Ο ΞΥΛΟΚΟΠΟΣ

Αγαπητοι φιλοι και φιλες γεια σας εχω πολους μηνες να γραψω στο φορουμ.Ο χαμος του γυιου μου ανοιξε τεραστια πληγη στην οικογενεια και σε μενα προσωπικα .Ηθελα να σας πω δυο-λεξεις : Οταν ενας ξυλοκοπος προσπαθει να ριξει ενα δεντρο ,με το τσακουρι , δεν το κτυπαει απο μια πλευρα αλλα απο πολλες ,γυρω -γυρω το κορμο .Ετσι πρεπει να γινεται και με τη καταπολεμηση της νοσου και τη πορεια προς το φως και την ιαση.Ας μη μενουμε μονο στα φαρμακα και τη ψυχαναλυση-οσοι τα χρησιμοποιουν-αλλα να ανοιξουμε τα ματια και τη καρδια μας στη κοινωνια. στους γυρω μας .Να ξεφυγουμε απο την απομονωση. Υπαρχουν απειροι συλλογοι που μπορει κανεις να ασχοληθει (ορειβατικοι,οικολογικοι, εθελοντικοι κ,λ,π) με το διαδικτυο ειναι ευκολο να βρουμε κατι που μας ενδιαφερει.Δεν ωφελει η ανακυκλωση στα ιδια και στα ιδια σαν το σκυλο που κυνηγαει την ουρα του.
Ο ξυλοκοπος πριν κοψει το δεντρο ακονιζει το τσεκουρι του .Το τσεκουρι μας ειναι το μυαλο μας και το σωμα μας. Δεντρο ειναι το προβλημα μας . Ας τα γυμνασουμε οπως μπορουμε.
Η προσφορα εθελοντικου εργου στη κοινωνια ,στο διπλανο μας , θα μας δωσει τη δυνατοτητα να μετατοπισουμε το κεντρο της προσοχης μας απο τον "εαυτουλη¨ και να εισπραξουμε ανταμοιβη που δεν τη φαντζομαστε. Τελος το να ερθουμε σε επαφη με τα προβληματα των ανθρωπων που υπαρχουν διπλα μας μπορει να μας κανει να πουμε¨:"Λυπομουν που δεν ειχα παπουτσια μεχρι που ειδα καποιον που δεν ειχε ποδια,"
Ειχα αναγκη να μοιραστω μια-δυο σκεψεις μου μαζυ σας.Προσευχομαι για ολους σας με το τροπο μαυ......

Σίγουρα έτσι είναι... Όταν όμως δεν έχεις τη δύναμη να ασχοληθείς με άλλα πράγματα? Όταν το μόνο που θέλεις είναι να είσαι κουκουλωμένος-η στο κρεβάτι σου και να μη μιλάς σε κανέναν? Πώς μπορείς να βγεις από αυτόν το λήθαργο?

Quote:

---

Originally posted by panos-Kreta
Αγαπητοι φιλοι και φιλες γεια σας εχω πολους μηνες να γραψω στο φορουμ.Ο χαμος του γυιου μου ανοιξε τεραστια πληγη στην οικογενεια και σε μενα προσωπικα .Ηθελα να σας πω δυο-λεξεις : Οταν ενας ξυλοκοπος προσπαθει να ριξει ενα δεντρο ,με το τσακουρι , δεν το κτυπαει απο μια πλευρα αλλα απο πολλες ,γυρω -γυρω το κορμο .Ετσι πρεπει να γινεται και με τη καταπολεμηση της νοσου και τη πορεια προς το φως και την ιαση.Ας μη μενουμε μονο στα φαρμακα και τη ψυχαναλυση-οσοι τα χρησιμοποιουν-αλλα να ανοιξουμε τα ματια και τη καρδια μας στη κοινωνια. στους γυρω μας .Να ξεφυγουμε απο την απομονωση. Υπαρχουν απειροι συλλογοι που μπορει κανεις να ασχοληθει (ορειβατικοι,οικολογικοι, εθελοντικοι κ,λ,π) με το διαδικτυο ειναι ευκολο να βρουμε κατι που μας ενδιαφερει.Δεν ωφελει η ανακυκλωση στα ιδια και στα ιδια σαν το σκυλο που κυνηγαει την ουρα του.
Ο ξυλοκοπος πριν κοψει το δεντρο ακονιζει το τσεκουρι του .Το τσεκουρι μας ειναι το μυαλο μας και το σωμα μας. Δεντρο ειναι το προβλημα μας . Ας τα γυμνασουμε οπως μπορουμε.
Η προσφορα εθελοντικου εργου στη κοινωνια ,στο διπλανο μας , θα μας δωσει τη δυνατοτητα να μετατοπισουμε το κεντρο της προσοχης μας απο τον \"εαυτουλη¨ και να εισπραξουμε ανταμοιβη που δεν τη φαντζομαστε. Τελος το να ερθουμε σε επαφη με τα προβληματα των ανθρωπων που υπαρχουν διπλα μας μπορει να μας κανει να πουμε¨:\"Λυπομουν που δεν ειχα παπουτσια μεχρι που ειδα καποιον που δεν ειχε ποδια,\"
Ειχα αναγκη να μοιραστω μια-δυο σκεψεις μου μαζυ σας.Προσευχομαι για ολους σας με το τροπο μαυ......

