Εγω και οι χημικες ανισορροπιες μου

Σαν νεος που ειμαι εδω...ειπα να γραψω λιγο πιο αναλυτικα τι με βασανιζει.

Το προβλημα μου ονομαζεται κοινωνικο αγχος και οχι κοινωνικη φοβια οπως το αποκαλουν αρκετοι. Ειναι ακριβως το ιδιο πραγμα μονο που η λεξη \"φοβια\" ειναι λαθος.
Δεν θα επεκταθω σε αυτο, διοτι θελει πολυ συζητηση.

Το γελοιο στην ολλη υποθεση ειναι οτι πρεπει να πασχω αρκετα χρονια απο αυτο και μαλιστα δεν το ειχα καταλαβει!

Ο λογος ειναι διοτι δεν ηταν φανερο, τοσο σε εμενα οσο και στους αλλους, ομως ηταν υπαρκτο!! και απλος μεγαλωνε με τα χρονια μεχρι που περισι φανηκε ολοκαθαρα στο εργασιακο μου περιβαλλον.

Τα συμπτωματα ηταν οτι κοκκινιζα με το παραμικρο χωρις κανεναν λογο, πχ μου μιλουσε καποιος και εγω κοκκινιζα.
Αυτο οχι *παντα* και οχι *παντου* μονο στην δουλεια μου και πολυ σπανια εκτος δουλειας.

Δεν ημουν ποτε ατομο απομονομενο, ειχα παντα πολλους φιλους+φιλες και στον ερωτικο τομεα μπορω να πω καλα.

Το προβλημα με εμενα ειναι χαμηλη αυτοεκτιμηση που συγουρα ξεκιναει απο πολυ παλια (γυμνασιο)

Μπορει ο απενταντι να με βαθμολογει με 6/10, εγω παντα θα με βαθμολογω λιγοτερο γιατι εχω μια ψυχρη λογικη να βαθμολογω τον εαυτο μου.

Η χαμηλη αυτοεκτιμηση δημιουργει αγχος και στο τελος αρχιζεις να πιστευεις οτι οπως βλεπεις εσυ το εαυτο σου τον οποιο εχεις μετρησει με τα δικα σου απολυτα και αδιαψευστα κριτιρια, ετσι ακριβως πρεπει να σε βλεπουν και οι αλλοι.

* Δεν ειμαι οραιος
* Δεν ειμαι εξυπνος

Αυτα τα δυο οποιος τα σκευτεται και τα πιστευει για τον εαυτο του, υπαρχει περιπτωση να τον κανουν να ντεπεται (οχι ολλοι)

ουσιαστικα το κοινωνικο αγχος ειναι μια παραλογη ντροπη για την υπαρξη μας. Που ξεκιναει απο την φυσιολογικη ντροπη που νιωθουν ολλοι οι ανθρωποι και καταληγει στον παραλογο.

Καπου εδω ερχεται και δενει και η χημικη ανισορροπια του εγκεφαλου, ντοπαμινες, νοραδρεναλινες, σεροτονινες κλπ συναφη, που ισως ειναι εκ γενετης ανυσοροπα με αποτελεσμα να χυροτερευουν με το καιρο και να φτανουμε σε ακρεες καταστασεις.


Η ζωη μου τελευταια ειναι αρκετα χαλια, με εχουν καταλαβει στην δουλεια οτι κατι δεν παει καλα με εμενα και αυτο με κανει να νιωθω ακομα πιο ασχημα.

Δυστηχος το κουραγιο να παω σε γιατρο ΔΕΝ το εχω, διοτι για να μπορεσω να εξεταστω απο γιατρο θα πρεπει να ξεπερασω το κοινωνικο μου αγχος και την ντροπη που νιωθω να μιλησω γιαυτο fece2face, αν μπορεσω να καταφερω κατι τετοιο για τον γιατρο, γιατι να μην το κανω και στο εργασιακο μου περιβαλλον?

Βεβαια για ολλα αυτα εχω παρει γνωμες γιατρων απο e-mail και η καλυτερη λυση που μου εχουν προτινει ειναι να παρω ενα ηρεμιστικο πριν τον γιατρο ωστε να μην εχω προβλημα την πρωτη φορα που θα παω.

Αν και ηξερα τι απαντηση των φαρμακειων εκανα το λαθος και πηγα να ζητησω τα \"Απαγορευμενα\" βλεπε TAVON. ΧΕΧΕΧΕ τον ΟΚΑΝΑ ΤΟΝ ΟΚΑΝΑ! πρεζακιιιιιιιι
μονο αυτο δεν φωναξαν, το ποσο ξεπεσμενος ενιωσα δεν λεγεται!!! χεχεχε

Δεν ξερω πως σας φενονται ολλα αυτα που λεω ισως να σας φενονται λαθος η και οτι ειμαι συνηδητοποιημενος, πρως το παρρον δεν εχω βοηθισει τον εαυτο μου με αυτα που γνωριζω γυρω απο το προβλημα μου.

