ΙΨΔ και περιβαλλον...

Χαιρομαι πολυ που βρηκα το forum αυτο και θα ηθελα να παραθεσω και την δικια μου ιστορια.
Εχω παθει κρισεις ιδεοληψιων πολλες φορες για διαστηματα 6-9 μηνων απο το 2002, 2004,2007 και τωρα ξανα αντιμετωπιζω μια κατασταση σε ηπιοτερο βαθμο.
Ξεκινησαν ολα οταν ημουν 21 χρονων τωρα ειμαι μαμα και εχω ενα μωρο 10 μηνων...
Οι ιδεοληψιες μου αφορουν κυριως την επαναληψη αριθμων ή φρασεων που δεν εχουν καμια σχεση με την πραγματικοτητα.
Ειναι ανυποφορο και μου δημιουργει απιστευτη δυσφορια...Την τελευταια φορα το 2007 εκανα ψυχοθεραπεια και φαρμακευτικη αγωγη με Ladose και βελτιωθηκαν πολυ τα πραγματα.
ΑΥτο που ηθελα να πω ειναι οτι περα απο τον συζυγο μου που με γνωρισε με το προβλημα και το ξερει και με βοηθησε πολυ, οι γονεις μου και τα αδελφια μου οπως επισης και φιλοι που τωρα πια δεν εχω επαφες οταν εκανα την θεραπεια με αποξενωσαν και με ειχαν δακτυλοδεικτουμενη. Οι γονεις μου θεωρουσαν οτι ολα αυτα ειναι θεατρινισμοι και χαζομαρες και παντα πιστευαν οτι τα κανω απο την διαθεση μου να γινω το επικεντρο της προσοχης. Πηγα σε ψυχολογο το 2007 μετα απο αποπειρα αυτοκοτονιας...Η ερωτηση μου ειναι: Γιατι ειναι τοσο δυσκολο να καταλαβουνε οι γονεις μου και φανταζομαι και αλλοι γονεις τι περναει ενα ατομο με ΙΨΔ? Τοσο πολυ περιεργο ειναι? Το περιβαλλον μας ειναι σα να μας κανει freaks απο μονο του...
Ευχαριστω!

Καλημέρα.Γιατί έκανες απόπειρα αυτοκτονίας;Πιστεύεις πως έχει τη δύναμη η στάση του περιβάλλοντος να μας οδηγήσει σε αυτοκαταστροφική συμπεριφορά αν εμείς δεν του τη δίνουμε;

Δυστυχως RainAndWind στην περιπτωση μου με εφτασαν ως εκει αρνουμενοι να καταλαβουν τι περνουσα και φυσικα τωρα δεν τολμαω να δειξω το ο,τιδηποτε. Ναι πιστευω οτι το περιβαλλον εχει ταμπου γυρω απο αυτα τα θεματα και ναι πιστευω οτι ακομα και εν ετη 2010 τα ψυχολογικα προβληματα ή απλα προβληματα ψυχης οπως εγω τα λεω δεν ειναι αποδεκτα ως προβληματα απο καποιους αλλα ως καραγκιοζιλικια... Δυστυχως το εχω δει και αυτο με στεναχωρει ιδιαιτερα...
Το να πει καποιος \"Δεν αντεχω αλλο αυτο που μου συμβαινει...\" το ο,τιδηποτε αντιμετωπιζεται ως αδυναμια και ελλειψη πειθαρχημενης ιδιοσυγκρασιας. Τουλαχιστον οι γονεις μου αυτο μου εδειξαν.
Οσο για την αποπειρα ειχα αρχισει να αισθανομαι οτι δεν εχω δικαιωμα στην ζωη για ολους τους παραπανω λογους...Ολα αυτα εν ετη 2007...Τωρα εχω την ευθυνη ενος παιδιου κι εναν γαμο με εναν ανθρωπο που με αγαπαει και με κατανοει...Αλλα ως ποτε?

