Αντικοινωνικό παιδί

Γεια σας!Έχω ένα ανηψάκι (αγόρι) το οποίο είναι 5 ετών. Πηγαίνει σε δημόσιο νηπιαγωγίο και το πρόβλημα είναι ότι μέσα στην ταξη είναι τελείως απομονωμένο από τα άλλα παιδιά. Η δασκάλα μας είπε ότι ενώ γενικά είναι επιμελής μέσα στην τάξη όσον αφορά τις εργασίες που τους αναθέτει, δεν έχει δημιουργήσει ούτε μία παρέα.κάθεται πάντα μόνος του και δε μιλάει σε κανένα. Εδώ να σημειώσω ότι έχει κάποιο πρόβλημα στην ομιλία του (άργησε πολύ να μιλήσει και ακόμα και τώρα δεν μιλάει καθαρά). Για το λόγο αυτό οι γονείς του απευθύνθηκαν σε κάποια λογοθεραπεύτρια και εργοθεραπεύτρια με τις οποίες συνεχίζει μέχρι και σήμερα. Όταν η δασκάλα μας ενημέρωσε γαι τη στάση αυτή που κρατάει το παιδί μέσα στο σχολείο σκεφτήκαμε μήπως λόγω της δυσκολίας του στο λόγο οι υπόλοιποι συμμαθητές του τον κοροιδεύουν και γι αυτό το λόγο έχει κλειστεί στον εαυτό του, όμως η δασκάλα μας διαβεβαίωσε ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. δεν ξέρουμε τι άλλο να υποθέσουμε, εσεις τι λέτε?

Δεν ξερω...ετσι ημουν και εγω αλλα απλως δεν ξερω.
Εγω εξελιχτηκα καλα...περα απο την ψυχωση που μπορει να προερχεται απο 1002 αιτες ακομα και απο τις...γατες που ειχα απο 15 χρονων (τοξοπλασμωση).
Τι να πω ανησυχητικο ειναι...δεν ρωτατε καποιον ειδικο καλυτερα?

Εμ μπορει και να μην ειναι ανησυχητικο...ξερω γω ντιπ απο αυτα δεν κατεχω

Κάτι ανάλογο αντιμετώπισα με το γιό μου στο νήπιο.δεν είχε πρόβλημα ομιλίας αλλά ήταν ενα παιδί που δεν συμμετείχε.Ολα ζωγράφιζαν σπιτάκια οτι μπορούσαν και το δικό μου ΄κάτι άσχετα.Σαν ενα παιδί ποτ δεν είχαμε ασχοληθεί αδούλευτο ήταν η λέξη που χρησιμοποίησε η νηπιαγωγός.Αυτό άλλαξε 20 μέρες πριν κλείσουν τα σχολεία για καλοκαιρινές διακοπές όταν ο πατέρας του ξεμπαρκάρησε μετά απο ενα χρόνο.Αρχισε όχι να συμμετέχει αλλά να μην σταματά να μιλά στην τάξη και εξελίχθηκε σε ταλέντο στην ζωγραφική.Υπάρχουν ΄πολλοί λόγοι.Αυτό θα το κρίνει κάποιος ειδικός και όσο πιο νωρίς αντιμετωπιστεί τόσο το καλύτερο.Επειδή η κόρη μου κάνει σπουδές πάνω σε τέτοια θέματα θα σας πρότεινα να το κοιτάξετε.υπάρχουν παιδιά πανέξυπνα αριστούχα που αντιμετωπίζουν πρόβλημα ελλειματικής προσοχής.Εύχομαι το παιδάκι να είναι απλώς συνεσταλμένο και όλα να ξεπεραστούν.δυστυχώς είμαστε σαν χώρα αρκετά πίσω σε τέτοια θέματα γιάυτό θέλει προσεκτικό ψάξιμο σε ποιον θα απευθυνθείτε.

εαν θελεις ρωτησε το πως αισθανεται

παιξε λιγο μαζι του και ρωτησε το.

