Ανακύκλωση γνώσης

Αφιερώνω το παρακάτω κείμενο στην πραγματικότητα.

Θυμάμαι απο μικρό τον εαυτό μου να ονειρεύεται πως θα ζήσει και δεν θα υπολογίζει βατράχια, μήτε την επιθυμία-πάθος-πόθος των ανθρώπων για αιωνιότητα, ούτε το μαζικό πλύσημο του εγκεφάλου για να καταφέρει να φέρει εις πέραν το δυσάρεστο αυτό έργο.

Πρόλογος. Στο δηίγημα της Μαίρη Σέρελ, Φράνκενστειν, ο δόκτορ Φράνκενστειν επιθυμεί να δημιουργήσει ο ίδιος ζωή, που θα αντέχει μέσα στον χρόνο, που θα αντικαταστήσει το έργο της πλάσης και θα του επιβάλει προυπαγορευμένες συμπεριφορές, αποφάσεις και βούληση.

Κριτήριο Ι
Η ζωή δεν είναι πάντα ευχάριστη.
Η μαζοποίηση και ο συσωρευμός γίνεται πάντα με έλεγχο. Έτσι για παράδειγμα, όταν μαζέουμε τα σκουπίδια μας και τα συσκευάζουμε έχουμε δύο επιλογές. Ή τα βάζουμε φωτιά [μετατροπή στερεής μάζας σε ατμό] ή τα ανακυκλώνουμε [απόσταξη των ανακυκλωθέντων ουσιών προς επόμενη χρήση]. Στο ηθικό κομμάτι η ανακύκλωση είναι αποδεκτή επειδή επουσιάζει στην συνείδηση όλων μας την ωφελημότητα ότι τίποτα δεν πάει χαμένο. Άρα είναι ηθικά σωστό να ανακυκλώνουμε και όχι να καίμε τα σκουπίδια μας.
Πραγματικότητα. Η ωφέλημη ύλη είναι η ουσία που κάνει την διαφορά. Τα κριτήρια της ωφέλημης ύλης είναι ο βαθμός της ζωτικότητας.

Κριτήριο ΙΙ
Είναι υποχρέωση όλων μας να διατηρήσουμε την ωφέλημη ύλη σε ανακυκλώσημα επίπεδα.

Ψυχολογία.
Ο μοτνέρνος άνθρωπος είναι θρασσύς, πολλοί άνθρωποι δεν έχουν εργαστεί ποτέ στην ζωή τους και έχουν άποψη για τα δικαιώματα εργαζομένων. Ας μιλήσω για μένα.

Κριτήριο ΙΙΙ
Η εργασία είναι ωφέλημη γιατί μπορεί να παράγει. Είναι επιθυμητή η εργασία [εργασία ίσον παραγωγή - δράση -ζωτική λέιτουργία] σημαίνει δεν μπορούμε όλοι μας να είμαστε επιγνώστες και παντογνώστες μέσω ενός διαδυκτίου την στιγμή που άλλοι άνθρωποι έχουν προσπαθήσει γιαυτό και έχουν πονέσει για να το καταφέρουν.

Ψυχολογία
Σε ένα τραγούδι μου έκανε εντύπωση ο εξής στοίχος. Έφτασα στο σημείο να διερωτηθώ τι είμαι και ανακάλυψα πως είμαι ότι έχω γίνει έως τώρα.

Κριτήριο ΙΩ
Η γνώση δεν είναι κοινή. Το διαδύκτιο δεν λέει πάντα την αλήθεια. Η γνώση έρχεται μέσα απο τις ατομικές και κοινωνικές εμπειρίες άρα υπάρχει η εμπειρική γνώση [υποκειμενική[ και η κοινή γνώση [αντικειμενική]. Η κονή γνώση έχει κενά για τον λόγο τον πολύ απλό που συνοψίζεται ως εξής. .Οσο και να θελήσουμε να μάθουμε αυτά που θα έπρεπε να μάθουμε δεν θα μπορέσουμε γιατί διαφορετικά θα επικρατούσε καθεστώς απόλυτης αναρχίας και ολοκληρωτικού χάους.

Κριτήριο Ω
Η ψυχολογία της ανακύκλωσης.
Είναι δύσκολο να δώσεις γνώση και να σου πεί ευχαριστώ ο λαβών. Είναι ανθρώπινο να ζεις με την γνώση αντί να ζεις για την γνώση.
Η ψυχολογία της ανακύκλωσης, θα το ονόμαζα του μοντέρνου ανακυκλώντα είναι ένα μέρος της πραγματικότητας [κοινή γνώση].
Για ότι εμπιερική γνώση υπάρχει στον καθένα είναι μοναδική και αναντικατάστατη. Ένας δάσκαλος με έμαθε να μοιράζομαι την γνώση αλλά να προειδοποιώ να μην ζει ο λαβών της γνώσης για την γνώση.

Πως θα έπρεπε να ήταν τα πράγματα για να ζούσαμε καλύτερα.
Ο άνθρωπος μάκαρι να ήταν λιγότερο εξαρτημένος απο την κοινή γνώση. Χρειάζεται να έχει ένα κομμάτι δικό του, το δικό του κουτάκι, να βάζει τις μαύρες σκέψεις εκεί μέσα.

Προσωπική εμπερία/ ωφέλημη υποκειμενική γνώση.
Με βοηθάει να έχω ένα κουτάκι [στην κυριολεξία], ψάθινο στην προκειμένη περίπτωση να γράφω σημειώματα και να πετάω τα χαρτάκια μέσα στο κουτάκι. Δυστυχώς με το μήνυμα μου αυτό μετατρέπω ένα ακόμα κομμάτι με καθαρά ατομικά κριτήρια σε ένα ακόμα κομμάτι της κοινής γνώσης. Δεν σημαίνει πως αυτό που κάνω είναι σωστό και βοηθητικό για όλους. Ώφειλα όμως να το μοιραστώ.