σας λυπει ποτε η παλιοτερη εμφανιση σασ?

Σασ λυπει ποτε το παρελθοσ σασ?...το πωσ ησασταν..η το πωσ ζουσατε...η ο συνδιασμοσ ...

το πωσ δειχνατε...?

απο τοτε που γεννησα..(6 μηνεσ σχεδον)..δεν αναγνωριζω ουτε το σωμα μου αλλα ουτε το προσωπο μου...
επανηλθα στα κιλα μου..αλλα το σωμα δεν ειναι το σωμα μου..
περαν αυτου..γιατι αυτο θα το παλεψω και θα το φτιαξω...οσο μπορω..

το θεμα ειναι το προσωπο μου.. νιωθω πωσ γερασε..αληθεια οσο τρελο κι αν ακουγεται αυτο...
..σαφωσ ειναι η κουραση και η ταλαιπωρια που σιγουρα καπωσ αλοιωνει το προσωπο μου..και οταν..αν ξεκουραστω θα μου μοιαζω περισσοτερο..

αλλα...δεν ειναι αυτο που ηταν πριν την γεννα..
και το εχω πολυ μεσ το μυαλο μου.. ξερετε...το προσωπο μασ εινια η βιτρινα μασ..

ημουν ομορφη κοπελα..και τωρα με βλεπω..''καπωσ''...κοινη...με αδιαφορη ομορφια...νορμαλ...

και οπωσ και να εχει...στεναχωριεμαι....

συγνωμη αν σασ φαινεται χαζο το θεμα μου..αλλα ..οταν μιλαμε για την εμφανιση μασ..μιλαμε για την ζωη μασ...

..και ξερετε βλεπω ολεσ τισ αλλεσ μαμαδεσ που μετα την γεννα το προσψπο τουσ ειναι ιδιο...και πραγματικα στεναχωριεμαι παρα πολυ...

Adzik μηπως νομιζεις; μηπως η ολη εσωτερικη σου αλλαγη εχει αλλαξει κ τον τροπο που βλεπεις τα πραγματα οπως για παραδειγμα τον εαυτο σου;

Μαρακι μου..οχι...δεν νομιζω...οι αλλοι λενε πωσ δεν ειναι ετσι..πωσ ειμαι ιδια...οταν ομοσ εδειξα στον παιδιατρο μασ..φωτοφραφιεσ απο πριν..μου ειπε οντωσ...πωσ εχει αλλαξει το προσωπο μου..

ειμαι πολυ ευτυχισμενη που εγεινα μαμα...θα επρεπε να με βλεπω πιο ομορφη οχι πιο ασχημη..λογικα...

Quote:

---

Originally posted by Adzik
συγνωμη αν σασ φαινεται χαζο το θεμα μου..αλλα ..οταν μιλαμε για την εμφανιση μασ..μιλαμε για την ζωη μασ..

---

Το μεγαλο σου λαθος ειναι ακριβως αυτη η προταση. Η ζωη σου ειναι ο εαυτος σου ολοκληρος, το παιδι σου, η οικογενεια σου και οχι η εμφανιση σου

τι να σου πω βρε κοριτσι μου; ολοι μας αλλαζουμε.. μεγαλωνουμε.. εξαρταται το ποσο θλιβει τον καθενα αυτο κ ποσο το αφηνουμε να μας επηρεαζει. προσωπικα δεν μου φερνει λυπη γιατι ειναι κατι αναποφευκτο, με θλιβει ομως το να αναλογιζομαι τι εκανα απο τοτε εως σημερα ν\'αλλαξω τη ζωη μου προς το καλυτερο κ με στεναχωρει η φωτεινη επιγραφη του τιποτα.

Quote:

---

Originally posted by Ολα_ειναι_δανεικα

Quote:

---

Originally posted by Adzik
συγνωμη αν σασ φαινεται χαζο το θεμα μου..αλλα ..οταν μιλαμε για την εμφανιση μασ..μιλαμε για την ζωη μασ..

