Κακοποίηση και στερεοτυπική απειλή

Η σχέση ανάμεσα σε στερεότυπα και κακοποιητικές συμπεριφορές είναι στενή.
Το στερεότυπο προηγείται της κακοποίησης σε αρκετές περιπτώσεις,καθώς θρέφει τόσο την ευπάθεια της κοινωνικής ομάδας όπου ανήκει ένα άτομο,μέσω της ύπαρξης του υποδεέστερου άγχους(inferiority anxiety),όσο και επιτρέπει στην πλειοψηφία να ασκήσει καταπίεση μέσω διαχωρισμών και απομονωτισμού/περιθωριοποίησης στα άτομα τα ανήκοντα στις ομάδες-θύματα.

Τι είναι λοιπόν το στερεότυπο και ποιες οι επιπτώσεις από την υιοθέτησή του από την πλειοψηφία στον κοινωνικό ιστό;

Ως στερεότυπα ορίζεται το σύνολο των αντιλήψεων που έχουμε ως αποτέλεσμα προκαταλήψεων απέναντι σε άτομα,ομάδες και ιδέες.

Ως στερεοτυπική απειλή ορίζεται η ύπαρξη αρνητικού στερεότυπου για μία ομάδα.

Παραδείγματα στερεότυπων συναντάμε καθημερινά να προβάλλονται,τόσο από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης(sorry,απλά το ενημέρωσης δε μου βγαίνει),όσο και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις,στην καθημερινή μας επικοινωνία και αλληλεπίδραση με τα άτομα γύρω μας.

Μερικά παραδείγματα στερεότυπων είναι τα εξής:οι hippies είναι άπλυτοι,οι γνωστοί άγνωστοι είναι αναρχικοί,οι μαύροι βρωμάνε,ο ομοφυλόφιλος είναι ανήθικος,ο τσιγγάνος είναι κλέφτης,ο πακιστανός είναι τεμπέλης,ο αλβανός είναι πονηρός,ο σχιζοφρενής είναι επικίνδυνος,ο ανάπηρος είναι λιγότερο ικανός,ο εβραίος είναι τσιγγούνης,το αρσενικό υπερέχει σε δύναμη,η γυναίκα είναι κακή οδηγός,κλπ.

Υπάρχει ακόμη και η λεγόμενη "φυλετική ευπάθεια"(racial vulnerability),όρος που πρωτοπαρουσίασε ο ερευνητής Steele,ο οποίος υποστήριξε πως το άτομο που εκτίθεται σε ολόκληρη τη ζωή του σε αρνητικές εικόνες που έχουν οι άλλοι γι αυτό,όπως πχ οι αφροαμερικανοί έναντι των λευκών,αποκτά ένα είδος άγχους με ιδιαίτερα γνωρίσματα,ως αποτέλεσμα της διέγερσής του από τα διάφορα φυλοκεντρικά στοιχεία του περιβάλλοντός του.

Έτσι εξηγείται τόσο ο λεγόμενος αντίστροφος ρατσισμός,όπου η καταπιεσμένη από το κοινωνικό περιβάλλον ομάδα,αναπτύσσει μέσω του άγχους της κατωτερότητας στοιχεία αμυντικής φύσης,που ίσως εξελιχθούν και σε επιθετικής φύσης.(θυμηθείτε το κίνημα του Malcolm X και των μαύρων πανθήρων στην Αμερική,με τη γνωστή μαύρη ανωτερότητα,τον αντισημιτισμό και το πέρασμα στη βία).Πριν στηλιτεύσουμε ας επιχειρήσουμε να κατανοήσουμε.

Παρατηρούμε πως η βία ακολουθεί ένα συγκεκριμένο κύκλο,που δε σπάει ωσότου πάψει η πλειοψηφική μεριά να ενισχύει και συντηρεί τα στερεότυπα έναντι ομάδων.Η "τρωτή"πλευρά ενισχύει τις άμυνές της,βρίσκει τα όπλα της,για να αμυνθεί απέναντι στην πλειοψηφία και στα στερεότυπα που αυτή προβάλλει,και έτσι ο φαύλος κύκλος της κακοποιητικής ουσιαστικά φύσης συνεχίζεται,με το θύτη να εξακολουθεί να θυματοποιεί και το ίδιο το θύμα του στερεότυπου να θυματοποιείται μέσω της αυτοεπιβεβαίωσης πως είναι θύμα.

γραφω απο tablet pc οποτε θα ειμαι συντομος. η χειροτερη λουμπα που μπορεις να πεσεις ειναι να αυτοπεριθοριοποιησης τον εαυτο σου λογω κποιου στερεοτυπου , κατι που μπορει να διαρκεσει για πολλα χρονια...ισως και για μια ζωη.σιγουρα δεν ειμαστε ατρωτοι στο τι μαλακια λεει ο καθενας αλλα το να δωσεις υπερβολικες διαστασεις στο στιγμα η οτιδηποτε με κινδυνο να αλλοιωθει ολοκληρη η προσωπικοτητα σου ειναι το χειροτερο που μπορεις να κανεις...μην καθησεις και θεωρησεις ποτε τον εαυτο σου μοιραιο απλως παλεψε με νυχια και με δοντια για τη ζωη σου...και αν μπορεις και αντεχουν τα κοτσια σου και για τους συνανθρωπους σου

