Printable View
γεια σου.
δεν διαβασα το μηνυμα σου ακομα. δεν μπορω να το διαβασω οσο και να θελω επειδη ειναι πολυ κουραστικη η δομη του.
χωρισε το σε παραγραφους.
θα διευκοληνεις πολυ κοσμο ετσι.
αν νοιαστεις για το μυνημα σου, τοτε και αλλοι θα νοιαστουν να σου απαντησουν ;)
Quote:
Originally posted by Boltseed
γεια σου.
δεν διαβασα το μηνυμα σου ακομα. δεν μπορω να το διαβασω οσο και να θελω επειδη ειναι πολυ κουραστικη η δομη του.
χωρισε το σε παραγραφους.
θα διευκοληνεις πολυ κοσμο ετσι.
αν νοιαστεις για το μυνημα σου, τοτε και αλλοι θα νοιαστουν να σου απαντησουν ;)
συμφωνω
εαν μπορεις γραψε σε ενα μηνθμα καποια λιγοτερα
και σε παραγραφους
ειναι δυσκολο να το διαβασω ετσι.
ελπιζω να το κανεις και τα λεμε
;)
λοιποοον διαβασα ολιγον
καθοτι απαιτουσε πολλη ενεργεια και χρονο για να διαβασω το κειμενο!
τι θα ηθελες ομως να μαθεις ακριβως?
στο ψυχολογικο αδιεξοδο μπαινουμε για χιλιους δυο λογους
και χιλια δυο πραγματα επισης μας βγαζουν
καποια ειναι θεραπευτικα για καποιους ενω ειναι δυσκολευτικα για καποιους αλλους
εμενα π.χ με βοηθα η καλη παρεα
να κανω κατι δημιουργικο
και η αγαπη μερικων ανθρωπων
η ζωη μας φερνει και δυσκολα και ευκολα πραγματα
δεν εγγυαται κανεις ευκολα
για καποιους αυτα που περιγραφεις ειναι πολυ φυσικα και για καποιους αλλους πολυ δυσβασταχτα
εμενα μου φαινονται δυσβασταχτα
το να δινεσαι και ολα τα παρεπομενα δεν ειναι θεμα γραπτης εγγυησης πως ολα θα πανε καλα αλλα θεμα εσωτερικων ρυθμων επιλογης σχεσεων κλπ
θελω να πω πως περνας δυσκολα και αυτο ειναι φυσικο
αποτιμησε με τι ειχες να κανεις
αποιμησε τι μπορεις να αντεξεις
και προς τα που εμπιστευεσαι
καλη δυναμη και καλη συνεχεια
δυστυχως δε θα εχω αλλο προσβαση σε ιντερνετ καθοτι φευγω απο το χωρο που ειμαι
σε φιλω!
τα λεμε
Ευχαριστώ πολύ Researcher για την ενέργεια και το χρόνο σου!!
Όπως αναφέρω στην αρχή αρχή, δεν θυμάμαι από που ακριβώς μπήκα στο ψυχολογικό αδιέξοδο και έχω δοκιμάσει χίλια πλην δύο που μας βγάζουν εκτός!
Αναφέρεις ότι περνάω δύσκολα και είναι φυσικό, αλλά νιώθω άρρωστη.
Σαν όλοι να κινούνται και εγώ να έχω σταματήσει.
Σε πράγματα που σε υπερβαίνουν είναι δύσκολο να κάνεις αποτίμηση.
Και με το τι μπορούμε να αντέξουμε βγαίνουμε εκτός, καθότι με κάθε δυσκολία πάμε ένα βήμα μακρύτερα.
Δεν ζητώ δεσμεύσεις αν αυτό εννοείς με την εγγύηση, αλλά εμπιστεύομαι την ειλικρίνεια των ανθρώπων σε ένα κοινό αγώνα, ακόμα κι αν τους οδηγεί χωριστά.
Είχα να κάνω με χρήσιμες καταστάσεις, μου έδειξαν εκατοντάδες ελλείψεις μου!
Οι αποτιμήσεις έγιναν μέχρι και κάθε γωνία σφαιρικότητας από όσο νομίζω!
Αλλά γιατί δεν μπορώ να συνεχίσω?
Όπως επίσης ανέφερα γνωρίζω τι με γεμίζει. Τίποτα όμως δεν με κάνει να νιώσω ξανά πλήρης.
Κάτι λείπει και είμαι εγώ.
Αυτό είναι το πρόβλημα
Προσπαθώ να ανεφερθώ με γεγονότα για αυτά που βρίσκονται πίσω από τις γραμμές!
Σε τι να αναφερθώ?
Ότι φλέρταρα με μαχαίρια? Ότι έπινα παραπάνω από το κανονικό? Ότι σκέφτηκα την αυτοκτονία? Ότι κλείστηκα εσωτερικά? Ότι μπέρδεψα τα όρια λογικής-τρέλας?. Ότι υπήρξε καιρός που δεν ξεκολλούσα από τον υπολογιστή και το κρεβάτι? Ότι κοιμόμουν και ξυπνούσα με μάτια δακρυσμένα?
