O ΠΑΝΙΚΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ
Μετά από πολλές ματωμένες εξεγέρσεις του νου καταφέρνουμε να επικρατήσουμε στην κάθε ημέρα και στην ιδεολογία μας. Η γνώση είναι ημεροθαλής, όπως και ο τρόμος.
Eξ ου κοιμόμαστε, αναπαυόμαστε και παύουμε κάποια στιγμή να τα ξέρουμε όλα, ευτυχώς. Ευτυχώς που υπάρχει ο ύπνος, ευτυχώς που υπάρχει το κατάλυμα.
Η επιθυμία του εκτοξεύειν ανοησίες ή του κατατρίβεσθαι εις παλιλλογίας πιθανώς να είναι και αυτή μία επαναστατική πράξη διότι έχει καταντήσει συνήθεια, και για τους εκστομίζοντες και για τους ακούοντες. (Ζήτω η επανάσταση!). Ελάχιστοι είναι αυτοί που όντως λένε κάτι, είναι αυτοί που έχουν πονέσει και έχουν σκεφθεί το μέλλον της ανθρωπότητας. Οι πλείστοι βερμπαλίζοντες κινούνται από φτηνά συναισθήματα ή, ακόμη, χαμηλά ένστικτα (μικροσυμφέροντα, σκοπιμότητες,
τα γνωστά...).
Οι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι να ζήσουν (να δολοφονήσουν, να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, να μακροημερεύουν. Aμήν). Καιρός λοιπόν να διώξουμε τον όποιο φόβο και να επανέλθουμε στη φυσιολογία (μας).
Ούτως εκπεπληγμένοι φόβω προς πέδω πεπτώκατε; (Τόσο πολύ φοβηθήκατε που πέσατε κατάχαμα;) έλεγε, έκπληκτος, ο Ευριπίδης. Εμπρός λοιπόν: εξαμείψασαι τρόμον (διώξτε αμέσως τον φόβο σας).
Πού να φανταζόταν όμως ο τραγωδός ότι σήμερα η παραίνεσή του δεν έχει νόημα; Οτι μπορεί ο τρόμος να εκδιωχθεί, παραμένει όμως βαθειά ριζωμένος μέσα μας ο φόβος του υπάρχειν ότι άλλοι πλέον καθορίζουν την ύπαρξή μας (φυσική και πνευματική). Ας φωνάζουν οι ιθύνοντες να μη πανικοβαλλόμεθα. O πανικός είναι η ζωή μας.
