Update

Χρόνια να γράψω εδώ...
Σπάστικα για κάποια... ψεύτικα πράγματα.
Ο απολογισμός των δύο τελευταίων χρόνων...
Όλα γίνονται πιο δύσκολα και πιο αληθινά συνάμα.
Η δύναμη μεγαλώνει, όσο και η απόγνωση.
Δεν έχει σημασία να στεναχωριέσαι.
Ο κόσμος είναι μία πλαστελίνη, εσύ πλάθεις τον κόσμο σου. Κανείς δεν έχει τη δύναμη να σε σταματήσει.
Η ευαισθησία είναι ευλογία, όχι κατάρα, αν ξέρεις να σκληραίνεις εκεί που πρέπει.
Η ψυχοθεραπεία είναι κάτι σαν το καθάρισμα μιας τουαλέτας, κάποτε, κάποιος πρέπει να το κάνει.

Quote:

---

Originally posted by alexandros3

Η ψυχοθεραπεία είναι κάτι σαν το καθάρισμα μιας τουαλέτας, κάποτε, κάποιος πρέπει να το κάνει.

---

Σκέψου εμένα λοιπόν που είμαι ψυχολόγος στον στρατό...

Χααχααα!

Όχι, σε καμία περίπτωση δεν είναι άχρηστη :) Όταν γίνεται από ανθρώπους που έχουν ισορροπία οι ίδιοι πρώτα :)

Αλλά πραγματικά δεν πολυπιστεύω στην ψυχοθεραπεία πια.
Δεν λέω ότι δεν μπορεί να είναι χρήσιμη.
Απλά κάποια στιγμή βλέπεις ότι γίνεσαι σαν το φίδι που τρώει την ουρά του.
Τόση ομφαλοσκόπηση αποβαίνει νοσηρή.
Εκεί σπας τον κύκλο.
Πότε θα το κάνεις... εξαρτάται από τον καθένα.
Επίσης σε καμία περίπτωση δεν είναι μία ακριβής επιστήμη, ή τουλάχιστον υπάρχουν πολλοί (και καλοί) που και πάλι δεν είναι αρκετοί.
Και ένα ζεστό μπάνιο μπορεί να κάνει περισσότερο καλό. Ή μια βραδιά έρωτα, αληθινού και ατόφιου.
Αλλά σε κάποια φάση, σίγουρα χρειάζεται για αρκετούς ανθρώπους.

Για να εκτιμήσει ένα άτομο το ζεστό μπάνιο,ή τη βραδιά έρωτα,εάν αυτά τα δούμε ως σύμβολα των απλών,γήινων απολαύσεων,άρα και της ομορφιάς των καθημερινών στιγμών,θα μπορούσε να τα απολαύσει δίχως μία ικανοποιητική αίσθηση του εαυτού;

Χμ, συμφωνώ Rain ότι τις απλές καθημερινές απολαύσεις μπορείς να τις βιώσεις καλύτερα όταν έχεις ικανοποιητική αίσθηση του εαυτού. Αλλά από την άλλη...και τα μικρά όμορφα πράγματα βοηθούν στη σχέση με τον εαυτό μας. Το ζεστό χαλαρωτικό μπάνιο του παραδείγματος, μπορεί να σε κάνει να νιώσεις πολύ καλά αλλά και να ενισχύσει τη διάθεση να ασχοληθείς με εσένα. Ή όταν ερωτεύεσαι...μπορείς να έρθεις σε επαφή με πολλές πτυχές του εαυτού σου. Υπάρχουν πολλοί τρόποι και δρόμοι για την αυτογνωσία :)

Quote:

---

Originally posted by alexandros3
Αλλά πραγματικά δεν πολυπιστεύω στην ψυχοθεραπεία πια.
Δεν λέω ότι δεν μπορεί να είναι χρήσιμη.
Απλά κάποια στιγμή βλέπεις ότι γίνεσαι σαν το φίδι που τρώει την ουρά του.
Τόση ομφαλοσκόπηση αποβαίνει νοσηρή.
Εκεί σπας τον κύκλο.
Πότε θα το κάνεις... εξαρτάται από τον καθένα.
Επίσης σε καμία περίπτωση δεν είναι μία ακριβής επιστήμη, ή τουλάχιστον υπάρχουν πολλοί (και καλοί) που και πάλι δεν είναι αρκετοί.
Και ένα ζεστό μπάνιο μπορεί να κάνει περισσότερο καλό. Ή μια βραδιά έρωτα, αληθινού και ατόφιου.
Αλλά σε κάποια φάση, σίγουρα χρειάζεται για αρκετούς ανθρώπους.

---

Συμφωνώ απόλυτα.Χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται έτσι.

