Θα παει μακρια η βαλιτσα???

Η απελπισια χτυπαει κοκκινο.Δεν ξερω τι να κανω με μενα...Εχω αρχισει να μην μπορω να βγω απο το σπιτι μερικες φορες...Κανονικα δεν θα επρεπε να με βοηθαει η ψυχαναλυση?Γιατι γινομαι χειροτερα?Εχω αρχισει να φοβαμαι να μενω μονη μου,και δεν θελω να γινομαι βαρος και στο φιλο μου οποτε οι τυψεις με κανουν χειροτερα...
Δεν εχω βρει ακρη τι μου φταει...Ωραια ειχα δυσκολα παιδικα χρονια,ωραια εχω κενο στη σχεση μου με τη μανα μου,ωραια βιωσα ασχημους καβγαδες,ειμαι ανασφαλης και τελειομανης,εχω νευρωσουλες ΚΑΙ???ολα αυτα τα ξερω, ΠΑΡΑκατω τι γινεται???
Δεν μπορω να αποβαλλω απο το μυαλο μου οτι τρελαινομαι και τα χανω.Σημερα πηγα να παρω κατι απο το περιπτερο, και ενω την πληρωσα τη γυναικα και περιμενα ρεστα,εψαχνα στο μπουφαν να βρω λεφτα να την πληρωσω....Αν ημουν στα καλα μου θα ελεγα, "τι να κανουμε ρε παιδια,δεν εχω πιει καφε ακομα και υπολειτουργω"
τωρα που δεν ειμαι στα καλα μου ομως λεω "ενταξει,ειναι αρχη αλτσχαιμερ,ειναι ογκος στο κεφαλι,ειναι τρελα,ειναι απωλεια μνημης,ειναι κι εγω δεν ξερω τι."
Χθες ενιωθα σαν να ειχα καταθλιψη,μιλαμε δεν μπορουσα να απαντησω ενα ναι η ενα οχι,τοσο βαρος.Μετα απο κανενα μισαωρο συνηλθα και πηγα να παρω μασκες να ντυθω καρναβαλος.Κατα τις 2 παλι το συναισθημα της καταθλιψης.

Μηπως φταιει που τελευταια το εχω ριξει στην κουλτουρα,τη φιλοσοφια?Εγω δεν ημουν ετσι...Απο περισυ αρχισα να εχω τις απιστευτες ανησυχιες θες κοινωνικες,θες καλλιτεχνικες,θες μεταφυσικες???Ετσι ξαφνικα ολα μαζι,αυτα που δεν εψαξα στην εφηβεια μου τα ψαχνω τωρα....Και παω να σκασω ρε παιδια....
Τι εχω....?Ας με λυπηθει καποιος, πειτε μου,κοριτσακι, στριβει η βιδα,αφου δεν μπορεις να το αποφυγεις χαλαρωσε κι απολαυσε το...Οχι πια η καραμελα γυρνα την πλατη στις σκεψεις σου,δεν μπορω να το κανω αυτο, παει και τελειωσε.
Φοβαμαι γαμωτο,τρεμω,τι να κανω???



Με συγχωρειτε αν σας φορτωνω κι εσας,ομως ελπιζω πως καποιος θα καταλαβει.

χαλι μαυρο


χα τονισμενο


ψυχαναλυση κανεις η ψυχοθεραπεια?


η ψυχαναλυση δε βοηθα

βοηθα ομως μια καλη ψυχοθεραπεια και μια καλη ψυχοθεραπευτικη σχεση η ενας καλος-ανθρωπινος ψυχοθεραπευτης.


τι σε χαλαει περισσοτερο στην κατασταση σου? ειπες πολλα μαζι

και σημαντικα βεβαια αλα τι σου λειπει πιο πολυ?

Με χαλαει που εξαιτιας ολων αυτων δεν απολαμβανω τιποτα απολυτως.Που ο ιδιος μου ο εαυτος με φρεναρει......
Να σου πω δεν ξερω ακριβως τι κανω δεν ξερω τη διαφορα,αν μπορεις εξηγησε μου.
Πηγαινω σε καποια ψυχολογο και της περιγραφω τα συναισθηματα μου και συζηταμε.

