικό/καρδιακό\", \"θα τρελαθώ\", \"θα χάσω τον έλεγχο\", \"νιώθω εκτεθημένος σε μέρη με κόσμο\", \"θα λιποθυμίσω στον κόσμο, \" θα ρεζιλευτώ\" μεταξύ άλλων. Αυτές προκαλούν τα πρώτα φυσιολογικότατα συμπτώματα με την έκκριση αδρεναλίνης (όπως εύστοχα είπες και εσύ) όπως ακριβώς έγινε με τον σκύλο αλλά επειδή εκείνη την στιγμή (κατά την διάρκεια της κρίσης) δεν υπάρχει σκύλος και έχεις την εντύπωση ότι αυτό το πράγμα είναι πάνω από σένα και έξω από τον έλεγχό σου, στρέφεις την προσοχή πάνω στα ίδια τα συμπτώματα και με αυτό τον τρόπο τα χειροτερεύεις. Τελικά δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος εκείνη την στιγμή με την συμπτώματα και τον φόβο σου για τα ίδια τα συμπτώματα να οδηγούν σε μια κρίση πανικού. Όλα αυτά γίνονται τόσο στιγμιαία που όλοι έχουν την εντύπωση ότι η κρίση ήρθε από το πουθενά και ότι την προκάλεσε ο οργανισμός τους. Ωστόσο υπάρχει τρόπος να \"σπάσεις τον κύκλο\" εκείνη την στιγμή και να σταματήσεις η να αποδυναμώσεις τον φόβο (όπως είπα και πριν με τεχνικές της Γ-Σ θεραπείας).



Να ξέρεις ότι ο νευρολόγος-ψυχίατρος θα σου δώσει μόνο φάρμακα που ναι μεν μπορούν να βοηθήσουν αλλά έχουν το κακό (εκτός από πιθανές αντενδείξεις) να κατευνάζουν από όλο αυτό για μόνο όσο εσύ θα τα παίρνεις. Για αρχή ίσως είναι καλά για να πάρεις τα πάνω σου (και σου εύχομαι να το ξεχάσεις και εντελώς) άλλά πήγαινε και σε ένα ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή (η ψυχίατρο-ψυχοθεραπευτή) που να ειδικεύεται σε αυτή την ψυχο-θεραπεία που σου είπα. Πιθανών μόνο έτσι θα εξαφανιστεί το πρόβλημα σε μόνιμη βάση. Αυτό που κάνεις από μόνος σου (που γενναία όπως λες βγαίνεις έξω και τις προκαλείς μόνος σου) θα κάνεις και εκεί, μόνο που εκεί θα μάθεις και στανταρ τεχνικές (καθώς και θα αλλάξεις και την σκέψη σου) ώστε να αποδυναμώνεις την κρίση από μόνος σου. Επίσης όσο ποιο γρήγορα τόσο το καλύτερο (αν και πάντα γίνεται να το καταπολεμήσεις, απλά όσο ποιο αργά τόσο ποιο δύσκολα). Βοηθάει που έχεις και χιουμορ και φαίνεσαι κουλ τύπος, συνήθως αυτά τα προβληματα χειροτερεύουν σε συνδιασμό με χαμηλή διάθεση, οπότε προσπάθησε να το πάρεις όσο ποιο χαλαρά και θετικά γίνεται (αλλά σε γιατρούς και ψυχολόγους να πας!) και θα δεις ότι όλα θα πάνε καλά.

PETRAN

σου εχω στειλει U2U.