γραφω απο tablet pc οποτε θα ειμαι συντομος. η χειροτερη λουμπα που μπορεις να πεσεις ειναι να αυτοπεριθοριοποιησης τον εαυτο σου λογω κποιου στερεοτυπου , κατι που μπορει να διαρκεσει για πολλα χρονια...ισως και για μια ζωη.σιγουρα δεν ειμαστε ατρωτοι στο τι μαλακια λεει ο καθενας αλλα το να δωσεις υπερβολικες διαστασεις στο στιγμα η οτιδηποτε με κινδυνο να αλλοιωθει ολοκληρη η προσωπικοτητα σου ειναι το χειροτερο που μπορεις να κανεις...μην καθησεις και θεωρησεις ποτε τον εαυτο σου μοιραιο απλως παλεψε με νυχια και με δοντια για τη ζωη σου...και αν μπορεις και αντεχουν τα κοτσια σου και για τους συνανθρωπους σου

Σημαντικό το μήνυμά σου Keep.Εμπεριέχει σοφία να αναγνωρίζεις πώς ο ίδιος μπορείς να σπάσεις τέτοιους κύκλους,με την άρνησή σου να γίνεις μέρος της αλυσίδας του φόβου και των στερεότυπων.Σπάμε κρίκους,αποδυναμώνουμε τις αλυσίδες.
Δεν θυματοποιούμε,αρνούμαστε να θυματοποιηθούμε.:)

ευχαριστω ρειν αυτο που θελω να πω με λιγα λογια χωρις να ειναι και απολυτα σωστο ειναι οτι το στεροτυπο ειναι κυριως στο μυαλο μας...απο μας εξαρτωνται τα περισσοτερα.

Ο στερεοτυπικός είναι ένας λανθασμένος τρόπος σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων.

Στηρίζεται πάνω σε αυθαίρετες γενικεύσεις ( όλοι οι Αλβανοί είναι το ίδιο), ένα εξαιρετικά συχνό γνωστικό σφάλμα που κάνει το ανθρώπινο μυαλό στην προσπάθειά του να ταξινομήσει και ομαδοποιήσει τη ρευστότητα των δεδομένων που αντιλαμβάνεται.

Φυσικά και τα στερεότυπα αμβλύνονται καθώς διευρύνεται η μόρφωση και ανοίγουν οι ορίζοντες κάποιου. Δεν μπορώ να πείσω την γιαγιά στο χωριό που έχει μεγαλώσει μέσα σε στερεότυπα και προκαταλήψεις ότι οι γύφτοι δεν είναι γρουσούζηδες. Δεν μπορώ να την πείσω ότι λογικό επιχείρημα κι αν της φέρω. Είναι εγκλωβισμένη μέσα στον χαμηλής ποιότητας στερεοτυπικό τρόπο σκέψης της.

Σίγουρα η σχέση των στερεοτύπων με τη βία είναι υπαρκτή, καθώς αποτελούν ένα καλό άλλοθι για να διοχετεύσει μια μερίδα ανθρώπων την συσσωρευμένη ( η οποία πηγάζει κυρίως από ψυχολογικές ανισορροπίες) επιθετικότητά της ( με την ευρεία έννοια του όρου) σε μια άλλη μερίδα ανθρώπων, όπου ο φόβος τη διαφορετικότητας σε συνδυασμό με τις αυθαίρετες γενικεύσεις την κάνει εύκολο στόχο.

Όλο αυτό το φαινόμενο έχει τις ρίζες του, πέρα από τον παρωπιδισμό του τρόπου σκέψης, και αλλού.

Αν κοιτάξουμε την ιστορική πορεία του κράτους- έθνους ( στα πλαίσια μιας ψυχολογικής θεώρησης της ιστορίας των συλλογικών φαινομένων) θα δούμε ότι κατέστη απαραίτητη για την γένεσή του μια ιδέα εσωτερικής ( εντός των συνόρων) συνοχής.
Αυτή η αίσθηση ενότητας, εμφανίσθηκε με το αίτημα δημιουργίας ενός κρατους - έθνους ως οντότητας με κοινά χαρακτηριστικά πχ. θρησκεία, παραδόσεις, ιστορία κ.α που κατέστησαν δυνατόν να διακριθεί το σύνολο έναντι άλλων συνόλων και να αποκτήσει έτσι ξεχωριστή ταυτότητα. ( βέβαια η έννοια έθνος σαφώς προϋπήρχε).
Οι ευρύτερες ομαδοποιήσεις καταλύονται ( αυτοκρατορίες) και δημιουργούνται μικρότερες ( έθνη - κράτη) με δεδομένα σύνορα και άρα εδάφη και ορισμένο πληθυσμό που πλέον βρίσκεται σε μια διαρκή αναζήτηση ταυτότητας και ομοιογένειας προκειμένου να διασφαλίσει την εσωτερική του συνοχή.

