Έλλειψη ερωτικής διάθεσης (από γυναίκα)

Είμαι 33 χρονών και εχω μία σχέση εδώ και 3 χρόνια. Στην αρχή στο ερωτικό κομμάτι υπήρχε όρεξη και από τους 2, αλλά κατά την γνώμη μου (είμαι γυναίκα) δεν υπήρχε και η καλύτερη επικοινωνία ή χημεία ή όπως το λέει ο καθένας. Ξεκίνησε λίγο βαρετά δηλαδή. Αυτό δεν έδειχνε να το πιστεύει και ο φίλος μου, δεν έβλεπε το πρόβλημα.
Τώρα, 3 χρόνια μετά, οι σεξουαλικές μας σχέσεις έχουν πιάσει πάτο. Ακόμα και την όρεξη που έχω από μόνη μου σαν γυναίκα δεν μπορώ να την μοιραστώ μαζί του, και την καταπιέζω. Έχουμε 4 μήνες να βρεθούμε ερωτικά. Τώρα εγώ έχω βρεθεί σε μία σχέση όπου υπάρχει πολλή αγάπη, σεβασμός, εκτίμηση και ενδιαφέρον αλλά που δεν νιώθω γυναίκα.
Αυτό μου έχει ξανασυμβεί. Με την πρώτη μου σχέση, τον τελευταίο χρόνο που τα είχαμε, ζήτημα να είχαμε κάνει έρωτα καναδυό φορές. Καθώς επίσης, την μεγαλύτερη απελευθέρωση την έχω νιώσει σε καταστάσεις όπου δεν υπήρχε δέσμευση.
Ο λόγος που σας γράφω είναι ο εξής:
Πολύ φοβάμαι ότι κάτι πάει στραβά με μένα. Δεν ξέρω τι. Σκέφτομαι μήπως διαχωρίζω το πάθος από την αγάπη, ή μήπως νιώθω ότι δεν το αξίζω (και γιαυτό δεν χωρίζω)… δεν ξέρω.
Σκέφτομαι ότι ίσως έχει να κάνει και με την σχέση των γονιών μου, που δεν είχαν καθόλου ερωτικές σχέσεις από όταν ήμουν μικρό παιδάκι, αλλά ο πατέρας μου είχε εξωσυζυγικές σχέσεις.
Συγνώμη αν σας κούρασα ή αν το θέμα μου έχει επαναληφθεί ή είναι εκτός κλίματος, είναι η πρώτη φορά που σας γράφω.

Ντια...γιατί πας να ρίξεις στον εαυτό σου κάτι που είναι καθαρά πρόβλημα σχέσης?
Μόνη σου λες πως καταπιέζεις τις σεξουαλικές σου ορμές όποτε αυτές υπάρχουν.
Ξέρεις, είναι λίγο κοινότυπο αυτό πουα θα σου πω, αλλα αν σταματήσει η ερωτική ανάγκη προς το πρόσωπο του συντρόφου μας τότε γίνεται ένας πολύ καλός φίλος. Από ανασφάλεια και μόνο δεν τον χωρίζουμε και ψάχνουμε το πρόβλημα σε μας, ή στην καθημερινότητα, ή στο άγχος ή, ή, ή...
Η αλήθεια όμως είναι μπροστά σου. Καλύτερα να τη δεις όσο είναι καιρός ώστε να μη χάσεις και άλλο χρόνο από τη ζωή σου σε κάτι που δεν έχει μέλλον.
Αν πχ, μείνεις με αυτόν τον άνθρωπο άλλα δυο χρόνια κάθε πότε θα βρίσκεστε ερωτικά? Κάθε έξι μήνες?

Θεοφανία το ξέρω πως έχεις δίκιο.
Αλλα θέλω πάρα πολυ να δουλέψει η σχέση με αυτόν τον άνθρωπο. Έκτος από το ερωτικό, όλα τα άλλα είναι τέλεια. Το ξέρω πως σε μία σχέση πρέπει να υπάρχει όλο το πακέτο (και ερωτικό και αγάπη και όλα),
αλλα νιώθω ότι δεν θα το πετύχω ποτέ όλο το πακέτο. Γιατί ενώ έχω κάνει πολλες μεγάλες σχέσεις ποτέ δεν το βρήκα και πιστέυω πως ακόμα και αν το βρω, θα το σαμποτάρω κάπως.
πάντως το ότι φοβάμαι την μοναξιά έιναι σίγουρο. πάρα πολυ.

