Ενα βήμα πριν να φουνταρω η να κλειστώ σε ίδρυμα

Μετα απο διαταραχή Γεν.Αγχους και Κρίσης πλεόν έχω έντονα συναισθήματα ΙΨΔ, ξεκάθαρα θα σας πώ για μια εμμονή με τα μαχαίρια, βλέπω μαχαίρι και το αλλάζω θέση με σκέψεις μην κάνω κατι κακό στον άλλον, μακάβριες εικόνες κ δολοφονικές σκέψεις βομβαρδίζουν το μυαλό μου καθημερινά με τόσο άσχημα πραγματα που αφορούν κοντινούς πολυαγαπημένους μου ανθρώπους, εχω τρομοκρατηθεί, ποτέ δεν είχα σκεφτει κάτι παρόμοιο στη ζωή μου, ούτε σαν σκέψη, κ τώρα απλά περνάνε συνεχώς απο το μυαλό μου, όλη μέρα, όλο το βράδυ χωρις να με αφήνουν να κοιμηθώ, είχε κάποιος παρόμοια εμπειρία να μου πεί σας παρακαλώ?

,,,γεια σου κονσταντινε, μιλησες σε καποιον γι αυτο ? σε καποιον ειδικο εννοω, (γιατι δεν ειναι και τοσο απλο ζητημα για να το συζητησεις με καποιον φιλο)) ,,,,,,εντο μεταξυ απομακρυνε καθε αιχμηρο αντικειμενο απ το χωρο που συνηθως κινεισαι -που δεν θα λυσει το προβλημα , αλλα ισως λειτουργησει σε συμβολικο επιπεδο-(ενοω ισως αποδυναμοσει αυτες τις σκεψεις προσωρινα). Αγορασε ας πουμε πλαστικα μαχαιρια και πηρουνια για την κουζινα για ενα διαστημα,,,,,,Ειναι ποιο δυσκολο αυτο βεβαια οταν συνυπαρχουν και αλλοι ανθρωποι στον ιδιο χωρο , δεν μπορεις να εξηγησεις χωρις να αποφυγεις τις παρεξηγησεις κλπ! Θα μου πεις τοτε τι γινεται ? Τοτε απομακρυνε τον εαυτο σου απ τους αλλους ,,ειναι καλυτερο να μεινεις λιγο μακρια τους παρα να τους προκαλεσεις κακο .,,,,,,,,,,,,,,,,,,, Βεβαια νομιζω οτι ειναι μονο σκεψεις και ειναι μακρια το ενδεχομενο να σε \'καταλαβουνε\' και να προκαλεσεις κακο σε καποιον, απ τη στιγμη που το αναγνωριζεις και το κοινοποιεις -εστω και εδω- Αλλα το καλυτερο ειναι να το κοινοποιησεις και να το καταθεσεις αυτο προσωπο με προσωπο σε εναν ανθρωπο που αυτη ειναι η δουλεια του, σ ενα ψυχολογο η ψυχιατρο .

Quote:

---

Originally posted by Konstantinoss
Μετα απο διαταραχή Γεν.Αγχους και Κρίσης πλεόν έχω έντονα συναισθήματα ΙΨΔ, ξεκάθαρα θα σας πώ για μια εμμονή με τα μαχαίρια, βλέπω μαχαίρι και το αλλάζω θέση με σκέψεις μην κάνω κατι κακό στον άλλον, μακάβριες εικόνες κ δολοφονικές σκέψεις βομβαρδίζουν το μυαλό μου καθημερινά με τόσο άσχημα πραγματα που αφορούν κοντινούς πολυαγαπημένους μου ανθρώπους, εχω τρομοκρατηθεί, ποτέ δεν είχα σκεφτει κάτι παρόμοιο στη ζωή μου, ούτε σαν σκέψη, κ τώρα απλά περνάνε συνεχώς απο το μυαλό μου, όλη μέρα, όλο το βράδυ χωρις να με αφήνουν να κοιμηθώ, είχε κάποιος παρόμοια εμπειρία να μου πεί σας παρακαλώ?