ψυχαναλυση οταν μιλας εσυ και ο αλλος ψυχροτητα ανωτεροτητα και μουγγα

γνωστικη οταν μιλαει μονο ο αλλος και εσυ αναρωτιεσαι γιατι δεν μπορεις να κανεις αυτα που σου λεει

και γενικως ψυχοθεραπεια

ειναι μια ομορφη σχεση που συζητας ανθρωπινα αποδεχεσαι δυο τρια πραγματα και γενικως την ανθρωπινοτητα σου και πας λιγο παρακατω με την εννοια ψιλοκαταλαβαινεις λιγο ποιος εισαι και τι θελεις και οτι αυτο και ειναι σταθερο και μεταβαλλεται

οσον αφορα το δευτερο κομματι


συνηθως νομιζουμε οτι ειναι τα αλλα προσωπα

αλλα τελικα ειναι πολυ σοφο

να συνειδητοποιουμε οτι ο ιδιος μας ο ευατος ειναι που μας φρεναρει

μολις καταλαγιασει αυτη η συνειδητοποιηση βλεπεις

προς το παρον απολαυσε την

δεν την κανουν πολλοι ανθρωποι

μπραβο σου

Δεν υπαρχει πιο δυσκολος αντιπαλος απο τον εαυτο μας...Και στην περιπτωση μου,με νικαει.Και δεν μπορω να απολαυσω τη νικη του.
Υποθετω οτι ειμαι σε φαση ψυχοθεραπειας λοιπον,και οχι ψυχαναλυσης...

Γεια σου Ρέγκε. Εγώ δεν έχω καταλάβει τί ακριβώς σου συμβαίνει. Απ\' τη μια λες ότι ξέρεις όλα αυτά που συνέβησαν στη ζωή σου και στο παρελθόν σου, απ\' την άλλη λες ότι δεν έχεις βρει την άκρη για το τί σου συμβαίνει. Είναι σίγουρο τελικά αυτό το \'ξέρω\' που λες; Μου δίνεις την αίσθηση ότι \'ξέρεις\' μεν, αποφεύγεις δε και τα σμπρώχνεις πίσω στις κρυφές γωνιές του μυαλού σου. Μήπως δε τα έχεις αποδεχτεί ακόμη όμως; Όσο για την κατάθλιψη, υπάρχουν συμπτώματα, είναι σίγουρο ότι τα έχεις; Ας μην αφορίζουμε την ψυχανάλυση. Δεν είναι για όλους και δεν είναι εύκολη. Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν χρόνια ψυχανάλυση αλλά δε τολμάνε να ακουμπήσουν ούτε για αστείο στα πιο οδυνηρά τους σημεία. Δε φταίει η ψυχανάλυση για αυτό όμως. Αν ο εαυτός σου σε νικάει, όπως λες, μήπως είναι επειδή δε τον ξέρεις ακόμη καλά; Η ψυχανάλυση βοηθά στη βαθιά επίγνωση του εαυτού. Όταν ξέρεις τα \'τρωτά\' του κακού σου εαυτού, χρησιμοποιείς άλλα σου κομμάτια για να τα εξουδετερώσεις. Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται να τον δεις κατάμουτρα κι αφού έχεις ξεφορτωθεί όλα τα μαραφέτια που τον κρατούσαν στην αδράνεια.

Προσπαθω να το θεσω απλα.Ναι λοιπον ΞΕΡΩ οτι το κακο παρελθον επηρεασε τον ψυχισμο μου.ΞΕΡΩ οτι οι κακες σκεψεις που εγω κανω με καταβαλλουν.Αλλα ειμαι σε συγχιση.Και αυτο που δεν ξερω ειναι πως να το χειριστω,και πως νη μη νιωθω ολα αυτα που νιωθω.Και ειναι στιγμες που λυγιζω και φοβαμαι,και τοτε ερχεται ο πανικος και λεω οτι ολα αυτα που ΞΕΡΩ ειναι μια μπουρδα και μιση,και οτι απλα \"το χανω\".
Μπορω να αποφασισω εγω αν ειναι καλυτερα να κανω ψυχοθεραπεια η ψυχαναλυση??
Δωστε μου τα φωτα σας.

Quote:

---

Originally posted by reggaeM
Προσπαθω να το θεσω απλα.Ναι λοιπον ΞΕΡΩ οτι το κακο παρελθον επηρεασε τον ψυχισμο μου.ΞΕΡΩ οτι οι κακες σκεψεις που εγω κανω με καταβαλλουν.Αλλα ειμαι σε συγχιση.Και αυτο που δεν ξερω ειναι πως να το χειριστω,και πως νη μη νιωθω ολα αυτα που νιωθω.Και ειναι στιγμες που λυγιζω και φοβαμαι,και τοτε ερχεται ο πανικος και λεω οτι ολα αυτα που ΞΕΡΩ ειναι μια μπουρδα και μιση,και οτι απλα \"το χανω\".
Μπορω να αποφασισω εγω αν ειναι καλυτερα να κανω ψυχοθεραπεια η ψυχαναλυση??
Δωστε μου τα φωτα σας.

