Quote:
Originally posted by mperdemen0s24
Καλησπέρα, βρηκα τυχαία το forum αυτό και ειπα να γραψω και εγω τον προβλημα μου, δεν ξερω αν θα βγει κάτι, απλά θέλω να το πω κάπου...
Έχω μία σχέση που σε λίγο κλείνουμε (κλείναμε ποιος ξέρει άραγε) ένα χρόνο μαζί. Περνάγαμε καλά, βόλτες εκδρομές όλα καλά. Δεν ξέρω όμως τι έγινε και πλέον δεν παιρνάμε καλά. Πάντα στη ζωή μου ήμουν κάπου στη μέση, ανάμεσα στις δικές μου επιλογές (καλές κακές θα το δείξει η ιστορία) και των γωνιών μου. Ναι μεν να κάνω κάτι που μου αρέσει, αλλά για να αποφύγω τη γκρίνια τους έκανα και κάτι που ήθελαν αυτοί. Όπως καταλάβατε λοιπόν μένω ακόμα με τους δικούς μου, προσπαθώ να πάρω το πτυχίο μου και έχω μια απλή δουλειά, με κυλιόμενο ωράριο όμως.
Από την άλλη μεριά είναι η κοπέλα μου, έχει όλα όσα έψαχνα σε μία σχέση και την αγαπάω τρελά. Πολλές φορές όμως με πιέζει, πχ οι δικοί μου αντιδρούν όταν κοιμάμαι σπίτι της γιατί είναι λιγάκι παλαιών αρχών, πιστεύουν ότι την εκθέτω κλπ κλπ (μένει μόνη της εδώ) και ενώ τα ΣΚ πουμαστε πιο ελεύθεροι κοιμάστε μαζί και τα παιρνάμε συνέχεια μαζί, μεσοβδόμαδα που θελει να κοιμόμαστε μαζί δεν είναι εφικτό. Καταλαβαίνω ότι είναι μόνη της εδώ, ότι θέλει συντροφιά και ότι δεν της αρκεί απλά ένα τηλέφωνο ή ένα μήνυμα, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω. Λόγω του ότι δουλεύουμε και οι 2 βρισκόμαστε ελάχιστα μέσα στη βδομάδα, ενώ τα ΣΚ επιδιώκαμε να τα περνάμε μαζί, έχοντας συχνές γκρίνιες από τους δικούς μου χωρίς να της λέω τπτ για να μην νομίζει ότι το κάνουν επίτηδες για αυτή. Πρόσφατα ήταν άρρωστη, σχολασα αργά από τη δουλεια, πήγα σπίτι, την έτριψα, την έβαλα για ύπνο και έφυγα. Πλεον έρχεται ΣΚ... Την άλλη βδομάδα έχω εξεταστική, μουπε να μείνουμε μαζί και αυτό το ΣΚ και όταν της είπα να πάμε για καφέ, σινεμά οτιδήποτε αλλά δεν μπορώ να μείνω σπίτι της γιατί ποιος ακούει πάλι τους δικούς μου και κυρίως εξαιτίας πιθανής αποτυχίας στην εξεταστική θα το χρεώσουν στη σχέση μας και στις επιλογές μας, έγινε ο κακός χαμός, μέχρι που φτάσαμε στο σημείο να χωρίσουμε και εγώ να προσπαθώ για ακόμα μια φορά να φτιάξω τα πράγματα μεταξύ μας.
Και όταν λέω για ακόμα μία φορά, εννοώ ότι γινεται συχνά πυκνά αυτό, είτε εξαιτίας καταστάσεων που προκαλλούνται από τη δικιά μου οικογένεια, είτε από τη δικιά της.
Και βρίσκομαι πάλι στη μέση.... Με ένα κεφάλι καζάνι, να μην μπορώ να σκεφτώ τίποτα, να μην μπορώ να λειτουργήσω, να μην ξέρω τι θέση να πάρω... Μόνη διέξοδος το τσιγάρο και κανα ποτό το βράδυ πριν πέσω για ύπνο μήπως και καταφέρω να ηρεμήσω λιγάκι και ξεχαστώ.
Σίγουρα το \"πάρε τη ζωή στα χέρια σου\", είναι μια λύση, αλλά όσο είμαι οικονομικά -και αν θέλετε συναισθηματικά- εξαρτημένως από τους δικούς μου, δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να τυρρανιέμαι και τελικά να διώξω από δίπλα μου έναν πραγματικό άγγελό... Δεν αντιλέγω μ@λ@κί@ μου, αλλά έτσι είναι.
Συγγνώμη αν σας κούρασα, απλά ήθελα να τα πω κάπου. Κάθε σχόλιο, παρατήρηση δεκτή..
Αγπητέ μπερδεμένε, καλωσήρθες...