---

Kωνσταντίνε...φαίνεται να σε προβληματίζουν πολύ οι σκέψεις σου. Πήγες σε κάποιον γιατρό να σε βοηθήσει?

Καταρχήν μην τρομοκρατείσαι.Το ότι κάνεις αυτές τις σκέψεις δε σημαίνει πως είσαι εν δυνάμει επικίνδυνος,ούτε για σένα,ούτε για τους άλλους.Σκέψεις είναι απλά.Mετά από τις σκέψεις τι ακολουθεί αμέσως;Τι rituals δηλαδή ακολουθούν τις επίμονες σκέψεις;
Kι εγώ θα πρότεινα μία επίσκεψη σε έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας για να διαχειριστείς αυτά που σε προβληματίζουν.:)

Μετα απο καιρό ξαναγράφω.. δεν με έχει αφήσει ύσηχο αυτο το μαρτύριο, έχω διαβάσει σχεδόν όλους τους προβληματισμούς όλων στο φόρουμ αλλα κανείς δεν περνάει αυτο που περνάω εγώ, σκέψεις που καρφώνονται στο μυαλό οτι θα κάνω κακό σε κάποιον.. μακάβριες, να μη σε αφήνουν ύσηχο να σου τρώνε το μυαλό και τη ψυχή, κάθομαι σπίτι γιατι μου χαλάνε τη διάθεση για το οτιδήποτε, πέφτω για ύπνο για να μη σκέφτομαι, κάθομαι και αναρωτιέμαι μη καταλήξω σε αυτα που ακούμε στις ειδήσεις, τη σκότωσε επειδη είχε ψυχολογικά προβλήματα.. γιατί να έχω πάθει κατι τόσο άδικο και μαρτυρικό, καλύτερα να είχα καρκίνο να τελείωνα, δεν αντέχω τις εμμονές αυτές, "θελω να σκοτώσω", να πηγάζει απο μέσα μου μια δύναμη που να μου λέει κάντο, να παλεύω με τις σκέψεις μου και με το ρεαλιστικό, μα είναι δυνατόν να σκέφτομαι τέτοια πράγματα?
Κ όμως είναι, και αν ακούγεται μαρτυρικό που να το περνούσατε κιολας, να σκέφτομαι να δεθώ στο κρεβάτι μου μη τυχόν σηκωθώ στον ύπνο μου και κάνω κακό σε κανέναν,και όλα αυτα απο το άγχος, πιέστηκα πολύ μια περίοδο της ζωής μου, έπαθα κρίσεις πανικού και ξαφνικά με ενοχλούσε η όψη του μαχαιριού, καθόμουν να φάω και έκρυβα το μαχαίρι, έτσι άσχετα, απλά το ένιωθα, μετά άρχισαν οι μακάβριες σκέψεις, να μαχαιρώνω, να, να, να.., πήγα σε ψυχιατρείο, μίλησα με τον γιατρό εκεί, του είπα φοβάμαι, και άν έπαθα καμια ψύχωση ή κατι και κάνω τις σκέψεις μου πραγματικότητα? Κράτησε με του λέω μερικές ημέρες να με εξετάσετε να δούμε τι είναι.. μου απάντησε πως μου φένεσαι μια χαρά παιδί, λογικότατο.. εδω μέσα δεν σε βάζω, ξέρεις τι έχει εδω μέσα? Πάρε ενα ταβόρ κ πάνε σπίτι σου να ηρεμήσεις.. αυτό έκανα, πήγα σπίτι κ απο τότε παίρνω φάρμακα, ίσως πλέον να μην έχω αυτές τις εμμονές κάθε μέρα και όλη μέρα αλλα όταν με πιάνουν είναι σαν να γυρνάω πάλι απο την αρχή, απίστευτο μαρτύριο, να νιώθω ψυχοπαθής, να σκέφτομαι οτι μπορεί να χάσω τον έλεγχο και να το κάνω, να μαχαιρώσω κανέναν με την ίδια λογική που το έκαναν και οι άλλοι. Ο γιατρός μου μου λέει ειναι καταναγκασμοί, ΙΔΨ δλδ μάλλον, σκέψεις που δεν πρόκειται να κάνεις πραγματικότητα. Εμένα όμως κατι μεσα μου μου λέει πως δεν είναι αυτο και ίσως είναι κατι πιό σοβαρό, έχει κολλήσει το μυαλό μου στη ψύχωση, και άν έπαθα ψύχωση στο να θέλω να σκοτώσω? Τα διαβάζω και δεν πιστεύω οτι έχω γράψει εγώ αυτο το κείμενο, ένας άνθρωπός καλοσυνάτος, ευαίσθητος που είχα τόση ηρεμία μεσα μου, το διαβάζω και μου φέρνει αηδία, τρόμο και απελπισία, αλλα αυτό περνάω, να ακροβατώ σε ένα σχοινί που απο τη μιά να έχει τη λογική και απο την άλλη τη φρίκη. :(