---

Το μεγαλο σου λαθος ειναι ακριβως αυτη η προταση. Η ζωη σου ειναι ο εαυτος σου ολοκληρος, το παιδι σου, η οικογενεια σου και οχι η εμφανιση σου

---

ειμαι καθε αλλο παρα επιφανιακο ατομο πιστεψε με....

απλοσ..για εμενα..η εμφανιση μου στην ψυχολογια μου παιζει ρολο...

εχω ψωριαση ειναι μια βαρια ανιατη ασθενεια η οποια επηρεαζει ολο μου το σωμα...και απλωσ νιωθω ξερεισ..καπωσ...γιατι το μονο που πραγματικα μου αρεσε στην ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ μου εμφανιση...ηταν το προσωπο....και τωρα παει κι αυτο...

κατα τα αλλα..η εμφανιση ειναι ...ουτε καν...τριτευον..τεταρτευον..� �λπ θεμα....εννοειτε...

απλωσ με απασχολει...να πω ψεμματα?

το θεμα που ανοιξα ειναι καθαρα ..επιφανιακο και με θεμα την εξωτερικη εμφανιση...


ισωσ Μαρακι μου εχεισ δικιο..ισωσ απλωσ μεγαλωνω και..δεν μπορω να το δεχτω...

κ γω ειναι λιγο κριμα να χαρακτηρισω δημοσια πως βλεπω εξωτερικα τον εαυτο μου υστερα απο 2 χρονια με φαρμακα, πως ημουνα, πως εγινα κ πως θα καταντησω... (χμ κ τελικα δεν καταφερα τιποτα). νομιζω οτι θελει χρονο να προσαρμοστεις με το πως βλεπεις πια τον εαυτο σου, δεν ξερω, ισως να ειμαι κ τελειως ακυρη σ αυτα που γραφω..

αχ Μαρακι τι να πω...

τιποτα.... δες τι ομορφο απεκτησες στη ζωη σου κ θαυμασε που εκπληρωσες την επιθυμια που τοσο λαχταρουσες.. δεν παυεις να εισαι ενας ομορφος, γλυκος κ αξιολογος ανθρωπος

Quote:

---

Originally posted by Adzik
το θεμα ειναι το προσωπο μου.. νιωθω πωσ γερασε..αληθεια οσο τρελο κι αν ακουγεται αυτο...
..σαφωσ ειναι η κουραση και η ταλαιπωρια που σιγουρα καπωσ αλοιωνει το προσωπο μου..και οταν..αν ξεκουραστω θα μου μοιαζω περισσοτερο..

αλλα...δεν ειναι αυτο που ηταν πριν την γεννα..
και το εχω πολυ μεσ το μυαλο μου.. ξερετε...το προσωπο μασ εινια η βιτρινα μασ..

---

Αdzik,

δεν βρισκω πώς ειναι χαζο οτιδηποτε μας απασχολει. Χαζο ειναι να το αμελουμε, ισως.

Νιωθω, πώς ο χρονος μπορει να κοστιζει περισσοτερο σε μια πιο ομορφη γυναικα. Νιωθω πώς πιο δυσκολα γερναει μια περισσοτερο εντυπωσιακη γυναικα, απο μια λιγοτερο ομορφη.

Παρολα αυτα εγω στεκομαι σε δυο σημεια, των οσων γραφεις. Το ενα ειναι οτι το προσωπο μας ειναι η βιτρινα μας. Συμφωνω, αλλα οχι μονο το προσωπο μας. Οι εκφρασεις μας, ο τροπος που γελαμε, που εκδηλωνουμε τα αισθηματα μας, ο τροπος που βγαινουν κ αποτυπώνονται κ εξωτερικα (στο προσωπο μας, στο σωμα μας) αλλα και μεσα μας, αντικατοπτριζουν, καθρεφτιζουν εμας.Αυτο που ειμαστε. Ή ενα μερος μας εστω.

