12ωρο ταξιδι.......

καλημερα σε ολους...ειχα καιρο να γραψω κατι μιας κ τελευταια ειμαι καλυτερα κ απαλλαγμενη απο κρισεις!γι'αυτο κ αυριο θα τολμησω κατι που εχω να κανω χρονια..προκειται να κατεβω στους γονεις μου κ το ταξιδι ειναι 12 ωρες με λεωφορειο...δηλαδη κολαση ακομη κ αν δεν εχεις κριση πανικου!μονο στη σκεψη οτι θα ειμαι καθηλωμενη σε μια καρεκλα σένα κλειστο χωρο για τοσες ωρες φρικαρω...κ αν παθω κριση πανικου κ θελω να σταματησω κ να βγω?κ αν με πιασει εκεινο το τρεμουλο κ η ακαθισια που με πιανει κ θελω να κοβω βολτες πανω κατω σαν τη χαζη?12 ωρες μου φαινονται απιστευτη προκληση κ ενα κομματι μου χαιρεται στην ιδεα οτι ιως τα καταφερω!θα εχω βεβαια μαζι μου ενα zanax για καθε περιπτωση αλλα δεν τους εχω κ ιδιαιτερη εμπιστοσυνη!υπαρχει καποιος που εκανε τοσο μεγαλο ταξιδι με κρισεις πανικου?κ αν ναι ποσο ευκολο κ ανωδυνο ειναι?θα ειμαι κ μονη να σημειωσω γιατι το εχω κανει με παρεα αλλα εκει ειχα κατι να ξεχαστω!...πειτε μου οτι ολα θα πανε καλααααααααααα.......

εγω!λοιπον βρηκες τον ανθρωπο σου και εγω τον δικο μου;)
σε καταλαβαινω απολυτα!
στο τελευταιο ταξιδι που πηγα ειχα ακριβως τις ιδιες σκεψεις αλλα τιποτα δεν συνεβη!
αυτο γιατι ηρθε μια κοπελιτσα και καθησε διπλα μου,πολυλογου αυτη,και ετσι δεν ειχα το περιθωριο να χαθω στις σκεψεις..ολα ειναι θεμα κομτρολαρισματος μυαλου!λιγο πριν μπεις θα υποφερεις και λογικο ειναι ομως μετα θα δεις που θα συνηθισεις η και κουραστεις να το σκεφτεσαι..θα περασει..δεν εχει σημασια που ειναι 12 ωρες.η πρωτη ωρα ειναι η δυσκολη.και 2 ωρες ταξιδι να κανες και παλι την ανησυχια θα την ειχες..
επειδη το χω συζητησει με τον θεραπευτη μου αυτο που μου λεει ειναι να διωξω οποια αρνητικη σκεψη και να πω ακομα και αν δεν το πιστευω τι ωραια!θα παω ταξιδι!!δεν το χω κανει ακομα να σου πω αν δουλευει αλλα τον εμπιστευομαι..
μπορεις να παρεις ενα βιβλιο,μουσικη για να ακους κατι που θα σε ξεκολλησει..
προχθες επειδη το θεμα των ταξιδιων ειναι κατι που με αποσχολει και εμενα πολυ δεν αντεξα και καθως ημουν στον γιατρο μου κλαιγοντας αρχισα να του λεω ολα αυτα που σκεφτομαι για τα ταξιδια..αυτο που μου ειπε λοιπον αυτος ειναι πως η αγοραφοβια ειναι κατι συμβολικο..
αλλο ειναι το προβλημα και αυτο ειναι απλα ενα συμπτωμα,περναει,δεν τον ανησυχησε καν..

αυτο προσπαθω να κανω τις τελευταιες μερες...να το παιζω τρισχαρουμενη που θα κατεβω..βεβαια σε μενα νομιζω παιζει ρολο κ το γεγονος οτι δεν με νεθουσιαζει η ιδεα του να κατεβω στους γονεις μου..ειναι ενα περιβαλλον που με φορτιζει πολυ συναισθηματικα οποτε μπορει κ ολο αυτο το αγχος να ειναι ουσιαστικα η σωματικη αντιδραση στην σκεψη αυτη!...οντως νομιζω ομως οτι δεν συντρεχει λογος ανησυχιας σοβαρος..περα απο το γεγονος οτι μπορει να σταματησω ενα ολοκληρο δρομολογιο καπου στα βουνα..χιχι!ελπιζω το εμετοστοπ που θα παρω να με ναρκωσει τοσο που να ξεχασω το αγχος μου!αν κ δεν φοβαμαι τοσο τις πρωτες ωρες οσο τις τελευταιες που θα με πιασει αυτο το \'αντε να τελειωνουμε να κατεβω\' !ευχαριστω κοριτσι παντως για τις καθησυχαστικες σου σκεψεις!

loipon να ξερεις πως η δραμαμινη ειναι ο,τι καλυτερο!!!σε ηρεμει πααααρα πολυ και σε νυσταζει.σε εμενα λειτουργει πολυ ευεργετικα!!
στο τελος σε πιανει??καλε η ουρα θα χει μεινει!αφου δεν εχεις παθει κατι στην αρχη γιατι να το παθεις τωρα στο τελος?
να επιδιωξεις να γνωριστεις με κανενα ατομο να δεις που τιποτα δε θα συμβει.
αυτο που λες πως δεν συντρεχει λογος ανησυχιας το ξερω και καθε φορα με βρισκω παραλογη αλλα τι να κανουμε,ετσι ειναι οι φοβιες..δες το σαν προκληση.ετσι κανω..ουτως η αλλως η το να εκτιθεσαι σε αυτο που σε στρεσσαρει ειναι η καλυτερη θεραπεια!