δε ξερω ποσο χρονων εισαι, αλλα σκεψεις μακαβριες κανω κι εγω (γιαυτο συνηθως λεω πως ξεχωριζω, γιατι προτιμω να σκεφτομαι παραλογα, αφου αυτο νιωθω πως με εκφραζει), αλλα οχι μονο οταν βλεπω μαχαιρι αλλα σχεδον με καθε τι! ειναι αυτο που ελεγα και χτες και προσπαθουσα να εξηγησω σε καποιο θεμα, οτι στο μυαλο εχω ξεπερασει καποια ανθρωπινα ορια στο πως βλεπω τα πραγματα, κι αν τα κανω πραξη θα με κλεισουν μεσα. και δεν μου ερχεται να κανω κακο μονο στους αλλους, αλλα και σε μενα. περα απο τα κλασικα γρατζουνισματα που εχω κανει στο χερι μου καποια βραδια που δεν ενιωθα καλα ψυχολογικα, πολλες φορες μου ρχονται πολυ ρεαλιστικες εικονες με ανοιχτο το χερι στο σημειο των φλεβων, χωρις καθολου φλεβες ομως λες και τις εχω ξυλωσει ολες! ειναι κι αλλα φυσικα, ειδικα μεσα στο πληθος εχω ευχηθει να ειχα δυο λεπιδες τεραστιες κολλημενες να παθαιναν ζημια ολοι, ή να γινει μια εκρηξη να αυτοκαταστραφω παιρνωντας τους ολους μαζι μου (αυτο μεχρι και μεστο λεωφορειο το εχω νιωσει). αλλα αυτα παραμενουν σκεψεις, εγω πιστευω ειμαι ακομα λογικος, και οσο κι αν θα θελα πολυ να τα κανω πραξη, σκεφτομενος που καταληγω μετα προτιμω να τα αφηνω. ψαξε να βρεις αν υπαρχει κατι που σε επηρεαζει πρωτα απ'ολα και προσπαθησε να το εξαφανισεις (αλλα αν εισαι σαν εμενα που με ενοχλει ολη η ζωη, δυσκολο). και μετα προσπαθησε να εχεις κατι να κανεις για να ξεχνιεσαι οταν νιωθεις εντονα αυτες τις σκεψεις κι οτι δε μπορεις να τις ελεγξεις, αφου σε ενοχλουν τοσο. βασικα αμα ολη η μερα σου ειναι full και εισαι απασχολημενος, δε θα εχεις χρονο να κατσεις να σκεφτεις καν μηπως και σκοτωσεις καποιον με το μαχαιρι...

