Για πόσο ακόμα θα με κυνηγάει το παρελθόν;

Καλημέρα σε όλους!

Αποφάσισα να γράψω κι εγώ εδώ, μήπως και βρω επιτέλους λύση σε κάποιο πρόβλημα που με βασανίζει εδώ και χρόνια...αν και μου είναι δύσκολο να μιλάω γι' αυτό, θα προσπαθήσω κι αν χρειάζεστε κάποια διευκρίνηση με ρωτάτε...να πω όμως πρώτα ότι η ιστορία είναι περίπλοκη κι έχει πολλά παρακλάδια...το ζουμί όμως (για να τα πω εν συντομία για αρχή) είναι ότι ένα βράδυ δέχτηκα σεξουαλική παρενόχληση, δεν νομίζω πως μπορώ να την αποκαλέσω κακοποίηση...από τότε όμως άλλαξαν τα πάντα, ο χαρακτήρας μου ως ένα βαθμό, ο τρόπος που βλέπω τον κόσμο αλλά κυρίως ο τρόπος που βλέπω το άλλο φύλο κι αυτό δημιουργεί πρόβλημα στις σχέσεις μου...είχα μια υπέροχη σχέση μ' έναν άνθρωπο σχετικά πρόσφατα, η οποία τελείωσε επειδή προφανώς εκείνος δεν άντεξε άλλο τους φόβους και τις ανασφάλειες μου...εγώ τώρα προσπαθώ να τον ξανακερδίσω, αποδεικνύοντας του ότι αυτά έχουν ξεπεραστεί αλλά έχουν ξεπεραστεί μόνο μαζί του...δεν ξέρω σίγουρα τι είναι αυτό που με οδηγεί στο να τα γράψω όλα αυτά απόψε, μάλλον είναι ένα σύνολο αιτιών...η προσπάθεια που κάνω, το γεγονός ότι ακόμα και τώρα φοβάμαι τα βράδια και δυσκολεύομαι να κοιμηθώ (ευτυχώς όχι τόσο συχνά κι όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό όσο παλιότερα, όσον αφορά τον φόβο, όχι τον ύπνο, κοιμάμαι ελάχιστα), ότι δεν θέλω να μένω μόνη κι ότι φοβάμαι μήπως ξανακυλήσω στην παλιά κατάσταση που πραγματικά δεν αντεχόταν, ήταν πολύ οδυνηρή για ΄μενα...
Αυτά για την ώρα...

Γεια σου.:)Τι πρωτοβουλίες έχεις πάρει ώστε να πάψουν να σε απασχολούν όσα ανέφερες;

γεια σου Erri,

πώς άλλαξε ο τρόπος που έβλεπες τον κόσμο και το άλλο φύλο? εννοώ σε τι διαφέρει τώρα από πριν.

μίλησες σε κάποιον γι αυτό που σου συνέβη?

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
Γεια σου.:)Τι πρωτοβουλίες έχεις πάρει ώστε να πάψουν να σε απασχολούν όσα ανέφερες;

---

Καλημέρα... :)
Τα συζητάω με τους φίλους μου και βλέπω κάποιον ειδικό αλλά δεν νιώθω ότι αυτό με βοηθάει ιδιαίτερα (οι επισκέψεις μου στον ειδικό εννοώ)...πιο πολύ με βοήθησε η σχέση που είχα στο να ξεπεράσω κάποια πράγματα αλλά τώρα που δεν είμαστε πια μαζί κατά διαστήματα εμφανίζονται τα προβλήματα που είχα παλιά, για παράδειγμα τα τελευταία βράδια κλαίω όταν ξαπλώνω, φοβάμαι πως αυτό δεν είναι καλό σημάδι...επίσης, οι φίλοι μου με βοηθάνε περισσότερο από τον ειδικό, με κάνουν να νιώθω πιο ήρεμη κι ασφαλής...

Quote:

---

Originally posted by Paprika
γεια σου Erri,

πώς άλλαξε ο τρόπος που έβλεπες τον κόσμο και το άλλο φύλο? εννοώ σε τι διαφέρει τώρα από πριν.