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
Για να εκτιμήσει ένα άτομο το ζεστό μπάνιο,ή τη βραδιά έρωτα,εάν αυτά τα δούμε ως σύμβολα των απλών,γήινων απολαύσεων,άρα και της ομορφιάς των καθημερινών στιγμών,θα μπορούσε να τα απολαύσει δίχως μία ικανοποιητική αίσθηση του εαυτού;

---

ισως ναι, ισως οχι. εχοντας την επαφη ο καθενας με τον εαυτο του πρωτα, μαλλον μπορει να τα απολαυσει, αλλιως, πιο εντονα. πιο αληθινα. πιο ολοκληρα. δεν ειναι λιγο...

Η εγωιστική φύση του ανθρώπου γαλουχείται μέσω της ψυχοθεραπείας,γιατί προφανώς στις περισσότερες των περιπτώσεων το εγώ έχει υποφέρει τόσα,που χρειάζεται να ισχυροποιηθεί,να επανέλθει σε μία υγιή ισορροπία,ώστε να αντιμετωπιστούν ψυχικές συγκρούσεις και θυματοποιήσεις.
Μάλλον συνδέεις το ισχυρό εγώ με τον εγωκεντρισμό και την τάση του \"περιστρέφονται όλα γύρω μου\".Θα ήθελα να σου κάνω όμως μία ερώτηση.Με τι θα αντικαθιστούσες αλήθεια το εγώ;Nιώθεις πως η ψυχοθεραπεία βγαίνει σε κακό δηλαδή και οδηγεί σε διαστρεβλωμένες οπτικές;

και γω συμφωνω με την ρειν.
δεν νομιζω οτι η ψυχοθεραπεια μας κατι πιο εγωκεντρικους,απλα μας μαθαινει να αγαπησουμε και να εκτιμησουμε τον εαυτο μας περισσοτερο....

Φίλε μου αν όλα αυτά τα γράφεις επειδή σε χώρισε η κοπέλα σου,τότε θα σου έλεγα να ξυπνήσεις.Ας το πάρουμε χαμπάρι επιτέλους ότι δεν είμαστε προγραμματισμένοι να γνωρίσουμε μόνο έναν άνθρωπο στη ζωή μας και να πέφτουμε στις ψυχοθεραπείες αν χωρίσουμε,όσο σημαντικός κι αν ήταν αυτός ο άνθρωπος.

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
Η εγωιστική φύση του ανθρώπου γαλουχείται μέσω της ψυχοθεραπείας,γιατί προφανώς στις περισσότερες των περιπτώσεων το εγώ έχει υποφέρει τόσα,που χρειάζεται να ισχυροποιηθεί,να επανέλθει σε μία υγιή ισορροπία,ώστε να αντιμετωπιστούν ψυχικές συγκρούσεις και θυματοποιήσεις.
Μάλλον συνδέεις το ισχυρό εγώ με τον εγωκεντρισμό και την τάση του \"περιστρέφονται όλα γύρω μου\".Θα ήθελα να σου κάνω όμως μία ερώτηση.Με τι θα αντικαθιστούσες αλήθεια το εγώ;Nιώθεις πως η ψυχοθεραπεία βγαίνει σε κακό δηλαδή και οδηγεί σε διαστρεβλωμένες οπτικές;

---

δεν ξέρω αν γαλουχειται η εγωιστικη φύση του ανθρωπου, ετσι. Νομιζω ομως πώς σιγουρα μπαινει σε μεγενθυντικο φακο η ζωη του θεραπευομενου. γεγονοτα, καταστασεις, συναισθηματα, σκεψεις του. Αυτα λοιπον εξετάζονται. Δεν γινεται να εξεταστει η ζωη αλλων. Δεν γινεται να μεταφερθουν συναισθηματα αλλων. Ειμαστε εκει μονοι με τον εαυτο μας, ουσιαστικα.

Οποτε, μοιραια, ακουμε τον εαυτο μας να εξομολογειται. Ακουμε τα δικα μας μπλοκαρισματα, και μονο για τον εαυτο μας μπορουμε να εκφραστουμε. Ακομα κι οταν περιγραφουμε τις σχεσεις μας με άλλους, το κανουμε μεσα απο τα δικα μας ματια. Το δικο μας προσωπικο φιλτρο, τις δικες μας αισθησεις.

Αν τα καταφερουμε να αναμετρηθουμε ειλικρινα μαζι του, με τον εαυτο μας δλδ, αν δουμε με θαρρος κ ειλικρινια οτι μας κραταει στα προσωπικα μας δεσμα (αυτα που μας φορεσαν ή μαθαμε να φοραμε) τοτε θα μπορεσουμε να εχουμε κ ειλικρινεστερες σχεσεις. Κ να βλεπουμε πιο ολοκληρωμενα τοσο εμας, οσο κ τους αλλους. Αγαπημενους κ όχι μονο.