Είναι παρελθόν. Το κλάμα έμεινε στο παρόν. Αλλά πως συνεχίζω από εκεί?
Πρόβλημα κοινωνικής ένταξης είναι?
παθολογικής, τοξικής αγάπης?
κατάθλιψης?
Φαίνεται ότι αγαπώ τη θλίψη.
Η τωρινή κατάσταση είναι:
-αγαπώ τα ψυχοπλακωτικά τραγούδια
-απεχθάνομαι τις εξόδους
-γεμίζω το στομάχι, για να κλείσει το συναισθηματικό κενό
-επιζητώ την αναισθησία
-χαζεύω στην τηλεόραση, τον υπολογιστή
-γίνομαι οξύθυμη, νευρική
-κλπ γνωστά
Οπότε:
-έκοψα τα θλιβερά τραγούδια και έβαλα ευχάριστα
-πιέζω τον εαυτό μου να βγαίνει
-τρώω μόνο όσο χρειάζεται
-συγκρατώ τα νεύρα και φέρομαι με ευγένεια
-διαβάζω όμορφα κείμενα
-ζητώ βοήθεια
Και λειτουργεί για ένα διάστημα, αλλά ύστερα ξανακυλώ!!
Αυτό πως λύνεται?
γουφ, το διαβασα και εγω..
.
μμμμ...
Μαρκέλα...
σκέψου 3 πράγματα που θα ήθελες από την ζωή σου. Ύστερα από αυτά τα 3 διώξε το λιγότερο σημαντικό. Τέλος από τα 2 που θα μείνουν διάλεξε το περισσότερο σημαντικό.
πες μου αυτο το σημαντικό τι ειναι.
περιμένω.
Ευχαριστώ... Σόρρυ
Από τη ζωή μου θέλω ένα πράγμα... Να μάθω να αγαπώ
Και λειτουργεί για ένα διάστημα, αλλά ύστερα ξανακυλώ!!
Αυτό πως λύνεται?
Ναι για ενα διαστημα λειτουργει αυτο...το εκανα και εγω, μα μετα οχι απλα ξανακυλας, αλλα πεφτεις πιο βαθια...
Η μακροχρονια λυση ειναι να μην καταπιεζεις τον εαυτο σου, μην υποκρινεσαι σε σενα την ιδια οτι εισαι καλα...αλλα παλεψε αυτο που πραγματικα σε ενοχλησε...μιλησε ειλικρινα με τον εαυτο σου...μονο ετσι θα βγεις απο το αδιεξοδο...προσπαθησε να συγχωρεσεις τον εαυτο σου και μετα να τον αγαπησεις, ετσι θα μπορεσεις να ξανανιωσεις την χαρα σιγα σιγα...
Αποψη μου...
Ποια θα ηταν τα πραγματα που μολις θα εκανες ,τοτε θα ησουνα πλεον βεβαιη οτι επιτελους εμαθες να αγαπας?Quote:
Originally posted by Marcella
Ευχαριστώ... Σόρρυ
Από τη ζωή μου θέλω ένα πράγμα... Να μάθω να αγαπώ
Marcella. ..ετσι ειναι η ζωη..κανει κυκλους...αν της το επιτρεψεις...
εισαι πολυ νεα...και η ζωη ειδικα των πολυ νεων καπως ετσι εναι..παθιασμενη..με τα παντα στο μαξιμουμ...ερωτα, αγαπη, πονο ..λυπη...
εγω θα σου πω 2 πραγματα...
1τον...κρατα το οτι τα ενιωσεσ ολα αυτα..ειναι μεγαλο δωρο οποιο κι αν ειναι το τωρινο αποτελεσμα...οι ανθρωποοι αυτοι σου δωσανε χρονο..συναισθηματα..και κομματια απο τον εαυτο τους..ετσι κι εσυ....
και αυτο εχει σημασια...αληθεια σου λεω...
αυριο..μεθαυριο..θα εχεις τις αναμνησεις μοναχα χωρισ σχεδον ολα αυτα τασυναισθηματα...και θα καταλαβεις την αξια της αναμνησης...
απο σημερα και μετα...προχωρασθα ερθει αλλη ζωη...θα δεις..
και το 2ρο??
...προφανως δεν ηταν αυτοι οι \'\'πριγκιπες\'\'της ζωης σου..
σου εγκυομαι πως οταν τον βρεις..θα τον καταλαβεις...
οπως μου ειχε πει κι εμενα καποτε καποιος...
\'\'οταν ερθει...μαζι του ολα θα γινουν ξαφνικα απλα....δεν θα ειναι πια περιπλοκα..\'\'
και εχω να πω πωσ ετσι ειναι...
οποτε..ζησε την ζωη σου ετσι οπως εσυ θελεισ...αυθορμητα και με αγαπη, ελπιδα και καλοσυνη..και ειναι στο δρομο ο πριγκιπας σου...μην βιαζεσαι και θα ερθει:):):):
filia!!
