τελικα βγηκε διαγνωση (προσωρινη)...
καλημερα σε ολους,
ελπιζω κα ειστε ολοι καθε μερα και καλυτερα.
πριν απο καιρο ειχα γραψει στο forum για την αδερφη μου που παρουσιαζε καποια συμπτωματα παρανοιας-σχιζοφρενειας αλλα δεν μπορουσαμε να την παμε σε ειδικο μιας και δεν καταλαβαινε οτι δεν συμπεριφερεται φυσιολογικα. τοτε μου ειχατε δωσει καποιες πολυτιμες συμβουλες για τις οποιες σας ευχαριστω ξανα θερμα.
ειπα απλα σημερα να σας εξιστορισω πως εχει η κατασταση μεχρι τωρα.
τελικα τον περασμενο μηνα εγινε εισαγωγη στην ψυχιατρικη κλινικη αφου και επαθε μια κριση και επιτεθηκε στην οικογενεια. Οι γονεις μου στεναχωρηθηκαν πολυ γι' αυτο αλλα ειδαν οτι δεν υπηρχε αλλη λυση αφου εχει να μας μιλησει απο της 25 Οκτωβριου. απο τοτε ελαχιστες φορες ακουσαμε την φωνη της. στην αρχη βρισκοταν ενα μηνα στην εσωκλειστη πτερυγα αλλα εδω και μια βδομαδα περιπου ειναι σε μια απο τις κανονικες πτερυγες εφοσον δεν εδειξε σημεια επιθετικοτητας. Υπαρχει εισαγγελικο διαταγμα μεχρι τις 23 Φεβρουαριου, μετα ειπαν οι γιατροι οτι θα της πουν οτι χρειαζεται περαιτερω φαρμακευτικη αγωγη γιατι κατα τη γνωμη τους οντως προκειται μαλλον για μια τετοιας μορφης ψυχωση. βεβαια δεν μιλαει και αυτο δυσκολευει την διαγνωση αλλα απο την φαρμακευτικη αγωγη που της δοθηκε και απο αυτα που παρατηρησαν κλεινουν και αυτοι προς την ιδια παθηση. Ειναι διαρκως καχυποπτη και ο εγωισμος της βρισκεται στο ζενιθ και οταν καποιες φορες μιλησε αυτο ηταν μονο με τους γιατρους και μονο για να ρωτησει κατι που την αφορουσε. αλλιως δεν τους απανταει σε τιποτα αλλα συνηθως οταν την ρωτανε πριν απαντησει, αν πει κατι, κοιταει πανω αριστερα στο τοιχο σαν να περιμενει να ακουσει κατι μεχρι να δωσει την οποια απαντηση. Επιπλεον καμια φορα γελουσε μονη της και τους φαινοτανε ότι ειχε παραισθησεις. Επεισης πριν καποια καιρο η ομιλια της δεν ηταν συνεχης παρα βαρια και αργη. τωρα τελευταια ομως δεν το εχει αλλο αυτο. την επισκεφτηκα και γω πριν λιγες μερες (δεν μπορω αν ανεβαινω και τοσο συχνα Γερμανια) και πηγα βολτα μαζι της αμιλητη στο παρκο του νοσοκομειου για 2 ωρες περιπου. Δεν της πολυμιλαγα γιατι εβλεπα οτι δεν ηθελε απλα την ρωτησα καποια στιγμη αν θυμαται τι εκανε και μετα της ειπα οτι την αγαπω. σε αυτα μου τα λογια ειχε μια αντιδραση που δεν την περιμενα. ξεπασε σε κλαματα για ενα δυο λεπτα. δεν με αφησε ομως ουτε να την αγκαλιασω ουτε ειπε και τιποτα. αυτο μου εδωσε να καταλαβω οτι μαλλον θυμαται τι εκανε....
της ειπα και να δυο αλλα πραγματα οπως πχ οτι ολοι την αγαπαμε και να συνεργαστει λιγακι για να γινει γρηγορα καλα κλπ αλλα δεν μου ξαναμιλησε. μετα εκανα και λιγο χιουμορ και γελασε. Οι γονεις μου συγκλονιστηκαν (που περιττο να σας πω ειναι με ηρεμιστικα ολον αυτον τον καιρο...) και ειδαν ενα φως αλλα απο τοτε τιποτα αλλο....
την επομενη και μεθεπομενη μερα δεν ειπε κουβεντα ουτε ηθελε να παει βολτα. Τουλαχιστον όμως δεν με εδιωξε όταν πηγα να κτσω διπλα της, πλραγμα πουκανει συνηθως.
οι γιατροι λενε οτι ειναι μεγαλος δρομος και δινουν και μια πιθανοτητα να προηλθε κατι τετοιο απο χορηγηση (ηθελημενα ή αθελα γιατι δεν εχει τετοιες "παρεες") ναρκωτικων ουσιων που εφεραν παραισθησεις- φοβιες (τις οποιες ειχε πριν ξεσπασει αυτο) και οδηγησαν σε ψυχωση.
Βεβαια οσο δεν συνεργαζεται δεν μπορουν να πουν πολλα. Δεν συμμετεχει ουτε σε συγκεντρωσεις ουτε τιποτα. Μετα τις 23 Φεβρουαριου οι γιατροι θα εισηγηθουν την παραταση της θεραπειας της αλλα επειδη ειναι ενηλικη μπορει να αρνηθει. μετα πρεπει να βρεθουν αλλοι τροποι..το προβλημα ειναι πως ακομα δεν καταλαβαινει τι γινεται γιατι καποια στιγμη ειπε οτι ειναι ανωφελο ολο αυτο που γινεται.
Το γενονος αυτο μας εχει αλλαξει ολη τη ζωη και ειμαστε ολοι σε πολυ ασχημη ψυχολογικη κατασταση. Μακαρι τουλαχιστον να αρχισει να μιλαει να βγαλουμε καποια ακρη....θελουμε να πιστευουμε πως αμα καταλαβει την ασθενεια της και παιρχει κανονικα τα φαρμακα της θα μπορεσει να επανελθει παλ ισεν φυσιολογικους ρυθμους ζωης και να ζει κανονικα όπως ολοι μας
ευχαριστω για το χρονο σας και συγγνωμη αν σας κουρασα..
