Printable View
Προσωπικα λατρεευω τα πρωτα ραντεβου...ειναι πολυ ξεχωριστα και με πολυ ιδιαιτερη ατμοσφαιρα..
καμια φωρα ειναι αστεια η παραξενα..
θελετε να πουμε τα πρωτα μασ ραντεβου?καποιο ωραια...η χαλια...ετσι να γελασουμε... ?
...εχω να πω αρκετα..χεχεχεχχχ...
θα επανελθω συντομα μιας και χω κι εναν μπεμπη να βγαλω βολτα...χεχεχ..
Χοχοχο, θυμάμαι σίγουρα ότι η καρδιά μου έπαιζε ντραμς στο πρώτο ραντεβού ενώ σκεφτόμουν παράλληλα τι θα έκανα άμα πάγωνε η κουβέντα και ερχόταν αμηχανία ,κάτι που μεγάλωνε ακόμα περισσότερο την ένταση των ντραμς από μέσα μου :d
Θυμάμαι μια φορά δεν είχα τι να πω και έλεγα κάτι για τον καιρό. Τραγικόν το ξέρω :P
Αλλά τότε ήμουν μικρούλης οπότε δικαιολογούμαι :D
Δεν εχω να πω απολύτως τιποτα.
Οσο περνανε τα χρονια καθε νεο πρωτο ραντεβου που κανουμε γινεται πιο ψυχρο και αυτο δεν μου αρεσει :(.
Υ.Γ. Χρονια σου πολλα
Στα πρώτα ραντεβού ημουν πάντοτε πολυ χύμα.. μου έβγαινε ετσι.Φρόντιζα πάντα να είμαι περιποιημένη.Ελεγα οτι σκεφτόμουν και δεν με ενοιαζε τίποτα.Αν ήταν να συνεχιστεί κάτι θα γινόταν γιατι ειχα παρουσιάσει τον πραγματικό μου εαυτό.
Τώρα που το σκέφτομαι, ειχα καβαλήσει και ελαφρώς το καλάμι...
Γιατί Φωτεινή το βλέπεις έτσι;Quote:
Originally posted by Αφωτεινή
Στα πρώτα ραντεβού ημουν πάντοτε πολυ χύμα.. μου έβγαινε ετσι.Φρόντιζα πάντα να είμαι περιποιημένη.Ελεγα οτι σκεφτόμουν και δεν με ενοιαζε τίποτα.Αν ήταν να συνεχιστεί κάτι θα γινόταν γιατι ειχα παρουσιάσει τον πραγματικό μου εαυτό.
Τώρα που το σκέφτομαι, ειχα καβαλήσει ελαφρώς το καλάμι...
Τι κακό έχει το να είσαι \"χύμα\" και τι σχέση έχει με το καλάμι; :)
Αυτό που μου έχει μείνει στη μνήμη ήταν ένα ραντεβού όταν ήμουν πιο μικρή που ενώ γνώριζα λίγο καιρό τον συγκεκριμένο άνθρωπο και δεν μου έκανε μέχρι τότε και ιδιαίτερο κλικ, όταν το ραντεβού τελείωνε και με γύρισε σπίτι, χωρίς να το περιμένω με αρπάζει και με φιλάει...:) Ε μετά από αυτό είδα αστράκια! Και κόλλησα μαζί του:)
Δεν βλέπω κακό το να είσαι χύμα...Αντιθέτως μάλιστα.Quote:
Originally posted by anwnimi
Γιατί Φωτεινή το βλέπεις έτσι;Quote:
Originally posted by Αφωτεινή
Στα πρώτα ραντεβού ημουν πάντοτε πολυ χύμα.. μου έβγαινε ετσι.Φρόντιζα πάντα να είμαι περιποιημένη.Ελεγα οτι σκεφτόμουν και δεν με ενοιαζε τίποτα.Αν ήταν να συνεχιστεί κάτι θα γινόταν γιατι ειχα παρουσιάσει τον πραγματικό μου εαυτό.
Τώρα που το σκέφτομαι, ειχα καβαλήσει και ελαφρώς το καλάμι...
