Μυστικοπαθεια

χρονια πολλα σε ολους!
δεν ξερω αν ο τιτλος που εβαλα ως θεμα, αντιπροσωπευει το προβλημα μου,αν ειναι λανθασμενος παρακαλω διορθωστε με.
τον τελευταιο καιρο,δυσκολευομαι παρα πολυ να εξωτερικευσω πραγματα π μου συμβαινουν σε φιλους μου.Ο λογος;; φοβαμαι μηπως με κρινουν αρνητικα,μηπως με κοροιδεψουν για καποια επιλογη μου...ετυχε να γινει κανα δυο φορες,κ ετσι επελεξα να περναω μονη μου κατασταστεις κ να μη τις εμπιστευομαι σε κανενα...
ολο αυτο με οδηγησε σε μια λαθος πραξη, που τωρα ειναι πλεον αργα να διορθωσω.Δεν ειμαι μ εναν ανθρωπο που ηθελα να ειμαι,που με γεμιζε αρκετα,συναισθηματικα,μονο κ μονο για να μη με κρινουν κ με κοροιδεψουν οι γυρω μου.
Για να μην εχουν κακη εικονα οι γυρω μου, εφτασα στο σημειο να σχηματισω κακη εικονα στον ανθρωπο αυτο.
Νιωθω τυψεις.Αλλα εκανα λαθος κ δεν υπαρχει γυρισμος.

Εφτασες να σχηματισεις κακη εικονα εννοεις οτι τον εθαψες ε?
Αυτος δεν ξερω αν ειναι διαθετειμενος να συγχωρησει αλλα θα μπορουσες να του το πεις με τροπο.
Εαν εννοεις του αλλους και το κους-κους δεν ειναι τοσο σημαντικο απλως σπασαρχιδικο πολλες φορες.

Εννοω πως σχηματισε αυτος κακη εικονα για μενα,οχι εγω γι αυτον.
Γι αυτο τα κρυβω για να μη μου σπανε τα @@....

εισαι σιγουρη οτι δεν υπαρχει γυρισμος?
γιατι δεν δοκιμαζεις να του μιλησεις ειλικρινα για ολα αυτα και να ζητησεις και συγνωμη αν καπου τον εθιξες η εκανες κατι αναρμοστο?
μπορει να εκπλαγεις..

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη βλακεία από το να μας δρομολογούν οι άλλοι τις συμπεριφορές μας. Δεν το λέω για σένα, όλοι έχουμε περάσει κάποια στιγμή από αυτό το στάδιο. Να ξέρεις όμως πως τις ίδιες ανασφάλειες τις έχουν όλοι λίγο-πολύ και σταμάτα να χάνεις τη ζωή σου. Και γω θα σου έλεγα να του μιλήσεις.

Eχω την αισθηση οτι ειμαι μυστικοπαθης σε υπερβολικο βαθμο,γενικα με ενοχλει πολυ το να ξερουν οι αλλοι με τι ασχολουμαι,τι κανω,που παω η να με ρωτανε που θα παω,αποφευγω να μιλαω στο τηλεφωνο κοντα σε αλλα ατομα η με ενοχλει να με ακουνε να μιλαω,δεν μου αρεσει να ερχεται καποιος στο δωματιο κ να πεταει κλεφτες ματιες ας πουμε σε τι σελιδες μπαινω στο internet,οταν συνανταω καποιον εξω απο μακρια, που τον γνωριζω προσπαθω να αποφυγω την επαφη μαζι του αλλαζοντας δρομο η σκυβοντας το κεφαλι κατω η φορωντας κουκουλα για να μην γινω αντιληπτος.

Ποτε δεν θα παρω ας πουμε τηλεφωνο απο το σταθερο του σπιτιου(οχι οτι κανω συχνα τηλεφωνηματα,ελαχιστα κ αν),θα βγω εξω στο μπαλκονι η ακομα χειροτερα θα κατεβω κατω να παω λιγο παραπερα,ποτε δεν λεω που πηγα αν με ρωτησουν,κλασσικη απαντηση"οπου θελω πηγα,καπου,να μην σε ενδιαφερει",η ερχεται ενα μελος της οικογενειας(αδερφος,αδερφη ,μανα κλπ) στο δωματιο για τον Α/Β λογο,να παρει κατι,αμεσως κανω minimize τον broswer,δεν θελω να δουν εστω κ με μια ματια τι μπορει να διαβαζω.

Αυτο τωρα πως μπορει να αντιμετωπιστει,μιλαμε για πραγματα απλα κ καθημερινα,οχι οτι εχω να κρυψω κατι συγκεκριμενα κ γινομαι μυστικοπαθης.