ολα αυτα ατα θεματα ειναι τοσο πολυπαραγοντικα και καθολου γραμμικα

παντως ολα τα παιδια χρειαζονται αγαπη σεβασμο παιχνιδι χαρα και στηριξη

ο,τι και να εχει..

ρωησε το και πες μας τι σου απαντησε

φιλικα

πρέπει μάλλον να απευθυνθείται και σε έναν ψυχολόγο.

Quote:

---

Originally posted by giwta2
Κάτι ανάλογο αντιμετώπισα με το γιό μου στο νήπιο.δεν είχε πρόβλημα ομιλίας αλλά ήταν ενα παιδί που δεν συμμετείχε.Ολα ζωγράφιζαν σπιτάκια οτι μπορούσαν και το δικό μου ΄κάτι άσχετα.Σαν ενα παιδί ποτ δεν είχαμε ασχοληθεί αδούλευτο ήταν η λέξη που χρησιμοποίησε η νηπιαγωγός.Αυτό άλλαξε 20 μέρες πριν κλείσουν τα σχολεία για καλοκαιρινές διακοπές όταν ο πατέρας του ξεμπαρκάρησε μετά απο ενα χρόνο.Αρχισε όχι να συμμετέχει αλλά να μην σταματά να μιλά στην τάξη και εξελίχθηκε σε ταλέντο στην ζωγραφική.Υπάρχουν ΄πολλοί λόγοι.Αυτό θα το κρίνει κάποιος ειδικός και όσο πιο νωρίς αντιμετωπιστεί τόσο το καλύτερο.Επειδή η κόρη μου κάνει σπουδές πάνω σε τέτοια θέματα θα σας πρότεινα να το κοιτάξετε.υπάρχουν παιδιά πανέξυπνα αριστούχα που αντιμετωπίζουν πρόβλημα ελλειματικής προσοχής.Εύχομαι το παιδάκι να είναι απλώς συνεσταλμένο και όλα να ξεπεραστούν.δυστυχώς είμαστε σαν χώρα αρκετά πίσω σε τέτοια θέματα γιάυτό θέλει προσεκτικό ψάξιμο σε ποιον θα απευθυνθείτε.

---

Συνήθως τα αγοράκια τα μικρά είναι έτσι. Το αγοράκι τώρα σπουδάζει;

Θα συμβούλευα κι εγώ μία επίσκεψη σε έναν παιδοψυχολόγο.Η απομόνωση,η μη συμμετοχή,το αποτράβηγμα και η σοβαρότητα σε ένα παιδί θεωρώ πως είναι σημάδια που πρέπει να κινητοποιήσουν το γονέα.Το πολύ καλό και ήσυχο παιδί μπορεί να μην είναι έτσι απλά από χαρακτήρα,ίσως κάποια θέματα να το ταλανίζουν ώστε να μην μπορεί να κοινωνικοποιηθεί μέσω της συμμετοχής του σε δραστηριότητες.

σας ευχαριστω πολύ για τις συμβουλές σας!κ η ίδια η νηπιαγωγός μας συνέστησε να απευθυνθούμε σε κάποιον παιδοψυχολόγο ώστε να το βοηθήσει.απ\' την άλλη δεν ξέρω αν η συσσώρευση όλων αυτών των ειδικοτήτων (το παιδί το επισκέπτεται ήδη μία λογοθεραπεύτρια κ μία εργοθεραπεύτρια 3 φορές τη βδομάδα) θα φέρουν και τα επιθυμητά αποτελέσματα. Άλλο ένα πρόβλημα είναι και το οικονομικό καθώς η γονείς του πιτσιρικά δεν είναι καθόλου ευκατάστατοι για να πληρώνουν τις συνεδριάσεις.εγώ σκέφτομαι μία από αυτές τις μέρες να βρεθώ μαζί του μηπώς και καταφέρω να το κάνω να μου ξεδιπλώσει όλους τους φόβους και τις ανησυχίες του που το οδηγούν σ αυτή τη συμπεριφορά. Απ ότι έχω παρατηρήσει η ίδια η μητέρα του παιδιού αλλά και ο ξαδερφός μου (ο πατέρας του) δεν έχουν ασχοληθεί ουσιαστικά με την ανατροφή του. Ποτέ δεν έχουν κάτσει να παίξουν μαζί του, ποτέ δεν έχουν μπει στη διαδικασία να ερμηνεύσουν τη συμπεριφορά του παιδιού σε διάφορες καταστάσεις. Δεν τους κατηγορώ, είμαι σίγουρη ότι λατρεύουν τα παιδιά τους όσο τιποτα όμως φοβάμαι ότι όλη αυτή η συμπεριφορά του παιδιού τους πηγάζει από την έλλειψη επικοινωνίας που έχουν οι ίδιοι μαζί του. Μου ζήτησαν αν μπορώ να βοηθήσω γιατί σίγουρο είναι ότι δεν μπορούν στη δεδομένη φάση ν απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό, όμως πραγματικά δεν ξέρω πως μπορώ να το χειριστώ όλο αυτό.