Ας αναλογιστούμε τώρα το εξής. Δεδομένου οτι οι συλλογικές οντότητες ( κράτη) δεν είναι παρά το άθροισμα των επιμέρους ατομικών οντοτήτων, όταν μια μεγάλη μερίδα ατόμων χαρακτηρίζεται από κοινά συμπλέγματα, αυτά με τη σειρά τους, ανάγονται σε σύμπλεγμα ομαδικό ( παρά τις μεμονωμένες διασπαστικές τάσεις που υπάρχουν μέσα στην ομάδα). Έτσι αν ξεκινήσουμε από τον έμφυτο στην ανθρώπινη φύση ναρκισσισμό, την ανασφάλεια του ατόμου ( ειδικά στον τομέα της αναζήτησης μιας συμπαγούς ταυτότητας μέσα σε ένα χάος υπαρξιακών δεδομένων) και το κόμπλεξ του που το ωθεί στο να θέλει να ανυψωθεί και να ξεχωρίσει, μειώνοντας τους άλλους, φτάνουμε έτσι στα φαινόμενα του ακραίου εθνικισμού, του σοβινισμού και φυσικά, του ρατσισμού.

Δηλαδή στην εξιδανικευμένη αντίληψη των χαρακτηριστικών της ομάδας με την παράλληλη αμφισβήτηση και εχθρότητα απέναντι στα χαρακτηριστικά των άλλων ομάδων ( των βαρβάρων), τα οποία υποβαθμίζονται διαρκώς. Τα ακραία φαινόμενα του ναζισμού/φασισμού δεν είναι παρά μια προσπάθεια ομογενοποίησης του Έθνους και απομόνωσης των εξωγενών - διαφορετικών απειλητικών στοιχείων, με βλέψεις οικονομικού-πολιτικού περιεχομένου.

Το να κατασκευάσεις έναν εχθρό είναι η ιδανική αφορμή για να χτίσεις τείχη, για να συσπειρωθείς με τους ομοίους σου και να αντιμετωπίσετε από κοινού την απειλή.
Το να εξουσιάζεις ένα προσδιορίσιμο πληθυσμό, αυτόν που βρίσκεται εντός των τειχών, είναι πολύ πιο εύκολο από το να κουμαντάρεις ένα ανομοιογενές και αχανές σύνολο ανθρωπότητας ( αν και τη σήμερον ημέρα πλέον και αυτό είναι πιθανό καθώς βρισκόμαστε ήδη στα πρόθυρα ενός παγκοσμιοποιημένου ολοκληρωτισμού με κατ\' επίφαση δημοκρατικά καθεστώτα εγκαθιδρυμένα στις περισσότερες γωνιές της γης.).
Θα μπορούσα να επεκταθώ πάνω στο φαινόμενο της εξουσίας που χαρακτηρίζει τους ανθρώπινους πληθυσμούς αλλά θα φύγω εκτός θέματος.
Εκεί που καταλήγω είναι το οτι η βαθύτερη ρίζα του προβλήματος των στερεοτύπων, του ρατσισμού, και της ξενοφοβίας είναι ψυχολογικο - κοινωνικο- πολιτική. Και φυσικά πολλά πράγματα θα πρέπει να αλλάξουν για να απαλειφθεί το φαινόμενο αυτό πρώτα από τις αντιλήψεις και ύστερα απο τις κοινωνίες των ανθρώπων. Πράγματα πχ. στην εσωτερική δομή του ψυχισμού αλλά και στην κοινωνικοπολιτική δομή του φαινομένου της ανθρώπινης συμβίωσης.

Σίγουρα η μονάδα είναι το συστατικό της μάζας και μπορεί κανείς να δουλέψει σκληρά με την μετατροπή - διεύρυνση της ίδιας αντίληψής του, φροντίζοντας να την μεταλαμπαδεύει. Ενίοτε η γνωστική απλά επεξεργασία δεν είναι αρκετή. Όσο και να αναγνωρίζει κανείς οτι οι προκαταλήψεις είναι ένα σφάλμα, θα πρέπει να δουλέψει επίσης αρκετά με τις συναισθηματικές αποτυπώσεις των προκαταλήψεων αυτών μέσα του, δεδομένου ότι όταν αντικρύσει ένα γύφτο πχ. θα τον νοιώσει απειλητικό και η λογική του σκέψη μπροστά στο έντονο συναίσθημα του φόβου, δεν θα μπορέσει εύκολα να επιβληθεί.
Πάντα απαιτείται δουλειά ώστε να μπορούμε να \"σηκώνουμε\" και να υποστηρίζουμε ολοκληρωτικά στην πράξη το βάρος των συνειδητοποιήσεών μας.

Με δυο λόγια, ο \"εχθρός\" χρησιμεύει για να αποκτήσει ταυτότητα και συνοχή μια ομάδα, που δεν έχει ούτε βαθύτερη ταυτότητα ούτε συνοχή.

Ας μη ξεχνάμε και το:
\"...και τώρα, τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους?\"

Επί πλέον, μια ομάδα που έχει συνοχή, έστω και μ\' αυτό τον επίπλαστο τρόπο, κουμαντάρεται και καθοδηγείται πολύ πιο εύκολα.

Νομιζω πώς δεν υπάρχουν ανθρωποι διχως προκαταληψεις ή στερεοτυπα.Κ πιθανοτατα οι περισσοτεροι να εχουμε πολυ περισσοτερες απο οσες υποπτευομαστε. Καλυπτουν αναγκες οπως αυτες που προαναφερθηκαν, του να ανηκουμε καπου, του να υπερεχουμε εναντι αλλων με μεσα για τα οποια τις περισσοτερες φορες δεν εχουμε προσπαθησει και για να τα αποκτησουμε.