Πρως το παρρον εχω εναποθεσει τις ελπιδες μου στο Bespar ωστε να μου δωσει λιγο χρονο να μαθω πως θα αντιμετοπισω τον μπελα που με βρηκε στα 24 μου.

Συγχωρεστε τα ορθογραφικα μου λαθη...ισως δισλεξεια? χεχεχεχε

Γειά και από εδώ NWish:)

Ναι όντως κανονικά \"κοινωνικό άγχος\" θα έπρεπε να το λέω και εγώ, απλά έχω συνηθίσει και η λέξη φοβία δεν με φοβίζει πια:D

Δεν είναι το πρόβλημα με σένα η χαμηλή αυτοπεποίθηση, αλλά όλων όσων έχουν αυτήν την πάθηση και εμένα τολμώ να πω.

Το έχεις πει σε κανέναν; Καλό θα ήταν να το έλεγες σε κάποιον πολύ φίλο σου ή σε κάποιο μέλος της οικογένειας σου για να συνηθίσεις. Αλλά ακόμα και αν δεν μπορείς να το κάνεις μην διστάζεις να το πείς στον γιατρό. Αυτός σίγουρα έχει δει πολλά και δεν είναι κάτι παράξενο για αυτόν.

Αλλος φοβάται τον οδοντίατρο, άλλη τον γυναικολόγο. Ασε όλοι και κάτι φοβόμαστε. Ισως ειναι ο αρνητικός εαυτός μας που δεν θέλει να αλλάξει, που μένει προσκολημένος στα παλια.

Πρέπει να βρεις τον δικό σου τρόπο να αντιμετωπίσεις αυτή τη φοβία. Μπορει να την γράψεις στο χαρτί , να γράψεις αναλυτικά τι και γιατί φοβάσαι οταν το ξαναδιαβάσεις θα δεις τ πράγματα διαφορετικά. Μπορες να βάλεις ερωτήσεις και να τις απαντήσεις ο ίδιος.

Εγω είχα βρει το κόλπο του οραματισμού και μετατροπής των φόβων σε κάτι όμορφο. Σε σχετικό μου topic θα βρεις μια πρόταση για την τεχνική. Με βοήθησε πολύ, με ανακούφιζε και πορευόμουν στα καθημερινά παράλληλα με την θεραπεία μου.

Το πρώτο βήμα είναι δύσκολο μετά μαθαίνουμε να βαδίζουμε έστω και σκοντάφτωντας , αλλά προχωράμε!

akrivos ta idia...to polemao omos monos mou.

Νομίζω ότι δίνεις μεγάλη βαρύτητα σε αυτό το θέμα. Τα φάρμακα κατά τη γνώμη μου δεν είναι απαραίτητα. Αυτό που έχει βοηθήσει εμένα είναι η εξής ερώτηση: Για ποιο λόγο φοβάσαι μην κοκκινίσεις? Τι θα πάθεις αν κοκκινίσεις? Τι ακριβώς φοβάσαι? Τις σκέψεις που θα κάνουν οι άλλοι? Αν σε απορρίψουν για αυτό το λόγο? Αν σε απορρίψουν για τέτοιο λόγο δεν αξίζουν ούτε καν την καλημέρα σου. Ένα αυτό. Ένα δεύτερο: για ποιο λόγο όλες οι άλλες φοβίες π.χ. υψοφοβία, κλειστοφοβία κτλ. δεν κάνουν τα άτομα να ντρέπονται για αυτό που βιώνουν και ντρέπεσαι εσύ που βιώνεις το κοινωνικό άγχος? Είναι μια μορφή φοβίας και αυτή και ξεπερνιέται με τον ίδιο τρόπο όπως και οι άλλες.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα κοκκινίσεις σκέψου: και τι έγινε? Αν οι άλλοι βγάζουν συμπέρασμα από αυτό δικό τους πρόβλημα, όχι δικό σου.

Ένα άλλο: λες ότι έχεις πολλούς φίλους. Πιστεύεις ότι δείχνεις σε αυτούς όλες τις πλευρές του εαυτού σου? Όταν προσβάλλεσαι και θυμώνεις το εξωτερικεύεις? Διεκδικείς αυτό που θες στην παρέα? Τους φίλους σου τους επέλεξες εσύ σε επέλξαν αυτοί?

Όσον αφορά την έλλειψη αυτοεκτίμησης: Πιστέυεις στ\' αλήθεια ότι δεν είσαι αρκετά έξυπνος και όμορφος? Γιατί σε ενδιαφέρουν τα 2 αυτά χαρακτηριστικά? Πιστεύεις ότι η ομορφιά και η εξυπνάδα χαρίζουν την ευτυχία? Γιατί εγώ πιστεύω πως όχι. Αν ήταν έτσι όλοι οι έξυπνοι και οι όμορφοι άνθρωποι θα ήταν ευτυχισμένοι ενώ αντίθετα οι \"άσχημοι\" και οι \"χαζοί\" δυστυχισμένοι. Αυτό όμως δεν συμβαίνει στην πράξη.

Εσύ θα επέλεγες τους φίλους σου με βάση κριτίρια ομορφιάς και εξυπνάδας?

