ειμαι δολοφονος

παλιοτερα οταν ημουν μικρη, πολυ μικρη, σκατο.. ειχα μια γατουλα, την ειχα δεσει για να μην μου φευγει κ αυτη πηδηξε απ το πεζουλι, κρεμαστηκε κ σπαρταραγε.. ψοφησε. ειχα φωναξει τη μαμα μου γιατι ειχα παθει σοκ που εβλεπα ετσι το γατακι μου κ υστερα καταλαβα οτι τα κακαρωσε γιατι την ειχα δεσει κ ηταν πολυ ασχημο που ψοφησε. παρολαυτα μαζευα ολων των ειδων τα ειδη κ τους εκανα τομες, βατραχια, χελιδονια κλπ ανατομια κανονικη κ με μαλωναν, αλλα δεν το καταλαβαινα. αποψε, πριν λιγο, πατησα μια γατα με το αμαξι, την εκανα κιμα, την ειδα, την πετηχα στο φρεναρισα κ την ελιωσα, δεν προλαβα να κανω κατι αλλο εκτος αν εριχνα το αμαξι στη μαντρα δεξια.. γμτ.. αισχος, ειμαι δολοφονοςςςς! παιδια.. τα χω παιξει.. you know.. ημαρτον πολυ χαλι..

μαρια...όπως σου εξήγησα και κατ ιδίαν, δεν είσαι δολοφόνος. Όλοι λίγο-πολύ έχουμε περάσει αυτή τη φρικτή εμπειρία, αλλα αν ήτανσ το χέρι μας, θα την είχαμε περάσει? Όχι.
όλοι αγαπάμε τα ζώα και σταμάτα να φρικάρεις με κάτι που δεν φταις.

Μαρία ασε τις βλακείες που είσαι δολοφόνος.Αυτό μπορεί να συμβεί στον καθένα.εαν ήταν άνθρωπος και δεν έφταιγες;σε παρακαλώ ασε αυτές τις σκέψεις.Οι μέρες είναι δύσκολες και για μένα υποτίθεται είμαι καλεσμένη και ακόμη δεν έχω αρχίσει οχι να ετοιμάζομαο αλλά δεν έχω καν λουστεί.Βλέπεις έχω κέφια αλλά στο παρά πέντε θα πάω με το ζόρι.Αντε καλή χρονιά να έχουμε και το 2010 να μας μπει με υγεία

Όταν ημουνα μικρος στο χωριο της μανας μου ειχανε γατες. Τους αρεσε να πηγαινουν κατω απο ενα πεζούλι και να λιαζονται-τεντονονται. Ε πηγαινα απο πανω με ενα ποτηρι παγωμενο νερο και τις \"ελουζα\" χαχα Τοτε το εβλεπα ως αστειο... :P

Εγω παλι μικρος ειχα μια μανια με τα μυρμηγκια...ερχοταν που και που καποιος και μου ελεγε τι τα σκοτωνεις τα καημενα και τα παιδευεις και με επιανε μαυρη απελπισια αλλα την αλλη μερα τα ιδια λολ...ειχα ενα παθος με τα μυρμηγγια ημουν πολυ περιεργος για τις συνηθειες τους και διεξαγα πειραματα...

keep
spookyyyyyyyyyyyy :P

ελπιζω να εκοψες την διεξαγωγη πειραματων, ε??????

Ως παιδί κι εγώ έχω υπάρξει βασανιστής των ζώων. Δε μου αρέσει καθόλου η τότε εικόνα όταν την φέρνω μπροστά μου.
Αυτό έχει εξήγηση. Αλλά πέρα από την εξήγηση, σημασία έχει το τώρα, να μην επιλέγεις να το κάνεις.

Αυτό που έπαθες εσύ τώρα mstrouf ήταν ατύχημα, δεν ήταν επιλογή. Μην κατηγορείς άδικα τον εαυτό σου.

Εννοείται πως δεν το έκανε επίτηδες, δεν είναι όλοι δολοφόνοι σαν τον κηπ.
Το έχω πάθει και γω με γατα πολύ παλιά και ακόμη το θυμάμαι.
Φρίκη.

:)

Θεοφανία είσαι πολύ σκληρή:)) Ήμασταν παιδιά ρε συ.
Και αν δεν έχεις την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση για τη συμπεριφορά προς τα ζώα, ή αν σε ωθούν σε τέτοιες πράξεις κάποια βιώματά σου, είσαι δικαιολογημένος, ως παιδί.
Όχι ως ενήλικας, αν συνέχιζες τις ίδιες πράξεις. Αλλά ως παιδί, ναι.

