υιοθεσια

εχει γινει πολυ εντονη μεσα μου η σκεψη να υιοθετησω ενα παιδι. δεν ειμαι μονη , ειμαι παντρεμενη και εχω ηδη μια κορη 11 χρονων. παιρνω φαρμακευτικη αγωγη για καταθλιψη και εχω αποκλεισει το ενδεχομενο να αποκτησω αλλο φυσικο τεκνο οπως λενε. ειμαι ηδη 37 χρονων και δεν πιστευω οτι θα μπορεσω ποτε να ζησω χωρις τα φαρμακα. πολλοι οι λογοι που με οδηγουν στην αποφαση της υιοθεσιας και πολλοι αυτοι που με απομακρυνουν. το μονο που ξερω ειναι οτι αν ειχα ενα μωρο αυτη τη στιγμη στην αγκαλια μου και κου λεγαν ειναι δικο σου θα εκλαιγα γοερα απο ανακουφιση. αυτη θα ηταν η πρωτη μου σντιδραση. και αυτο με κανει να πιστευω οτι το θελω πολυ. δεν μπορω να αποφασισω ειμαι μια μπρος και μια πισω. απο την αλλη ο αντρας μου δεν ξερει τις σκεψεις μου μονο μια μικρη νυξη του ειχα κανει πριν χρονια. φοβαμαι την αντιδραση του να μην ειναι αρνητικη.πως να του μιλησω? νιωθω την σκεψη να με πνιγει θελω να τη βγαλω απο μεσα μου αλλα δε βρισκω τον σωστο τοπο χρονο και τροπο.

Καλησπέρα, η σκέψη σου δεν είναι κακή, από ό,τι καταλαβαίνω έχεις πολύ στοργή να δώσεις σαν άνθρωπος. Από την άλλη όμως, πώς είσαι στην καθημερινότητά σου? Επειδή πάσχω από κατάθλιψη ξέρω ότι υπάρχουν άγρια ξεσπάσματα κάποιες στιγμές.. καλό θα είναι να μη βιώσει κάτι τέτοιο το παιδί. Με την κόρη σου πώς είσαι? Επηρεάζει τη σχέση σας η κατάθλιψη? Όσο για το πώς θα το πεις στον άντρα σου, για μένα δεν υπάρχει κατάλληλος τόπος και χρόνος. Με το σύντροφο ζωής μας υποτίθεται ότι υπάρχει άνεση και κατανόηση, οπότε συζητήστε το το συντομότερο δυνατόν.

Quote:

---

Originally posted by fly
πολλοι οι λογοι που με οδηγουν στην αποφαση της υιοθεσιας και πολλοι αυτοι που με απομακρυνουν. το μονο που ξερω ειναι οτι αν ειχα ενα μωρο αυτη τη στιγμη στην αγκαλια μου και κου λεγαν ειναι δικο σου θα εκλαιγα γοερα απο ανακουφιση. αυτη θα ηταν η πρωτη μου σντιδραση. και αυτο με κανει να πιστευω οτι το θελω πολυ.

---

Δυστυχώς το να το θες πολύ ίσως να μη φτάνει ειδικά αν αφορά τη ζωή ενός παιδιού.Πιστεύω πως πρέπει να είναι απόλυτα συνειδητοποιημένη η απόφαση.
Μια καλή αρχή είναι να αναλύσεις τους λόγους του \'μπρος\' και του \'πίσω\'.
Αλήθεια ποιοι είναι?

Δεν εισαι δα και τοσοοο μεγάλη!! Οσο μεγαλώνουμε αυξάνει μεν το ρίσκο αλλα με κατάλληλη παρακολουθηση γίνεται!!!
Οσον αφορά στην κατάθλιψη, ξέρω οτι τα αντικαταθλιπτικα ειναι επικινδυνα κατα την κύηση.
Επίσης πρέπει να σκεφτείς οτι η φροντίδα και το μεγάλωμα ενός παιδιού θα απαιτεί ολες τις δυνάμεις σου!!Το θυμάσαι αυτο ετσι δεν είναι?
Η κατάθλιψη σε επηρεάζει σε λειτουργικό επίπεδο και το μωράκι θα μεγαλώνει θα γίνεται παιδάκι κ.λ.π. και οι ανάγκες του θα μεγαλώνουν ,σωστα?Εχεις ήδη παιδι, ξέρεις πως ειναι..
Και φυσικά η οικογενεια απαρτίζεται και απο άλλα μέλη,γιατι δε ρωτάς τη γνώμη τους?Εκείνοι εχουν καλύτερη εικόνα..

Kαλημέρα.:)
Η απόκτηση ενός παιδιού δεν πρέπει να γίνεται με γνώμονα την κάλυψη δικών μας κενών.Αυτό για μένα αποτελεί αρχή.
Κι αφού έχεις ήδη ένα παιδί,θα μπορούσες να επικεντρωθείς στην προσφορά της αγάπης σου σ\'εκείνο,που την έχει ανάγκη φαντάζομαι,καθώς ζει με μία μητέρα που μην αγαπώντας και πολύ τον εαυτό της τον τιμωρεί.Αγάπησε τον εαυτό σου,για να μπορέσεις να δώσεις σε σένα πρώτα,ίσως μετά διαπιστώσεις πως δε θα χρειάζεται η υιοθεσία.
Η υιοθεσία σαν κίνηση και πράξη υπεύθυνη,πράξη προσφοράς είναι θεμιτή,αλλά όχι σαν κάλυψη δικών μας,προσωπικών κενών,γιατί φτιάχνουμε θύματα.

Fly, σίγουρα η πράξη αυτή είναι μια πράξη ανθρωπιάς...αγάπης, δοσίματος...
αλλά αισθάνεσαι πως αυτό το μωρό θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις ένα μεγάλο μέρος της κατάθλιψής σου; Γιατί αυτό το μωρό και όχι ο δικός σου αγώνας;