Printable View
Ειχα ζητήσει απο τους γονείς μου,μετα το τελευταίο χαστουκι που εφαγα,να κρατήσουμε για λίγο καιρο τις αποστάσεις..
Λοιπον,απο ωρα σε ωρα κανουν Ντου!
Τα εχω παρει ασχημα..Αν τους ζητήσω το λογο θα μου πουν
"ηρθαμε για τα παιδια".
Που πάει η περιβόητη ψυχραιμία μου?
Φωτεινή,ψυχραιμία.Είπαμε,τ� � θέματα αυτά δε λύνονται αυθημερόν.Δε χρειάζεται να φοβάσαι την επίσκεψη,γιατί δεν σε απειλεί κανενός η φυσική παρουσία.Αυτή τη στιγμή αν σε φοβίζει κάτι είναι η δική σου στάση,τήρηση ή μη όσων έχεις θέσει ως απαιτήσεις δικές σου από σένα στο μυαλό σου.Η συναισθηματική αποδέσμευση όμως περνάει από στάδια,οπότε μην θέτεις το\"εδώ και τώρα,γιούργια\",γιατί σε πανικοβάλλει.
Έχουμε και λέμε,ψυχραιμία,σταθερότητα ,στο πίσω μέρος του μυαλού σου θα έχεις τη σκέψη πως όσα χρειάστηκαν χρόνια να χτιστούν μέσα μας,ίσως χρειαστεί ανάλογος καιρός να τα αναδομήσουμε(οπότε και τα αισθήματα τα δεμένα με συμπεριφορές των γονιών).
Χαλαρά,σταθερά.Έχεις κάνει σημαντικά βήματα στην αναγνώριση των θεμάτων εξάλλου.
Μην ξεχνάς πως οι γονείς σου βλέποντάς σε χαλαρή και ψύχραιμη θα πάρουν το μήνυμα που θέλεις να τους δώσεις,ακόμη και χωρίς λεκτική επικοινωνία.
#μυστική συνταγή,αν αισθανθείς καταπιεσμένη,τους αφήνεις με τα παιδιά(αφού αυτά θέλουν να δουν)και γράφεις στο πισί,μαγειρεύεις ή κάνεις μανικιούρ.Ένα μπάνιο με αφρόλουτρο θα έκανα εγώ,μέχρι να φύγουν εάν ένιωθα η επίσκεψη να με χαλάει.Ό,τι με χαλά,δεν κάθομαι να το ψειρίζω εκεί δίπλα του,άλλη στιγμή που θα έχεις δουλέψει περισσότερο το θέμα θα είναι καταλληλότερη για να εκφράσεις συναισθήματα που σε πονάνε.
Καλή επιτυχία,power Φωτεινούλα!:):)
συμφωνω με την προλαλησασα!
αφωτεινη τι ειναι αυτο που σε φοβιζει πανω απ ολα?
φευγω παιδια,ειναι εδω,παω για ψωνια!Ευκαιρία ειναι!
καλα ψωνια!
φιλια!
:):)Καλά να περάσεις.
κι εγω παντως αφου εκανε \"ντου\" ο πεθερος προχθες και αρχισε να με βριζει καποια στιγμη ειπα οτι αποχωρω απο τη συζυτηση και αρχισα να σιδερωνω με μια τρομερη απαθεια....
καλα εκανεςQuote:
Originally posted by nama
κι εγω παντως αφου εκανε \"ντου\" ο πεθερος προχθες και αρχισε να με βριζει καποια στιγμη ειπα οτι αποχωρω απο τη συζυτηση και αρχισα να σιδερωνω με μια τρομερη απαθεια....
διατι σε εβριζε?
αχ τι κριμα ετσι...
παντως μια το μακρυα και μια το να μην ασχολεισαι παρα πολυυυυ λιγο οταν ειναι απαραιτητο
θα ησυχασει το κεφαλακι σου
χθες ανοιξα θεμα με τιτλο \"7 θανασιμες πεθερες ενσωματωμενες σε μια\". εκει γραφω τις λεπτομερειες για το δικο μου προβλημα... χρειαζεται παντως μεγαλη υπομονη-ψυχραιμια και απαθεια....
OK..Και συμφωνωQuote:
Originally posted by nama
χθες ανοιξα θεμα με τιτλο \"7 θανασιμες πεθερες ενσωματωμενες σε μια\". εκει γραφω τις λεπτομερειες για το δικο μου προβλημα... χρειαζεται παντως μεγαλη υπομονη-ψυχραιμια και απαθεια....
Γύρισα αργά σήμερα.Πέρασα μια καταπληκτική μέρα,μια μέρα ανακούφισηςΔεν ήθελα να τους δω..Πόσο ένοχη ένιωσα γι΄αυτο!
Ματιές τρεμοπαίγματα ως την καρδιά ,αντάλλαξα με τον μπαμπά μου,πριν το φιλί του καλοσωρίσματος.κλαίω..