... ένα απ\' τα στοιχεία του χαρακτήρα μου, όπως το έχω ξαναπεί κιόλας, που με διαφοροποιούσε πολύ σε σχέση με τα υπόλοιπα πιτσιρίκια της ηλικίας μου, είναι το ότι αντιλαμβανόμουν την αδυναμία των ζώων, τον πόνο τους και τα φρόντιζα. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό σε αυτό μου το κομμάτι, που επειδή ακριβώς γεννήθηκε μαζί μου, με βοήθησε στην πορεία καθώς εισέπραττα την απόρριψη των γονιών μου και η ενασχόλισή μου μαζί τους με κάλυπτε σε μεγάλο βαθμό συναισθηματικά μιας κι έπαιρνα πολύ αγάπη από αυτά. Μαρία, ξέρω ότι αυτό που ένιωσες, δε θα ελαφρύνει ίσως με τα δικά μου λεγόμενα. Θέλω να σου πω μόνο αυτό. Πολλές φορές κινδύνεψε η ζωή μου για ένα ζωάκι και πολλές φορές έχω πει στον εαυτό μου ότι θα προτιμούσα να πεθάνω πάνω σε μια τέτοια προσπάθεια, απ\' το να σβήσω από ανίατη ασθένεια που έτσι κι αλλιώς τη γεύτηκα. Δε σκέφτονται όμως όλοι έτσι Μαριώ, επομένως απλά προσπαθείς να δεχτείς ότι δε γινόταν διαφορετικά προκειμένου να μη χτυπήσεις. Η Όλγα Μάλλη, υπήρξε μια γυναίκα που φρόντιζε ζώα από παιδί. Σκοτώθηκε όταν στα 37 της χρόνια ήρθε αντιμέτωπη με έναν σκύλο καθώς οδηγούσε. Για αυτήν δεν υπήρχε τίποτα άλλο παρά να αποφύγει το ζώο. Κανείς μας δε θα ήθελε να βρεθεί στη θέση της, αλλά γι\' αυτήν ήταν αλλιώς. Ξέρω ότι κι εγώ το ίδιο θα έκανα, αλλά ο καθένας είναι διαφορετικός. Μη νιώθεις άσχημα λοιπόν. Δυστυχώς αυτή είναι η σύνηθης κατάληξη των ζώων στην Ελλάδα. Και σίγουρα δεν ευθύνεσαι εσύ με τις ευαισθησίες σου για όσους τα έχουν φέρει σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση. Να προσέχεις τον εαυτό σου και συνέχισε να τ\' αγαπάς.

:)

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
:)

Θεοφανία είσαι πολύ σκληρή:)) Ήμασταν παιδιά ρε συ.
Και αν δεν έχεις την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση για τη συμπεριφορά προς τα ζώα, ή αν σε ωθούν σε τέτοιες πράξεις κάποια βιώματά σου, είσαι δικαιολογημένος, ως παιδί.
Όχι ως ενήλικας, αν συνέχιζες τις ίδιες πράξεις. Αλλά ως παιδί, ναι.

---

συγχωρεμένη τέκνο μου........:;)

Αυτο το έκαναν πολλα παιδιά, ειδικά με βατραχάκια. Καθε καλοκαίρι που πηγαιναμε χωριο έβγαζα σπυρια με αυτη την ιστορια.

Κι εγώ αγανακτώ όταν βλέπω άσχημες συμπεριφορές στα ζώα. Και όχι μόνο στα ζώα.

Ευχαριστώ (ποιον ;) που τελικά χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ερέθισμα (εκτός αν δεν το θυμάμαι), πέρασα στην αντίπερα όχθη.
Κανείς απο το οικογενειακό μου περιβάλλον δεν είναι φιλόζωος.
Εμένα μου εκπέμπουν μια ιδιαίτερη ζεστασιά και γλυκύτητα τα ζώα. Και \"ανθρωπιά\".