Ετσι λοιπον, ενα κουρασμενο, ενα πιο ταλαιπωρημενο σου προσωπο, τί μπορει να σημαινει κατα την δικη σου γνωμη? Η ελευση ενος τοσο σημαντικου προσωπου, του μωρου σου μπορει να σε γεμιζει και με αγχος ή ευθυνες που δεν νιωθεις να μοιραζεσαι? Μηπως ερχονται πραγματα στο προσκηνιο που δεν ξερεις πώς να τα διαχειριστεις? Η κουραση κ η ταλαιπωρια που αναφερεις ειναι μονο σωματικη?

Ολα αυτα αναρωτηθηκα, διαβαζοντας σε. Εχοντας παντα την πεποιθηση πώς δεν φτανουν ενα ομορφο προσωπο, ομορφα ματια, αλλα χρειαζεται να κατακτησουμε κι αλλα πραγματα πιο εσωτερικα, ωστε να μαθουμε να χαιρομαστε οτι μας χαριστηκε:)

Ευχομαι να δεις παλι την ομορφια πανω σου:)

Σοφια μου σε ευχαριστω...

σιγουρα ενα στοιχειο ειναι το γεγονοσ οτι ξεσπασα σε κλαμματα τωρα...

ειναι γεγονοσ οτι καταπιεζω πολλα συναισθηματα..γιατι οι συνθηκεσ αλαξαν και ΠΡΕΠΕΙ να ειμαι απολυτοσ λογικη και υπευθυνη..οπωσ και ειμαι... αναγκαστικα..εφοσων δεν θα το κανει κανεισ αλλοσ ολο αυτο...

ισωσ και νομιζω το πιστευω κι εγω αυτο...αν καποια πραγματα αλλαξουν...να αλλαξουν και οι σκεψεισ μου...

Αdzik μου,

δεν ειναι ποτε αργα να δουμε τί κανουμε ή πώς οι ιδιοι καταπιεζουμε τον εαυτο μας κ να κανουμε πραγματα γι αυτο.

Πολλα πρεπει να ειμαστε κατα καιρους, ειτε επειδη οι περιστασεις το επιβαλουν, ειτε επειδη εμεις οι ιδιοι το απαιτουμε απο τον εαυτο μας.

Νομιζω πώς αν δεις πώς θα διευρυνεις τις σκεψεις σου, θα αλλαξουν και τα πραγματα:)

Adzik,
φαντάζομαι ότι παρόμοια πολλές γυναίκες θα νιώσουμε, με τις εξωτερικές αλλαγές είτε της εγκυμοσύνης είτε της φθοράς του χρόνου.
Καθώς τα χρόνια περάσουν, θα βλέπουμε το πρόσωπό μας στον καθρέφτη, με τις ρυτίδες του, τα λευκά του μαλλιά και θα το συγκρίνουμε με αυτο το νεανικό πρόσωπο των φωτογραφιών απο το σχολείο για παράδειγμα.
Είναι σαν μια συνειδητοποίηση, ότι ο χρόνος περνά και αυτό φαίνεται επάνω μας. Ότι δε θα είμαστε αιώνια ίδιοι, ή αιώνια νέοι...ή κατ\'έπεκταση...αιώνιοι.

Κι αν δεν είμαστε κορίτσι μου υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Να διατηρούμε και να αυξάνουμε την ομορφιά μέσα μας, να την εκπέμπουμε έξω μας, να φροντίζουμε τον εαυτό μας και εξωτερικά ως δείγμα αγάπης προς τον εαυτό μας και όχι απλά λόγω φόβου γηρατιών ή ναρκισσισμού. Να συνειδητοποιούμε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο ή σταθερό για πάντα και να ζούμε περισσότερο τη στιγμή που μας χαρίζεται, με ότι αυτή περιλαμβάνει.

Άσχετο με το θέμα αλλά θα το πω: νοσταλγώ την χαμένη μου αθωότητα.