Διαβαζα σε μια ερευνα σχετικη με τα στερεοτυπα πώς στον κοινωνικο αποκλεισμο οδηγουνται οι μεταναστες, ομοφυλοφιλοι, φτωχοι, αστεγοι, γυναικες, αποφυλακισμενους, ψυχικα ασθενεις χωρις τα υπολοιπα μελη της κοινωνιας να θεωρουν πώς αυτο που κανουν ειναι κατι μεμπτο. Αυτο νομιζω οτι ειναι και το πιο ανησυχητικο. Το να μην εχουμε επαφη, με αυτο που πραγματικα κανουμε.

Εχω παρατηρησει πώς η προκαταληψη συνδεεται με τον φοβο. Και με το αγνωστο. Πολλοι απο μας που φοβομαστε τους ομοφυλοφιλους, τους μεταναστες, τους ψυχικα ασθενεις ειναι το πιθανοτερο οτι δεν εχουμε δωσει ποτε την ευκαιρια σε μια τετοια γνωριμια. Εχοντας προσχηματισμενη στο μυαλο μας μια εικονα για τον απεναντι, χωρις ο ιδιος να εχει την παραμικρη συμμετοχη στην διαμορφωση της εικονας αυτης.

Δινοντας μια ευκαιρια σε αυτον τον απεναντι, δινουμε μια ευκαρια πρωτα στον εαυτο μας, στο να δουμε εμεις πρωτα, αν η σερβισμενη πολλα χρονια τωρα ιδια εικονα για καθε αγνωστο, ταιριαζει με την πραγματικοτητα που εμεις βιωνουμε. Η εμπιστοσυνη στον εαυτο μας, θελει τον χρονο της, αλλα ειναι σπουδαια βοηθεια.

Ωπ, τι έγινε, ξαφνικά έπεσα στο νησί των χαμένων ενδιαφέροντων ποστς! woah! πολύ καλό υλικό ! nice!

.

Δεν ξέρω κατά πόσο σχετικό ή άσχετο είναι αυτό που θα πω τώρα όσον αφορά τα στερεότυπα και τις ομάδες (μιας και τα πρώτα βγαίνουν από τα δεύτερα συνήθως), αλλά θυμάμαι αυτό που είχε πει ο μέγας George Carlin

\"I don\'t like ass kissers, flag wavers or team players. I like people who buck the system. Individualists. I often warn people: \"Somewhere along the way, someone is going to tell you, \'There is no \"I\" in team.\' What you should tell them is, \'Maybe not. But there is an \"I\" in independence, individuality and integrity.\'\" Avoid teams at all cost. Keep your circle small. Never join a group that has a name. If they say, \"We\'re the So-and-Sos,\" take a walk. And if, somehow, you must join, if it\'s unavoidable, such as a union or a trade association, go ahead and join. But don\'t participate; it will be your death. And if they tell you you\'re not a team player, congratulate them on being observant.\"
— George Carlin

.

.

Eπίσης μια άλλη αγαπημένη μου ρήση αφιερωμένη σε αυτούς που τα βάζουν με διάφορες κοινωνικές ομάδες και γενικά σε ρατσιστές (ελπίζω να μην γίνομαι τώρα ρατσιστής με τους ρατιστές..) , είναι αυτό που είχε πει ο Νίτσε:

\"Αυτός που κυνηγάει τέρατα θα πρέπει να προσέξει στην διαδικασία να μην καταλήξει και ο ίδιος τέρας.Και όσο εσύ κοιτάς την άβυσο, τόσο η άβυσος κοιτάει εσένα...\"