Εσύ ως πότε θα εξαρτάσαι από τη γνώμη του περιβάλλοντός σου για όσα σε αφορούν;

Ως τότε λοιπόν,που θα μπεις σε μία διαδικασία να πάψουν να σε αφορούν αλλότριες κρίσεις που μπορεί να προέρχονται από κοντινά σου άτομα,αλλά πολύ σωστά διέκρινες πως έχουν taboos,μέχρι τότε θα υποφέρεις.

Κρύβω πως υποφέρω,δε σημαίνει παύω να υποφέρω,αντίθετα,η απόκρυψη και η κάλυψη του πόνου με απομακρύνει από την αναζήτηση των αιτίων,από μία διαδικασία θεραπευτική και κυρίως,από την αλήθεια μου.\'Οσοι δε θέλουν την αλήθεια μου,αλλά τη βολική μου πλευρά,την ανενόχλητη,προφανώς δεν αξίζουν ούτε ως γονείς.Αν ήταν σωστοί γονείς τον πόνο του παιδιού τους θα τον μοιράζονταν,θα το βοηθούσαν όχι να υποκριθεί το υγιές αλλά να νιώσει αποδεκτό με όσα κουβαλάει και το προβληματίζουν.

Agkathi,μάθαμε να είμαστε πλέον του δέοντος βολικοί.Ξεβόλεψέ τους.Αν δεν τους βολεύει η πραγματικότητά σου,πολύ απλά μάθε να μην θεωρείς απαραίτητο να είναι μέρος της.Σκληρό,αλλά μου αρέσει να κοιτάω φάτσα την πραγματικότητα.Είναι διδάγματα και οι πόνοι,δεν κουβαλάνε μόνο αρνητικό φορτίο,μπορούμε αναλύοντας τι μας πονά να βρούμε το γιατί μας πονά.;)

Συμφωνω απολυτα μαζι σου...Δυστυχως δεν θελω να μπω στην διαδικασια να τους αποξενωσω αλλα υποκρινομαι πολλες φορες οτι ειμαι καλα για να μην με ξαναβαλουν στον παγκο των αχρηστων και αυτων που μας προκαλουν στεναχωρια...Τωρα που εγινα και εγω γονιος πραγματικα ευχομαι και προσπαθω αν και ακομα ειναι νωρις να μην αφησω ποτε το παιδι μου να παθει ο,τι επαθα. Ειχα μονο ενοχες για οτι μου συνεβαινε και ενιωθα υπευθυνη για το κακο που τους προξενησα. Ακομα η μητερα μου πιστευει οτι δε με μεγαλωσε σωστα οτι καπου εκανε λαθος και οτι δεν την αγαπαω. Δεν με εχει συγχωρεσει που εχω ΙΨΔ θαρρεις και εγω το προκαλεσα στον εαυτο μου. Βιωνεις ΙΨΔ? Δεν μου ειπες κατι για εσενα. Σε ευχαριστω για τις απαντησεις σου...Η δικια μου ιστορια ειναι μεγαλη και οχι ευχαριστη.....

Με τις σκέψεις που κάνεις,έχω σιγουρευτεί πως δεν έχεις σωστούς γονείς.Κανένα παιδί δε θα σκεφτόταν αυτό\"τον πάγκο των αχρήστων\"αν οι γονείς του δεν ήταν κακοποιητικοί.Τώρα με ποιους τρόπους σε κακοποιούν;Aπ\'ό,τι βλέπω,είναι ελεγκτικοί γονείς.Πατάς κάτω εσένα,σε ενοχοποιείς και σε πονάς για να νιώσουν αυτοί καλύτερα,να μη τους χαλάσεις.