επειδη ειναι και πολλες ωρες ταξιδι παρε νερακια,φαγωσιμα,μπισκοτακ ια,mp3 player και ολα τα καλουδια.καλο ταξιδακι να εχεις αν και 12 ωρες σε βλεπω να πιανεσαι στην καρεκλα.
ολα θα παν καλα :)
και μονο που θα ξερεις πως τα καταφερες μετα,δεν ειναι και λιγο :)

thanks empneusti...Αν επιστρεψω(παλι με λεωφορειο κ οχι με πατινι...) θα ξαναμπω να μοιραστω τη νικη μου μαζι σας!εχω κανει αυτο το ταξιδι απειρες φορες απόταν ακομη ημουν φοιτητρια εδω κ ανεβοκατεβαινα κ μαλιστα οχι μονο αυτη τη διαδρομη αλλα γενικα μάρεσε να ειμαι με μια βαλιτσα στο χερι..κ μαρεσε να το καν μονη αυτο!εδω κ 3 χρονια που αρχισε η διαταραχη πανικου ομως το ταξιδι σαν διαδικασια ειναι μια μονιμη απειλη..κ καποιες φορες αυτο ειναι που περισσοτερο με στεναχωρει..το οτι σταματησα νάγαπω πραγματα που ηθελα...σαν να με εξεβιασαν να αλλαξω συναισθηματα προς μικρες λεπτομερειες που τις εκανα ευχαριστα..τωρα που το παρατηρω τα πραγματα τα οποια σταματησα δεν ειναι απλα κ ασημαντα αλλα ειναι πραγματα που μέυχαριστουσαν στο παρελθον οπως ο κινηματογρφος..τα ταξιδια..ακομη κ το να ειμαι αρρωστη που παλια το εκλαμβανα ως ευκαιρια να με περιποιηθουν κ να ξεκουραστω,τωρα ακριβως αυτα τα πραγματα με γεμιζουν πανικο...σαν να βλεπεις εναν παλιο σου αγαπημενο κ να σου γεννα μισος...τεσπα,μέπιασε το φιλοσοφικο μου τωρα κ εχω μακρυ βραδυ για να τα σκεφτω ολα αυτα μεχρι το πρωι...

αναρωτιεμαι γιατι να κανεις ολο το ταξιδι ,και τις 12 ωρες με το λεωφορειο που ειναι το πλεον αβολο μεσο,,και να μην το σπασεις , ενα κοματι με το τρενο η το αεροπλανο, και μονο το τελευταιο με το λεωφορειο ?

τα καταφερα..τα καταφερα...κ οχι απλα τα καταφερα αλλα στο δε γυρισμο τρακαρε κ το λεωφορειο μας με αλλο ιχ κ παρα το ολο σοκ ξαναμπηκα σε αλλο λεωφορειο κ επεστρεψα κ μαλιστα μεσω ιωαννινων οπου ξεπερασα κ το φοβο μου για τις σηραγγες!τι να πω...νομιζω οτι ενα μεγαλο κομματι αυτου του ταξιδιου θα το γιορταζω σαν νικη απεναντι στον εαυτο μου κ τους δαιμονες του!καποτε ειχα διαβασει στο ιντερνετ την εξομολογηση ενος ατομου με κρισεις πανικου που προετρεπε τους ομοιοπαθεις να κοιτανε καταματα την ιδιαιτεροτητα τους κ να αφηνουν τον φοβο να τους περασει απεναντι..αυτο που βρισκεις απεναντι ειναι παντα λιγοτερο κ καλυτερο απ\'άυτο που νομιζεις!εγω που παλια δεν εμπαινα ουτε σε αμαξι τωρα εκανα 12 ωρες ταξιδι κ ενω τρακαραμε δεν πανικοβληθηκα παρα για δευτερολεπτα....τελικα νομιζω οτι εχουμε μεγαλυτερη δυναμη απόση νομιζουμε...σας ευχαριστω ολους για τις συμβουλες!!

xexe δεν ευχομαι φυσικα να μου τυχει κατι παρομοιο...αλλα σιγουρα ηταν μια \"πλουσια\" εμπειρια...πολυ χαιρομαι για αυτην την αισιοδοξη νοτα:)

πλουσια δεν λες τιποτα....πρωτη φορα στη ζωη μου εζησα τρακαρισμα..ισως τα ισχυρα σοκ χρειαζονται καμια φορα....

Μπράβο coyotaki!Τόσο για το ταξίδι,όσο και για το ότι πήγες στο συναισθηματικά φορτισμένο περιβάλλον και γύρισες δυνατότερη.:)