Δεν θελω να επιστρεψω στην πραγματικοτητα....

καλημερα σε ολους..εχω ηδη γραψει για την ιστορια του πατερα μου που πεθανε...καθως ειμαι μολις 18 δυσκολευομαι ακομα να το χωνεψω...πιστευω το εχω ξεπερασει..εχω φιλους,αγορι και ολα τα σχετικα που εχει ενα ατομο της ηλικιας μου..Το θεμα ειναι οτι ακομα βλεπω ονειρα οπου επιστρεφει οπου και καλα''ανασταινεται''..ονειρα υπεροχα οπου τον αγκαλιαζω,γελαμε,μιλαμε..οπ ως παλια..ονειρα τοσο αληθινα...που του λεω"μπαμπα ζεις ξανα!''
Δυστυχως ερχεται η ωρα να ξυπνησω..και καταλαβαινεται πως ειναι να ερχομαι πισω στην πραγματικοτητα...κλαιω το πρωι παρολο που εχουν περασει 3 χρονια....

εγω τον εχασα στα 14 εντελως αναπαντεχα..τωρα σχεδον 7 χρονια μετα μπορω να πω οτι το εχω ξεπερασει..δεν το σκεφτομαι,νομιζω τρια χρονια δεν ειναι πολυς καιρος..τα ιδια ονειρα τα ειχα και εγω, και τωα δηλαδη αλλα πιο σπανια.
τον πρωτο καιρο εκλαιγα γιατι ξυπνουσα στην πραγματικοτητα που δεν μπορουσα με τιποτα να αποδεχτω,τωρα πια ομως ξυπναω και χαιρομαι γιατι τον εχω συναντησει,τον εχω δει-φιλησει-αγκαλιασει και του εχω πει πως τον αγαπω και πως μου ελειψε εχοντας ομως πλεον αποδεχτει την κατασταση..δεν εχω τι ν σου πω επειδη ξερω ποσο με εκνευριζαν τα λογια του κοσμου τυπου σε καταλαβαινω και να εισαι δυνατη και μπουρου μπουρου και απλα σου παραθετω και τη δικη μου εμπειρια
;)

theli xrono na ton penthisis..dose xrono ston eayto soy..
palia oi psixiartoi legane pos enan thanato einai fisiologiko an ton pentoyme mexri kai 5 xronia...dose xrono..soy aksizi...

Αυτό που έχω να πω, γιατί δε χωρούν και πολλά σε τέτοια θέματα, είναι: ΒΙΩΣΕ την απώλεια. Πρέπει να ζήσεις το πένθος σου σε όλη του την έκταση για να επιστρέψεις. Στα όνειρα δεν ξέρω εάν πιστεύω, όμως επειδή και εγώ βλέπω αντίστοιχα όνειρα τύπου \"ανάστασης\", πάντα το ερμήνευα ότι το όνειρο είναι το μόνο μέρος που μπορεί να εκπληρωθεί η επιθυμία μας, να δούμε αλλά και να μας δουν τα πρόσωπα που έχουμε χάσει..