Quote:

---

Originally Posted by Konstantinoss

Μετα απο καιρό ξαναγράφω.. δεν με έχει αφήσει ύσηχο αυτο το μαρτύριο, έχω διαβάσει σχεδόν όλους τους προβληματισμούς όλων στο φόρουμ αλλα κανείς δεν περνάει αυτο που περνάω εγώ, σκέψεις που καρφώνονται στο μυαλό οτι θα κάνω κακό σε κάποιον.. μακάβριες, να μη σε αφήνουν ύσηχο να σου τρώνε το μυαλό και τη ψυχή, κάθομαι σπίτι γιατι μου χαλάνε τη διάθεση για το οτιδήποτε, πέφτω για ύπνο για να μη σκέφτομαι, κάθομαι και αναρωτιέμαι μη καταλήξω σε αυτα που ακούμε στις ειδήσεις, τη σκότωσε επειδη είχε ψυχολογικά προβλήματα.. γιατί να έχω πάθει κατι τόσο άδικο και μαρτυρικό, καλύτερα να είχα καρκίνο να τελείωνα, δεν αντέχω τις εμμονές αυτές, "θελω να σκοτώσω", να πηγάζει απο μέσα μου μια δύναμη που να μου λέει κάντο, να παλεύω με τις σκέψεις μου και με το ρεαλιστικό, μα είναι δυνατόν να σκέφτομαι τέτοια πράγματα?
Κ όμως είναι, και αν ακούγεται μαρτυρικό που να το περνούσατε κιολας, να σκέφτομαι να δεθώ στο κρεβάτι μου μη τυχόν σηκωθώ στον ύπνο μου και κάνω κακό σε κανέναν,και όλα αυτα απο το άγχος, πιέστηκα πολύ μια περίοδο της ζωής μου, έπαθα κρίσεις πανικού και ξαφνικά με ενοχλούσε η όψη του μαχαιριού, καθόμουν να φάω και έκρυβα το μαχαίρι, έτσι άσχετα, απλά το ένιωθα, μετά άρχισαν οι μακάβριες σκέψεις, να μαχαιρώνω, να, να, να.., πήγα σε ψυχιατρείο, μίλησα με τον γιατρό εκεί, του είπα φοβάμαι, και άν έπαθα καμια ψύχωση ή κατι και κάνω τις σκέψεις μου πραγματικότητα? Κράτησε με του λέω μερικές ημέρες να με εξετάσετε να δούμε τι είναι.. μου απάντησε πως μου φένεσαι μια χαρά παιδί, λογικότατο.. εδω μέσα δεν σε βάζω, ξέρεις τι έχει εδω μέσα? Πάρε ενα ταβόρ κ πάνε σπίτι σου να ηρεμήσεις.. αυτό έκανα, πήγα σπίτι κ απο τότε παίρνω φάρμακα, ίσως πλέον να μην έχω αυτές τις εμμονές κάθε μέρα και όλη μέρα αλλα όταν με πιάνουν είναι σαν να γυρνάω πάλι απο την αρχή, απίστευτο μαρτύριο, να νιώθω ψυχοπαθής, να σκέφτομαι οτι μπορεί να χάσω τον έλεγχο και να το κάνω, να μαχαιρώσω κανέναν με την ίδια λογική που το έκαναν και οι άλλοι. Ο γιατρός μου μου λέει ειναι καταναγκασμοί, ΙΔΨ δλδ μάλλον, σκέψεις που δεν πρόκειται να κάνεις πραγματικότητα. Εμένα όμως κατι μεσα μου μου λέει πως δεν είναι αυτο και ίσως είναι κατι πιό σοβαρό, έχει κολλήσει το μυαλό μου στη ψύχωση, και άν έπαθα ψύχωση στο να θέλω να σκοτώσω? Τα διαβάζω και δεν πιστεύω οτι έχω γράψει εγώ αυτο το κείμενο, ένας άνθρωπός καλοσυνάτος, ευαίσθητος που είχα τόση ηρεμία μεσα μου, το διαβάζω και μου φέρνει αηδία, τρόμο και απελπισία, αλλα αυτό περνάω, να ακροβατώ σε ένα σχοινί που απο τη μιά να έχει τη λογική και απο την άλλη τη φρίκη. :(