θα συμφωνησω με την Θεοφανια..

μα ποσο \"πολλες μεγαλες σχεσεις\" μπορει να εχεις κανει στα 23 σου?
η δεν ηταν πολλεςη δεν ηταν μεγαλες, αλλιως δεν βγαινω......

ΔΕΝ υπαρχει ζευγαρι χωρις ερωτικη σχεση...υπαρχει φιλια, αδερφοτητα, γονεικες σχεσεις καλυμενες,υποκρισια, οτι αλλο θελεις, αλλα οχι ζευγαρι...

ειδικα απο ενα ατομο της ηλικιας σου δεν μπορω να το φανταστω ουτε για υποθεση εργασιας, οτι μπορει να θελει ως συντροφικη, μια σχεση χωρις να ενδιαφερεται για το ερωτικο της κομματι...
και τι σκεφτεσαι να κανεις γι αυτο? να το καταπιεζεις οπως μας ειπες οτι ηδη κανεις, η να το ικανοποιησεις με αλλους συντροφους?

Quote:

---

Originally posted by Ntia
Θεοφανία το ξέρω πως έχεις δίκιο.
Αλλα θέλω πάρα πολυ να δουλέψει η σχέση με αυτόν τον άνθρωπο. Έκτος από το ερωτικό, όλα τα άλλα είναι τέλεια. Το ξέρω πως σε μία σχέση πρέπει να υπάρχει όλο το πακέτο (και ερωτικό και αγάπη και όλα),
αλλα νιώθω ότι δεν θα το πετύχω ποτέ όλο το πακέτο. Γιατί ενώ έχω κάνει πολλες μεγάλες σχέσεις ποτέ δεν το βρήκα και πιστέυω πως ακόμα και αν το βρω, θα το σαμποτάρω κάπως.
πάντως το ότι φοβάμαι την μοναξιά έιναι σίγουρο. πάρα πολυ.

---

Θα σου πω κάτι που το έχω ξαναγράψει αυτο. Έλεγε σε μια εκπομπή ο Ασκητης, πως, αν το σεξ είναι καλό σε μια σχέση, αποτελεί το 3% της επιτυχίας της. Αν δεν είναι αποτελεί το 97% του προβλήματος.
Και θα σου πω και κάτι άλλο. Πες πως εσύ συμβιβάζεσαι για τον οποιονδήποτε λόγο και προχωράς χωρίς πολλα-πολλά θέλω σε αυτόν τον τομέα. Είσαι σίγουρη πως ο σύντροφος σου δεν θα θελήσει να βρει την ευτυχία σε αυτό το κομμάτι και μάλιστα σε κάποια άλλη γυναίκα?

Remedy έχω κάνει αρκετές σχέσεις (δεν είμαι 23, 33 είμαι :-)). η πρώτη μου ήταν 5 χρόνια, και οι άλλες απο 1-3. και η αλήθεια είναι ότι αρκετά συχνα φλέρταρα και με άλλους και μερικές φορές το προχωρούσα κιόλας. πριν προλάβεις να με κρίνεις, να πω ότι το έλεγα στους σύντροφους μου.
Δυστυχώς το να έχω έναν δεσμό και να ζητάω την ερωτική επιβεβαίωση και αλλού είναι κάτι που μου συμβαίνει. και αυτό είναι που με ενοχλεί και με ρίχνει. γιατί λέω: είναι απλώς μία κατάσταση στην οποία κάποια άλλη θα χώριζε και δεν θα έφτανε ποτέ στην δική μου θέση; ή μήπως δεν μπορώ να συνδυάσω σύντροφο και εραστή και το έχω πάρει σαν δύο ρόλους που δεν ανήκουν στο ίδιο άτομο;
και για να είμαι ειλικρινής αυτό που σκέφτομαι στ\'αλήθεια είναι να χωρίσω, εδώ και πολύ καιρο, αλλα δεν το κάνω.

Θεοφανία πολύ μου άρεσε αυτό του Ασκητή!
Δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι δεν θα αναζητήσει άλλη γυναίκα. τώρα δεν το κάνει ακόμα άλλα πιστεύω ότι κάπου θα έιναι και το δικό του όριο. και το θεωρώ υγιές να το κάνει.
και εδώ είναι και κάτι που με τρώει. πρίν 2 χρόνια η αδερφή μου ανακάλυψε ότι ο πατέρας μου έχει γκόμενα. και θύμωσαμε πολύ μαζί του που μας έφερε στην θέση να διαλέξουμε τι θα πρέπει να κάνουμε. αλλά κρυφά μέσα μου, κάπου τον δικαιολογώ...