---

πάνο, όντως είχες καιρό να μπεις και όταν είδα πως άνοιξες θέμα, σκέφτηκα, \"πως να είναι άραγε αυτοί οι άνθρωποι\"?
Χαίρομαι που βρήκες κάποιες απασχολήσεις που πιθανόν να σε παραρηγορούν στο ελάχιστο, αλλα δεν επέλεξες την πλήρη απομόνωση.
Εύχομαι ο πόνος να γίνεται όλο και λιγότερος, γιατί (εσύ ξέρεις καλύτερα), πως δεν θα φύγει ποτέ.
Να είσαι καλά και δυνατός.

Πάνο -Κρέτα είστε άξιοι θαυμασμού.Μπράβο για την δύναμή σας και να είστε καλά.Αλήθεια είναι να μην θαυμάζεις τέτοιους ανθρώπους που βρίκουν το κουράγιο να μας πουν δυο λόγια βγαλμένα απο την ψυχή τους;Ετσι είναι ΄και όλοι το πιστεύουμε.Chr1986 έχεις και εσύ μεγάλο δίκιο.Επειδή γνωρίζω πως αισθάνεσαι σε καταλαβαίνω.Ναι είναι πολύ δύσκολο να βλέπεις ότι υπάρχουν μεγαλύτερα προβλήματα απο το δικό σου, να αγωνίζονται και εσύ να μην μπορείς να αντιδράσεις.Ετσι όπως ακριβώς τα λες είναι.να είσαι στο κρεβάτι να μην μπορείς να σηκωθείς όύτε τα στοιχειώδη να κάνεις.Και αντί για βοήθεια να σε αποκαλούν και παράσιτο έτσι για να πέσεις πιο χαμηλά.Ομως όσο και να περιμένεις δεν υπάρχει άλλος απο σένα.Θα σηκωθείς όπως μπορείς θα σφίξεις τα δόντια και θα ζητήσεις βοήθεια απο ειδικό.Είναι μονόδρομος πιστεύω εσύ και μόνον εσύ θα βοηθήσεις τον εαυτό σου.Εχω πεί ΄χίλιες φορές την λέξη δεν μπορώ ,δεν αντέχω και συνεχώς δίνω τις μάχες μου.Ενα είναι σίγουρο ότι, μετά απο αυτήν την κατάσταση θα βγείς πιο δυνατή.Μπορείς αυτό είναι το μόνο σίγουρο ας σου φαίνεται βουνό τώρα.

Giwta2 χαίρομαι που μιλάμε ξανά. Σε ευχαριστώ για το κουράγιο που μου δίνεις. Ειλικρινά ευχαριστώ.. ο λόγος σου έχει σημασία για μένα, γιατί βιώνουμε παρόμοιες καταστάσεις. Σήμερα είμαι λίγο καλύτερα, αλλά δεν ενθουσιάζομαι, είναι ύπουλη νόσος η άτιμη!