Jason, είναι σαν να με διαβάζω σε όσα έγραψες, με κάποιες ψιλοδιαφορές φυσικά..
Εσένα σε ενοχλεί η συμπεριφορά σου αυτή? ή σε ενοχλεί που σε "ψάχνουν" οι άλλοι?
Το λέω γιατί εγώ δε βρίσκω περίεργο τη συμπεριφορά σου -που μοιάζει με τη δική μου- και με ενοχλούν πιο πολυ οι άλλοι που θελουν ακόμη και σε μικροπράγματα δικά μου να ανακατεύονται όταν δε τους αφορά :\

Quote:

---

Originally Posted by Gothly

Jason, είναι σαν να με διαβάζω σε όσα έγραψες, με κάποιες ψιλοδιαφορές φυσικά..
Εσένα σε ενοχλεί η συμπεριφορά σου αυτή? ή σε ενοχλεί που σε "ψάχνουν" οι άλλοι?
Το λέω γιατί εγώ δε βρίσκω περίεργο τη συμπεριφορά σου -που μοιάζει με τη δική μου- και με ενοχλούν πιο πολυ οι άλλοι που θελουν ακόμη και σε μικροπράγματα δικά μου να ανακατεύονται όταν δε τους αφορά :\

---

Με ενοχλει καπως αυτη η συμπεριφορα μου γιατι εκ των υστερων οταν το σκεφτομαι μου φαινεται υπερβολικο,δεν μου αρεσει να μπαινω σε λεπτομεριες για διαφορα πραγματα που με αφορουν ουτε να αφηνω "ιχνη" πισω μου,μιλαμε τωρα ακομα κ για μικρα καθημερινα πραγματα που ισως να φανταζουν κ γελοια,μπορει να θελω να φτιαξω εναν καφε στο σπιτι να πιω,και επειδη ισως ειναι αλλα μελη της οικογενειας μου στο σπιτι τη στιγμη εκεινη,να δισταζω,η να λεω απο μεσα μου "ασε καλυτερα,αλλη φορα..",σαν να μην θελω φανερωθω σε αυτους λες κ κανω καμια πραξη κακη η κατι κατακριτεο.Μου φαινεται λιγο περιεργο,ετσι το αντιλαμβανομαι.

Quote:

---

Originally Posted by Jason

Με ενοχλει καπως αυτη η συμπεριφορα μου γιατι εκ των υστερων οταν το σκεφτομαι μου φαινεται υπερβολικο,δεν μου αρεσει να μπαινω σε λεπτομεριες για διαφορα πραγματα που με αφορουν ουτε να αφηνω "ιχνη" πισω μου,μιλαμε τωρα ακομα κ για μικρα καθημερινα πραγματα που ισως να φανταζουν κ γελοια,μπορει να θελω να φτιαξω εναν καφε στο σπιτι να πιω,και επειδη ισως ειναι αλλα μελη της οικογενειας μου στο σπιτι τη στιγμη εκεινη,να δισταζω,η να λεω απο μεσα μου "ασε καλυτερα,αλλη φορα..",σαν να μην θελω φανερωθω σε αυτους λες κ κανω καμια πραξη κακη η κατι κατακριτεο.Μου φαινεται λιγο περιεργο,ετσι το αντιλαμβανομαι.

---

Ναι σα να είναι υπερβολικά τα συγκεκριμένα που λες :\
Δηλαδή το θεωρείς κακό? Έχεις τύψεις με τη συμπεριφορά σου αυτή? μηπως επειδή μπορεί να ενοχλεί τους άλλους?
φαντάζομαι στην οικογένειά σου θα ξέρουν τι ανθρωπος είσαι και τον τρόπο που κινείσαι, αλλά έτσι οπως το λες είναι σα να είσαι ξενος μεσα στο ίδιο σου το σπίτι..

Quote:

---

Originally Posted by Gothly

Ναι σα να είναι υπερβολικά τα συγκεκριμένα που λες :\
Δηλαδή το θεωρείς κακό? Έχεις τύψεις με τη συμπεριφορά σου αυτή? μηπως επειδή μπορεί να ενοχλεί τους άλλους?
φαντάζομαι στην οικογένειά σου θα ξέρουν τι ανθρωπος είσαι και τον τρόπο που κινείσαι, αλλά έτσι οπως το λες είναι σα να είσαι ξενος μεσα στο ίδιο σου το σπίτι..

---

Εννοειται οτι το θεωρω κακο και εχω τυψεις και ανασφαλεια για αυτη τη συμπεριφορα,γιατι δεν ειναι φυσιολογικη συμπεριφορα αυτη.Το ξερω οτι ειναι υπερβολικο,αλλα αυτο ειναι κ ειναι τουλαχιστον ανησυχιτικο.

Πάντα το είχα αυτό. Δεν ήθελα να ξέρουν οι άλλοι τι κάνω. Δεν μιλάω για σοβαρά πράγματα. Παράδειγμα να διαβάσω ένα βιβλίο, να κάνω ένα τσιγάρο, να ασχοληθώ με κάτι. Να ξέρουν συνεχώς που πάω, ακόμα και που θα πάω μέχρι το περίπτερο. Δεν ήθελα μάτια να με κοιτάνε συνεχώς. Ψάχνω έστω και 1 ώρα να είμαι μόνος, να μην ακούω για φασαρίες, για λεφτά που δεν φτάνουν, για όλες αυτές τις μπούρδες. Με κούρασαν μια ζωή αυτά. Δεν μπορώ να καταλάβω πως άρχισε αυτό.