Κάπου έχω ξαναγράψει ότι βιώνω \'κοινωνικό αποκλεισμό\'. Στα χρόνια που ήμουν αλκοολική, είχα την αίσθηση ότι με περιθωριοποιούν οι άλλοι λόγω του προβλήματός μου. Είχα δίκιο εν μέρει, αλλά για όσους δε γνωρίζουν ο αλκοολισμός και η χαμηλή αυτοεκτίμηση πάνε χέρι - χέρι. Πιστεύεις δηλαδή σε γενικότερο επίπεδο ότι είσαι η τελευταία τρύπα του ζουρνά γιατί απλά - ακατόρθωτο για τότε - δε μπορείς να δεις ότι όλοι τρύπες στον ίδιο ζουρνά είναι. Σήμερα ξέρω ότι αυτό δεν οφειλόταν τόσο στη δική μου εξάρτηση όσο στο πώς αντιλαμβάνομαι τη ζωή, τους ανθρώπους και τον εαυτό μου. Οι βασικές μου απόψεις και ο τρόπος σκέψης απλά εξελίσσονται, στη βάση τους δεν αλλάζουν. Απλά δεν έβρισκαν ανταπόκριση συχνά, είτε στο επαγγελματικό ή φιλικό περιβάλλον, και φυσικά σχεδόν \'κυνηγήθηκαν\' απ\' το οικογενειακό μου περιβάλλον. Θεωρώ πως όταν ένας άνθρωπος \'διώκεται συστηματικά\' για όλα αυτά σε όλο σχεδόν το κομμάτι της ζωής του, το περιθώριο είναι το καταφύγιό του. Ταυτόχρονα και το ορμητήριό του όμως, όταν αντιστέκεται και συνεχίζει μόνος του να αναπτύσσει αυτά τα χαρακτηριστικά, που μπορεί πολλές φορές να διαφωνούν με αυτά των πολλών ή περισσοτέρων έστω, παρόλα αυτά όμως αντιλαμβάνεται ίσως από ένστικτο ότι δεν είναι τίποτα άλλο από όλο αυτό που του ταιριάζει να είναι. Σε μένα βέβαια το κόστος είναι τεράστιο καθώς κατέστρεψα την υγεία μου, και καθώς έχασα πολλές ευκαιρίες για πράματα που θεωρώ σημαντικά για μένα.
Το ρατσισμό τον έχω νιώσει στο πετσί μου ως φιλόζωη ας πούμε. Έχει συμβεί να με κοροϊδέψουν ή να με χλευάσουν λεκτικά μέχρι και να κινδυνέψει η ζωή μου. Άλλες φορές αντιδρούσα, άλλες όχι. Η διαφορά είναι ότι τότε έπεφτα στο \'τρυπάκι\' να κάθομαι και να επιχειρηματολογώ ας πούμε, με μηδενικό φυσικά αποτέλεσμα και με κατάληξη να νιώθω ότι οι άλλοι με έχουν πληγώσει ξανά - εννοείται πως πληγώνεσαι - και να... πίνω περισσότερο. Σήμερα κάνω το ίδιο χωρίς να μπαίνω καν στη διαδικασία να ανοίγω το στόμα μου. Δε θα αλλάξω εγώ τους άλλους, αλλάζω τον εαυτό μου, βοηθάω το ζώο που είναι το αντικείμενο της προσπάθειας και χαίρετε και αγαλλιάσθε... άλλη μορφή ρατσισμού που έχω δεχτεί, είναι όταν είμαι σε θέση να εξηγήσω κάποια πράγματα πάνω σε κουβέντα ας πούμε, ή πάνω σε κάτι που άπτεται των γνώσεων ή ενδιαφερόντων μου και δεν ήταν απαραίτητο επειδή και πάλι... έπινα. Ξαναέδινα βάρος και βάση που στην ουσία δεν αναλογούσε, και έπινα ακόμη πιο πολύ για να αντέχω. Σήμερα φέρνοντας τέτοιες φάσεις στο μυαλό μου, θυμάμαι πολύ καθαρά ότι τις δέχτηκα από ανθρώπους που τελικά το πρόβλημά τους ήταν το ότι όντως είχα άποψη και θέση για πολλά ενώ ήμουν και αλκοολική. Η εικόνα του άχρηστου που πίνει απ\' το πρωϊ μέχρι το βράδυ χωρίς να έχει κάνει τίποτα άλλο στη ζωή του είναι ευρέως διαδεδομένη μόνο που δεν ήταν δική μου.
Ένα άλλο αξέχαστο που με \'πλήγωσε\' τότε, ήταν όταν έγινε μια πολύ καλή κριτική σε κάποια γραπτά μου από... εξειδικευμένο του χώρου, αλλά ήταν... μεμπτό το ότι δε διαβάζω ιδιαίτερα λογοτεχνία και δεν είχα ένα τουλάχιστον πτυχίο πανεπιστημίου. Άρα πώς τολμούσα να γράφω; Κάπως έτσι. Είχα ρίξει το κλάμα της αρκούδας κι αναστενάξαν οι κάβες της γειτονιάς... :P ... πρόσφατα, με ακριβώς το ίδιο σκηνικό, αντέδρασα τελείως διαφορετικά και με πολύ χιούμορ αλλά δε θα σας πω τί είπα, είναι λίγο σόκιν... ένα πολύ άσχημο όμως ήταν πολλά χρόνια πριν. Αν και τα μαλλιά μου δεν είχαν πέσει τελείως απ\' τις θεραπείες, θυμάμαι ότι φορούσα μπαντάνες γιατί είχαν αραιώσει πολύ και δε μου άρεσα. Ένιωσα έτοιμη για δουλειά και με πήρανε σε κάποια επιχείρηση. Όταν την τέταρτη πια μέρα - κι έχοντας φορέσει 4 ήδη διαφορετικά μαντήλια - με φώναξε ο επικείμενος εργοδότης στο γραφείο του, αντί να πάρω την πρόσληψη, εγώ πήρα απλά τον... πούλο... :P ... σημειωτέον, ότι τα προσόντα μου για την εργασία απεδείχθησαν απ\' την πρώτη μέρα και φυσικά θα του εξηγούσα την τόσο απαράδεκτη και εξτρίμ για τα χρόνια εκείνα εμφάνιση...
... θα κλείσω με τον πιο αστείο ρατσισμό που δέχτηκα σε πολύ μικρή ηλικία! Συγγενείς και γνωστοί μου έλεγαν \'Μη στεναχωριέσαι. Τρώγε και θα γίνεις ψηλή σα Σουηδέζα...\'. Δε καταλάβαινα καν γιατί μου το έλεγαν. Ουδέποτε ένιωσα άσχημα ως παιδάκι έξτρα σμολ ή ως γυναίκα \'κατηγορίας φτερού\'... :P ... ευτυχώς το συγκεκριμένο δεν έπιασε, ειδάλλως μπορεί να έπεφτα σε κανά βαρέλι απ\' τα... 5 μου... :P.... και μια φορά έφαγα παντόφλα στη μούρη απ\' τη μάνα μου, επειδή σε ηλικία 7 χρονών μιλούσα σα μεγάλη, λέει, και δε καταλάβαινε τί έλεγα... λολ!... Τελικά, είναι πολύ περισσότερες οι \'κρυφορατσιστικές\' συμπεριφορές απ\' αυτές που θεωρείται επισήμως ότι είναι \'απαράδεκτες\'. Αλλά εγώ τώρα που τα θυμήθηκα, λέω να φάω όλο μου το φαγητό γιατί ποτέ δε ξέρεις... μπορεί να κοιμηθώ... Φιλιππινέζα και αύριο που θα ξυπνήσω να έχω εκπληρώσει αυτό το τόσο ουσιώδες απωθημένο που άλλοι είχανε για μένα και για μια ακόμη φορά τους... απογοήτευσα... :P ...