η κρίσεις πανικου είναι το χειρότερό μου. Θολώνει η κρίση σου και δεν μπορείς να σκεφτείς λογικά. Έπαθα μια γερή κρίση το καλοκαίρι στην παραλία στα καλά καθούμενα. Εκεί που ήμουν ήσυχα ήσυχα και ατένιζα τη θάλασσα με το γιό μου και ενα φίλο του να παίζουν στην παραλία να τα μας. Έχω μάθει να τις καταλαβαίνω αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Εκείνη την ώρα έτρωγα τα σίδερα. Άσε που τα παιδάκια μου έλεγαν διάφορα και εγώ ούτε που το πρόσεχα. Το μόνο που ήθελα ήταν να έρθει ο άνδρας μου να με πάρε που τον είχα ειδοποιήσει, και να πάω σπίτι. Εκεί έκανα βόλτες πάνω κάτω πάνω κάτω, πήρα xanax και περίμενα να περάσει. Είπα ότι προσευχές ήξερα και πρέπε να έχασα ένα κιλό από το πάνω κάτω. Τελικά όπως κάθε φορά πέρασε. Τι να πω? Κουράγιο... σε όλους μας. Χαίρομαι που βρήκα ένα site να μπορώ να μοιραστώ τον πόνο μου και να μπορώ να μιλάω μας άλλους που έχουν τα ίδια θέματα με μένα.

μου κάνει εντύπωση που δεν είδες διαφορά με τη γυμναστική. σε μένα είναι το μόνο που λειτουργεί όταν έχω πολύ άγχος ή αρνητικές σκέψεις.

Καλησπέρα παιδιά... βιώνω κι εγώ από τον Μάιο τη λεγόμενη κρίση πανικού.... είναι όντως μια κατάσταση ανυπόφορη... αντί να συνέρχομαι, πλέον νιώθω ότι χειροτερεύω, ενώ τα συμπτώματά μου έχουν σωματοποιηθεί, έχω καθημερινούς πονοκεφάλους, ιλίγγους, ταχυπαλμίες, ενώ κάθε μέρα ξυπνάω και νιώθω ανακούφιση που είμαι ακόμη ζωντανός. Είμαι 32 χρονών, κοινωνικότατος, με τη δουλειά μου, τους φίλους μου, και όμως νιώθω ότι έχω φτάσει σε ένα τέλμα. Ξεκίνησα ομοιοπαθητική πριν 2 μήνες, αλλά ειλικρινά δεν με βοήθησε καθόλου (εμένα προσωπικά, άλλους μπορεί να τους έχει βοηθήσει). Αποφάσισα λοιπόν να απευθυνθώ σε ψυχολόγο και μάλιστα αυτές τις μέρες έχω αρχίσει μια αναζήτηση. Πιστεύετε ότι θα βοηθήσει μια ψυχοθεραπεία; όπως λέει και ο arsus, το μόνο που εύχομαι πλέον είναι να βρω τον παλιό καλό μου εαυτό και τίποτ\' άλλο.
Ειδικά τις τελευταίες μέρες έχω καθημερινά πόνους στην καρδιά (τσιμπήματα και στιγμιαίους πόνους) και στην πλάτη, τόσο που φοβάμαι ανά πάσα στιγμή ότι δεν θα τα καταφέρω.
Ελπίζω η ψυχοθεραπεία να με βοηθήσει, γιατί δεν έχω όρεξη πλέον ούτε να βγω με τους φίλους μου, φοβούμενος ότι θα πάθω κρίση και θα γίνω δημοσίως ρεζίλι.

Arsus, σε ευχαριστω για το μηνυμα σου. Ξερεις κι εσυ φανταζομαι ποσο δυσκολο ειναι να κανεις μια νεα αρχη σε πραγματα, ειδικα οταν βιωνεις μια τετοια κατασταση. Ειδικα αυτες τις ημερες, οταν ειμαι στο γραφειο, νιωθω συχνα οτι πονα η καρδια μου και οτι θα \"σβησω\". προσπαθω να μην το δειχνω στους συναδερφους, αν και το εχουν καταλαβει...
Ειναι δυσκολο γενικα, ελπιζω με την ψυχοθεραπεια να το αντιμετωπισω. ενημερωτικα, εχεις κατα νου καποιον καλο ψυχολογο να μου συστησεις;
Να φανταστεις, κανουμε με την παρεα μου σχεδια για τα Χριστουγεννα και απο μεσα μου σκεφτομαι \"να μαι καλα μεχρι τοτε...\"...