[quote]Originally posted by RainAndWind
Η εγωιστική φύση του ανθρώπου γαλουχείται μέσω της ψυχοθεραπείας,γιατί προφανώς στις περισσότερες των περιπτώσεων το εγώ έχει υποφέρει τόσα,που χρειάζεται να ισχυροποιηθεί,να επανέλθει σε μία υγιή ισορροπία,ώστε να αντιμετωπιστούν ψυχικές συγκρούσεις και θυματοποιήσεις.



Πολύ σωστό Ρέιν.
Τι γίνεται όμως αν έχεις μάθει αλλιώς;
Αν για τα πάντα σχεδόν υπήρχες μόνο για να δίνεις, για να ετεροκαθορίζεσαι μέσα από το δόσιμό σου και την κριτική των άλλων;
Τωρα που μαθαίνω να υπάρχω και για μένα, αισθάνομαι μερικές φορές ο πιο κακός και αναίσθητος άνθρωπος του κόσμου, σκεφτόμενη αυτούς που με πόνο άφησα.

Που είναι η ισορροπία; Αυτήν ακόμα ψάχνω...Που;

Quote:

---

Originally posted by anwnimi

Τι γίνεται όμως αν έχεις μάθει αλλιώς;
Αν για τα πάντα σχεδόν υπήρχες μόνο για να δίνεις, για να ετεροκαθορίζεσαι μέσα από το δόσιμό σου και την κριτική των άλλων;
Τωρα που μαθαίνω να υπάρχω και για μένα, αισθάνομαι μερικές φορές ο πιο κακός και αναίσθητος άνθρωπος του κόσμου, σκεφτόμενη αυτούς που με πόνο άφησα.

Που είναι η ισορροπία; Αυτήν ακόμα ψάχνω...Που;

---

Aν και το ερωτημα απευθυνεται στη rain, ακουμπα κ εμενα. Οποτε, αφου προβληματιζομαι, λέω να το κανω και γραπτα:) αν δεν σε πειράζει...

Αν εχεις μαθει να δινεις, αν εχεις μαθει να ετεροκαθοριζεσαι, τοτε μενει να δεις γιατί ακολουθεις αυτη την συμπεριφορα. Τί παιρνεις, δίνοντας? Πώς μαθαινεις να λειτουργεις ετσι? Μήπως μαθαινεις πώς για να γινεις αποδεκτη και αγαπητη, πρεπει να δωσεις? Μήπως σου δίνει ασφάλεια αυτη η συμπεριφορα?

Και αν εχεις μαθει έτσι, τότε τί πάει στραβα? Τί δεν σε καλύπτει κ τί τελικά σε οδηγει στην.....ηλεκτρικη καρέκλα του ψυχοθεραπευτη? ΄

Τό να παιρνεις ή να αδιαφορεις για το τί και πώς αφηνεις τους άλλους πισω σου, δεν ειναι η απαντηση στο προηγουμενο \"δινω- δινω-δινω\". Αλλα το να μαθεις πότε έχει αξια να δινεις, πόσα κ μέχρι πού έχει πάντα σημασια. Κ ειναι πάντα σημαντικο. Γιατι έτσι ανακαλύπτεις και δικά σου νέα κομματια, και του ανθρωπου με τον οποιο συσχετιζεσαι. Και μαζι και μονος, ανακαλύπτεις την προσωπικη σου ισορροπια ή τουλάχιστον την πλησιαζεις περισσοτερο.

Θεωρω δεδομενο, πώς μέχρι να βρουμε την ισορροπια μας, θα φάμε τα μουτρα μας:) Ειναι μεσα στο προγραμμα!

Σοφία, όλο αυτά τα ερωτήματα ζητώ να απαντήσω κι όσο νομίζω πως τα απάντησα και προχώρησα παρακάτω, κάτι γίνεται και τελικα ξαναγυρίζει η ερώτηση και ανακαλύπτω πως έχει και παρακάτω και παρακάτω και παρακάτω...

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Θεωρω δεδομενο, πώς μέχρι να βρουμε την ισορροπια μας, θα φάμε τα μουτρα μας:) Ειναι μεσα στο προγραμμα!

---

:)
Μου άρεσε αυτό που λες και περνώ τον τελευταίο καιρό μια φάση, πρώτη φορά θα έλεγα, που δε με πειράζει να τρώω και πεσίματα και σφαλιάρες αν θέλεις, παλιά το απέφευγα γιατί φοβόμουν τη δοκιμή.