Αλήθεια,το κακό το μέγιστο που τους προξένησες,αν το αλλάξεις σε\"το κακό που μου προξένησαν και μου προξενούν\"τι λες να συμβεί;Δε συγχωρώ την ασθένεια του παιδιού μου και θέλω να λέγομαι μάνα;Θα στο χαλάσω αλλά δεν αξίζει καν τον τίτλο.Εσύ έμαθες να τους δικαιολογείς,αλλά μπορείς και να ξεμάθεις.Έχεις ποτέ επισκεφτεί ψυχολόγο να μάθεις για ποιους λόγους πατάς τόσο κάτω τον εαυτό σου ενώ έχεις τόσο ψηλά άτομα που δεν το αξίζουν;Aν εσύ δε φροντίσεις γι αυτό,θα σε ελέγχουν κατ\'αυτό τον τρόπο πάντα.
Όσον αφορά εμένα,δεν έχω ΙΔΨ,αλλά έχει η μητέρα μου και τα αδέρφια μου από μία μορφή της,άρα ξέρω κάποια πράγματα γι αυτήν.

Mε την ψυχολογο μου ειχα μιλησει αναλυτικα για τις σχεσεις μου με τους γονεις μου. Φυσικα εχει υπαρξει απολυτη συσχετιση ολων αυτων που μου συμβαινουν και με βοηθησε τοτε πολυ. Η τωρινη σχεση παλι ομως νοσησε εδω και λιγο καιρο και μαλλον εχει δημιουργησει σε εμενα ενοχες. Δεν ειμαι καλη κορη, δεν εκτιμω αυτα που εχω παρει απο αυτους και αντιμιλαω ενω ειμαι 30 χρονων σχεδον δεν εχω δικαιωματα ουτε στα πιο απλα ζητηματα...Ακομα και στην διαπαιδαγωγηση του δικου μου του παιδιου...Πολλα και διαφορα...Αγκαθι ειναι και αγκαθι θα παραμενει.
Θελω να ρωτησω κατι αλλο και ας απαντησει οποιος ξερει...Οι πονοκεφαλοι -πολυ εντονοι σχετιζονται με την ΙΨΔ? Εχω τρελλαθει στον πονο-θα ελεγα οτι ποναω με το που ξυπναω...
Ας μου πει καποιος και αλλαζω και τον τιτλο για αυτον το λογο.

To δεν είσαι καλή κόρη πώς το εννοείς ακριβώς;Eμένα η σχέση με τους γονείς μου είναι καθαρά τυπική.Δεν ήταν καλοί γονείς,οπότε το να είμαι εγώ καλή με κάποιους που δεν ήταν καλοί μαζί μου,πάει ανάλογα.Τι έχεις πάρει από αυτούς;Πιστεύεις πως το φαί και η στέγη που σου πρόσφεραν αρκούσαν για να θεωρηθούν γονείς;
Αντιμιλάς,ε;Kαι μόνο γι αυτό το τρομερό σου σφάλμα,να λες την άποψή σου,πρέπει να σε ρίξουν στην πυρά.:P
Τι θα έλεγες να συζητήσουμε λίγο για τους γονείς σου,καθώς όταν νιώθεις τόσες ενοχές,κατηγορείς τόσο τον εαυτό σου και τους κρατάς στο απυρόβλητο,όχι μόνο πονοκέφαλοι αλλά και κεφαλοκλειδώματα παίζουν.:P

...Οι πονοκεφαλοι -πολυ εντονοι σχετιζονται με την ΙΨΔ? Εχω τρελλαθει στον πονο-θα ελεγα οτι ποναω με το που ξυπναω...))))
>>>Ναι ενοειται οτι σχετιζονται με την ιδψ . Πρεπει οπωσδηποτε να αντιμετωπισεις το ζητημα του πονου η με τον γιατρο σου η να απευθυνθεις σε ενα ΙΑΤΡΕΙΟ ΠΟΝΟΥ για να σε βοηθησουνε ποιο συγκεκριμενα . (( Εντο μεταξυ ξεκινα να δοκιμαζεις ολα τα κλασικα παυσιπονα ισως καποιο απο αυτα να σε πιανει. (ενα ισχυρο παυσιπονο που προτεινουν συχνα οι νευρολογοι ειναι το clotam, προσωπικα με βοηθησε πολυ οταν κανενα αλλο παυσιπονο δεν με επιανε )