Έφτασα στη πηγή και αντί να πιώ νερό παραλίγο να καώ
Ελπίζω αυτό το post να βοηθήσει όσους αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα στο ίδιο φάσμα των ψυχικών παθήσεων όπου αυτά περιλαμβάνουν:
Α. Ψύχωση, Β. Κατάθλιψη, Γ. Ψυχοσωματικοί πόνοι, τοξικολογικές ή σεξουαλικές νευρώσεις, Δ. Παράνοια E. Μεταπαράνοια.
Ξεκινώντας την ανασκόπηση μιας πορείας που μοιράστηκα στο διαδίκτυο είχα γράψει το εξής μήνυμά:
Νομίζω πως είμαστε πολύ παρεξηγημένοι εμείς με \"σχιζοφρένεια/ διπολική\"
Αυτό ήταν το πρώτο μου μήνυμά στο forum. Ακολούθησαν χιλιάδες ακόμα μηνύματα και πολύ ψάξιμο, με πείσμα, θέληση και αγωνιστικότητα να μάθω, να ενημερωθώ, να θεραπευτώ. Η μόνη μου παροχή θεραπείας υπήρξε και υπάρχει ακόμα ένα φάρμακο για ψυχώσεις/ διπολική διαταραχή.
Για λίγο έκατσα και σκέφτηκα πως πέρασα από το στάδιο της ψύχωσης και βρέθηκα στο ανεπανόρθωτο στάδιο της παράνοιας. Την στιγμή αυτή που κάθομαι και γράφω αναρωτιέμαι πόσο τρελός είμαι, πόσο όμως λογικός υπήρξα (αν υπήρξα λογικός αλλά και τι σημαίνει λογική). Το καλό είναι πως κατανοώ το συστατικό εκείνο που με βοηθάει ώστε η παράνοια να μην κερδίσει. Αυτό το συστατικό δεν είναι κάτι άλλο εκτός από τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για το καλό μου.. τους ανθρώπους που για λίγες στιγμές δείχνουν πως είναι άνθρωποι και όχι τέρατα νοητικής υπερηφάνειας. Τους ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν, να λάβουν και να δώσουν βοήθεια.
Όταν οι άνθρωποι εξαφανίζονται εμφανίζεται η παράνοια. Μιλάω μεταφορικά σε αυτή εδώ την πρόταση και θα εξηγήσω το γιατί.
Ο Δρακουμέλ, στην γνωστή σειρά κινουμένων σχεδίων, έλεγε στα στρουφάκια το εξής:
\"Ξένα χέρια είναι μαχαίρια\"
Στα παιδιά μαθαίνουν από μικρά πως σαν τους γονείς δεν υπάρχουν άλλοι που νοιάζονται περισσότερο και έχουν δίκιο.. αρκεί βέβαια οι γονείς να μην είναι \"ξένοι\". Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για τους φίλους ή τις συντρόφους μας. Εφόσον είναι αυτοί που ξέρουμε και είναι κοντά μας τότε είμαστε καλά. Έχει σημασία αυτό το νόημα, το νόημα της οικειότητας καθώς αν εμβαθύνουμε το νόημα της οικογένειας, της σεξουαλικότητας και της φιλίας ανακαλύπτουμε πως ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, πολυπαραγοντικός και πολυδιάστατος στο ένα του άκρο αλλά και ομαδικός (έως μαζικός), συμπαθητικός και συντροφικός στο άλλο άκρο.
Τι εννοούμε όμως όταν λέμε ξένοι; Σε κάποιους θα πάει το μυαλό τους στην κυριολεκτική έννοια της λέξης (ξένοι είναι επειδή δεν είναι πραγματικοί γονείς). Κάποιοι άλλοι θα σκεφτούν οι γονείς μου είναι σαν ξένοι επειδή δεν με καταλαβαίνουν.
Η μοναξιά δεν είναι λύση. Ίσως μας κάνει πιο δυνατούς αλλά δεν μας θεραπεύει. Ούτε οι μάσκες μας θεραπεύουν. Οι μάσκες κρύβουν. Η αντίθετη έννοια είναι προϊόν κακίας και προσωπικής αλήθειας που ίσως να μην υπήρξε καν αλήθεια. Αυτό το λέει ο αισιόδοξος εαυτός μου, που θέλει να είναι αυθεντικός, ελεύθερος από σιδηρούν προσωπεία.
