μιλαν για υποτροφιες..

και μονο που ξεκιναω να γραψω αυτο το θεμα με πιανει η καρδια μου..η γνωστη ταχυκαρδια και το μουδιασμα στο συγκεκριμενο σημειο του εγκεφαλου μου..
παιρνω λοιπον βαθια ανασα και γραφω..

φοβαμαι και λυπαμαι ακομα περισσοτερο.ειναι το μονο που δεν μπορω να αντεξω,το μονο που εχει μεινει,αυτο που επιμενει και με τρωει καθημερινα, η αγοραφοβια..
για τον καθε ενα ειναι διαφορετικα.ξερω, καποιοι δεν μπορουν καν να πανε σε ενα σινεμα,δεν μπορουν καν να βγουν απο το σπιτι..οχι δεν ειμαι αχαριστη χαιρομαι που μπορω και λειτουργω σ τετοιες καταστασεις και δεν αντιμετωπιζω προβλημα..
απο μικρη ελεγα οτι θελω να φυγω,να ζησω εξω,να σπουδασω και να κανω καριερα εκει εξω.ηταν το ονειρο μου.ηταν η σκεψη η οποια οταν ημουν λυπημενη με κρατουσε ελεγα περιμενε εχεις ακομα να ζησεις ειδικα οταν θα πας εκει..
κα ερχομαι στο τωρα..
εγω?να παω εξω?για σπουδες?μονη μου?σε ενα αγνωστο μερος?αναμεσα σε αγνωστους?τοσο μακρια απο το σπιτι μου?το σπιτι μου??
ποιο σπιτι μου?οπουδηποτε ηταν το σπιτι μου,οπου πηγαινα τωρα το θυμηθηκα?το σπιτι μου?ειναι δυνατον?
δεν μπορω καν να εκφραστω,αλλο προβλημα το δευτερο.
χανω την επικοινωνια μου με τους ανθρωπους,εγω το πιο κοινωνικο ατομο στον κοσμο,εγω!
θελω να φυγω,πρεπει να φυγω,δε ειχα φανταστει ετσι τη ζωη μου.εγω αλλα ονειρα ειχα για εμενα και τωρα τα ονειρα μου ειναι οι εφιαλτες που με κανουν και ξυπνω καθε βραδυ.αγνωστη μεταξυ αγνωστων σε ενα αγνωστο μερος μακρια απο το σπιτι μου..

Να κάνω μία υπόθεση;Mε τι είχες ταυτίσει τις σπουδές σου;Mε την εικόνα ενός ανεξάρτητου εαυτού,αυτού που δεν έχει δεκανίκια,που είναι ελεύθερος.Όμως μέσα σου,δεν ένιωθες ούτε έτοιμη για την ευθύνη της ελευθερίας(θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία),άρα κάτι έπρεπε να εφευρεθεί για να μην την μπορέσεις,αφού τη φοβάσαι.\"Εφευρέθηκε\" η αγοραφοβία.Η οποία σε σταματάει από την ελευθερία για την οποία μπορεί να έχεις τόσο εξιδανικευμένη ματιά,(οι σπουδές,το μακριά,το ελεύθερη,το ανεξάρτητη),αλλά η αλήθεια είναι πως freedom is a state of mind,δεν εξαρτάται από το πού,μπορεί να είσαι επίσης εδώ και ελεύθερη,χωρίς δεκανίκια.Άρα τι μπορεί να γίνει τώρα melene,να προετοιμάσεις τον εαυτό σου ώστε την αρετή και την τόλμη να την ακολουθήσει η ελευθερία.Μη νιώθεις πως χάνεις χρόνια,αντίθετα,κερδίζεις.; )
Σου φαίνεται οξύμωρο,το χάνω γιατί αργώ,αλλά κερδίζω;
Δεν είναι.Θέλει να το δεις έτσι.Δεν χάνω,αποκτώ τα εφόδια που θα με φτάσουν στο επιθυμητό μου,την ανεξαρτησία,που τη φοβάμαι και την ποθώ,που είναι φίλη κι εχθρός μου,γιατί έτσι την έχω συνδέσει μέσα μου.Με κίνδυνο.Όταν θα καταλάβω με δουλίτσα πως τίποτε δε με απειλεί,δε θα τη φοβάμαι πια,αφού παντού θα είμαι λεύτερη!:)