---

Ναι ,μάλλον κάνεις ψυχανάλυση η \"Ψυχοδυναμικού\" τύπου ψυχοθεραπεία όπως λέγεται και ναι σε αυτού του είδους την θεραπεία πας συχνά \"πίσω\". Όλα αυτοί οι μέθοδοι που μιλάς με ένα ψυχοθεραπευτή (συνήθως ψυχολόγος αλλά και ψυχίατρος) λέγονται \"Ψυχοθεραπείες\". Η ψυχοθεραπεία δηλαδή δεν είναι ενός είδους αλλά υπάρχουν κάποιες προσεγίσεις. Υπάρχουν διάφορα είδη ψυχοθεραπείας που κάνουν οι ψυχολόγοι αλλά και κάποιοι ψυχίατροι με τις πιο γνωστές να είναι η ψυχοδυναμική/ψυχαναλυτική (που μάλλον κάνεις τώρα), η γνωσιακή-συμπεριφορική και κάποιες φορές η χιουμανιστική/ροτζεριανή (αλλά αυτή είναι κυρίως για πιο καθημερινά προβλήματα και μέσα σε συμβουλευτικά πλαίσα παρά για αντιμετώπιση κατάθλιψης η/και του άγχους).


Συγχώρεσε με βέβαια αλλα εγώ δεν κατάλαβα πιο είναι το πρόβλημα σου. Έχεις πανικούς? Η αισθάνεσαι ότι έχεις κατάθλιψη η κάτι τέτοιο. Αν αυτό συμβαίνει ίσως να επωφεληθείς καλύτερα από μια γνωσιακή-συμπεριφορική τύπου ψυχοθεραπεία. Είναι μια άλλη ψυχοθεραπεία από την ψυχανάλυση/ψυχοδυναμική που επικεντρώνεται πιο πολύ στο \"εδώ και τώρα\", πάνω στο πρόβλημα και σε ότι σχετίζεται με αυτό. Είναι πιο ενεργητική, μιλάς συνέχεια με τον θεραπευτή γύρω από αυτά που αισθάνεσαι και σκέφτεσαι κάθε φορά που νιώθεις άσχημα (άγχος, πανικό, χαμηλή διάθεση, ανηδονία κλπ.). Προσπαθείτε μαζί να βρείτε τις προβληματικές σου σκέψεις και ερμηνείες των καταστάσεων και να τις αλλάξετε σε πιο θετικές. Συνήθως ο θεραπευτής σου βάζει και \"δοκιμασίες\", σε εκθέτει π.χ. σταδιακά σε καταστάσεις και πράγματα που φοβάσαι η που θα φοβόσουν αλλά θα ήθελες να βιώσεις ώστε να εξοικιωθείς με αυτά. Είναι δηλαδή και βιωματική, όχι μόνο \"talk therapy\". Έχει την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα σε καταστάσεις άγχους και διάθεσης. Η ψυχοδυναμική/ψυχαναλυτική έίναι συνήθως καλύτερη σε πιο \"προχωρημένο επίπεδο\" (η σε προβλήματα προσωπικότητας), όταν έχεις ξεπεράσει τα πιο δυσλειτουργικά προβλήματα και θέλεις να αποκτήσεις μια γνώση για τα στοιχεία της προσωπικότητα σου και για το πως διαμορφώθηκε, ώστε να μάθεις για το πια πράγματα μπορούν να είναι \"κακά\" για σένα και να προφυλαχτείς. Αν και δεν χρειάζεται απαραίτητα (η μπορεί εν μέρη να τα ξέρεις ήδη). Μερικές φορές η πολύ ανάλυση μπορεί να καταλήξει σε παράλυση (όπως λένε) και όχι σε βελτίωση. Αν ξέρεις αγγλικά ρίξε μια ματιά στην γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (cognitive-behavioural therapy-CBT).

http://en.wikipedia.org/wiki/Cognitive_behavioral_therapy

Υπάρχουν και βιβλία αυτοβοήθειας CBT όπως το \"σκέφτομαι άρα αισθάνομαι\"

http://www.books.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=4316494

Που πιστεύω ότι είναι καλό για αρχή ώστε να καταλάβεις περι τίνως πρόκειται. Ρώτα τον ψυχολόγο σου αν κάνει αυτή την θεραπεία. Σε περίπτωση που δεν κάνει και θες να δοκιμάσεις ψάξε για κάποιον έμπειρο ψυχολόγο που να την ασκεί.