Έτσι δεν θα μπορούσα παρά να υποστηρίξω αυτό που έλεγα και στην αρχή.
Είμαστε πολύ παρεξηγημένοι... τα κατάλοιπα μας είναι ένα προϊόν ανεκπλήρωτων επιθυμιών μιας στεγνής πραγματικότητας που μάχεται με την ρευστότητα της φύσης.
Πάμε τώρα στα υπόλοιπα. Στα δικά μου κριτήρια αυτά που βλέπω ως ασθένειες της ψυχής είναι στην ουσία ασθένειες της πραγματικότητας. Ειδικός δεν είμαι, ούτε πτυχίο ψυχολογίας έχω, παρά μόνο θέληση να μάθω και να θεραπευτώ και όπου μπορώ να βοηθήσω.
Κάπου μέσα σε αυτά υπάρχει και ο Φρόιντ που άκουγε αυτό που δεν άκουγε όποιος δεν ήθελε να ακούσει τον εαυτό του.
Το γραφικό ύφος δεν είναι αλαζονικό, το ξεκαθαρίζω αυτό, αλλά εμπεριέχει και λίγη τέχνη μέσα στην λύτρωση της αποφόρτισης.
Α. Ψύχωση
#######
Με καθαρά πραγματιστικά κριτήρια, ψύχωση είναι η ανταλλαγή της πραγματικότητας με κάτι βολικό ή άβολο (δεν υπάρχει λογική εξήγηση στην εναλλαγή αυτή της πραγματικότητας γιατί την μία στιγμή ένας ψυχωτικός μπορεί να υποφέρει, και την άλλη να διασκεδάζει).
Αυτό σαν γενικός χαρακτηρισμός γιατί μια ψύχωση μπορεί να σημαίνει πολλά. Στο ένα άκρο υπάρχει το είδος μιας ψύχωσης χαρούμενης όπου όλα φαίνονται αστεία και τραγελαφικά και στο άλλο άκρο υπάρχει μια ψύχωση της παράνοιας όπου όλα φαίνονται ύποπτα & συνωμοτικά.
Β. Κατάθλιψη
#########
Είναι η προσκόλληση στην αντίδραση της ανάγκης να πονέσει ο άνθρωπος. Στην τέχνη το νερό συμβολίζει την καθαρότητα, το κλάμα για τον πόνο, το νερό για την φωτιά. Στις ταινίες του Harry Potter υπάρχει ένα πουλί εν ονόματι φοίνικας. Αυτό το πουλί μπορεί να καεί και να ξαναγεννηθεί μέσα από την τέφρα του. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι πως το πουλί αυτό που μπορεί να καεί, μπορεί και να χαρίζει ζωή με το δάκρυ του. Η συμβολική παρουσία του Φοίνικα (ένα πουλί που εξιστορήθηκε πολύ πριν τον Xarry Potter) είναι σαν την φωτιά που θέλει να λυτρωθεί.
Γ. Νεύρωση
########
Διάβασα κάτι από Φρόιντ και έμεινα εντυπωσιασμένος.
\"Οι ανικανοποίητες κυράδες και η συσσωρευμένη νεύρωση της σεξουαλικής τους καταπίεσης\".
Δεν το είπε έτσι ακριβώς ο Σιγκμουντ αλλά το μεταφράζω κάπως έτσι. Τι συμβαίνει όμως με τους άνδρες. Σαφώς και τα πράγματα είναι πιο απλά. Ο αυνανισμός για τον άντρα είναι το μήλο που την ημέρα τον γιατρό (τον ψυχίατρο) τον κάνει πέρα. Αν κάποτε σκεφτήκατε να σταματήσετε τον αυνανισμό καιρός είναι να το ξανασκεφτείτε.
(να σημειώσω και πάλι πως το ύφος μου δεν είναι ούτε αλαζονικό, ούτε πρόστυχο και πως μιλάω όσο πιο ανοιχτόκαρδα μπορώ)
Δ. Παράνοια
########
Αν αφαιρέσουμε τα συστατικά της ψύχωσης όπου αυτά την κάνουν συνωμοτική έχουμε την παράνοια. Τι όμως μπορεί να είναι η παράνοια πέραν μιας ακραίας πραγματικότης; Το ένα άκρο της πραγματικότητας δηλαδή.