μίλησες σε κάποιον γι αυτό που σου συνέβη?

---

Καλημέρα και σ\' εσένα... :)
Πως άλλαξε...ίσως ακουστεί χαζορομαντικό αυτό που θα πω αλλά έτσι ακριβώς είναι...πριν απ\' αυτό το γεγονός ήμουν ένα ανέμελο κι ευτυχισμένο κοριτσάκι που πίστευε ότι ο κόσμος είναι καλός κι είχε εμπιστοσύνη στους ανθρώπους...τώρα έχω γίνει καχύποπτη, δεν εμπιστεύομαι και δεν ανοίγομαι εύκολα...αυτά όσον αφορά το πως έβλεπα τον κόσμο και πως τον βλέπω τώρα...
Όσον αφορά το άλλο φύλο, τότε ήμουν σχετικά μικρή και συνεπώς δεν είχα ακόμα εμπειρίες αλλά είχα ερωτευθεί, έστω και πλατωνικά και μου άρεσε αυτό το συναίσθημα...τώρα όμως δεν εμπιστεύομαι τους άντρες, τους φοβάμαι, φοβάμαι βίαιη συμπεριφορά από μέρους τους κι όπως καταλαβαίνεις αυτό στέκεται εμπόδιο για να δημιουργηθεί αλλά και να λειτουργήσει μια σχέση...κι επίσης, δυσκολεύομαι να λειτουργήσω φυσιολογικά μέσα σ\' αυτήν...

Α, Paprika, ξέχασα να πω ότι έχω μιλήσει σε κάποιους καλούς μου φίλους, στην κολλητή μου κυρίως αλλά και στον ειδικό που βλέπω όπως είπα πιο πάνω...

Εμ δεν ξερω αν ειναι βοηθητικο αλλα προσωπικα αυτο που σκεφτομαι τωρα ειναι οτι η ασφαλεια ειναι...πλασματικη.

Δηλαδη κανενας και τιποτα δεν μπορει να σου εγγυηθει ασφαλεια στον κοσμο που ζουμε σε ολους τους τομεις της ζωης μας.

Ομορφο συναισθημα να νοιωθεις ασφαλης σε ολους τους τομεις...δουλεια,σχεση κλπ αλλα ανεφικτο. Αν κατσεις και σκεφτεις ποσα \"στραβα\" μπορουν να γινουν τοτε καταλαβαινεις το ματαιο της υποθεσης.

Οποτε τι κανεις...βουρ μπροστα και οτι γινει.

Σαφως επηρεασμενος αυτη τη στιγμη απο τα εργασιακα μου:(

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Εμ δεν ξερω αν ειναι βοηθητικο αλλα προσωπικα αυτο που σκεφτομαι τωρα ειναι οτι η ασφαλεια ειναι...πλασματικη.

Δηλαδη κανενας και τιποτα δεν μπορει να σου εγγυηθει ασφαλεια στον κοσμο που ζουμε σε ολους τους τομεις της ζωης μας.

Ομορφο συναισθημα να νοιωθεις ασφαλης σε ολους τους τομεις...δουλεια,σχεση κλπ αλλα ανεφικτο. Αν κατσεις και σκεφτεις ποσα \"στραβα\" μπορουν να γινουν τοτε καταλαβαινεις το ματαιο της υποθεσης.

Οποτε τι κανεις...βουρ μπροστα και οτι γινει.

Σαφως επηρεασμενος αυτη τη στιγμη απο τα εργασιακα μου:(

---

Κι εσύ δεν φαίνεσαι να έχεις την καλύτερη διάθεση...κουράγιο...κι εγώ λόγω της αϋπνίας αντιμετωπίζω προβλήματα στη δουλειά αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας...
Όταν μιλάω για ασφάλεια, αναφέρομαι για ασφάλεια μέσα στη σχέση...δηλαδή στον άνθρωπο που ήμουν μαζί, είχα κι έχω απόλυτη εμπιστοσύνη ότι δεν θα με βλάψει ποτέ...κι όταν ήμουν μέσα στην αγκαλιά του σκεφτόμουν \"εδώ είμαστε, εδώ δεν μπορεί να με πειράξει κανένας\" κι ένιωθα απόλυτη ασφάλεια, γαλήνη κι ευτυχία...