Εψαχνε να βρεί στα μάτια μου τι νιώθω,ποσο καλά με ξέρει!!Τον ενιωσα να αγωνιά..Μα δεν μπορούσα να μείνω μαζί τους ουτε λεπτό.
\'Εφυγα,οχι απο δειλία,εφυγα για να μην υποκριθώ, προκειμένου να μη τους πληγώσω με το ποσο πληγωμένη νιώθω.
Εβρεχε και τα δακρυα μου (ευτυχώς) τα εκρυβαν οι στάλες..
Ανασυγκροτήσου !μου ειπα και αμεσως πήρα θάρρος απο μένα!!Τι ανακαλυψη παλι!Ο δυνατός μου εαυτός αυτη τη φορά βοηθάει εμένα..
Χάρηκα τη βόλτα μου στα μαγαζιά,βρήκα το παρκά που αναζητούσα, ακομα και ρολοί πήρα που ψάχνω απο το καλοκαίρι,ε να μη παρω κατι και για τα παιδάκια μου?Πήρα.Απο συνήθεια κοιτουσα και για αυτους,μα αντιστάθηκα.Πήρα κάτι για την κολλητη μου..
Την συνάντησα αργότερα και πήγαμε για καφέ που έγινε κρασάκι..
Ενιωσα ελεύθερη!!Το πρώτο μου βήμα με δικαίωσε..
πάντως εγώ νομίζω ότι δεν είναι υποχρεωτικό να αγαπάμε τους γονείς μας και μάλιστα απεριόριστα. (μιλάω για την ενήλικη ζωή, προφανώς όταν είναι κάποιος παιδί, μάλλον δεν έχει επιλογή να μην αγαπάει τους γονείς του).
δεν καταλαβαίνω καν δηλαδή γιατί ένιωσες ενοχές επειδή δεν κάνεις κέφι να τους δεις.
και οι γονείς μας άνθρωποι είναι σαν όλους τους άλλους. εγώ τουλάχιστον, τους κάνω παρέα όσο ταιριάζω. όσο δεν ταιριάζω, λυπάμαι, αλλα δεν μπορώ, \"έχω δουλειά\". χωρίς ενοχές και πληγώματα.
όπως θα έκανα δηλαδή και με οποιονδήποτε άλλο.
Φωτεινή, ένιωσες ελεύθερη επειδή δεν καταπιέστηκες με το να πάιξεις για μία ακόμη φορά το ρόλο που άλλοι σου επιβάλλουν. Επειδή δεν υποκρίθηκες. Και δε χρειάζεται να νιώθεις καμία ενοχή πάνω σε αυτό...
Η άνευ λόγων ενοχή είναι το μεγαλύτερο μέσο συντήρησης της ανελευθερίας.
Έκανες ακόμα ένα βήμα. Επειδή η ενοχή ίσως έχει ριζώσει μέσα σου, τόσα και τόσα χρόνια, είναι φυσικό να έρχεται, ακόμα κι όταν κάνεις ένα βήμα που σε χαροποιεί. Νιώθεις χαρά και μέσα στη χαρά μπερδεύεται και αυτή η ενοχή. Και η χαρά φθείρεται... Τιμωρείς εσύ η ίδια τον εαυτό σου επειδή έτσι σε μάθανε...
Μην την αφήσεις την ενοχή να σε κυριεύει. Αν αγωνιστείς, θα τη δαμάσεις.
εγω παλι αναρωτιεμαι αν τελικα τα δακρυα ηταν ενα μειγμα απο τον πονο που σου εχουν προκαλεσει και απο την απελευθερωση που ενιωσες...εκανες αυτο που ηταν το καλυτερο για σενα Φωτεινουλα μου...!!!Συνεχισε να κανεις αυτο που σου λεει η καρδια σου :-)...
ααα...και σε σκεφτόμουν σημερα..
Ναι,ετσι είναι Ανοιξουλα!
Αυτο που λεει και η Ανώνυμη,έμαθα να ζω με τις ενοχές ,τοσο,που ακόμα και η χαρά μου έχανε τη σημασία της..
Οσα και να ηταν τα \"κατορθώματά μου\",απο πίσω εστεκε η Ενοχή.Δεν ξέρω αλλον άνθρωπο να έχει τοσο στενή σχέση μαζί Της.
Να φανταστείς μέχρι πρόσφατα ειχα ενοχές γιατι δεν μπορούσα να βοηθήσω την αδερφή μου με το μωρό της.Γιατι δεν εβρισκα τον καθηγητή π.χ να κάνει η μάνα μου επέμβαση καταρράκτη.Και εκείνοι αντί να μου πούν \"εεε ξύπνα δεν χρειάζεται..\" με φόρτωναν με ακόμα περισσότερες..
Αυτά ..
Είμαι καλά,έχω την ανάγκη να είμαι για λίγο μακριά γιατί ετσι νιώθω καλύτερα και νομίζω οτι δεν τους μένει, παρα να το σεβαστούν.