Rain αρχικα σε ευχαριστω για την απαντηση!
τις σπουδες μου τις εχω ταυτισει με την επιτυχια οχι τοσο με την ελευθερια.με την αναγνωριση..
\'\'freedom is a state of mind\'\'...πολυ σωστα!και πολυ ευστοχο αυτο..γιατι αλλαξε ομως το δικο μου state?οι κρισεις φταινε?τι αυτο ηταν?τη μια μερα ειμαι καλα και την επομενη νιωθω φυλακισμενη οχι μονο στην αθηνα αλλα στο ιδιο μου το σωμα?μα ειναι δυνατον?
θελει λες δουλεια.το ξερω και λυπαμαι που για κατι το οποιο παλια ηταν αυτονοητο,ηταν αυτοσκοπος τωρα να χρειαζεται να δουλεψω για να το ξανακατακτισω.μα γιατι μιλαμε?για εναν πρωην?για μια χαλασμενη φιλια?
σταδιακη εκθεση μου λενε και ενταξει εντος ελλαδας παλευεται αλλα να φυγω εξω..ουτε να το σκεφτομαι.
ειναι τοσο περιεργος αυτος ο πονος..

Όχι melene μου,απευαισθητοποίηση λοιπόν,με αργό και ελεγχόμενο τρόπο.Άρα κοντράρουμε το φόβο,τον τσιγκλάμε,μας πειράζουμε,μας δοκιμάζουμε σε στρεσογόνα μέρη,καταστάσεις.Δε μιλάμε για κανέναν άλλον,μιλάμε για σένα,πως θα απεμπλακείς,πως θα ισορροπήσεις και θα ελαφρύνεις.:)Θα τα καταφέρεις μελένε μου,αφού τα κατάφεραν άλλοι,σιγά μη δεν το κάνεις κι εσύ!
Περίεργος πόνος,όσο δεν τον αναλύεις σε όλες του τις διαστάσεις,άρχισε να κρατάς σημειώσεις για το πότε και το πώς και θα δεις με ποια ακριβώς πράγματα και με ποιο λανθασμένο τρόπο σκέψης τροφοδοτείται ο φόβος.
Θα το κάνεις,θα το μπορέσεις,είσαι ικανή!:)

μου δινεις τοση δυναμη,σε ευχαριστω!
και εγω τα λεω στον εαυτο μου αλλα οταν τα ακους απο καποιον αλλον ειναι διαφορετικα..
με εκανες και χαμογελασα,σε ευχαριστω!

Γεια σου melene τι κάνεις? (χαχα)



Έχουμε ξαναμιλήσει και ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Σου έχω μιλήσει και για μένα και αυτό που με έσωσε ήταν ότι σπούδαζα μόνος μου έξω σε ξένη χώρα. Όσο αγοραφοβία και αν έχεις για να επιβιώσεις αναγκαστικά πρέπει να κάνεις αυτά που φοβάσαι περισσότερο δεν γίνεται αλλιώς. Ναι είχα περάσει και φρικαλέες στιγμές αλλά σιγά σιγά αυτό αποδυναμώνεται. Είναι όπως όταν φοράς ένα ρολόι. Στην αρχή όταν το βάζεις στο χέρι σου νοιώθεις την κρύα υφή του και πως είναι ένα ξένο σώμα. Αν το αφήσεις όμως μετά από λίγο το συνηθίζεις και δεν καταλαβαίνεις ότι το φοράς πλέον. \"Εξεικιώνεσαι\" με αυτή την απτική αίσθηση και δεν το νοιώθεις. Αν φοβάσαι να κάνεις πράγματα είναι σαν να βγάζεις και να βάζεις συνέχεια ένα ρολόι στο χέρι σου. Κάθε φορά που θα αποφεύγεις να το φορέσεις εσύ θα το ξεσυνηθίζεις με αποτέλεσμα \"κάθε φορά που το ξαναφοράς\" να το αισθάνεσαι από την αρχή. Ποτέ δεν θα έχεις την ευκαιρία να το \"συνηθίσεις\" με αυτόν τον τρόπο.