Χάρηκα πολύ που έγραψα τελικά στο φόρουμ σας και σας ευχαριστώ πολύ που ασχολείστε!

Quote:

---

Originally posted by Ntia
Είμαι 33 χρονών και εχω μία σχέση εδώ και 3 χρόνια. Στην αρχή στο ερωτικό κομμάτι υπήρχε όρεξη και από τους 2, αλλά κατά την γνώμη μου (είμαι γυναίκα) δεν υπήρχε και η καλύτερη επικοινωνία ή χημεία ή όπως το λέει ο καθένας. Ξεκίνησε λίγο βαρετά δηλαδή.

Αρα δεν ήταν το κύριο στοιχείο της σχέσης το πάθος ή ο έρωτας απο την αρχή να υποθέσω?

Αυτό δεν έδειχνε να το πιστεύει και ο φίλος μου, δεν έβλεπε το πρόβλημα.
Τώρα, 3 χρόνια μετά, οι σεξουαλικές μας σχέσεις έχουν πιάσει πάτο. Ακόμα και την όρεξη που έχω από μόνη μου σαν γυναίκα δεν μπορώ να την μοιραστώ μαζί του, και την καταπιέζω. Έχουμε 4 μήνες να βρεθούμε ερωτικά. Τώρα εγώ έχω βρεθεί σε μία σχέση όπου υπάρχει πολλή αγάπη, σεβασμός, εκτίμηση και ενδιαφέρον αλλά που δεν νιώθω γυναίκα.

Μήπως όλη αυτή η τρυφερότητα και η στοργή σου βγάζει απο μέσα σου πιο πολύ το παιδι παρά την γυναίκα?

Αυτό μου έχει ξανασυμβεί. Με την πρώτη μου σχέση, τον τελευταίο χρόνο που τα είχαμε, ζήτημα να είχαμε κάνει έρωτα καναδυό φορές. Καθώς επίσης, την μεγαλύτερη απελευθέρωση την έχω νιώσει σε καταστάσεις όπου δεν υπήρχε δέσμευση.

Δεσμευση συναισθηματική να υποθέσω.

Ο λόγος που σας γράφω είναι ο εξής:
Πολύ φοβάμαι ότι κάτι πάει στραβά με μένα. Δεν ξέρω τι. Σκέφτομαι μήπως διαχωρίζω το πάθος από την αγάπη, ή μήπως νιώθω ότι δεν το αξίζω (και γιαυτό δεν χωρίζω)… δεν ξέρω.

Νομίζω οτι αυτή είναι η φράση κλειδί. Είναι σαν η συναισθηματική δέσμευση να εξοστρακίζει την γυναίκα απο μέσα σου. Εκεί που δεν υπάρχει συναίσθημα αντίθετα, υπάρχει το πάθος και βγαίνει η θηλυκή πλευρά σου. Σίγουρα η ανασφάλεια δεν βοηθά στο να αποκολληθείς απο μια σεξουαλικά βαρετή σχέση καθώς καλύπτει άλλες ανάγκες σου

Σκέφτομαι ότι ίσως έχει να κάνει και με την σχέση των γονιών μου, που δεν είχαν καθόλου ερωτικές σχέσεις από όταν ήμουν μικρό παιδάκι, αλλά ο πατέρας μου είχε εξωσυζυγικές σχέσεις.
Συγνώμη αν σας κούρασα ή αν το θέμα μου έχει επαναληφθεί ή είναι εκτός κλίματος, είναι η πρώτη φορά που σας γράφω.

---

Μοιάζει επίσης να \"αντιγράφεις\" ασυνείδητα το πρότυπο το γονεϊκό, πράγμα που δεν είναι καθόλου σπάνιο.

Ξέρεις, αγαπητή φίλη, αν δεν επιλύσουμε μέσα μας \"συναισθηματικά\" τις σχέσεις μας με τους γονείς, αυτές θα μπλοκάρουν την υγιή εξέλιξη των ερωτικών μας σχέσεων.