Η διαθεση μου ειναι περιεργως καλη...γιατι ουσιαστικα μενω ανεργος αλλα με εχει εξιταρει αυτη η \"προκληση\" γιατι ως τετοια την βλεπω αυτη τη στιγμη....υπερβολικα αισιοδοξα μαλλον.

Ειμαστε και διαφορετικο φυλλο...δεν ξερω για το τι ακριβως αισθανονται οι γυναικες στο θεμα της ασφαλειας και το λογικευω...δεν υπαρχει εγγυηση οποτε απλως αφαιρεις απο το μυαλο σου αυτον τον παραγοντα.

λολ στα λογια ολα ευκολα μακαρι να προγραμματιζομασταν ε?

Τεσπα...μαλλον ειναι σε αυτο που πρεπει να καταληξεις αλλα με πολυ προσπαθεια. Ελπιζω να βρεις τον καταλληλο ανθρωπο αλλα μην τον δεις και ως σωτηρα απλως να αισθανεσαι καλα μαζι του.

πιστευω οτι ασφαλεια δε μπορει να μας προσφερει κανεις σε εναν κοσμο που ολα μεταβαλλονται και κινούνται με εξαιρετικά μεγάλη ταχύτητα. μια \"ασφάλεια\" σε εισαγωγικά μας προσφέρει το άμεσο οικογενειακό μας περιβάλλον και οι φίλοι. οπως επισης να έχουμε σταθερές αξίες και πιστεύω έπειτα απο έντονο προβληματισμό.
εγω θα ηθελα να σε ρωτησω Errie ποια ειναι η σχεση σου με τους γονεις σου; παλιότερα και τώρα...τους έχεις μιλήσει γι αυτό που σου συνέβη;

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Η διαθεση μου ειναι περιεργως καλη...γιατι ουσιαστικα μενω ανεργος αλλα με εχει εξιταρει αυτη η \"προκληση\" γιατι ως τετοια την βλεπω αυτη τη στιγμη....υπερβολικα αισιοδοξα μαλλον.

Ειμαστε και διαφορετικο φυλλο...δεν ξερω για το τι ακριβως αισθανονται οι γυναικες στο θεμα της ασφαλειας και το λογικευω...δεν υπαρχει εγγυηση οποτε απλως αφαιρεις απο το μυαλο σου αυτον τον παραγοντα.

λολ στα λογια ολα ευκολα μακαρι να προγραμματιζομασταν ε?

Τεσπα...μαλλον ειναι σε αυτο που πρεπει να καταληξεις αλλα με πολυ προσπαθεια. Ελπιζω να βρεις τον καταλληλο ανθρωπο αλλα μην τον δεις και ως σωτηρα απλως να αισθανεσαι καλα μαζι του.

---

Νομίζω ότι περιέγραψα πλήρως το τι ακριβώς αισθανόμουν εγώ τουλάχιστον όταν βρισκόμουν δίπλα του όσον αφορά την ασφάλεια, δεν ξέρω αν μπορείς να το καταλάβεις, μπορείς; Και τί εννοείς όταν λες ότι δεν υπάρχει εγγύηση;

Quote:

---

Originally posted by Satine
πιστευω οτι ασφαλεια δε μπορει να μας προσφερει κανεις σε εναν κοσμο που ολα μεταβαλλονται και κινούνται με εξαιρετικά μεγάλη ταχύτητα. μια \"ασφάλεια\" σε εισαγωγικά μας προσφέρει το άμεσο οικογενειακό μας περιβάλλον και οι φίλοι. οπως επισης να έχουμε σταθερές αξίες και πιστεύω έπειτα απο έντονο προβληματισμό.
εγω θα ηθελα να σε ρωτησω Errie ποια ειναι η σχεση σου με τους γονεις σου; παλιότερα και τώρα...τους έχεις μιλήσει γι αυτό που σου συνέβη;