Εγώ είμαι της γνώμης να κυνηγήσεις ότι θες. Δεν ξέρω αν μπορείς με την μία να κάνεις τόσο μεγάλο άλμα η ποιο σταδιακά (η αν γίνεται να κάνεις ποιο σταδιακά) αλλά και η \"κατακλυσμιαία\" μέθοδος που λένε είναι πολύ αποτελεσματική, αρκεί να έχεις την υπομονή να υποστείς την πρώτη ψυχρολουσία, αν και θα δεις ότι δεν θα είναι τόσο \"κρύα\" όσο νομίζεις. Μετά το πρώτο άγχος της απομάκρυνσης από την \"ασφαλή βάση σου\" (-το σπίτι σου που λες) πιστεύω ότι θα νοιώσεις και ένα αίσθημα υπευθηνότητας και αυτονομίας που θα σου δώσει δύναμη να ανταπεξέλθεις και πιθανών να λειτουργίσεις σε πολύ ποιο μέγιστα επίπεδα από όσο τώρα, αφού εκεί \"πολεμάς μόνη\" σου πλέον.


Πιθανών να σε αγχώνουν πολλά πράγματα μαζί και θα σου έλεγα΄να προσπαθήσεις να σταματήσεις να σκέφτεσαι έτσι, γιατί όπως κατάλαβα έχεις μπλέξει πολλές ανησυχητικές σκέψεις για διάφορα πράγματα μαζί με αποτέλεσμα να φτιάχνεις μόνη σου ένα \"τσουνάμι\" άγχους που φυσικά σου φαίνεται απροσπέλαστο και αδύνατο. Ας πούμε από ότι κατάλαβα ανέφερες διάφορα πράγματα όπως, η απομάκρυνση από το σπίτι και το σίγουρο οικογενειακό περιβάλλον, η αβεβαιότητα για το τι θα συναντήσεις εκεί και ίσως-αν κατάλαβα καλά- αν μπορέσεις να κάνεις νέες υγιείς σχέσεις εκεί πέρα έτσι? (αφού λες ότι σαν κοινωνική που είσαι για κάποιο λόγο το \"χάνεις\" τελευταία). Καλό είναι να προσπαθήσεις να σκεφτείς ένα-ένα ποιο από όλα αυτά σε αγχώνει περισσότερο και γιατί. Να προσπάθήσεις να τα διαχωρίσεις μεταξύ τους, να καταλάβεις ποιο είναι το \"επίπονο/δύσκολο\" σημείο σε αυτά, ποιο είναι το ποιο \"επίπονο/δύσκολο\" σε αυτά και πως θα μπορέσεις να τα καταφέρεις στο καθένα από αυτά ξεχωριστά.


Επίσης γενικά βοηθάει να μην σκέφτεσαι συνέχεια το μέλλον αλλά να επικεντρώνεσαι και στο τώρα. Ξέρω ότι κάνεις θεραπεία και αν και θα είναι καλό με τον θεραπευτή σου να τα βάλετε κάτω ένα-ένα , είναι επίσης καλό να προσπαθήσεις (αν και είναι πάρα πολύ δύσκολο) να μην σκέφτεσαι συνέχεια το μέλλον με σκέψεις τύπου \"αν- η αν-δεν τότε\" αλλά απλά να επικεντρώνεσαι και στο τώρα, στην παρούσα στιγμή. Δηλαδή δήλωσε σε αυτά που θες, δούλεψε τα με τον θεραπευτή σου, βάλε στόχους αλλά παράλληλα μην σου γίνει εμμονή αυτό το μέλλον. Μπορεί να φαίνεται δύσκολο αλλά με την κατάλληλη εξάσκηση μπορείς να το δουλέψεις όλο αυτό.
Απλά μερικές σκέψεις