το πάθος και ο έρωτας δεν ήταν το κύριο στοιχείο. το κύριο στοιχείο ήταν ότι μου έβγαζε τρυφερότητα, ότι είναι πολύ καλός, γλυκός κλπ.
και το νιώθω συχνά ότι είμαστε πολύ δεμένοι, σαν οικογένεια, και ίσως τα αισθήματα μου να είναι πιο πολύ όπως του παιδιού όπως ανέφερες. όμως εγώ δεν νιώθω να ανήκω πουθενά, σε καμία \"ομάδα\". ούτε στην οικογένεια μου (τους γονεις μου), ούτε σε εκείνον.
αυτό τώρα με την απελευθέρωση το έχω νιώσει και σε καταστάσεις που δεν ήταν έρωτας από καμία από τις 2 μεριές και σε καταστάσεις όπου δεν έχω \"υποχρεώσεις\" να το πω έτσι.

Πραγματικά πιστεύω ότι πολύ συχνά ξεπατικώνω την μητέρα μου. και μάλιστα σε αυτά που πάντα μέσα μου την κατηγορούσα. και με αγχώνει πολύ αυτό γιατι η μητέρα μου δεν είναι ευτυχισμένη και δεν θυμάμαι να ήταν ποτέ. κρισεις πανικού θυμάμαι που της πήρε καμιά 20 χρονια να τις αναγνωρίσει, κατάθλιψη και τα γνωστα.

Υ.Γ. μόλις τώρα διάβαζα κάτι σαν ποήμα που είχες γράψει πριν χρόνια και δάκρυσα. κυριολεκτικά. έχεις φοβερή εκφραστικότητα.

Ντία,δεν είναι τυχαίο.Εάν όντως στα παιδικά σου χρόνια η εκδήλωση του ερωτικού στοιχείου ήταν ανύπαρκτη ανάμεσα στο ζευγάρι των γονιών,εάν το φιλάκι του μπαμπά στη μαμά,το χαδάκι και το κρυφογελάκι,το αναψοκοκκινισματάκι δεν ήταν μέσα στις εικόνες/ιδέες που διαμορφώνει το παιδί για τη ζωή ενός ζευγαριού που δεν συνυπάρχει απλά για την τήρηση υποχρεώσεων και κοινωνικών επιταγών,αλλά υπάρχει ουσιαστικά γιατί αυτό το καλύπτει,τότε σίγουρα-προσωπική μου άποψη-αυτό επηρεάζει τη συμπεριφορά του απέναντι στον ερωτικό του σύντροφο.Έχει μάθει να θεωρεί πως δεν είναι το φυσικό παρά αυτό που είχε ως εικόνα,την αποστασιοποίηση από το παιχνίδι του έρωτα,την καθήλωση στην υποχρέωση.

Μα όλα αυτά μπορούν ν\'αλλάξουν και θεωρώ πολύ σημαντικό που τώρα μπορείς να το δεις και έχει αρχίσει να σε απασχολεί πως μπορούσες και χωρίς αυτό,ενώ αισθάνεσαι να σου λείπει.Το έχεις συζητήσει με κάποιον ψυχολόγο;O σύντροφός σου έχει γνώση όλων αυτών που σε προβληματίζουν,έχετε κάνει μία καθαρή συζήτηση-πρόσεξε,όχι εύκολη,καλά είμαστε και το κλείνουμε-μία διαδικασία να το πάτε λιγάκι στο βάθος του;
Διδασκόμαστε αυτό το κράτημα,αλλά εκτός από λύπη φέρνει και θυμό,αισθάνεσαι θυμό απέναντι στους γονείς σου;
Mία άλλη σκέψη είναι αυτή,λες πως τα κυρίαρχα στοιχεία ήταν η τρυφερότητα,γλυκύτητα,αλλά αυτό δείχνει πως μάλλον ασφάλεια,συναισθηματική αντικατάσταση ενός πατέρα αποτέλεσε ο σύντροφός σου παρά ένα αρσενικό που σε άναβε.Και όσο νά\'ναι το αρσενικό και το θηλυκό πρώτα μυρίζονται και μετά έρχεται η ασφάλεια,καταλαβαίνεις τι θέλω να πω,πως το πρωτεύον είναι να μπορεί το κορμάκι σου να παίρνει χαρά για να μπορεί μέσα σου η σχέση να σου δίνει αυτοεπιβεβαίωση.