Με καθαρά \"χημικά\" κριτήρια, παράνοια δεν είναι κάτι άλλο πέραν της οργανικής ανισορροπίας εξαιτίας χημικών παρεμβάσεων. Είναι νομίζω ξεκάθαρο αυτό. Αν ένας εθνάρχης ράντιζε τον λαό του με το είδος της ουσίας που καθρεφτίζει την μορφή της παράνοιας τότε δεν θα είχαμε κάτι άλλο πέραν της μαζικής παράνοιας. Απλά & ξεκάθαρα. Αν δεν υπάρχει πνευματική συνεργία στον κόσμο αυτό τότε μάλλον υπάρχει χημική συνεργασία.
Με καθαρά \"φυσικά\" κριτήρια πως ορίζουμε την παράνοια; Θυμάστε τα άρθρα για τα μωρά που μεγάλωναν στα δάση; Όταν λοιπόν τα έφερναν σε περιοχές κατοικημένες από ανθρώπους εκείνα ψάχνανε να βρούνε τρόπο να γυρίσουν πίσω στο δάσος. Έτσι φυσική παράνοια δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο πέραν της προσκόλλησης με την φύση.
Κάπως έτσι θα μπορούσα να συνοψίσω την παράνοια. Όταν εξαφανίζονται οι άνθρωποι εμφανίζεται η παράνοια.
Ε. Μεταπαράνοια
###########
(Ίσως να είναι λάθος η λέξη. Δεν παριστάνω τον γιατρό αλλά το βλέπω από την σκοπιά την δική μου)
##########
Μου έκανε εντύπωση όταν διάβαζα το post ενός φίλου από ένα άλλο φορουμ (schizophrenia.com). Έλεγε ο άνθρωπος το εξής : πως είναι δυνατόν να ξέρω ότι είμαι τρελός αφού οι τρελοί δεν το γνωρίζουν?
Για μένα δεν υπάρχει κάτι ποιο φυσικό στον ανθρώπινο οργανισμό πέραν από την φυσική επιθυμία για ζωή. Τονίζω την λέξη φυσική επιθυμία γιατί μόνο η χημική παρέμβαση θα μπορούσε να το αλλάξει αυτό. Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι φτιαγμένος για να ζει, να αναπτύσσεται και να αναπαράγει.
Έτσι για όσο επιβάλλεται η φυσική ανάγκη του ανθρώπου για ζωή, τόσο επιδρά κατά της χημικής παρέμβασης. Για όσο η παράνοια δεν κερδίσει, τόσο η ζωή θα αντιστέκεται.
Τώρα που το θυμήθηκα πρέπει να πάρω το φάρμακο σε λίγο και εφόσον έχω μπει στον χορό καλύτερα να μην παίζω με την δόση μου. Το τονίζω αυτό και για τους υπόλοιπους.
Ένα φάρμακο από μόνο του δεν είναι κάτι παραπάνω από ένα χημικό συμπλήρωμα του εγκεφάλου. Σωστά? Εκ πρώτης όψεως σωστά θα έλεγα. Όμως είναι και κάτι άλλο. Πολλά άλλα. Ίσως να μπορούσαμε κάποια στιγμή να αποδεχθούμε το εξής γνωμικό.
Αν σου πει ο φίλος σου πως είσαι καλά τότε είσαι.
Έτσι λοιπόν με αυτά τα λόγια φέρνω τον Φροιντ στο μυαλό μου. Ο Φρουντ όμως δεν είναι αρκετός την σήμερον ημέρα. Ζούμε σε ένα πλανήτη με δούλο ανθρωποκεντρικό στο ήμισυ του και ο ανθρωποκεντρισμός είναι η ραχοκοκκαλιά της οικονομίας. Σαφώς και ένα νόμισμα από μόνο του δεν παίρνει την άνοιξη, ούτε εκ θαύματος ανθίζει λουλούδια. Αναρωτιέμαι μήπως οι κηπουροί και οι ανθοκόμοι των Νορμανδικών θαλασσών είχαν μεγαλύτερη σοφία να σπείρουν από τον χολιγουντιανισμό και την προπαγάνδα που επιθυμούμε.