αυτο που λες με το αν ειναι το πρωτο που δουλεψα.οσες προτασεις ξεκινουν με αυτη τη ριμαδα λεξη αν τις σταματαω.
ετσι καταφερα να παψω να σκεφτομαι αν ειμαι οριαακη-ιδεοψυχαναγκαστικη και ολα αυτα που κατα καιρους μου εμπαιναν στο κεφαλι..και μπορω να πω πως ειμαι πολυ καλα με αυτο το θεμα.
ειχε πλακα εχθες που γυρισα και ειπα στην κολλητη μου αν παρω την υποτροφια και παω εξω θα ερθεις μαζι μου για μια εβδομαδα?με ρωταει λοιπον σε ποσο καιρο προκειται να γινει και εγω της απανταω σε 2-3 χρονια τοτε η αντιδραση της ηταν ενα σκουντηγμα στον ωμο,ενα χαμογελο και ενα τεραστιο ναι και βεβαια θα ερθω!
γελασα εκεινη τη στιγμη καταλαβα οτι τρεχω τοσο πολυ στο μελλον που τελικα χανω το παρον.

ξερω πως θελει δουλεια το καθε ενα ξεχωριστα.την πιασαμε την αγοραφοβια.μου πε καποια πραγματα αλλα και παλι..
ειμαι στη φαση που νομιζω οτι δεν θα μου περασει ποτε,οτι ποτ δεν προκειται να γινω καλα αν και αλλο ενα κομματι μου λεει σιγα που δε θα γινεις καλα,αυτο ελλειπε...γενικα στο μυαλο μου επικρατει το χαος.δεν εχω προσδοκιες,δεν εχω κινητρα ειναι πολυ περιεργο...βασικα ξερεις πως ειναι..και παει και καιρος που ειναι ετσι τα πραγματα..

melene τωρα τι κανεις? Σπουδαζεις κατι? Την υποτροφια να υποθεσω τη θες για καποιο π.χ μεταπτυχιακο?

Quote:

---

Originally posted by Winston_man
melene τωρα τι κανεις? Σπουδαζεις κατι? Την υποτροφια να υποθεσω τη θες για καποιο π.χ μεταπτυχιακο?

---

ναι,σπουδαζω εδω ομως ειναι απαραιτητο να φυγω εξω και η υποτροφια ακριβως για το λογο που λες.

Δεν εχει μεταπτυχιακα η σχολη σου ωστε να μη χρειαστει να φυγεις εξω?

οχι..ειναι κατα καποιον τροπο να θελω να γινω μπαλαρινα και να περιμενω να γινω καλη στην ελλαδα..αδυνατον..ειναι κατι αντιστοιχο

Είσαι σε ΤΕΙ μηπως? Ακομα και αν δεν εχει η σχολη σου μεταπτυχιακα μπορεις να περασεις σε καποιο μεταπτυχιακο αλλου τμηματος που να ειναι συναφες με το δικο σου. Π.χ Αν σπουδαζεις υδατοκαλλιεργειες να πας σε αντιστοιχο μεταπτυχιακο του Γεωπονικου ή του Βιολογικου. Υπάρχουν σχολες που μπορουν να σε δεχτουν εδω Ελλάδα. Ίσως στη χειροτερη να χρειαστει να αλλαξεις πολη. Στο λεω γιατι το εχω ψαξει και ειμαι απο ΤΕΙ.

oxi οχι με καλλιτεχνικα εχει να κανει!δεν υπαρχει στην ελλαδα ουτε πανεπιστημιο ουτε τει...

α οκ τοτε. Και σε ποια χωρα σκεφτεσαι να πας? (Αν τελικα το παρεις αποφαση) Ποσο διαρκουν οι σπουδες? Το εχεις ψαξει καθολου?

milano..θα θελα να μεινω κιολας εκει οχι απλα να σπουδασω..γυρω στα 3 χρονια ειναι οι σπουδες..γενικα ναι το εχω ψαξει αρκετα..:(