Φοβίες για διάφορες καταστάσεις

Καλησπέρα σε όλους

Με πήρε καιρό μέχρι να βρω την δύναμη να γράψω για το πρόβλημά μου που με ταλαιπωρεί πολύ μέσα μου.
Έχω διάφορες φοβίες.
Από μικρό κοριτσάκι θυμάμαι να τρέμω τον θάνατο. Συγκεκριμένα όταν έπεφτα για ύπνο μου ερχότανε ξαφνικά στο μυαλό μου, πως όταν θα πεθάνω δεν θα υπάρχει τίποτα μετά και με έπιανε ταχυκαρδία και έχανα και τον ύπνο μου. Όταν επιτέλους με έπιανε, ήτανε ένας ύπνος γεμάτος ταραχή. Με τα χρόνια η φοβία αυτή καταλαβαίνω ότι επιδεινώνεται. Ειδικά από τότε που έχασα τον μπαμπά μου. Τυχαίνει να πέφτω για ύπνο και επειδή μου έρχεται ή σκέψη αυτή με πιάνει ταραχή και σηκώνομαι για να ηρεμήσω. Τώρα με βασανίζει ακόμα και αυτό, πως γίνεται να μην υπάρχει ο μπαμπάς μου… και φυσικά αυξήθηκε η ανησυχία μου για τους δικούς μου ανθρώπους.
Άλλη φοβία που έχω, δεν μπορώ να βλέπω στην τηλεόραση φυλακές, με πιάνει τρόμος. Δεν μπορώ όμως να το εξηγήσω. Μήπως έχει να κάνει από την μικρή ηλικία; Επειδή μου έλεγε ο μπαμπάς μου ότι π.χ. αν δεν φας όλο το φαΐ θα έρθει να σε πάρει η αστυνομία; Δεν ξέρω ψάχνομαι!
Άλλη φοβία και οργή μαζί, όταν βλέπω και ακούω στην τηλεόραση για βιασμό. Τελευταία έτυχε να δω μια ταινία με βιασμό (πέτυχα την σκηνή τυχαία κάνοντας ζάμπινγκ) και είχα ταραχτεί τόσο, είχα νιώσει και τόση οργή που έπρεπε να σηκωθώ (ενώ είχα ξαπλώσει) και να εκτονωθώ με γυμναστική. Ξάπλωσα πάλι μόλις άρχισα να ηρεμώ.
Και μια τελευταία φοβία, μην τυχόν και με απαγάγουνε βγαίνοντας από το σπίτι. Αυτή μου η φοβία «ξύπνησε» με αυτά που ακούγονται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια.
Αυτά σε γενικές γραμμές για τις φοβίες μου, που με κάνουνε να χάνω την ηρεμία μου μέσα μου συχνά :0(:0(:0(

όλοι λίγο πολύ έχουμε τέτοιου είδους φοβίες, όταν ο φόβος όμως είναι αδικαιολόγητα έντονος, υπερβολικός, στο σημείο του παράλογου αρχίζουμε κ ψάχνουμε τι άραγε φταίει. συνήθως πρόκειται για αγχώδη διαταραχή, είσαι γενικότερα αγχωμένη συνεχώς αδικαιολόγητα κ με ένα ερέθισμα π.χ. ζαπινγκ, σου βγαίνει έντονο άγχος που δεν μπορείς να διαχειριστείς; Βασικά νομίζω οτι το λάθος που κάνουμε είναι να προσπαθούμε να αποφύγουμε αυτό που συμβαίνει με αποτέλεσμα να διογκώνεται. Για μένα δεν σχετίζεται πάντα με κάποιο τραυματικό γεγονός, γιατι πολλές φορές η εμφαση που δίνουμε ώστε να το καταλαγιάσουμε, το κάνει να μοιάζει τεράστιο. Καλό θα ήταν να προσδιορίσεις τους φόβους κ να τις συζητήσεις με τον γιατρό ή ψυχολόγο, γιατι το συνεχόμενο άγχος κάνει κακό.

Quote:

---

Originally posted by mstrouf
συνήθως πρόκειται για αγχώδη διαταραχή, είσαι γενικότερα αγχωμένη συνεχώς αδικαιολόγητα κ με ένα ερέθισμα π.χ. ζαπινγκ, σου βγαίνει έντονο άγχος που δεν μπορείς να διαχειριστείς;

---

Είμαι γενικά σαν άτομο υπερβολικά αγχώδης απο πάντα. Απλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να νιώθω αδηκαιολόγητα έντονες φοβίες- τρόμο για τις συγκεκριμένες καταστάσεις που προανέφερα!

πάρε ένα μπλοκάκι και κάθε φορά που αγχώνεσαι ή παθαίνεις φοβίες εστίασε τι σκέψεις περνάνε εκείνη την ώρα από το μυαλό σου και σημείωνε τες στο μπλοκάκι. η απάντηση στο γιατί φοβάσαι μάλλον βρίσκεται εκεί, στο ότι τα βλέπεις αυτά τα πράγματα με κάποιο τρόπο πολύ φοβερό, ενώ άλλοι άνθρωποι δεν τους δίνουν και τόση σημασία.

