Printable View
Απέναντι στο αιώνιο ερώτημα της ανθρωπότητας,
και για να σας φτιάξω λίγο το κέφι,
ειδικά του κνουλπ μας που άνοιξε ένα αντίστοιχο θεμα, (σεβόμενη όμως το θέμα του που το βρίσκω πολύ όμορφο και ευαίσθητο και μου αρέσει πολύ η συζήτηση εκεί)
ήθελα να δώσω μια άλλη νότα στο υπαρξιακό αυτό ερώτημα...
http://www.youtube.com/watch?v=t0GCxiUCyRw
Αγαπημένο muppet show:)
Μπορούμε τελικά να δώσουμε μια καθολική απάντηση που να ισχύει για όλους;
Και αν μπορούσαμε πόση αξία θα είχε αυτό εν τέλει;
Απιστευτα τα μαπετς!!!!!!!!!!!!!! Πολυ γελιο.
Ψαχνω στο youtube για το meanιng of life....και ειναι γεματο monty pythons απο την ομωνυμη ταινια...καιρος να την δω καπου πρεπει να την εχω:)
Anwnimi, θυμαμαι πώς μια απο τις αγαπημενες μου κουκλες ήταν η Miss Piggy:):)
Oπως θυμαμαι οτι λατρευα τους γερους του Muppet Show...
Tωρα, τοσα χρονια μετα, προβληματιζομαι: ΤΙ στο καλο καταλαβαινα τοτε?????????χαχαχα
Παντως σ ευχαριστω για το βιντεακι! Θα δω ολα τα σχετικα!
Οσο για το ερωτημα: η γοητεια νομιζω ειναι σ αυτο το ψαξιμο, που γινεται νιωθωντας τη ζωη μας. Και μεσα απο αυτην, \"συναντωντας\" τους ξεχωριστους (για τον καθενα μας) αλλους. Ανεξαρτητα απο απαντησεις...
ps. κοιττουσα αυτο τωρα....χεχε...
http://www.youtube.com/watch?v=OZpEwkblqnk&feature=related
Μου αρεσε ιδιαιτερα αυτο που ειπες Σοφια...οντως ετσι ειναι.Quote:
Tωρα, τοσα χρονια μετα, προβληματιζομαι: ΤΙ στο καλο καταλαβαινα τοτε?????????χαχαχα
Πιστευω οτι οσες περισσοτερες γνωσεις και εμπειριες αποκτας...τοσο περισσοτερο μπορεις να δεις την...αστεια πλευρα των πραγματων.
Ναι βλεπεις περισσοτερα,καταλαβαινεις περισσοτερα οποτε πιανεις και το αστειο σε...μεγαλυτερο βαθος:)
Αλλωστε τα μαπετς φτιαχνονται απο ενηλικες, μην ξεχνιομαστε:)
Σκεψου να ειμαστε παιδια...μες την τρελλη χαρα που γελαγαμε με απλα πραγματα και τις γνωσεις και τις εμπειριες που εχουμε αποκομισει τωρα, τι εκρηκτικος συνδυασμος θα ηταν...
Παιδιά καλά κι εγώ σε αυτό στάθηκα...
Δε νομίζω να καταλάβαινα σχεδόν τίποτε τότε, αλλά θυμάμαι ήταν από τις αγαπημενες μου εκπομπές...
Σαν τις καλόβολες γιαγιάδες ένα πράγμα, που παρακολουθούν μια εκπομπή μετά μανίας αλλά δεν πιάνουν και πολλά...:)))
Χάσμα γενεών με τη σημερινά teens δηλαδή, όσον αφορά και τα παιδικά προγράμματα...αν και δεν απέχουμε και τόσο σε ηλικία...
Ηθικό δίδαγμα: That\'s life!!
+
Quote:
Originally posted by Sofia
η γοητεια νομιζω ειναι σ αυτο το ψαξιμο, που γινεται νιωθωντας τη ζωη μας. Και μεσα απο αυτην, \"συναντωντας\" τους ξεχωριστους (για τον καθενα μας) αλλους. Ανεξαρτητα απο απαντησεις...
Τους ξεχωριστούς (για τον καθένα μας) αλλους...
Μου άρεσε αυτό...