Αχ ρε Alobar...
Όταν ο φόβος κυβερνά το πλοίο,πώς είναι δυνατόν να πάει προς ένα σωστό προορισμό;
Είσαι ένα άτομο άξιο θαυμασμού όχι για όσα πέρασες,αλλά για όσα τώρα μπορείς να δεις.Ξέρεις πόσοι άνθρωποι περνάνε τη ζωή τους δίχως να φτάσουν να γνωρίζουν τα μισά απ\'όσα εσύ έμαθες για σένα και τους γύρω σου;
Xρησιμοποίησε αυτή σου την ικανότητα.Αν είχαμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα απεγκλωβισμένο από τύπους,αν η παιδεία μας ήταν ουσιαστική,όχι στείρα,άνθρωποι σαν εσένα θα καλούνταν να μιλήσουν σε παιδιά για τον αλκοολισμό,για τον καρκίνο,για τα ζώα,για την κακοποίηση και το ρατσισμό.Τα παιδιά θα μπορούσαν να πάρουν μαθήματα ζωής,όχι υποκρισίας,παπαγαλίας και ασύστολου ωχαδερφισμού.

Παρολαυτά,όσο υπάρχουμε,έχουμε τη δυνατότητα να επηρεάζουμε και εσύ επιδράς με το δικό σου τρόπο και το δικό σου παράδειγμα σε άλλους που το έχουν ανάγκη.Οι μάχες μας δεν ήταν αναίτιες,ούτε είναι δύσκολο να αναλυθούν.Ήταν όμως το απαραίτητο στάδιο προς την αυτογνωσία και αποτελούν ένα μας κομμάτι,που δίχως αυτό δε θα ήμασταν τα άτομα που έχουμε γίνει.
Δεν έγινες και κακό ατομάκι,τι λες εσύ γλυκιά μου;
;)

... χμμ... υποθέτω πως κι εσύ - τί υποθέτω, το βλέπω - έχεις αυτό το τεράστιο \'ελάττωμα\' του \'λέω πάντα ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που έχω στο κεφάλι μου και μόνον\' χωρίς να κρατάς προσχήματα και τύπους. Γιατί το είπα αυτό τώρα;... :D ... όπως και νά \'χει το \'διακωμωδείν και το αυτοσαρκάζειν εστί φιλοσοφείν\' και όχι μόνο. Το θέμα με την αυτογνωσία είναι τεράστιο φυσικά. Ελπίζω σύντομα να επέλθει \'ανακωχή\' διότι τελώ υπό καθεστώς... ομηρίας (η κατάθλιψη και η Αλ Κάϊντα ψιλοταυτίστηκαν), πράγμα που όπως καταλαβαίνεις δεν εξασφαλίζει την αρμονία ανάμεσα σε γνώση και συναίσθημα. Θαρρώ πως απέχω ακόμη πολύ από μια πλήρως λειτουργική αυτοεικόνα. Μια γνώση δηλαδή έτσι δουλεμένη ώστε να μετουσιώνεται πλήρως σε συναίσθημα για να εξωτερικευτεί, να δράσει, να προχωρήσει. Όσο για το \'κακό ατομάκι\', τί να πω; Έχω κι εγώ όπως και οι περισσότεροι πολλά οχυρά να ρίξω ακόμη. Το θέμα είναι αυτές οι πολύ δύσκολες στιγμές στις ζωές μας που πολλές φορές τις αντιλαμβανόμαστε τόσο \'λάθος\' που αντί να γίνονται σκαλί για παραπέρα, γίνονται βραχνάς και ταμπουρωνόμαστε μαζί τους. Ναι, δε μπορούμε συνεχώς να φταίμε για αυτό. Καλώς ή κακώς όμως, γίνεται. Μακάρι για όλους μας αυτή η απόσταση από τη γνώση στην πράξη να γίνεται όλο και πιο σύντομη. Με την όποια οδύνη μέσα απ\' αυτή τη διαδικασία, να μπορεί να αξιοποιείται θετικά. Αλλά μάλλον θίγω ένα απ\' τα δυσκολότερα \'τρωτά\' της φύσης μας και κοντεύει 4... νά \'σαι καλά Ανεμοβρόχι...