... θα πω κι αυτό το τελευταίο... λυπάμαι για όλους αυτούς τους γονείς που όχι μόνο δεν επεμβαίνουν όταν τα παιδιά τους κακοποιούν - από λίγο έως πολύ - ζωντανά, αλλά πολλές φορές τα προτρέπουν. Για μένα είναι πολύ σημαντικό το πόσα έχω καταλάβει για την ανθρώπινη συμπεριφορά μέσα απ\' τα ζώα κι έχω αποφύγει πολλές κακοτοπιές όσον αφορά συναναστροφές μου. Κάποτε έφαγα κλωτσιά - για να το πω απλά - από \'γονιό\' επειδή παρενέβην στο περιστατικό που διαδραματιζόταν. Το σίγουρο είναι ότι δεν \'απαιτώ\' απ\' αυτούς να μαθαίνουν ντε και καλά δυο πράματα στα παιδιά τους, αλλά θεωρώ απαράδεκτο και εγκληματικό να τα αφήνουν να συμπεριφέρονται βίαια. Δυστυχώς οι ίδιοι θεωρούν τα ζώα \'παράσιτα\' οπότε δε βλέπουν πρόβλημα σε τέτοιες ενέργειες. Χαρακτηριστικά θυμάμαι ένα τύπο στους ΑΑ, που απ\' την πρώτη φορά που τον άκουσα σε \'μοίρασμα\' κατάλαβα ότι είναι επικίνδυνος. Έτυχε στη μοιρασιά του να αναφέρει το με πόση δύναμη κλώτσησε στο κεφάλι τον δικό του γάτο απ\' τον τρίτο όροφο... γελούσε καθώς το περιέγραφε. Δεν είδα κανέναν σχεδόν να δυσφορεί. Το ότι ήταν επικίνδυνος φάνηκε στους υπόλοιπους μήνες της παραμονής μου, καθώς ήρθε κυριολεκτικά στα χέρια με άλλα δυο μέλη. Ο τύπος είχε δυο παιδιά δυστυχώς. Αργότερα μαθεύτηκε ότι ο ίδιος είχε ασκήσει βία σε νοσηλευόμενο του ψυχιατρείου καθώς και ότι η γυναίκα του - και μπράβο της - είχε φύγει σε άλλη πόλη... ο ίδιος επιτέθηκε και σε μένα πάνω σε συζήτηση για τα ζώα... εγώ απλά επιβεβαιώθηκα για το ποιόν του. Σόρυ που ξέφυγα αλλά μου ήρθε η ιστορία στο μυαλό...

Indeed, και εγώ είμαι δολοφόνος που απολαμβάνω το καλο μου φιλέτο νουά αυτή την στιγμή, και το λιονταράκι που σκοτώνει την αντιλόπη για το δικό της φιλέτο, και ο σκίουρος που προτιμάει μικρά πουλάκια που και που για να εμπλουτίσει τη δίαιτα του με λίγες πρωτεΐνες. Το να σκοτώνεις όμως για να τραφείς δεν είναι μεμπτό, είναι η φυσική ροή του κόσμου. Το να σκοτώνεις για την απόλαυση του θανάτου είναι το πρόβλημα.

Προσωπικά δεν έχω σκοτώσει ζώο (η άνθρωπο) ακόμα και δεν προτίθεμαι να το κάνω επίτηδες. Παρατηρώ όμως στους δρόμους τόσα πτώματα ζωων που έχουν πέσει θύματα αυτοκινήτων, και δεν φταίει καν ο οδηγός. Είναι τόσα τα αδέσποτα και τέτοια η αδιαφορία της πολιτείας που δεν είναι να εκπλαγεί κανεις που στην Εθνική κάθε μέρα έχουμε και καινούριο αθώο θύμα από το ζωικό βασίλειο. Και είναι τόσοι οι \"συνάνθρωποι\" μας που αγοράζουν κατοικίδιο ζωάκι μονο για την περίοδο που είναι μικρό και χαριτωμένο, και το παρατάνε κάπου μακρυά όταν μεγαλώσει και δεν τους διασκεδάζει πια... ντροπή :(

Τι περιεργα οντα ειμαστε εμεις οι ανθρωποι.Βλεπω τις γατες που δεν εχουν κανενα απολυτο ενδοιασμο να σκοτωσουν μονο και μονο για ψυχαγωγια...χωρις να θελουν να τραφουν...χωρις καμμια τυψη.
Λολ βεβαια τωρα προσπαθω να εξανθρωπισω μια γατα που στην ουσια η λεξη \"ψυχαγωγια\" κλπ δεν εχει καμμια εννοια...δεν ξερω αν ειναι και ευτυχισμενες δεν σκανε κανα χαμογελο λολ.