ΚΑΤΙ ΑΝΑΛΟΓΟ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΓΙΑ 7 ΜΗΝΕΣ.ΠΗΓΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΠΤ.ΕΔΩ ΚΑΙ 1,5 ΜΗΝΑ ΠΑΩ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟ,ΕΚΑΝΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΕΣ ΚΑΙ ΧΘΕΣ ΑΡΧΙΣΑ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ,ΕΛΠΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΩ ΑΚΟΜΗ ΚΑΛΥΤΕΡΑ..ΗΔΗ ΜΕ ΤΟΝ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΠΟΛΥΤ ΚΑΛΥΤΕΡΑ,ΜΗ ΤΟ ΑΦΗΣΕΙΣ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΕ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟ..

Φιλε Trimtan, εκανα ομοιοπαθητικη αλλα δεν με βοηθησε καθολου, εμενα προσωπικα. τις τελευταιες εβδομαδες νιωθω χειροτερα, θελω περισσοτερο να καθομαι σπιτι παρα να βγαινω και ειναι ηλιθιο, γιατι ειμαι εκ φυσεως κοινωνικος... Στη δουλεια εχω συνεχεια ταχυπαλμιες και πονους στο στηθος, το αγχος με εχει καταβαλει συνεχεια και παντα φοβαμαι για το χειροτερο. Γι αυτο σκεφτομαι να ξεκινησω ψυχοθεραπεια αμεσα. Ας ελπισουμε οτι ολα θα πανε καλα, γιατι νιωθω να χανω τον εαυτο μου μερα με τη μερα... Ουτε με τη σχεση μου δεν μπορω να περασω καλα και αυτο το βγαζω προς τα εξω, χωρις να το θελω...