Chr1986 , Giwta2,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ,
Δεν φταιτε εσεις για την αδιαφορια,την ελλειψη διαθεσης,την ατονια και όλα αυτά τα συμπτωματα που οφειλονται στην αρρωστια η στις καταραμενες παρενεργειες των φαρμακων.Φωναξτε το ομως-ΜΕ ΟΤΙ ΤΡΟΠΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ- προς αυτους που σας αγαπανε και νοιαζονται πραγματικα για σας.Φωναξτε ότι η αρρωστια φταει για την απομονωση ,για τα νευρα,για τη κακη διαθεση . Μη τους αφηνεται στην αγνοια γεματους πανικο,απελπισια ,θλιψη και –γιατι όχι – οργη. Η αγνοια και η ελλειψη ενημερωσης είναι το πιο υπουλο φιδι ,είναι ο μεγαλυτερος κινδυνος ,ο πιο μεγαλος εχθρος. Ολοι (γονεις ,φιλοι,αδερφια ,ασθενεις….) ημαστε ανενημερωτοι λιγο πολύ. Ακομα και αυτοι που τα διπλωματα τους πιστοποιουν τις γνωσεις τους.Οπως αυτοι οι καθηγηταδες και οι γιατροι που η ασχετοσυνη τους εκανε έναν 22-αγγελο(το γυιο μου) ,να πεταξει από την αγγαλια μας προς τα αστερια. Αν δεν νοιωθεται προς το παρον ζεστασια,ενδιαφερον,αγαπη η συμπαθεια προς αυτους που σας αγαπουν ,τουλαχιστον αφεθητε στη αγαπη τους. Όταν η αγαπη γινει αμφιδρομη ,η ιαση είναι κοντα.
ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ -ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΣΤΕ - ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΤΕ- ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΜΟΝΟΙ

Quote:

---

Originally posted by chr1986
Σίγουρα έτσι είναι... Όταν όμως δεν έχεις τη δύναμη να ασχοληθείς με άλλα πράγματα? Όταν το μόνο που θέλεις είναι να είσαι κουκουλωμένος-η στο κρεβάτι σου και να μη μιλάς σε κανέναν? Πώς μπορείς να βγεις από αυτόν το λήθαργο?

---

Μπορείς να βγεις με την θέλησή σου και με την δράση.
Να μην φοβηθείς καθόλου να πιέσεις τον εαυτό σου, πίεσέ τον μέχρι εκεί που δεν πάει, να κάνει πράγματα με το ζόρι. Τον εαυτό μου δεν τον πολυχαιδεύω, χωρίς όμως και να τον μαστιγώνω. Τον ζορίζω για να μπορώ να τον υπερβαίνω.

Θυμάμαι, σε περίοδο που είχα κι εγώ πρόβλημα, όχι να σηκωθω απο το κρεβάτι δεν είχα όρεξη, ούτε να ζήσω δεν είχα όρεξη.
Κι όμως, με πίεζα, σηκωνόμουν, έτρεχα απο εδώ και απο κει, μπλεκόμουνα σε δράσεις, κι ας έτρεμαν τα πόδια, τα χέρια, η καρδιά, κι ας κλιεδωνόμουν στην τουαλέτα να κλάψω.
Σιγά σιγά όμως, σηκώθηκα, βγήκα απο τον λήθαργο. Περπάτησα, προχώρησα, το ξεπέρασα.

Ας παλέψουμε επιτέλους.

Αν δεν παλέψεις εσύ για τον εαυτό σου, δεν θα το κάνει κανείς.
Κανένα χάπι, κανένας γιατρός, απολύτως κανένας.

Είναι δικό σου χρέος, προσωπικό.

Quote:

---

Originally posted by panos-Kreta
Όταν η αγαπη γινει αμφιδρομη ,η ιαση είναι κοντα.

---

Συμφωνω απολυτα Πανο. Πιστεύω πολυ σ αυτο που γραφεις. Στην δυναμη της αγαπης.

Ευχομαι απο την καρδια μου, να χεις δυναμη και κουραγιο σ αυτον το δυσκολο δρομο που περπατας. Με συγκινεις, που βρισκεις δυναμη να μεταδωσεις μεσα απο το βιωμα σου, τη γνωση σου κ την αγωνια σου.

Συμφωνώ απόλυτα.Το θέμα είναι να στέλνει ο πομπός και να τα λαμβάνει ο δέκτης.Στις περιπτώσεις που το μήνυμα μονίμως επιστρέφει πίσω τι γίνεται.Εκεί είναι η μεγαλύτερη δυσκολία.Μιλάς, εξηγείς,αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.Η αγάπη ναι είναι η λύση για την ίαση, η ελπίδα,το φως η ευτυχία
,

Μα και όλοι που πάσχουμε από τη συγκεκριμένη νόσο, αγάπη θέλουμε.. Πολλές φορές όμως εξηγείς την κατάστασή σου και δε σε παίρνουν στα σοβαρά. Άτομα που είναι - υποτίθεται- οι δικοί σου άνθρωποι, που από αυτούς περιμένεις στήριξη. Και τότε μένεις μόνος...

weird , όσες φορές το πίεσα είχα τα αντίθετα αποτελέσματα. Δηλαδή γινόμουν χειρότερα καθώς έβλεπα ότι δε μπορώ πλέον να ανταπεξέλθω σε απλά πράγματα..