και εμένα δεν μου αρέσει η ιδέα του θανάτου, αλλά δεν το σκέφτομαι και όλη την ώρα, άμα μου έρχεται, λέω, e, θα πεθάνω κι εγώ όπως όλοι, δεν μπορεί το φαινόμενο του θανάτου, ένα τόσο θεμελιώδες φυσικό φαινόμενο να είναι τόσο τρομερό. Και τι θα χάσω από τη ζωή? e, αν εξαιρέσουμε την πρόοδο της τεχνολογίας, νομίζω σε όλα τα υπόλοιπα επίπεδα η ίδια ιστορία παίζεται και επαναλαμβάνεται είτε κανείς ζει το 2010 είτε το 500 p.X είτε το 3010. Αλλάζουν κάπως οι κουλτούρες, που είναι και το περιτύλιγμα. Δηλαδή δε θα χάσω και πολλά πρωτότυπα πράγματα με λίγα λόγια. με αυτές τις σκέψεις δεν μπορώ να πω ότι με χαροποιεί η ιδέα του θανάτου, αλλα δεν με τρομοκρατεί κι όλας. έχει γράψει ο ίρβιν yalom ένα βιβλίο για αυτό ακριβώς το θέμα, δεν ξέρω ίσως να το βρεις ενδιαφέρον.

Quote:

---

Originally posted by lucifer
και εμένα δεν μου αρέσει η ιδέα του θανάτου, αλλά δεν το σκέφτομαι και όλη την ώρα,

---

Και εγώ δεν σκέφτομαι όλη την ώρα τον θάνατο lucifer. Όταν όμως μου έρχεται στο μυαλό με πιάνει έντονη φοβία, ταχυκαρδία.
Σε ευχαριστώ πολύ για τη συμβουλή σου lucifer για το μπλοκάκι και για το βιβλίο, θα το ψάξω.

Όσο σκέφτομαι ότι θα εξακολουθώ να ζω με αυτές τις έντονες φοβίες- τρόμο και νιώθοντας ότι κάποιες απο αυτές επιδεινώνονται και μάλιστα να μην ξέρω γιατί να μου συμβαίνει αυτό, αισθάνομαι (όπως ακριβώς αυτή την στιγμή) ότι δεν αντέχεται αυτή η κατάσταση! Δεν υποφέρονται ώρες ώρες!

Quote:

---

Originally posted by Φούλα
Όσο σκέφτομαι ότι θα εξακολουθώ να ζω με αυτές τις έντονες φοβίες- τρόμο και νιώθοντας ότι κάποιες απο αυτές επιδεινώνονται

---

Γιατί να εξακολουθείς να ζεις μ\'αυτές?
Μην προκαταβάλεις τον εαυτό σου ή παραιτείσαι.Υπάρχουν λύσεις.
Κάποιος ειδικός σίγουρα μπορεί να βοηθήσει.

Αν κάποιον ενδιαφέρει, μπορεί να καταλαβαίνει έστω στο ελάχιστο, πόσο βασανιστικό είναι αυτό που περνάω και θέλει ίσως λιγάκι να βοηθήσει με λίγη συμπαράσταση, κάτι που δεν πρόσθεσα στο πρόβλημά μου, είναι ότι, την ώρα που παθαίνω πανικό από κάποια φοβία μου, νιώθω βασανιστικά έντονα μέσα μου, σαν να το ζω και σαν να επρόκειτο να μου συμβεί!!
Όλα τα χρόνια, δεν το έχω συζητήσει με κανέναν και δεν έχει καταλάβει κανείς τίποτα, επειδή υποφέρω μέσα μου μόνη!

Quote:

---

Originally posted by Φούλα
Όλα τα χρόνια, δεν το έχω συζητήσει με κανέναν και δεν έχει καταλάβει κανείς τίποτα, επειδή υποφέρω μέσα μου μόνη!

---

Γιατί δεν τα συζητάς?
Δεν ένιωσες την ανάγκη να τα μοιραστείς με έναν δικό σου άνθρωπο?Να τα βγάλεις από μέσα σου?
Να αναζητήσεις βοήθεια?

Quote:

---

Originally posted by Arsi
Γιατί δεν τα συζητάς?
Δεν ένιωσες την ανάγκη να τα μοιραστείς με έναν δικό σου άνθρωπο?Να τα βγάλεις από μέσα σου?
Να αναζητήσεις βοήθεια?

---

Εννοείται ότι ένιωθα την ανάγκη να τα συζητήσω, να τα μοιραστώ με έναν δικό μου άνθρωπο, να τα βγάλω από μέσα μου αλλά δεν τολμούσα, φοβούμενη ότι δεν θα με καταλάβουνε, ότι δεν θα με πάρουνε στα σοβαρά!
Δεν νομίζω να είναι αυτό περίεργο Arsi, που δεν τολμούσα, που δεν είχα το θάρρος να τα βγάλω από μέσα μου.
Έφτασε όμως η στιγμή που άρχισα να \"σπάω\", άρχισα να \"πνίγομαι\" και να μην αντέχω άλλο να τα κρατάω μέσα μου.

Quote:

---

Originally posted by Φούλα
Έφτασε όμως η στιγμή που άρχισα να \"σπάω\", άρχισα να \"πνίγομαι\" και να μην αντέχω άλλο να τα κρατάω μέσα μου.

---

Έτσι συμβαίνει συνήθως....
Όταν καλύπτουμε το πρόβλημα και δεν το αντιμετωπίζουμε πάντα έρχεται κάποια στιγμή και μας συναντάει.

Ρώτησα γιατί δεν το μοιράστηκες απ\'την άποψη αν δεν ένιωσες την ανάγκη έντονη να το μοιραστείς ή να αναζητήσεις λύση έξω από σένα αφού μόνη σου δε μπόρεσες.Τελικά όμως ανοίχτηκες εδώ.Καλό αυτό:)είναι μια αρχή:)

Προσωπικά δεν έχω εμπειρία με φοβίες(εκτός από βιασμό πιο παλιά)αλλά νομίζω ότι δεν είναι κ κάτι ασυνήθιστο,μη φοβάσαι να το βγάλεις από μέσα σου,δεν είναι δα κ τόσο παράξενο!

Σε ευχαριστώ Άρσι:=)