ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ ΠΑΤΕΡΑΣ?

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ...ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ...ΑΠΛΑ ΝΙΩΘΩ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΩ ΚΑΠΟΥ...ΖΩ ΜΟΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΝΤΑΧΡΟΝΟ ΑΔΕΡΦΟ ΜΟΥ,ΚΑΘΩΣ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΘΑΝΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ(ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΤΟΠΙΚ ΠΕΝΘΟΣ ΚΑΙ ΑΠΩΛΕΙΑ)ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΚΑΙΡΟ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΧΟΛΗ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ..(ΕΙΜΑΙ 18).ΕΔΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΚΟΨΕΙ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ,ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΑΝ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΤΗΣ ''ΛΕΙΠΕΙ''..ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΙΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΜΕΡΙΚΑ ΚΙΛΑ..ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΕΧΕΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΑΔΕΡΦΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΖΩΗΡΟΣ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΚΟΥΟΣ..Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΝΕΥΡΑ...ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ..ΕΓΩ ΕΠΕΙΔΗ ΔΙΑΒΑΖΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΗΣΩ ΕΙΤΕ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΩ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ...ΜΑΛΩΝΟΥΜΕ ΕΝΤΟΝΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΑΠΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ...ΚΑΝΩ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΙΣΩ ΠΑΝΤΑ...ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΠΟΣΟ ΘΑ ΑΝΤΕΞΩ??ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΚΟΥΩ ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΧΑΛΑΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΚΛΕΙΝΟΜΑΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΚΟΥΩ...ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΒΛΕΠΩ ΕΝΩ ΝΙΩΘΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΙ ΠΕΡΝΑΕΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΓΙΝΩ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΕΡΘΩ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ..ΑΥΤΟ ΕΠΙΣΗΣ ΜΕ ΕΧΕΙ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΦΟΒΟΥΜΕΝΗ ΜΗΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΩ ΕΤΣΙ...

καλως ήρθες:)

φανταζομαι οτι κ εσυ Αρτεμις, εχεις το δικο σου αγχος για την σχολη που θες να περασεις, για οτι θες να πετυχεις.

Απο την άλλη η μαμα σου δυστυχως εχει τα προβληματα της, αλλα οπως βλεπεις δεν ειναι ο καταλληλος τροπος να εκτονωσει την ενταση ή τα νευρα της. Ειναι επιλογη της να χασει κιλα, να κοψει το τσιγαρο και οτι άλλο σ αυτη τη στιγμη..Καταλαβαινω, οτι μπορει να της επεσαν πολλα μαζι προβληματα κ μαζεμενα.Αλλα δεν της φταις εσυ, ο μικρος. Το να χασει τον αντρα της δεν ειναι μικρο πραγμα, το να επωμιστει 2 ρολους κ τις ευθυνες που συνεπαγονται αυτοι, ειναι πολυ....Αλλα, μεσα σ αυτο το αγχος, μπορει να χανει καπως τη μπαλα. Μπορει να χρειαζεται κ αλλη προσπάθεια ή χρονο για να βρει την ισορροπια της, στα νεα δεδομενα.

Εσυ, θα θελες να προσπαθησεις να της μιλησεις, εκφραζοντας τους προβληματισμους που αναφερεις και εδω? Να της μιλησεις δλδ, να της πεις αυτα που παρατηρεις τοσο καιρο...Ισως αυτο να βοηθησει, δινοντας της μια εικονα εσυ η ιδια για το πώς την βλεπεις κ το πόσο βοηθαει τελικα. Πολλες φορες μπορει να θελουμε να βοηθησουμε, αλλα με λαθος τροπο. Αν προσπαθουσες να της δειξεις, εναν τροπο που ειναι πιο σωστος για σενα, ή αν της ελεγες τί σε ενοχλει ισως τα πραγματα μεταξυ σας να ηρεμουσαν:) Η σιωπη, συνηθως δεν βοηθαει.

Ευχομαι καλη επιτυχια στις εξετασεις κ καλη διαδρομη μεχρι να φτασεις σ αυτες:)

ευχαριστω παρα πολυ για τις συμβουλες σου...οντως θα προσπαθησω να της μιλησω....:)