Τι κακό έχει το να είσαι \"χύμα\" και τι σχέση έχει με το καλάμι; :)
Αυτο που εννοούσα για το καλάμι,ειναι πως είχα δεδομένες τις προτάσεις ,δεν πιεζόμουν ,εκανα οπως έπρεπε να κάνω ,απλά γιατι ειχα τη δυνατότητα.Με λίγα λόγια αυτό μου εβγαινε ΚΑΙ επειδή ημουν \"ψωνάρα\"..
Μηπως ηρθε η ωρα να ανεβασεις την ενταση του φουρνου και να θερμανεις τα ραντεβου οπως παλιοτερα? ;)Quote:
Originally posted by Ολα_ειναι_δανεικα
Οσο περνανε τα χρονια καθε νεο πρωτο ραντεβου που κανουμε γινεται πιο ψυχρο και αυτο δεν μου αρεσει :(.
Mπα γιατι δεν εχει να κανει με μενα. Απλα οσο περνανε τα χρονια οι γυναικες τα βλεπουν ολα πιο ψυχρα (λειτουργουν περισσοτερο με τον εγκεφαλο οπως ειναι αποδεδειγμενο :) ). Να εχει καλη δουλεια ο αλλος, ενα αμαξακι κτλ. Αν υπαρχουν αυτα μετα κοιτανε και το συναισθηματικο κομματι
Quote:
Originally posted by Ολα_ειναι_δανεικα
Να εχει καλη δουλεια ο αλλος, ενα αμαξακι κτλ.
εσυ τι περιμενες να κοιτανε?
το χυτο κορμι σου η τα μπιρμπιλωτα ματια σου?
Προτιθονται να κανουν ενα κοινο σπιτικο,
και αυτο σημαινει υποχρεωσεις.
Αλλα αμα ειναι να λεμε τα αυτονοητα.....
το χασαμε το κορμι πατριωτη.
Φυσικά όταν έχεις επιλογές σημαίνει ότι είσαι ελκυστική οπότε και η αυτοπεποίθησή σου μεγαλώνει...αυτό δε συμβαίνει βέβαια σε όλους όσον αφορά τη σχέση αυτοπεποίθησης με την ελκυστικότητα.Quote:
Originally posted by Αφωτεινή
Δεν βλέπω κακό το να είσαι χύμα...Αντιθέτως μάλιστα.
Αυτο που εννοούσα για το καλάμι,ειναι πως είχα δεδομένες τις προτάσεις ,δεν πιεζόμουν ,εκανα οπως έπρεπε να κάνω ,απλά γιατι ειχα τη δυνατότητα.Με λίγα λόγια αυτό μου εβγαινε ΚΑΙ επειδή ημουν \"ψωνάρα\"..
Επομένως πίστευες στον εαυτό σου και αυτό δε σου δημιουργούσε ιδιαίτερο άγχος στα ραντεβού. Δεν το βλέπω κακό καλη μου, απεναντίας. Γιατί δηλαδή χαρακτηρίζεις τον εαυτό σου τότε ως ψωνάρα;...
χαχαχ:)Quote:
Originally posted by krino
το χασαμε το κορμι πατριωτη.
Να προσθέσω επίσης ότι δε νομίζω ότι η καλή δουλειά που προσελκύει έχει σχέση αποκλειστικά με το να ανταπεξέλθει κάποιος στις υποχρεώσεις της καθημερινής ζωής, ειδικά αν δεν παίζει το σενάριο γάμος. Πάιζει σίγουρα ρόλο και σε αυτό, αλλά όχι μόνο εκεί.
Έχει σχέση και με το τι εκπέμπει ο άλλος, τη δυναμικότητά του απέναντι στη ζωή και εν μέρει το χαρακτήρα του. Όχι πάντα όμως. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι πολύ επιτυχημένοι που στη ζωή δεν είναι ιδιαίτερα δυναμικοί ή άνθρωποι που ασκούν ένα λειτούργημα αλλά δεν είναι άνθρωποι που στην ουσία προσφέρουν, μέσα και έξω από το επάγγελμα. Όπως και το αντίθετο βέβαια.
