ΒΟΗΘΕΙΑ...ΑΓΧΟΣ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟ(?)
Τα τελευταια 3 χρονια ειχα μεγαλο αγχος και στρεςς, λογω δουλειας, και λογω....."οικογενειακων ατασθαλιων" με οτι αυτο συναπακολουθει. Κακη σεξουαλικη αποδοση, που στη αρχη υποψιαζομουν οργανικη αδυναμια, κακη διαθεση, και ενα αδικαιολογητο αγχος, χωρις να εστιαζεται σε κατι συγκεκριμμενο. Αφου ειδα και αποειδα, τον περασμενο Σεπτεμβριο επισκευφθηκα ψυχιατρο, γαι τα περεταιρω. Διαγνωση? Καταθλιψη με ΓΑΔ. Μαλλον η καταθλιψη ηταν αποτελεσμα της ΓΑΔ. Εννοειται οτι εν τω μεταξυ ειχα παθει μια κριση πανικου, που δεν ηξερα τι ηταν και πηγα σε 100 γιτρους, και εκανα 1000 εξετασεις, και η ψυχολογια μου ηταν στο ναδιρ. Ξεκινησα με entact 20 mg την ημερα. Στην αρχη , δηλαδη την πρωτη εβδομαδα, η κατασταση μου ηταν μια σκετη κολαση, με το αγχος να εχει εκτοξευθει, και την ψυχολογια μου, να ειναι στα σκουπιδια. Εννοειται οτι για 15 μερες, δεν πηγα δουλεια, ουτε ηθελα να βγω απο το σπιτι μου. Δεν ηθελα να δω κοσμο, οποτε υπεθεσα οτι ειχα αγοραφοβια. Οσο περναγε ο καιρος, αρχισα σιγα-σιγα να βγαινω και να βλεπω κοσμο. Αρχισα σιγα-σιγα να νοιωθω καλυτερα, πλην του αγχους το οποιο με "αφηνε'" γαι 2-3 μερες και μετα ξαναερχοταν δρημυτερο. Αυτο το "παιχνιδι" συνεχιστηκε μεχρι τα Χριστουγεννα, οποτε αποφασισα να μιλησω ξανα στον γιατρο μου, μηπως η αλλαγη φαρμακου βοηθουσε. Ετσι, στις αρχες Ιανουαριου, ξεκινησα effexor 150 mg, το οποιο πριν απο 15 μερες αυξηθηκε στα 225 mg. Το δεχθηκε ο οργανισμος μου ανετα χωρις περεταιρω παρενενργειες. Αρχισα να αισθανομαι καλυτερα, και οι περιοδοι ηρεμιας, αυξηθηκαν στην μια εβδομαδα, με "διαλειμμα" 3-4 ημερων, αοριστου αγχους και κακης ψυχολογιας, αλλα οχι σε μεγαλο βαθμο. Οι σκεψεις που περνανε προστα μου, και κυριως οταν τις σκεπτομαι και τις καταπολεμω, κατασκηνωνουν στο μυαλο μου, και με "τρελαινουν". Τι ειδους σκεψεις? Διαφορες. Στην αρχη της θεραπειας νομιζα οτι ειχα ογκο στον εγκεφαλο. Οταν λοιπον αυτο το απεριψα, δηλαδη δεν του εδινα πλεον σημασια, η σκεψη αλλαξε σε αλλο "μοτιβο" Παραδειγματος χαριν, φοβομουνα μην κανω κακο στον ευατο μου, και αυτο με αγχωνε τοσο που το στρες ανεβαινε στα υψη. Αρχισα σιγα-σιγα να μην δινω σημασια οποτε οι σκεψεις αλλαζαν παλι τροπαριο, μονο και μονο για να με εκνευρισουν.
Αποφασισα λοιπον να κατεβασω ενα βιβλιο, "the panic away program" το οποιο με βοηθησε να καταλαβω ολον τον μηχανισμο των σκεψεων και του αγχους, και το πως πρεπει κανεις να δρα, για να το ελλατωνει. Ο γιατρος μου, μου ειπε οτι το νεο φαρμακο θελει τον καιρο του για να δρασει και να δω αποτελεσματα, εγω ομως εχω αρχισει πολλες φορες να απελπιζομαι, σκεπτομενος οτι αυτη η κατασταση τινει να γινει χρονια, και οτι τα φαρμακα δεν κανουν τιποτα. Ξεκινησα πριν απο μερικες μερες γνωσιακη ψυχοθεραπεια, αλλα ειναι πολυ νωρις να δω αποτελεσματα μιας και εχω κανει μονο δυο συνεδριες.
Αυτο που εχω καταλαβει, και φυσικα δεν το εβγαλα απο το μυαλο μου αλλα απο το βιβλιο, ειναι οτι "οσο πιεζουμε τον εαυτο μας να καταπολεμησει τις "κακες" σκεψεις, τοσο αυτες γινονται πιο δυνατες" Η λυση ειναι απλα να τις αγνοουμε, κατα το δυνατον, και να συνηθισουμε να ζουμε με αυτες, μεχρι να "βαρεθουν" και να μας αφησουν ησυχους.
Οι σκεψεις πολλες φορες ειναι τοσο τρομακτικες, που σε κανουν να "σαλταρεις". Ομως πραγματι αν βρεις την δυναμη (και πιστεψτε με θελει πολυ δυναμη) να τις αγνοησεις, χωρις να πιεζεις τον εαυτο σου, αυτες εξαφανιζονται, μεχρι να ξανααγχωθεις.
Ρωταω λοιπον, αν καποιοι απο εσας, εχετε το ιδιο με εμενα προβλημα, και πως το αντιμετωπιζετε?
Χρονικα ποσο καιρο θελει κανεις να "βγει" απο αυτην την κατασταση (συνεχιζοντας εννοειται μια συντηρητικη αγωγη)?
Πως αντιμετωπιζετε εσεις τις "κακες σκεψεις"?
Βοηθησε καθολου η συμβουλευτικη ψυχοθεραπεια, αν εχετε κανει?
Τελος, οσοι ενδιαφερονται για το βιβλιο που κατεβασα, ας μου στειλει ΠΜ, να του το περασω . Ειναι σε μορφη pdf.
Γεια σας!