:)

Μπορεί να ακουστεί περίεργο αλλά τον κοινωνικό ρατσισμό κάποιος θα μπορούσε να τον παρομοιάσει σαν αντικείμενα που σου πετάει ο άλλος πάνω σου.
Από εκεί και πέρα είτε μπορείς να κουλουριαστείς και να σκύψεις για να πάθεις την λιγότερη πιθανή ζημιά(θα πονέσει όμως) , είτε μπορείς να κάνεις αυτό που είχε πει ο Μπρους Λη:

\"Οτιδήποτε βλέπω να έρχεται κατά πάνω μου με ταχύτητα το βλέπω σαν ακόμα έναν στόχο να καταρίψω\"

.
Αλλάζεις το πλαίσιο έτσι και μετατρέπεις το \"εισερχόμενο πρόβλημα\" σε \"διερχόμενη ευκαιρία για προπόνηση\".
Ανεβαίνει το \"skill\" έτσι και η εμπειρία.Ίσως τελικά όντως άμα δούμε με μια άλλη οπτική γωνία το θέμα να καταλήξουμε στο τέλος ότι τα προβλήματα είναι λύσεις μεταμφιεσμένες.

Το έχω δει αυτό από διάφορα άτομα να συμβαίνει, ενώ η ζωή τους και η παιδική τους ηλικία ήταν δύσκολη και γεμάτη \"πυροβολισμούς\" , αυτοί τελικά όχι μόνο δεν ήταν πληγωμένοι σε ανεπανόρθωτο βαθμό , αλλά τους βλέπεις σήμερα να χαμογελάνε αληθινά χωρίς να είναι σφιγμένοι ή τίποτα τέτοιο,φορώντας το ειδικά αναβαθμισμένο αλεξίσφαιρο που φτιάξανε οι ίδιοι(το οποίο δεν το διαπερνάει ούτε κανόνι πλέον) και να δίνουν μαθήματα ζωής την ώρα που είναι 2-3 φορές παραπάνω σοφοί από τον μέσο άνθρωπο της ίδιας ηλικίας.

.
Ο κοινωνικός ρατσισμός ανήκεια, για εμένα τουλάχιστον, σε αυτά τα πυρά.Είναι μια προσπάθεια ο άλλος να φανεί ανώτερος από εσένα...με κάποιον τρόπο.Όταν λέμε ότι οι Πακιστανοί είναι κλέφτες,αυτό από μόνο του προυποθέτει ότι εμείς δεν είμαστε,άρα τους \"περνάμε\".Όταν λέμε ότι ο Δημήτρης είναι φυτό επειδή διαβάζει πολύ, αυτό πάλι προυποθέτει ότι εμείς πάλι δεν είμαστε σαν αυτόν και ότι έχουμε \"ζωη\", άσχετα αν μετά από χρόνια ο Δημήτρης ίσως είναι το αφεντικό μας στην δουλειά.

.
Με βάση αυτά αλλά και άλλα μυρια παραδείγματα ίσως να φτάνουμε τελικά σε ένα συμπέρασμα ότι ο άλλος με το να μας φέρεται έτσι θέλει το κακό μας, και το κακό μας το θέλει επειδή τον \"απειλούμε\" (έστω τον εγωισμό του), επομένως έχουμε κάτι που δεν έχει.Είναι μια βάση αυτό να αρχίσουμε να αναπτυσόμαστε ,έτσι δεν είναι? :)

Quote:

---

Originally posted by Boltseed
Μπορεί να ακουστεί περίεργο αλλά τον κοινωνικό ρατσισμό κάποιος θα μπορούσε να τον παρομοιάσει σαν αντικείμενα που σου πετάει ο άλλος πάνω σου.
Από εκεί και πέρα είτε μπορείς να κουλουριαστείς και να σκύψεις για να πάθεις την λιγότερη πιθανή ζημιά(θα πονέσει όμως) , είτε μπορείς να κάνεις αυτό που είχε πει ο Μπρους Λη:

\"Οτιδήποτε βλέπω να έρχεται κατά πάνω μου με ταχύτητα το βλέπω σαν ακόμα έναν στόχο να καταρίψω\"

.
Αλλάζεις το πλαίσιο έτσι και μετατρέπεις το \"εισερχόμενο πρόβλημα\" σε \"διερχόμενη ευκαιρία για προπόνηση\".
Ανεβαίνει το \"skill\" έτσι και η εμπειρία.Ίσως τελικά όντως άμα δούμε με μια άλλη οπτική γωνία το θέμα να καταλήξουμε στο τέλος ότι τα προβλήματα είναι λύσεις μεταμφιεσμένες.


Ο κοινωνικός ρατσισμός ανήκεια, για εμένα τουλάχιστον, σε αυτά τα πυρά.Είναι μια προσπάθεια ο άλλος να φανεί ανώτερος από εσένα...με κάποιον τρόπο.Όταν λέμε ότι οι Πακιστανοί είναι κλέφτες,αυτό από μόνο του προυποθέτει ότι εμείς δεν είμαστε,άρα τους \"περνάμε\".Όταν λέμε ότι ο Δημήτρης είναι φυτό επειδή διαβάζει πολύ, αυτό πάλι προυποθέτει ότι εμείς πάλι δεν είμαστε σαν αυτόν και ότι έχουμε \"ζωη\", άσχετα αν μετά από χρόνια ο Δημήτρης ίσως είναι το αφεντικό μας στην δουλειά.

