«Στην αρχή είμαι ο εαυτός μου»
Νόεμ
Αφιέρωνε πολύ χρόνο σε σκέψεις. Άλλοτε για να ξεκουραστεί, άλλοτε για να θυμηθεί η να παρατηρήσει τον κόσμο γύρω του. Δεν θυμόταν από πού προήλθε, αν υπήρξε ένα παιδί ευτυχισμένο στα πρώτα του χρόνια, ούτε πως ζούσε όταν γεννήθηκε. Ο Νόεμ ένιωθε πως έπρεπε να μιλήσει. Λαχταρούσε να μιλήσει. Να ζήσει και να εξελιχθεί μέσα από το πλέον ανεπτυγμένο είδος επικοινωνίας του γραπτού λόγου. Σε αυτό φάνηκε πως είναι ικανός, να αφηγείται την ζωή του σαν ξένος, να μιλάει για τον εαυτό του σαν να μην υπήρχε. Αισθανόταν πως είχε περάσει πολύς χρόνος προτού δοκιμάσει την ικανότητα του στην αφήγηση και αποφασίσε να ξεκινήσει την εξερεύνηση για ότι υπαρκτό, αληθινό ή ξεχασμένο, τον ωθούσε στην επιλεκτική αμνησία. Να ανακαλύψει μέσα από τις σκέψεις του οτιδήποτε ήθελε να μάθει και να μοιραστεί, να ξεχάσει και να αλλάξει.
«Δεν μπορώ να αλλάξω τον χρόνο αλλά μπορώ να μάθω να περνάω καλύτερα με όσο διαθέσιμο χρόνο έχω μπροστά μου»
Νόεμ
«Καλημέρα» λέει ο Νόεμ.
«Σήμερα είναι μια δροσερή μέρα. Μου θυμίζει το γλυκό και το οικείο. Αδιάφορη για τον κόσμο και ελάχιστα φωτεινή, χωρίς πολύ κόσμο τριγύρω μου και με αρκετό χρόνο για σκέψεις, ωσότου βραδιάσει, ξαπλώσω και παραδώσω τις σκέψεις μου στον εαυτό μου.»
Κάθεται στην καρέκλα του, όπως κάνει κάθε πρωί που ξυπνάει, και η πρώτη του σκέψη είναι να βρεί λίγο ακόμα χρόνο να φτιάξει καφέ προτού υψώσει το βλέμμα του και κοιτάξει το ρολόι. Ένιωθε πως δεν είχε πολύ χρόνο για να μοιραστεί τις σκέψεις του όπως ήθελε να τις παρουσιάσει, ένιωθε πως άλλοι είχαν προλάβει να αποβάλλουν τις σκέψεις του και να τις χαλιναγωγήσουν. Όπως συμβαίνει με όλους τους ενήλικες φροντίζει να μιλήσει πρώτα για τις σκέψεις του και μετά για τα όσα θα έλεγε ο κόσμος για εκείνον. Σαν μια μηχανή, που θα καθιστούσε τον κάθε άνθρωπο ένα ακόμα έρμαιο της καθημερινότητας, της άρνησης, της αποδοχής του πλέον αποδεκτού σκεπτικού πως τίποτα δεν αλλάζει εκτός από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Η επιθυμία του Νόεμ ήταν να μιλήσει με τον κόσμο, να ανταλλάξουν απόψεις και να έρθουν πιο κοντά, να του μιλήσουν και εκείνοι. «Ήθελα να έχω περισσότερες ευκαιρίες στη ζωή μου, να μπορέσω να αλλάξω τον εαυτό μου αλλά ποτέ μου δεν φαντάστηκα πως δεν θα μπορούσα να το κάνω μόνος μου».
Την ίδια μέρα ο Νόεμ είχε συνομιλήσει με έναν συγγενή του.
Νόεμ: Ξύπνησες;
Λασιμία: Ακόμα δεν έφαγες; Το πρώτο σου μέλημα σαν ξυπνήσεις είναι να ποτίσεις με φαρμάκι τις σκέψεις σου.
Νόεμ: Θα φρόντιζα αυτό να μην συνέβαινε. Βλέπεις φαρμάκι μπορεί να έχει και το φαγητό αλλά και οι σκέψεις. Αυτό συμβαίνει με πάρα πολλούς τρόπους και είναι ακόμα πιο εύκολο όταν υπάρχει η δυνατότητα να συμβεί χωρίς λόγο.
Λασιμία: Ότι είναι δικό σου θα μείνει δικό σου, σκέψεις, συναισθήματα, άνθρωποι που αγαπάς, αντικείμενα δικά σου, αναμνήσεις. Σκέψου απλά πως θα μπορέσεις να αξιοποιήσεις τον χρόνο σου ώστε να έρθουν και άλλες στιγμές, περισσότερες εμπειρίες, ακόμα καλύτερες αν γίνεται. Οι σκέψεις δεν είναι κάτι παραπάνω από σκέψεις. Γιατί λες πως και οι σκέψεις μπορεί να φαρμακωθούν;
Νόεμ: Μα το βλέπω και από άλλους ανθρώπους,. Ανθρώπους που νομίζουν πως έχουν βρει απαντήσεις. Έχουν υπάρξει πολλοί άνθρωποι, όσοι και οι αριθμοί, τόσα και τα είδη, όσοι και οι συμμετέχοντες τόσοι και οι άνθρωποι που αδιαφορούν. Σε τελική ανάλυση άλλοι ανακάλύψαν την πυρηνική βόμβα και άλλοι την χρησιμοποίησαν.