Re: Anoiksi:
\"Τον πνευματικό αγώνα να τον κάνεις απαλά, χωρίς βία. Να μην πολεμάς τις αδυναμίες σου, άλλα να τις μεταμορφώνεις σε δυνάμεις. «Όταν είναι σκοτάδι στο δωμάτιο, τι κάνεις; Πολεμάς να το διώξεις; Διώχνεται το σκοτάδι; Ανάβεις το φως και φεύγει το σκοτάδι. Ή ψυχή εχει έναν ανθώνα κι έναν άγκαθώνα. Μην καταγίνεσαι να ξεριζώνεις τ\' αγκάθια, μόνο να ποτίζεις τον ανθώνα• όλο το νερό να το κατευθύνεις εκεί και τ\' αγκάθια θα ξεραθούν».\" πατήρ Πορφύριος ο Καυσοκαλυβείτης
Το μόνο που δεν μου συγχωρώ είναι ότι κατάφερα να πληγώσω το άτομο που αγάπησα πιο δυνατά στη ζωή μου. Είναι σαν μια μητέρα να σκοτώνει το ίδιο της το παιδί
Re: Boltseed:
Θα ένιωθα πως αγαπώ, μόνο όταν κατάφερνα να στρέψω το ατομικό μου θέλημα στις ανάγκες του άλλου
Re: Adzik:
Είναι παθιασμένη η ζωή των νέων γιατί είναι αυθόρμητη! Ύστερα έρχεται η στρατηγική και αργότερα η συνείδηση!
Είναι πράγματι σπουδαίο δώρο... αλλά δεν μπορώ να το ομολογήσω πουθενά ώστε να καταλάβει κανείς τη μεγάλη χαρά είναι! Πρέπει να το ζήσεις
Δεν περιμένω κανένα πρίγκιπα! Θέλω μόνο μια θέση στην αγάπη κι ας μην την αξίζω... Σε μια σχέση, σε μια δουλειά-λειτούργημα, σε ένα μοναστήρι, ή σε μια έρημο... Μόνο να αγωνίζομαι για αυτό που ένιωσα....
Συγνώμη που δεν μπορώ να το περιγράψω.
Τέλος, δεν θα συγχωρήσω τον εαυτό μου, για εκείνη τη στιγμή που ξεχάστηκα. Δεν βρίσκω τη δύναμη, όμως, να αλλάξω
Quote:
Originally posted by Marcella
Re: Boltseed:
Θα ένιωθα πως αγαπώ, μόνο όταν κατάφερνα να στρέψω το ατομικό μου θέλημα στις ανάγκες του άλλου
Χμμ..
Αυτο πως θα το μεταφραζες σε 2-3 καταστασεις ωστε οταν σου συμβουνε θα ενοιωθες πως αγαπας?
Μιλα με συγκεκριμενα υποθετικα παραδειγματα.
Σε μικρές λεπτομέρειες, όπως:
-Ναι είμαι κουρασμένη, αλλά να συνεχίζω για κάποιο περισσότερο ταλαιπωρημένο (π.χ. έστω ότι το χ άτομο μου ζητάει να κάνω κάτι αλλά είμαι ψόφια και εγκαταλείπω)
-Να μην καταλαβαίνει κάτι κάποιος και να του εξηγώ ξανά και ξανά στοργικά για αυτό, αντί να νευριάζω
-Να σου χαλάσει κάποιος το κινητό όπου είχες όλα τα τηλέφωνα αποθηκευμένα και να χαίρεσαι παρ\'αυτα
Η καλύτερη συνθήκη όπου δηλώνεις την αγάπη σου πάντως, θα ήταν εκεί που εν αγνοία σου απαντάς στις καταστάσεις με τον τρόπο Της
Θες να είσαι θύμα δηλαδή...
Όταν είμαι κουρασμένη,πρέπει να ξεπερνάω την κούρασή μου για κάποιον.Πού το διάβασες πως αυτό είναι αγάπη;Όταν είμαι κουρασμένη πρέπει να ξέρω πως ο οργανισμός μου έχει όρια και οφείλω να τα σέβομαι,αλλιώς θα κλατάρω,οπότε όλο το εγχείρημα πάει για βρούβες ούτως ή άλλως.
Όταν εξηγώ και ξαναεξηγώ με υπομονή,αλλά ο άλλος δεν εννοεί να καταλάβει,εγώ καταλαβαίνω πως δε θέλει να καταλάβει και τόσο.Εσύ θες να είσαι η ντούρατσελ της εξήγησης,λολ.
Να μου χαλάσει κάποιος κάτι και να χαρώ.Ναι,να τον φιλήσω κιόλας στο μάγουλο,να του χαρίσω και ανθοδέσμη.
Marcella,είσαι μέσα σε αυτοτιμωρίες,όχι σε έννοιες αγάπης.