---

αυτός που θα έπαιρνε το μαχαίρι κ θα σκότωνε δν θα έμπαινε καν στη διαδικασία να σκεφτεί αν δν είναι καλά, γιατί απλά θα πίστευε πως είναι καλά κ πως αυτό που θα κάνει είναι σωστό.
αυτό που σου πρότεινα είναι να δεις ειδικό.
πηγαίνοντας σε εφημερία νοσοκομείου συνήθως σου δίνουν ένα ταβόρ κ αν επιμείνεις πως θέλεις νοσηλεία, σου λένε : δν ξέρεις τί γίνεται εδώ μέσα.
μου έχει τύχει ακριβώς το ίδιο.
στο δρομκαϊτειο πήγες?

Βασικά εγω τό παθα όπως σου είπα πάνω σε στρεσσογόνο περιοδο, σε πολύ άγχος όμως, άγχος και καταπίεση, μετά τον γιατρό που όπως είπα πήγα να δώ στο νοσοκομείο πήρα κ ενα xanax, σε μισή ώρα έιχα ηρεμήσει, έτσι ξεκίνησα να πάω σε έναν φίλο για καφέ, εκεί συνέβη κατι που με στιγμάτισε, έσφιξα τα χέρια στο τιμόνι του αμαξιού και φώναξα "Θέλω να σκοτώσω"... έτσι απλά, μέστο αμάξι, ήταν ένα ξέσπασμα, μετά απο την όλη πίεση και άγχος ξεστόμισα αυτη τη φράση, μετά πήγα σπίτι του φίλου μου κ ενώ καθόμασταν δίπλα δίπλα μια κοιτούσα τον στυλό που είχε μπροστά του μια αυτόν, με μια απίστευτη θέληση να του τον καρφώσω.., τρομοκρατήθηκα και σηκώθηκα έφυγα.. απο τότε φοβάμαι για ψύχωση, δεν είναι νορμάλ όλα αυτα, πως κατέληξα να πάθω αυτα τα πράγματα ρε γαμώτο θα τρελλαθώ

αυτά τα έχεις πει σε ένα ειδικό?

Quote:

---

Originally Posted by arktos

αυτός που θα έπαιρνε το μαχαίρι κ θα σκότωνε δν θα έμπαινε καν στη διαδικασία να σκεφτεί αν δν είναι καλά, γιατί απλά θα πίστευε πως είναι καλά κ πως αυτό που θα κάνει είναι σωστό.
αυτό που σου πρότεινα είναι να δεις ειδικό.
πηγαίνοντας σε εφημερία νοσοκομείου συνήθως σου δίνουν ένα ταβόρ κ αν επιμείνεις πως θέλεις νοσηλεία, σου λένε : δν ξέρεις τί γίνεται εδώ μέσα.
μου έχει τύχει ακριβώς το ίδιο.
στο δρομκαϊτειο πήγες?

---

Όχι απο Θεσσαλονίκη είμαι, στην Σταυρούπολη πήγα, να σου πώ τι με προβληματίζει Arktos, νοιώθω λογικός, μου έχουν δημιουργηθεί κάποια ψυχολογικα μετα απο τις κρίσεις πανικού κ όλα αυτα με ανασφάλειες κλπ. αλλα δεν νοιώθω πως τόχω χάσει κιόλας, αλλα όταν με πιάνουν αυτές οι σκέψεις μού ρχονται στο μυαλό οι άνθρωποι που έκαναν φόνο ενω είχαν ψυχολογικά προβλήματα, είχα κρατήσει τις απαντήσεις που είχαν δώσει στους δημοσιογράφους, ο ένας είπε οτι δεν μπορούσε να ελέγξει το μυαλό του και δέν το ήθελε και ο άλλος γύρισε και έιπε στη φίλη του πρίν την σκοτώσει να φύγει απο κοντά του γιατι δεν νιώθει καλά, αυτοί οι άνθρωποι πιστεύω πως δεν ήθελαν να κάνουν κακό, πραγματικά το πιστεύω, κάτι τους ώθησε ψυχικά και το έκαναν. Θυμάμαι αυτα και τρομοκρατούμαι, λογικό ειναι να τα σκέφτεσαι κ αυτά όταν έχεις μακάβριες σκέψεις τέτοιου είδους. Εγώ είχα και παρορμήσεις στις αρχές, έβλεπα μαχαίρι κ μου ερχόταν να το πάρω κ να το καρφώσω στον άλλον, ΤΡΕΛΑ πράγματα, γιαυτο με έχει τρομοκρατήσει αφάνταστα κ με τυρρανάει όλο αυτο, γιατι φοβάμαι μη χάσω τον έλεγχο και κάνω κακό σε κάποιον ενω είμαι άνθρωπος που δεν θα πείραζα ουτε μυρμήγκι..