Όσο περνάνε τα χρόνια οι γυναίκες το βλέπουν πιο ρεαλιστικά,που καθόλου κακό δεν είναι.Γιατί ο ρεαλισμός να θεωρείται ψυχρός;Eγώ με μισό μάτι βλέπω την υπερβολή της εξιδανίκευσης,εκεί είναι που βγαίνουν ένα σωρό παρανοήσεις και γίνονται αχταρμάς προσδοκίες και πραγματικότητα.
Τέσπα.
Το δικό μου πρώτο ραντεβού προήλθε στα 13-14,εγώ την έπεσα,σε πάρτυ,σταθερή αξία,λολ.Πρώτον όλα τα αγόρια έκαναν σα παρτσακλά,χαχα και κανένα δε μας ζήταγε να χορέψουμε,ενώ υποκρίνονταν πως δεν υπήρχαμε,καμιά δεκαπενταριά κορίτσια σουλουπωμένα και σενιαρισμένα λες και πηγαίναμε για νυφοπάζαρο(στην ουσία γι αυτό όλοι ήμασταν εκεί,για να χαμουρευτούμε,ουάχχαααα):P
Είδα κι απόειδα,κανένας δε χόρευε,τα κορίτσια τα είχαμε βάψει μαύρα,στο χείλος της νευρικής κατάπτωσης δηλαδή.Ε,λέω μέσα μου,δεν πάει,πάλι με κανέναν δε θα χορέψω,έβαζε και κάτι ωραία τραγουδάκια,απ\'αυτά που είναι μόνο για χούφτωστη χούφτωστη,οπότε ζήτησα έναν που καιρό είχα στο μάτι για χορό.Μετά του ζήτησα και ραντεβού.Το ραντεβού χάλια,γιατί αυτός παιδί μου δεν είχε γλώσσα,είχε χέλι.Δε μου άρεσε ο τρόπος που φίλαγε.Γενικά το θυμάμαι και γελάω αυτό το ραντεβούζ.:P:D
Quote:
Originally posted by anwnimi
Να προσθέσω επίσης ότι δε νομίζω ότι η καλή δουλειά που προσελκύει έχει σχέση αποκλειστικά με το να ανταπεξέλθει κάποιος στις υποχρεώσεις της καθημερινής ζωής, ειδικά αν δεν παίζει το σενάριο γάμος. Πάιζει σίγουρα ρόλο και σε αυτό, αλλά όχι μόνο εκεί.
Έχει σχέση και με το τι εκπέμπει ο άλλος, τη δυναμικότητά του απέναντι στη ζωή και εν μέρει το χαρακτήρα του. Όχι πάντα όμως. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι πολύ επιτυχημένοι που στη ζωή δεν είναι ιδιαίτερα δυναμικοί ή άνθρωποι που εξασκούν ένα λειτούργημα αλλά δεν είναι άνθρωποι που στην ουσία προσφέρουν, μέσα και έξω από το επάγγελμα. Όπως και το αντίθετο βέβαια.
Συνδυασμοι υπαρχουν απειροι.
Απο κει και περα, τι εντυπωση σου δινει ενας τυπος που σου λεει, οτι εχω να δουλεψω ενα χρονο γιατι δεν βρισκω κατι να με εκφραζει?
για να μην ξεφευγει το μυαλο μας,
ενα επιπεδο λεει οτι ειμαι αυτονομος - στεκομαι στα ποδια μου - κανω την ζωη μου και ενα αλλο ειναι οτι πρεπει να εχω λεφτα με την σεσουλα για να ειμαι καποιος.
Η δικη μου κριση βασιζεται στο πρωτο δεδομενο,
δεν μιλησα καθολου λοιπον για ΚΑΛΗ δουλεια.
Μιλησα για ανθρωπους που ειναι αυτονομοι και ανεξαρτητοι.
Με προβληματα η χωρις, αδιαφορο.
Για να εκπεμπεις δυναμισμο πρεπει a priori να μην εχεις εξαρτησεις τοσο σοβαρες ωστε να σε κρατουν πισω στην ζωη σου.