Αν εννοείς το δικό μου είναι 27 χρόνων σπούδασε πήγε στρατό εργάζεται αλλά είναι ιδιάιτερα ευαίσθητος και συγρόνως νευρικός.

αγαπητη μαρια1985 νομιζω οτι τελικα εχεις καταλαβει περιπου τους λογους που παρουσιαζει το προβλημα το παιδι. Αν οι γονεις δεν ασχοληθουν μαζι του, ποιος θα ασχοληθει? Το οτι λατρευουν το παιδι τους αλλα δεν επικοινωνούν μαζί του, όπως λες ειναι λιγο αντιφατικο και πρεπει μαλλον να τους το αναφερεις.
Θα σου πρότεινα να τους δωρίσεις το παρακατω βιβλίο (κανει μονο 9 Ε):

\"Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν! Εμπιστευτική επιστολή σε γονείς που σκέφτονται\"
Κύριος Συγγραφέας: Σιδέρης, Νίκος, 1952-
Εκδοτικός Οίκος: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Έτος έκδοσης: 3/2009
Σελίδες: 139
ISBN: 9789604555758

Σύντομη περιγραφή

\"Σίγουρα, είναι μια τέχνη το να είσαι καλός γονιός. Στις συνηθισμένες περιπτώσεις, η κοινωνία, ο πολιτισμός και η οικογενειακή ιστορία εξοπλίζουν τους γονείς με την τεχνογνωσία και με τους ψυχικούς πόρους που θα τους επιτρέψουν να ανταποκριθούν και να λειτουργήσουν αρκετά καλά, δηλαδή επαρκώς, σαν γονείς. Ωστόσο, και σ’ αυτό το ζήτημα, για να μπορέσει να λειτουργήσει μια οικογένεια και να αναθρέψει ένα παιδί ψυχικά ισορροπημένο, η απόλυτη προϋπόθεση δεν είναι το καλός, αλλά το γονιός: Εκατομμύρια παιδιά έχουν μεγαλώσει με γονείς μετριότατους ως προς τη γονεϊκή τους λειτουργία. Και ποτέ κανένα παιδί δεν ανατράφηκε με τέλειους γονείς: Όλοι είχαν ατέλειες, ανεπάρκειες, κενά, προβλήματα... Όμως, το δίλημμα δεν είναι ή τέλειοι γονείς ή καθόλου γονείς. Το πρωταρχικό και απόλυτο ζητούμενο είναι να υπάρχουν γονείς\". (απόσπασμα από το βιβλίο) Το βιβλίο αυτό είναι ταυτόχρονα επιστημονική μελέτη και εμπιστευτική επιστολή σε γονείς που σκέφτονται. Απευθύνεται σε συνήθεις γονείς, που μέσα σε συνήθεις οικογένειες ανατρέφουν συνήθη παιδιά. Και στην πορεία συναντούν δυσκολίες, απορίες, προβλήματα, ίσως και αδιέξοδα. Όλο και συχνότερα, αυτοί οι συνήθεις γονείς θέτουν το ερώτημα: \"Μήπως το παιδί χρειάζεται ψυχολόγο;\". Η εμπειρία και ο στοχασμός του Νίκου Σιδέρη τον οδηγούν κατά κανόνα στο συμπέρασμα ότι, κατά κανόνα, τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν!