.
Με βάση αυτά αλλά και άλλα μυρια παραδείγματα ίσως να φτάνουμε τελικά σε ένα συμπέρασμα ότι ο άλλος με το να μας φέρεται έτσι θέλει το κακό μας, και το κακό μας το θέλει επειδή τον \"απειλούμε\" (έστω τον εγωισμό του), επομένως έχουμε κάτι που δεν έχει.Είναι μια βάση αυτό να αρχίσουμε να αναπτυσόμαστε ,έτσι δεν είναι? :)

---

Επίσης περίεργο μπορεί να ακουστεί οτι κι εγώ ετσι ακριβώς αντιμετωπιζω το θέμα..
Εχω βιώσει τον ρατσισμό με τη μορφή του εισβολέα σε μικρή κοινωνία (ποια εισαι εσυ,πως βρεθηκες εδω, εμεις εχουμε στενο κυκλο και δεν μας αρέσουν οι ξένοι)
αλλα σε καμια περίπτωση δεν ξέχασα ποσα μπορώ εγω να προσφέρω..
Είδα αυτο που λες boltseed,τον εγωισμό και την ταξη να απειλείται απο τον νεοφερμένο και το χειρίστηκα αναλόγως..Απεδειξα οτι δεν ειμαι αυτο που φοβούνται και με ενσωμάτωσαν.Δεν χρειάζεται να σας πω πόσο δύσκολο ηταν και πόσα βράδια το έψαχνα.Το πήρα αυτο το βάρβαρο μαθημα μου καλα...

O ρατσισμός εξυπηρετεί επίσης πολιτικές,επιτρέποντας την εκμετάλλευση ανθρώπων.Ας μην το ξεχνάμε αυτό.Δίνει χώρο σε όσους θέλουν το φόβο αυτό να τον χρησιμοποιήσουν για εξουσία,με την περιχαράκωση κοινωνικών ομάδων και με στρατολαγνείες και μποτονοσταλγίες.Καθόλου για μία ελαφριά συζήτηση δεν είναι.Το θέμα είναι πολύ σοβαρό,αγγίζει πτυχές βαθιά ριζωμένες μέσα σε αντιλήψεις και μνήμες,άρα χρήζει και ανάλογου βάθους ανάλυση.
Οι μειονοτικές ομάδες αντί να περιθωριοποιούνται και να αντιμετωπίζονται ως απειλή,θα έπρεπε να γίνονται σεβαστές,δεκτές και να τους παρέχεται βοήθεια ώστε να μπορούν να έχουν δικαιώματα,να γίνουν κομμάτι αλλά δίχως να χάσουν τα χαρακτηριστικά τους,γιατί δεν είναι η αφομοίωση με αφανισμό της διαφορετικότητας το ζητούμενο.Το ζητούμενο είναι το δικαίωμα στη διαφορετικότητα να μη γίνεται όχημα κανενός που πατάει πάνω σε ανάγκες,φόβους και ανασφάλειες ώστε να περάσει στην κοινωνία η εκμετάλλευση και το νταβατζιλίκι ως θεμιτό και πρόσφορο μέσο.

Το think tank του σύγχρονου ρατσιστή έχει αλλάξει.Και ο σύγχρονος αντιρατσιστής οφείλει να γνωρίζει πώς,πού και γιατί άλλαξε,ώστε να γνωρίζει και πώς να τον πολεμήσει.Γιατί για πόλεμο μιλάμε.
;)
Ο σύγχρονος ρατσισμός δε στέκεται πια σε κατώτερους τόσο και ανώτερους,άλλαξε προσωπείο.Πλέον θεωρεί την ομοιογένεια και καλά εχθρό,ενώ προβάλλει ως δικαιολογία τον αφανισμό των γενετικών,φυλετικών χαρακτηριστικών μέσω της πολυπολιτισμικότητας,εν είδει παγκοσμιοποίησης.

Κοιτάχτε δηλαδή πως γυρνάνε την πολυπολιτισμικότητα,από φίλο σε εχθρό,με πόσο έντεχνο τρόπο.
Λένε λοιπόν,η επιμειξία δεν είναι καλό,η ανάμειξη δεν είναι πρέπουσα,θέλουμε να διατηρήσουμε τα φυλετικά μας χαρακτηριστικά αλώβητα.Χρησιμοποιείται Η ΙΔΙΑ Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ως όπλο πλέον,όχι το παλιό ανώτερος-κατώτερος.
\'Εξυπνο,αλλά υπάρχουν κι εξυπνότερα.Το ένδυμα υπέρ της διατήρησης των χαρακτηριστικών,πατάει δηλαδή και στις ανάγκες της μειονοτικής ομάδας,ΤΟ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΕΤΑΙ.Οι ανάγκες της μειονοτικής ομάδας γίνονται και το όπλο αυτού που δεν επιθυμεί την ύπαρξή της.Και έρχεται η ποσόστωσηηηη...