Σε καταλαβαινω απολυτα, γιατι και εγω ειχα (και εχω, αλλα σε πολυ μικροτερο βαθμο), αυτα που εγραψες. Λοιπον, προσωπικα θα σου συνιστουσα να πας σε εναν ψυχιατρο, να σε διαγνωσει και να σου δωσει (αν χρειαζεσαι) φαρμακευτικη αγωγη. Μετα να πας σε ψυχολογο, να κανεις συμπεριφορικη (ετσι λεγεται?) και γνωστικη ψυχοθεραπεια. Προσωπικα μετα απο 5 μηνες, ειμαι πολυ καλυτερα, λειτουργω, βγαινω εξω, δεν αποφευγω τον κοσμο, χαιρομαι, απολαμβανω μεν, αλλα οχι οπως παλια. Ομως δε διαβεβαιω, οτι \"ουτε τα εχεις χαμενα, ουτε τρελαινεσαι\".
Εχω ακομα τα \"πανω-κατω\" μου, αλλα σε πολυ περιορισμενη ενταση, και διαρκεια.

Quote:

---

Originally posted by PETRAN

Μερικές φορές η πολύ ανάλυση μπορεί να καταλήξει σε παράλυση (όπως λένε) και όχι σε βελτίωση.

---

lol lol! :)

Εχω αναφερθει ξανα με post μου στο προβλημα μου το οποιο ειναι φοβοι,αγχος,φοβιες, καταθλιπτικη διαθεση (δεν μου εχει διαγνωστει καταθλιψη αλλα εγω πιστευω οτι εχω).
Ηθελα απλα να επικεντρωθω στο οτι δεν βλεπω φως στο τουνελ και νιωθω παγιδευμενη μεσα στις σκεψεις μου και παρ\'ολο που η ψυχολογος μου λεει ¨δοκιμασε να μην δινεις σημασια στις σκψεις σου\" εγω δεν μπορω να το κανω και χειροτερευω.Και ταυτοχρονα νομιζω οτι δεν υπαρχει περιπτωση να γινω καλα.
Τωρα,οσον αφορα τον τυπο θεραπειας,συμφωνα με την περιγραφη σου, νομιζω πως ακολουθουμε αυτο τον τυπο,της γνωσιακης.Δηλαδη συζηταμε το \"εδω και τωρα\" ,τι μου προκαλεσε αγχος κλπ αλλα γινεται και αναδρομη στο παρελθον....

Καλησπέρα και από εμένα! ReggaeM, παρόμοια αντιμετωπίζω και εγώ. Άσχημα παιδικά χρόνια και τώρα σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις που σου τρυπάνε το μυαλό. Σαν πρώτη αντίδραση ήταν ο ύπνος...Δεν ξέρω, λες και ο οργανισμός μου δεν άντεχε τις τόσες σκέψεις και με \"έβαζε\" σε λήθαργο, μιλάμε για 20ωρα ύπνου..Και χωρίς φάρμακα.. Όχι ότι γινόταν τίποτα αλλά τουλάχιστον δε σκεφτόμουν.. Μην προσπαθήσεις να πολεμήσεις τις σκέψεις σου, είναι μάταιο.. Βίωσε τις, όσο οδυνηρές και εάν είναι. Εάν έχεις κάποια διέξοδο, έχει καλώς.. Τώρα για την ψυχανάλυση, αρκετές φορές θα γυρνάς στο σπίτι σου χειρότερα από ότι έφυγες, μη σε φοβίζει, είναι μέρος της διαδικασίας. Αγγίζεις θέματα που πονάνε, είναι φυσικό να νιώθεις άσχημα μετά τη συζήτηση. Με τον καιρό ο πόνος θα απαλύνει..