Μια απ\'τα ιδια και εγω. Το καλοκαιρι επαθα αυτο που μεχρι τοτε δεν ηξερα οτι υπηρχε. Κριση πανικου (το εμαθα αργοτερα οτι λεγεται ετσι). Πηγα σε ολους τους γιατρους, και εκανα ολες τις εξετασεις που μπορει κανεις να κανει, και δεν βρεθηκε τιποτα απολυτως. Η αληθεια ειναι, οτι τα τελευταια 5-6 χρονια, ειχα τρομερο \"κρυφο αγχος\" για την δουλεια μου, μιας και η εταιρια που δουλευα, πηγαινε για κλεισιμο. Η φυση της εργασιας μου, τρομερα απαιτητικη, και ακρως υπευθυνη. Μετα το πρωτο \"σοκ\" και αφου ειχα τις διαβεβαιωσεις οτι δεν ειχα τιποτα οργανικο, συνεχισα την δουλεια μου. Ομως μετα απο λιγο καιρο, το αγχος ερχοταν ωρες-ωρες, οποτε αυτο και μονο, με εκανε να μην πηγαινω στην δουλεια μου, λογω του οτι πιστευα οτι η κατασταση μου, θα εθετε σε κινδυνο τις ζωες καποιων αλλων. Πηρα αναρρωτικη αδεια, και ξεκινησα τον γολγοθα των ψυχολογων, που το μονο που καταφερα ηταν να χανω την ωρα μου, και να ξιδευω αρκετα χρηματα, αν σκεφθει κανεις οτι καθε συνεδρια κοστιζει κοντα στα 100 ευρω. Κανε καθε εβδομαδα 2 συνεδριες, το αποτελεσμα ειναι κοντα στο χιλιαρικο, Και καλα το δινεις αμα εχεις αποτελεσμα. Οταν ομως το αποτελεσμα ειναι δυφορουμενο, τι κανεις? Πας στον ψυχιατρο, και σε βαζει σε φαρμακευτικη αγωγη. Ξεκινησα λοιπον με entact για 2 μνες, αρχισα να αισθανομαι καλυτερα (ειχα διαγνωστε με ΓΑΔ), και φυσικα παντα στην τσεπη ενα χαπακι 025 xanax για καθε περιπτωση. Πραγματικα η ΓΑΔ και οι κρισεις ψιλοπανικου αρχισαν να ελλατωνονται, χωρις ομως να εξαφανισζονται. Για να ειμαι πιο λεπτομερης, ενω στην αρχη της θεραπειας μου, καθομουν σπιτι, και μονο σπιτι, χωρις να θελω να δω κανεναν, σιγα-σιγα, με την παροδο του χρονου, που το entact αρχισε να επιδρα, αρχισα και εγω να ψιλοβγαινω. Στην αρχη, με το που καθομουν με τους φιλους μου, και αρχιζαμε συζητηση, τις περισσοτερες φορες, με επιανε μια \"αδιαθεσια\", κομπος στον λαιμο, ανακατοσουρα, παγωμα ακρων, και γενικα η καλη μου διαθεση εξαφανιζοταν, με αποτελεσμα να φευγω για το σπιτι....Αυτο κρατησε κανενα μηνα περιπου, οπου τα πραγματα διορθωθηκαν πολυ. Ετσι δεν ειχα πλεον κρισεις πανικου (οχι ακριβως πανικου, αλλα κατι παρομιο), παρα μονο εκει που ημουν σε αριστη ψυχικη κατασταση, ξαφνικα και χωρις λογο, αισθανομουν ενα \"αοριστο αγχος\" που μου χαλαγε την διαθεση. Ομως αυτη \"χαάστρα\" δεν ηταν πλεον τοσο δυνατη, ωστε να με κανει να φυγω, αλλα καθομουν στην παρεα, με αποτελεσμα τις περισσοτερες φορες να το ξεπερναω, και να γινομαι ΟΚ.
Πριν απο 15 ημερες, ο γιατρος μου με γυρισε σε effexor 75mg αντικαθιστοντας το entact, δηλαδη απο SSRI με γυρισε σε SNRI για να εχω καλυτερα αποτελεσματα.
Το \"γυρισμα\" αυτο δεν με πειραξε καθολου, και μεσα στις 15 ημερες, ειδα μια μικρη καλυτερευση. Θα συνεχισω , και το εχω παρει αποφαση, οτι αφου η \"ζημια\" ειναι οργανικη (δυσλειτουργια σεροτονικου και νοδρανενιλικου (?) \"συστηματος\"), και χρειαζεται φαρμακο για να ερθει \"στα ισια\".
Σιγουρα ειναι δυσαρεστο να αιθανεται κανεις ετσι, αλλα νομιζω οτι μπορουμε σιγα-σιγα να ανταπεξελθουμε στο προβλημα, ειδικα διαμεσου του παροντος φορουμ, οπου \"καταλαβαινομαστε\".
Επισης, κραταω ημερολογιο, οπου καθημερινα βαθμολογω τη κατασταση μου, και βλεπω με διαγραμμα, πως παω. Βοηθαει πολυ. Δοκιμαστε το.
Τελος, για να μην σας ζαλιζω, αυτο που καταλαβα, στο μικρο σχετικα διαστημα που εχω το προβλημα μου, ειναι οτι αφ\'ενος βοηθηθηκα απο το φαρμακο (το xanax το πηρα μονο 5-6 φορες_, και δεν βοηθηθηκα οπως επρεπε απο τον ψυχολογο (γνωστοτατος και θεωρητικα \"μεγαλο ονομα\").
Σας ευχομαι οτι καλυτερο για το νεο ετος, και κυριως να ειμαστε ολοι ΧΩΡΙΣ προβληματα!
:):)

Ξεχασα να ρωτησω........απλα απο περιεργεια, ποσο μπορει να κρατησει μια κατασταση τετοια? Ο γιατρο μου, με διαβεβαιωσε οτι μεχρι το Πασχα, θα ειμαι σε αριστη κατασταση, αλλα εμενα μου φαινεται λιγο ουτοπια.

Kαι θα ειναι και ο πλεον καταλληλος. Θα δεις αποτελεσμα.:)