Ναι αυτό ήταν και το λάθος μου.Περίμενα να με καταλάβουν οι δικοί μου άνθρωποι,να με βοηθήσουν και το αποτέλεσμα ήταν το αντίθετο.Εγινα ζητιάνος της αγάπης τους ή της λύπης τους δεν ξέρω, μάλλον το δεύτερο.Οσο πιο γρήγορα αντιληφθείς ότι μόνη βασικά θα παλέψεις τόσο το καλύτερο.Να σου πω τι εχω διαπιστώσει;απο την στιγμή που αποφάσισα, το πίστεψα βαθιά οτι ή θα παλέψω και θα ζήσω ή δεν έχω γυρισμό,άρχισα να κόβω και την θεραπεία.Οι άλλοι που δεν με βοήθησαν ξέρεις πόσο αδύναμοι μου φαίνονται;

Quote:

---

Originally posted by chr1986
Μα και όλοι που πάσχουμε από τη συγκεκριμένη νόσο, αγάπη θέλουμε.. Πολλές φορές όμως εξηγείς την κατάστασή σου και δε σε παίρνουν στα σοβαρά. Άτομα που είναι - υποτίθεται- οι δικοί σου άνθρωποι, που από αυτούς περιμένεις στήριξη. Και τότε μένεις μόνος...

weird , όσες φορές το πίεσα είχα τα αντίθετα αποτελέσματα. Δηλαδή γινόμουν χειρότερα καθώς έβλεπα ότι δε μπορώ πλέον να ανταπεξέλθω σε απλά πράγματα..

---

Δεν υπάρχουν συνταγές αλήθεια... εμένα με βοήθησε το πείσμα μου και η πίεση. Εσένα μπορεί κάτι άλλο να σε βοηθάει... κάνε αυτό που σου λέει η καρδιά και η ψυχή σου, δεν ήθελα σε καμια περίπτωση να εννοήσω οτι δεν προσπαθείς αρκετά.

όσο για την μοναξιά, δυστυχώς πολλοί δεν μπορούν να καταλάβουν ότι δεν έχουν περάσει οι ίδιοι.
Άλλοτε πάλι, φοβούνται, δεν αντέχουν την θλίψη του άλλου γιατί έχουν δικά τους θέματα με τα οποία μπορεί να τους φέρει αντιμέτωπους.

Θα βρεθούν όμως κάποιοι συνοδοιπόροι, μην χάνεις την πίστη σου. Πάντα υπάρχουν άνθρωποι, έτοιμοι να λάβουν και να δώσουν αγάπη. :)

Αυτό που περνάς, κάποτε θα είναι παρελθόν, συνέχισε να βαδίζεις τον δύσβατο δρόμο καλή μου, κάπου έχει να σε βγάλει.

Δεν θα γίνεις αυτή που ήσουν αλλά καλύτερη απ΄ότι ήσουν

Quote:

---

Originally posted by giwta2
Δεν θα γίνεις αυτή που ήσουν αλλά καλύτερη απ΄ότι ήσουν

---

Σωστά, γιατί αν γίνεις αυτή που ήσουν, ίσως να οδηγηθείς και πάλι σε αυτό που βιώνεις τώρα.

:)

Οραματησου τον εαυτο σου να ειναι απολυτα υγειης.
Συνγκεντρωσε τη προσοχη σου με ολη τη δυναμη της υπαρξης σου σ \'αυτη την εικονα.
Προσευχησου σε οτι πιστευεις να γινει πραγματικοτητα η εικονα αυτη.
Κανε (τεραστια σιγουρα) προσπαθεια να συμπεριφερεσιαι και τελικα να νοιωσεις οτι η νοσος ειναι παρελθον.
Ειμαστε αυτο που σκεπτομαστε οτι ειμαστε.



Να ξερεις οτι η λυπη που προξενεις στο περιβαλλον σου απο τα αποτελεσματα της νοσου ,ειναι ασημαντη μπροστα στη χαρα και την ελπιδα που τους δινεις απο το γεγονος οτι ΣΕ ΕΧΟΥΝ