Quote:

---

Originally posted by reggaeM
Η απελπισια χτυπαει κοκκινο.Δεν ξερω τι να κανω με μενα...Εχω αρχισει να μην μπορω να βγω απο το σπιτι μερικες φορες...Κανονικα δεν θα επρεπε να με βοηθαει η ψυχαναλυση?Γιατι γινομαι χειροτερα?Εχω αρχισει να φοβαμαι να μενω μονη μου,και δεν θελω να γινομαι βαρος και στο φιλο μου οποτε οι τυψεις με κανουν χειροτερα...
Δεν εχω βρει ακρη τι μου φταει...Ωραια ειχα δυσκολα παιδικα χρονια,ωραια εχω κενο στη σχεση μου με τη μανα μου,ωραια βιωσα ασχημους καβγαδες,ειμαι ανασφαλης και τελειομανης,εχω νευρωσουλες ΚΑΙ???ολα αυτα τα ξερω, ΠΑΡΑκατω τι γινεται???
Δεν μπορω να αποβαλλω απο το μυαλο μου οτι τρελαινομαι και τα χανω. Σήμερα πηγα να παρω κατι απο το περιπτερο, και ενω την πληρωσα τη γυναικα και περιμενα ρεστα,εψαχνα στο μπουφαν να βρω λεφτα να την πληρωσω....Αν ημουν στα καλα μου θα ελεγα, \"τι να κανουμε ρε παιδια,δεν εχω πιει καφε ακομα και υπολειτουργω\"
τωρα που δεν ειμαι στα καλα μου ομως λεω \"ενταξει,ειναι αρχη αλτσχαιμερ,ειναι ογκος στο κεφαλι,ειναι τρελα,ειναι απωλεια μνημης,ειναι κι εγω δεν ξερω τι.\"
Χθες ενιωθα σαν να ειχα καταθλιψη,μιλαμε δεν μπορουσα να απαντησω ενα ναι η ενα οχι,τοσο βαρος.Μετα απο κανενα μισαωρο συνηλθα και πηγα να παρω μασκες να ντυθω καρναβαλος.Κατα τις 2 παλι το συναισθημα της καταθλιψης.

Μηπως φταιει που τελευταια το εχω ριξει στην κουλτουρα,τη φιλοσοφια?Εγω δεν ημουν ετσι...Απο περισυ αρχισα να εχω τις απιστευτες ανησυχιες θες κοινωνικες,θες καλλιτεχνικες,θες μεταφυσικες???Ετσι ξαφνικα ολα μαζι,αυτα που δεν εψαξα στην εφηβεια μου τα ψαχνω τωρα....Και παω να σκασω ρε παιδια....
Τι εχω....?Ας με λυπηθει καποιος, πειτε μου,κοριτσακι, στριβει η βιδα,αφου δεν μπορεις να το αποφυγεις χαλαρωσε κι απολαυσε το...Οχι πια η καραμελα γυρνα την πλατη στις σκεψεις σου,δεν μπορω να το κανω αυτο, παει και τελειωσε.
Φοβαμαι γαμωτο,τρεμω,τι να κανω???



Με συγχωρειτε αν σας φορτωνω κι εσας,ομως ελπιζω πως καποιος θα καταλαβει.

---

καλησπερα ρεγκε.
Ηθελα να σου πω οτι εχω πάθει άπειρες φορές ,αντίστοιχα \"κουλά\".Οταν σκέφτομαι κατι άλλο και με εχει απορροφήσει τοτε καποια πραγματα επειδή τα κάνω μηχανικά,τα ξεχνάω.Πχ εβγαλα εξω τον σκύλο?
Νομίζω οτι αδικα σε στεναχωρούν τέτοια γεγονότα.Ε ,ησουν αφηρημένη,σκεψου οτι ειναι κατι που συμβαινει..

Εχεις συνειδητοποιήσει οτι καποια πραγματα στη ζωη σου ηταν προβληματικά και προσπαθεις με τη βοήθεια ειδικού να βρεις μια ακρη.Κάνε λίγο υπομονη.Ποσο καιρο προσπαθείς?Μπορεί να ειναι ενα δυσκολο στάδιο και να ακολουθει η ηρεμία..και οταν ηρεμήσεις να \"δεις\" τις λύσεις που ψάχνεις.