---

Δεν είναι έτσι...όπως είπα, δίπλα του ένιωθα απόλυτη ασφάλεια, δεν ξέρω αν το έχω ξανανιώσει τόσο έντονα αυτό το συναίσθημα ως ενήλικη, δεν νομίζω...σίγουρα κι η οικογένεια μου αλλά κι η κολλητή μου και κάποιος άλλος φίλος μου κι ο ξάδελφος μου με κάνουν να νιώθω ασφάλεια αλλά όχι τόσο μεγάλη όσο εκείνος...
Όσον αφορά τους γονείς μου, η σχέση μας δεν είναι ιδιαίτερα καλή...όχι, δεν τους μίλησα για ότι έγινε αλλά δυστυχώς το έμαθαν από αλλού και τώρα όποτε τυχαίνει να με ρωτήσει η μητέρα μου τι συνέβη αρνούμαι να το συζητήσω...

Errie,πιστεύεις πως φυσιολογικά σε μία ερωτική σχέση αυτό που ζητάμε είναι ασφάλεια;
Aσφάλεια ζητάμε όταν είμαστε παιδιά,όταν μεγαλώσουμε γυρεύουμε πάθος,σεξ,σαν ενήλικες.Όπως το αντιλαμβάνομαι η σχέση σας λειτουργούσε σαν μία υποκατάσταση γονεικής μορφής σχέσης,δηλαδή εκείνος ο πατέρας,ο δυνατός,που εμπιστευόσουν και στην αγκαλιά του ένιωθες ασφαλής,με εσένα στο ρόλο του παιδιού,που ζητάει προστασία στον μεγαλύτερό του.
Πιστεύεις πως περιγράφει σε γενικές γραμμές αυτή η εικόνα τη σχέση σας;

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
Errie,πιστεύεις πως φυσιολογικά σε μία ερωτική σχέση αυτό που ζητάμε είναι ασφάλεια;
Aσφάλεια ζητάμε όταν είμαστε παιδιά,όταν μεγαλώσουμε γυρεύουμε πάθος,σεξ,σαν ενήλικες.Όπως το αντιλαμβάνομαι η σχέση σας λειτουργούσε σαν μία υποκατάσταση γονεικής μορφής σχέσης,δηλαδή εκείνος ο πατέρας,ο δυνατός,που εμπιστευόσουν και στην αγκαλιά του ένιωθες ασφαλής,με εσένα στο ρόλο του παιδιού,που ζητάει προστασία στον μεγαλύτερό του.
Πιστεύεις πως περιγράφει σε γενικές γραμμές αυτή η εικόνα τη σχέση σας;

---

Πιστεύω πως ζητάμε και ασφάλεια, με την έννοια της συναισθηματικής κάλυψης, απλά εγώ λόγω των όσων έχουν συμβεί έχω ανάγκη να νιώθω επιπλέον πως είμαι ασφαλής με την έννοια του ότι ούτε εκείνος θα με πειράξει αλλά κι ότι δεν θα αφήσει και κανέναν άλλον να το κάνει...επίσης, με το σεξ δεν τα παω και πολύ καλά...αλλά όχι, δεν ήταν έτσι η σχέση μας, ναι μεν, τον έβλεπα σαν τον δυνατό που με προστάτευε αλλά δεν τον έβλεπα και σαν πατέρα μου, τον αγαπάω σαν άντρα και τον θέλω...

Δεν τα πας πολύ καλά στο σεξ.Το περίμενα.Πώς;
Σε μία σχέση υποκατάστασης,το σεξ ποτέ δεν πάει καλά.
Προέχει η ασφάλεια.Βρισκόμαστε σε μικρότερες ηλικίες,όχι στην τωρινή μας όταν έχει γίνει τέτοια συναισθηματική αντιστροφή ρόλων.
Όμως ο σύντροφός μας θέλει να νιώθει πως τον γουστάρουμε,είμαστε παθιασμένες μ\'αυτόν.Και αυτό το μήνυμα το δίνουμε μέσω του σεξ.Έτσι εισπράττει αυτός επιβεβαίωση του ανδρισμού του κι εμείς της θηλυκότητάς μας.
Είχατε ποτέ συζητήσει για το πρόβλημα που αντιμετώπιζες;