και εγω ετσι ημουν μικρος φοβομουν να παω στο νηπιαγωγειο και εκλαιγα δεν ειναι τιποτα απλα μη το πιεζετε το παιδι καντε το να μιλαει καλυτερα αυτο πιστευω ειναι το προβλημα του

mariap1985 θεωρώ και γω ότι το παιδάκι χρειάζεται πάνω απ\' όλα καλούς γονείς και μετά ψυχολόγους. κ.λ.π. Κι από ότι φαίνεται οι γονείς του δεν αισθάνονται τον ρόλο τους. Αλήθεια, άλλαξε κάτι με την συμπεριφορά του παιδιού και κυρίως των γονιών του προς αυτό;

Νίκος

Καλησπέρα,


το παιδί έχει αυτή την εικόνα μόνο στη τάξη;
παρουσιάζει αυτή την εικόνα από πιο μικρός, ή και στο σπίτι ή σε κάποια άλλη δραστηριότητά του;

έχει κάποια άλλη συμπεριφορά που προβληματίζει; ή ο προβληματισμός έχει να κάνει μόνο με την επικοινωνία;

πόσο καιρό κάνει λογοθεραπεία; ξεκίνησε χωρίς να έχει δει ψυχολόγο;



Σχετικά με το οικονομικό, σε όποια περιοχή και να μένετε, υπάρχει ένα κέντρο ψυχικής υγείας που εξυπηρετεί και καλύπτεται από τα ταμεία. Μπορεί κανείς να τα βρει και στο site του υπουργείου υγείας, και στις πληροφορίες καταλόγου.

mariap1985

Από τη δική μου εμπειρία θεωρώ ότι πρέπει να κινητοποιηθείτε άμεσα να το βοηθήσετε, είτε πηγαίνοντας σε παιδοψυχολόγο, είτε προσπαθόντας να το εντάξετε σε παρέες είτε να του αλλάξετε σχολικό περιβάλλον , σνήθειες κλπ. Να εστιάσετε την προσοχή σας στο πρόβλημα μέχρι να δείτε στη συμπεριφορά του αλλαγή. Ως κάτι το πολύ ανησυχητικό.

Βίωσα τέτοιες καταστάσεις στην παιδική μου ηλικία, απομώνωσης, αντικοινωνικότητας, κλειστικα στον εαυτό μου παιδάκι δημιουργώντας εκεί ένα φανταστικό κόσμο. Απομονώθηκα τελείως από τις παρέες στο σχολείο, θυμάμε ότι μόνο με ένα άλλο παιδάκι μπορούσα να κάνω παρέα. Δεν μιλούσα με τους άλλους, έγινα ντροπαλός και φοβιτσιάρης με αποτέλεσαμα στο τέλος εκτος από την απομώνωση να δέχομαι και πειράγματα από τα άλλα παιδιά, παρά το ότι ήμουν επιμελής στα μαθήματα. Το οικογενειακό περιβάλλον καθόλου δεν με βοήθησε να ενταχθώ στην κοινωνία του σχολείου και των παιδιών της ηλικίας μου, αφού έμμοιαζα ξένος και διαφορετικός σε σχέση με αυτούς. Δεν με βοήθησε να λύσω το πρόβλημα αυτό. Ούτε οι δασκάλοι ενδιαφέρθηκαν καθόλου.

Και πληρώνω για την κατάσταση αυτή μέχρι σήμερα, που πέρασα τα 30 και προσπαθώ να ξεπεράσω τις καταστάσεις που έχουν τη ρίζα τους εκεί.

Από την δική μου εμπειρία, πάθημα πάρτε παράδειγμα και βοηθείστε αποτελεσματικά το παιδάκι.