Πιστεύεις πως ο ειδικός θα σου πεί και 1 στο εκατομμύριο να έχεις κάτι που σε κανει επικίνδυνο οτι θέλεις νοσηλεία? Σου φένομαι τρελός με το όπως γράφω ή παρανοικός? Δεν είμαι, το ξέρω, αλλα έχω περάσει όλα αυτα όσο τρελά και αν ακούγονται. Φοβάμαι τόσο πολύ

τα εγκλήματα πάθους μν τα μπερδεύεις με τις διαταραχές.
όχι πως δν μπορούν να συνυπάρξουν.

ένας κατηγορούμενος πάντα θα ισχυριστεί πως πάσχει από κάποια διαταραχή.
ο δικηγόρος του θα το χρησιμοποιήσει για ελαφρυντικό.
αυτό που ισχυρίζεσαι είναι ο ορισμός του στίγματος.
μάλλον αυτό που κάνουν στον κόσμο οι δημοσιγράφοι.

Ο μανιακός με το μαύρο τζιπ ήταν ο ένας κ το παιδί που αποκεφάλισε τη κοπέλα του σε ένα νησί ο άλλος, καμιά σχέση με εγκλήματα πάθους, ξέρω σου φάινεται ίσως τραγικό να πηγαίνει το μυαλό μου σε αυτούς αλλα τί να κάνω, στο χειρότερο δεν παει πάντα? Μακάρι να ήξερα τι έχω και σκέφτομαι τέτοια πράγματα, μακάρι να υπήρχε κάποιος να με διαβεβαιώσει οτι δεν πρόκειται να κάνω πράξη τις σκέψεις μου και οτι είναι απλά ιδεοληψίες

Quote:

---

Originally Posted by Konstantinoss

Πιστεύεις πως ο ειδικός θα σου πεί και 1 στο εκατομμύριο να έχεις κάτι που σε κανει επικίνδυνο οτι θέλεις νοσηλεία? Σου φένομαι τρελός με το όπως γράφω ή παρανοικός? Δεν είμαι, το ξέρω, αλλα έχω περάσει όλα αυτα όσο τρελά και αν ακούγονται. Φοβάμαι τόσο πολύ

---

ο ειδικός φυσικά κ θα σου το πει.
όταν γίνεσαι επικύνδυνος για τον ευατό σου ή για τους άλλους είναι υποχρεωμένος να το κάνει.
ειδικά κάποιος που σε παρακολουθεί.
χθες έμαθα πως ο ειδκός όταν ακούσει από τον ασθενή του πως σκέφτεται για απόπειρα οφείλει να ενημερώσει συγγενικό πρόσωπο, αλλά κ την εισαγγελία.

Quote:

---

Originally Posted by Konstantinoss

Ο μανιακός με το μαύρο τζιπ ήταν ο ένας κ το παιδί που αποκεφάλισε τη κοπέλα του σε ένα νησί ο άλλος, καμιά σχέση με εγκλήματα πάθους

---

δν γνωρίζω τίποτα για αυτές τις ειδήσεις.