Λασιμία: Πάλι ανοησίες λες. Ξύπνησες ένα ωραίο πρωί και αναρωτήθηκες για μια ακόμα φορά το πόσο θαύμα είναι που όλοι μας συνεχίζουμε να ζούμε; Αν θες απαντήσεις περίμενε. Θα περιμένεις πολύ και δεν θα βρεις απαντήσεις. Το μόνο που θα έχεις καταφέρει είναι να ανακαλύψεις τον χαμένο χρόνο που σπατάλησες όλον αυτό τον καιρό θέτοντας τέτοιου είδους ερωτήματα.
Νόεμ: Εγώ το παραδέχομαι δεν έχω βρει απαντήσεις, δεν θα ήθελα να ποτίσω τις σκέψεις μου με περισσότερο φαρμάκι απλά και μόνο για να νιώσω πως ανήκω και εγώ κάπου.. αν είμαι ξεχωριστός ή ταλαντούχος. Ένας απλός άνθρωπος είμαι που συνάντησε κάποιες δυσκολίες στη ζωή του και έπεσε σε μερικές λακκούβες. Ειδάλλως δεν θα με προβλημάτιζε τόσο πολύ.
Λασιμία: Καλημέρα είπαμε. Αν θες να συνεχίσεις να προβληματίζεσαι μάλλον το κάνεις επειδή δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις.
Νόεμ: Οι απαντήσεις που έχω ανακαλύψει είναι ελάχιστες αλλά θα σου πω για αρχή.
Λασιμία: Για να ακούσω.
Νόεμ: Δεν είμαι σίγουρος, μπορεί να λέω αρλούμπες πάλι….
Λασιμία: Πιες τον καφέ σου, άκουσε την μουσική σου και όταν ξεχάσεις τους προβληματισμούς σου τότε έλα να μου μιλήσεις. Είμαι σίγουρη πως θα έχεις καταφέρει να ανακαλύψεις νέους προβληματισμούς.
Νόεμ: Είναι εντυπωσιακό αν λογιστώ το είδος της βιβλιογραφίας που διαφέρει για το κάθε βιβλίο.
Λασιμία: τι εννοείς;
Νόεμ: Να ένα βιβλίο ψυχολογίας θα ήταν φτιαγμένο καλαίσθητα, με θετικά μηνύματα, ένα βιβλίο ψυχανάλυσης δεν νομίζω να είχε μόνο θετικά μηνύματα. Δεν έχω διαβάσει ποτέ βιβλίο ψυχανάλυσης……. ότι θυμάμαι το θυμάμαι από το σχολείο.
Λασιμία: «Θυμάμαι». Ξέρεις άραγε τι σημαίνει αυτό;
Νόεμ: Δεν γνωρίζω με βεβαιότητα. Όσες επιστημονικές εξηγήσεις υπάρχουν τόσες ανακρίβειες τις συνοδεύουν. Δεν είμαστε πάντως ότι θυμόμαστε. Σωστά;
Λασιμία: Λάθος θα έλεγα εγώ. Είναι ντροπή να ξεχνάς.
Νοέμ: Καλή σου μέρα και πάλι. Είναι τόσο όμορφο να μιλάς με απλούς ανθρώπους.
Λασιμία: Δεν είμαι απλός άνθρωπος. Είμαι απλά ένας άνθρωπος που σε αγαπάει. Καταλαβαίνεις τώρα την διαφορά;
Νοέμ: Νομίζω πως ναι. Νιώθω πως έδωσα λίγο χώρο παραπάνω για να μιλήσω
Λασιμία: Είναι η δική σου αντίληψη. Απλά ο χρονισμός σου υπήρξε λάθος. Είσαι λίγο άτυχος. Λυπάμαι.
Νοέμ: Δεν πειράζει. Δεν ανήκει όλος ο κόσμος σε σύμπλεγμα διαταραχών. Είναι το συμφέρον και διαβούλευε που επικρατεί.
Λασιμία: Κοίτα να ασχοληθείς και λίγο με την Μενεγάκη. Είναι στην επικαιρότητα. Άσε τώρα τα περί βόμβας και ζωής. Οκ; Κοίτα να χαρείς και λίγο.
Νοέμ: επιβάλλομαι και διαβουλεύομαι. Είμαι κατεξοχήν ένας αφηρημένος άνθρωπος που τόλμησε να μιλήσει.
«Δεν είμαι κάτι παραπάνω από αυτό που έχω γίνει έως τώρα»
Νόεμ
«Είμαι κάτι παραπάνω από αυτό που θα ήθελα να είμαι»
Λασιμία