Είναι κάποιοι άνθρωποι με τους οποίους δένεις...με ένα περίεργο τρόπο... είτε είναι ίδιοι με σένα είτε διαφορετικοί...
Και σε πάνε, ή και τους πας, ένα βήμα παραπέρα, σε κάτι πρωτόγνωρο, ή σε κάτι που ήταν μπροστά σου αλλά δεν το έβλεπες... ή απλά σου προσφέρουν και τους προσφέρεις αγάπη, κατανόηση και αποδοχή, είτε φιλική είτε ερωτική...
Θέλω να πω ένα ευχαριστώ στους ξεχωριστούς άλλους της ζωής μου...:)
Δεν είναι πολλοί, αλλά έστω είναι.
Μερικές φορές είναι και απλώς γνωστοί.
Ζωή είναι όλο αυτό που συμβαίνει ανάμεσα στη σύλληψη και στο θάνατο.Και δε με νοιάζει ιδιαίτερα ο ορισμός της,αρκεί να μπορώ να τη βολεύω και να γουστάρω.:P
Δεύτερη εκδοχή,πιο ρομαντική:
Το νόημα της ζωής είναι μακρινό,φευγαλέο,μία ουτοπία που λάμπει κατακερματισμένη,δεμένη με την κόρα της ύπαρξης,σκάει σαν το άρωμα μίας έκρηξης φερμένης απ\'τα χέρια ενός παιδιού.Σκίζει το θάνατο σαν γυπαετός και σαν μία κλωστή από άνεμο σαλεύει πάνω στα κατάρτια των σκέψεων.Τι είναι άραγε η ζωή;Tι είναι η γαλήνη;Και υπάρχουν εξωγήινοι ή τζάμπα τόσες εκπομπές του Χαρδαβέλλα;
Οι ερωτήσεις με δονούν,μου τρυπούν τα σπλάχνα και με σημαδεύουν,ενώ το θαλερό πρωινό με φιλάει στα βλέφαρα.Ουστ θαλερό πρωινό,γιατί δεν έχω πιει καφέ ακόμη.
@Petran,μερικές φορές πιστεύω πως έχεις κακή επίδραση πάνω μου,χαχαχα
:cool:
Για μια στιγμή μπερδεύτηκα!:))
Ρέιν, εκφράζεις με διαφορετικό τρόπο το ίδιο νόημα που δίνουν τα τόσο εύστοχα μαπετς.
Οι ορισμοί δεν έχουν νόημα, σημασία έχει το πως το βιώνει ο καθένας...
χαχαχα,ευχαριστώ καλή μου ανώνυμη(αν με ανησυχεί πως αισθάνομαι να ταυτίζομαι με τους γέρους,λολ).:PΝαι,ας βάλουμε στη ζωή μας περισσότερο χιούμορ,πάντα ασκεί ευεργετική επίδραση σε μας όσο και στους γύρω μας.:)
Ίσως δεν καταλάβαινα πολλα πολλά τότε αλλά ταυτιζόμουν με τους γέρους και τότε και τώρα. Νομίζω ήταν οι ήρωες των παιδικών μου χρόνων που έπιαναν το νόημα και το φαιδρό των καταστάσεων. Χρόνια μετά σχολιάζοντας γεγονότα με έναν νεοαποχτηθέντα φίλο μου, μου λέει: οι δυο μας είμαστε σαν τους δυο γέρους των μάπετ.
Έχει η ζωή νόημα χωρίς τους \"άλλους\" της; Νομίζω όχι. Η ζωή ΕΙΝΑΙ οι άλλοι και το πως σε επηρεάζουν, παρακινούν, οδηγούν, καθοδηγουν κ.λ.π.