Frouto δεν δινω μεγαλη βαρυτητα στα φαρμακα οπως λες.

Τα φαρμακα ειναι το ενα σκελος μια ολοκληρομενης θεραπειας το αλλο σκελος λεγεται \"Γνωσιακη - Συμπεριφοριστικη Ψυχοθεραπεια\" και γινεται με την βοηθεια ψυχολογου.
Τα φαρμακα καταπολεμουν το αποτελεσμα και η θεραπεια με ψυχολογο την αιτια του προβληματος. (Αυτη ειναι η προσωπικη μου αποψη)

Ο λογος που περνω το Bespar ειναι για να καταπολεμησω αφενος προσωρινα το αποτελεσμα και αφεταιρου να προχωρισω στην θεραπεια με την βοηθεια ψυχολογου.

Η αμεση εστω και προσωρινη αντιμετωπιση του προβληματος για μενα ειναι συμαντικη αυτη την χρονικη στιγμη και οσον αφορα μια ενδεχομενη επισκεψη μου σε ψυχολογο καθως και για εργασιακους σκοπους.

Οσον αφορα αν δειχνω ολες τις πλευρες του εαυτου μου οταν προσβαλλομαι θα σου απαντησω με μια ερωτηση...
Εσυ το πνιγης οταν προσβαλεσε?? ;)

Frouto φυσικα και επιλεγω τους φιλους μου! δεν ειμαι παθητικος! δεν περιμενω να μου πουν ελα στην παρεα μας,
ειμαι κοινωνικος, δεν εχω κριφτει στο καβουκι μου.

Το \"Δεν ειμαι εξυπνος\" \"δεν ειμαι ομορφος\" ηταν ενα παραδειγμα για να δειξω τι θα μπορουσε να σε κανει να ντρεπεσε για την υπαρξη σου σε περιπτωση που το πιστεψης.

Οτι εχω την ταση να μετραω με αυστηρα κριτιρια τον εαυτο μου, αυτο ειναι γεγονος! οχι ομως οτι με θεωρω σκουπιδι.

Frouto τι ερωτησεις ειναι αυτες? :P ΟΧΙ τους φιλους ΔΕΝ τους επιλεγουμε με κριτιρια ομορφιας! εξυπναδας ισως...

περιμενω να τα πουμε καποια στιγμη και online! ;)

Nwish όλα αυτά στα λέω για δική σου βοήθεια και όχι για να σε κρίνω. Η δική μου άποψη λοιπόν είναι ότι τα φάρμακα είναι υπερβολικά στην περίπτωσή σου. Δίνεις μεγάλη βαρύτητα στο πρόβλημα, (όχι στα φάρμακα).

Εγώ όχι δε το πνίγω όταν προσβάλλομαι αλλά παλιά το έπνιγα με το φόβο ότι θα χάσω τους φίλους μου και θα δυσκολευτώ να βρω άλλους. Στο ρώτησα αυτό καθώς και αν επιλέγεις τους φίλους σου για να δω περίπου τις αντιδράσεις σου και να καταλάβω καλύτερα το πρόβλημα.

Αλλά δεν καταλαβαίνω αφού λες πως γενικά δεν αντιμετωπίζεις πρόβλημα άγχους στο να γνωρίζεις φίλους πως έχεις κοινωνικό άγχος? Το άγχος σου περιορίζεται σε συγκεκριμένα άτομα και συγκεκριμένες καταστάσεις?

Και δεν κατάλαβα τελικά σε ποιο σημείο νομίζεις πως υστερείς σε σχέση με τους άλλους (εφόσον λες πως κρίνεις πολύ αυστηρά τον εαυτό σου και ίσως και τους γύρω σου)?

οκ τα λεμε on line! (Υπ\'οψην ότι έχω κάνει κι ένα thread όπου γράφουμε την πρόοδό μας.. Στα σχόλια και προτάσεις. Περιμένω να γράψεις κι εσύ έτσι?) :);)

Ναι το προβλημα μου εκδηλωνεται σε συγκεκριμενες καθημερινες δραστηριοτητες και απο τα συμπτωματα χαρακτηριζεται ως κοινωνικο αγχος.

Γενικα δεν νομιζω οτι εχει σημασια να πω που θεωρω οτι υστερω, αυτο ειναι σχετικο!
πολλες φορες στην ζωη μου εχω διαπιστωσει οτι αυτο που εγω μπορει να θεωρω απορριπτεο (ακομα και πανω μου) καποιος αλλος μπορει να το βρισκει αξιολογο, καθως και το αντιθετο.

Γενικα ειναι \"φενομενο\" ανθρωποι να υποβηβαζουν τον εαυτο τους ειτε γιατι το πιστευουν ειτε διοτι αναζητουν την επιβεβαιωση.
Εγω απλα κρινω πιο αυστηρα τον εαυτο μου, χωρις ομως να τον υποβηβαζω εντελος, ειναι ομως αρκετο για να βοηθησει το κοινωνικο μου αγχος. (αυτα ειναι τα συμπερασματα που εχω βγαλει για μενα).

See ya online!