Ολοι λατρευαν τους γερους...ειχαν την πιο εξυπνη ατακα παντα...γεματη αυτοσαρκασμο για το σοου:)
Το μαπετ για μενα δεν τελειωνε αν δεν πεταγαν οι γεροι την ατακα...το ρεζουμε της υποθεσης λολ και μετα επεφτε η αυλαια:)
Παντα το εβρισκα σημαντικο ερωτημα, αλλα και υπερτιμημενο. Σιγουρα παντως οχι τοσο υπερτιμημενο οσο το χιουμορ των μαπετς. Μου φαινεται μετριο και ενιοτε κακογουστο - κατα μια εννοια ο,τι ειναι το Sex and the City για το σεξ ειναι τα μαπετς για την κωμωδια, μου φαινεται. Υποτιθεται οτι ειναι αστειο και θα γελασεις. Ειδικα ο πρασινος κουλοχερης με σκοτωνει... Αν και ομολογω πως γελασα με το \"how cymballic\" (thanks for that, btw!). Οι Python προσεγγισαν το ζητημα πολυ καλυτερα κατα τη γνωμη μου. Ειδικα η σοβαρη σκηνη με το ταξιδι του σερβιτορου εχει πολλα να πει. Ισως το νοημα στη ζωη ειναι να βρισκουμε αυτο που μας γεμιζει. Και αντιστροφα, το πραγματικο ερωτημα να ειναι, τι μας εμποδιζει να το βρουμε, με αποτελεσμα να διαπραγματευομαστε ξανα και ξανα το κενο που υπαρχει μεσα μας. Αλλο Αναζητηση, αλλο Αγωνια με αλφα κεφαλαιο...
Βαλε μαπετς σε ενα παιδι και θα σε...διαψευσει oboro:)
Μαλλον βεβαια γιατι αλλαζουν οι γενιες.
Τεσπα ουτε εγω βλεπω τωρα μαπετς εδω και...κατι δεκαετιες αλλα γελασα γιατι ηταν επιτυχημενο το σκετσακι.
Αν δω βεβαια ολοκληρη εκπομπη θα παθω overdose λολ.
Γουστα ειναι αυτα...βρηκα οπως ειπα την ταινια των python την οποια πρεπει να εχω δει και παλιοτερα και προγραμματιζω να την δω...με το παντα ιδιορρυθμο humor των python:)
Μαλλον εξαρταται απο το παιδι, κηπ ;)
Τι να πω, ισως να ειναι απλο ζητημα να κανουν οι Python ή οι καθε Python πανεξυπνο, ξεκαρδιστικο και πρωτοποριακο χιουμορ, και η πραγματικη δυσκολια να ειναι στο να κανεις χιουμορ σαν παιδι... Μπορει τα μαπετς να ειναι οι Picasso της κωμωδιας :) ποιος ξερει...
A, επισης ποτε δεν μου αρεσε ο Asterix :P Ασχετο. Αν και σε επιπεδο συμβολισμου ειναι πολυ επιτυχημενο κομικ. Το χιουμορ ομως... μπαπα μπουπα. Με τον Bud Spencer γελαω περισσοτερο :P Τωρα ποιο απ΄τα δυο ειναι καλυτερο σαν παρωδια της δυναμης και της βιας... Αυτο δεν ειναι καθολου αστειο. :D
Δεν μπορω να απαντησω γιατι εβλεπα μαπετσ πριν δεκαετιες...ακομα και τα μαπετσ θα εχουν αλλαξει οπως αλλαζουν ολα.
Μπορει οι κουκλες να ειναι ιδιες αλλα...οι διαλογοι θα εχουν αλλαξει ριζικα.
Πρεπει να ειναι τελειως διαφορετικα τωρα ειτε προς το καλυτερο ειτε προς το χειροτερο...τεσπα.
Ο αστεριξ μου αρεσει σαν κομικ...οχι να το δω τιβι με τιποτα, αν και προσωπικα προτιμουσα το Λουκυ λουκ.
Ο Bud Spencer μαζι με Τerence Hill ηταν σκετη απολαυση σε κατι ταινιες που εβλεπα τα εφηβικα μου χρονια...απιστευτοι και οι δυο,πλεον οχι αλλαξαν τα γουστα.
Δεν μου αρεσει ατελειωτες κλωτσοπατιναδες και αποφευγω τσακυ τσαν και ολες τις σχετικες μπαρουφες με ταατελειωτα χορευτικα ή τις ατελειωτες σκηνες δρασης.
Με ενδιαφερουν πολλοι οι διαλογοι και η υποθεση σε μια ταινια πλεον:)
Παντως οτι εχει καταφερει να σου κανει καποιο κλικ και δεν εχει διαγραφει απο την μνημη σου απο την στιγμη που το ειδες ειναι καλο για σενα:)