Quote:

---

Originally posted by reggaeM
Εχω αναφερθει ξανα με post μου στο προβλημα μου το οποιο ειναι φοβοι,αγχος,φοβιες, καταθλιπτικη διαθεση (δεν μου εχει διαγνωστει καταθλιψη αλλα εγω πιστευω οτι εχω).
Ηθελα απλα να επικεντρωθω στο οτι δεν βλεπω φως στο τουνελ και νιωθω παγιδευμενη μεσα στις σκεψεις μου και παρ\'ολο που η ψυχολογος μου λεει ¨δοκιμασε να μην δινεις σημασια στις σκψεις σου\" εγω δεν μπορω να το κανω και χειροτερευω.Και ταυτοχρονα νομιζω οτι δεν υπαρχει περιπτωση να γινω καλα.
Τωρα,οσον αφορα τον τυπο θεραπειας,συμφωνα με την περιγραφη σου, νομιζω πως ακολουθουμε αυτο τον τυπο,της γνωσιακης.Δηλαδη συζηταμε το \"εδω και τωρα\" ,τι μου προκαλεσε αγχος κλπ αλλα γινεται και αναδρομη στο παρελθον....

---

Το τι σου προκάλεσε το άγχος θα το καλύψεις σε κάθε είδους ψυχοθεραπεία, το θέμα είναι ότι στην σωστή γνωσιακή θεραπεία υπάρχει συνεχής αλληλεπίδραση με τον θεραπευτή. Δηλαδή δεν είναι ένα \"αυτή είναι η κακή σκέψη, αστην πάμε παρακάτω\" γιατί προφανώς δεν γίνεται τίποτα έτσι, αυτή πάλι εκεί θα είναι. Στην σωστή γνωσιακή μέσω της συζήτησης-εκλογίκευσης αλλα και της έκθεσης σε αυτά που φοβάσαι πρέπει να υπάρχει (σταδιακή) αλλαγή στην προβληματική σκέψη και στο συναίσθημα όχι΄απλά αναγνώριση και \"πάμε γι΄άλλα\". Προφανώς αυτό δεν θα ήταν ψυχοθεραπεία.



Πολύ σημαντικό κομμάτι στην γνωσιακή είναι το λεγόμενο \"homework\", στο οποιό σε ένα ειδικό χαρτί που σου δίνει ο ψυχοθεραπευτής γράφεις κάθε φορά που αισθάνεσαι άσχημα, το συναίσθημα, πόσο έντονα το αισθάνεσαι, αν υπάρχουν σωματικές αλλαγές και τι σκέψεις που έκανες εκείνη την στιγμή. Αυτό το \"πάγωμα\" η η\"φωτογράφηση\" της ψυχολογίας σου που γίνεται συχνά μπορεί να σε βοηθήσει στο να κατανοήσεις ακριβώς τις ψυχολογικές στιγμές που σου συμβαίνει αυτή η άσχημη εμπειρία (άγχος, σκέψη ότι θα πεθάνεις κλπ.) αλλά και το πιο σημαντικό, να σου δώσει την αίσθηση του ελέγχου ότι εσύ είναι \"in charge\" της ψυχολογίας σου και ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι αύτά που είναι, δηλαδή απλά σκέψεις και συναισθήματα που σου δημιουργεί το μυαλό σου όχι πραγματικότητα ούτε αντικείμενα που είναι \"ένα με σένα\". Έτσι μαθαίνεις σταδιακά να αναρωτιέσαι για το πόσο \"στέκουν\" αυτές οι σκέψεις και για το καταπόσο άσχημο η έντονο είναι το αντίκτυπό που έχουν σε σένα. Έτσι όταν γυρνάς στο γραφείο του ψυχολόγου, με την βοήθεια του (μέσω της συζήτησης) τις \"επανερμηνεύεις\" η τις \"αναδομείς\". (εκεί παίζει πολύ ρόλο πόσο έμπειρος είναι ο θεραπευτής και την σχέση που έχεις μαζί του). Π.χ. αν το πρόβλημα που έχεις σχετίζεται με υποχονδρίαση (π.χ. \"έχω όγκο στον εγκέφαλο\") η συζήτηση πρέπει να σε βοηθήσει να συνειδητοποιήσεις για το κατα πόσο μια τέτοια σκέψη βοηθάει την κατάσταση σε περίπτωση που όντως είχες καρκίνο, όπως και για το τι θα σήμαινε να είχες καρκίνο και για το πιο θα ήταν το χειρότερο σενάριο (θάνατος, ο πόνος του θανάτου) και το πως θα μπορούσες να το διαχειριστείς.


Το πιο \"ενεργητικό\" μέρος είναι πολύ σημαντικό, το συμπεριφορικό μέρος δηλαδή (το βιωματικό μέρος-οι \"δοκιμασίες\" που είπα πριν). Αν δηλαδή νιώθεις ότι έχεις ζαλάδες το πιο πιθανό είναι ότι θα \"σαρώνεις\" (\"΄σκανάρεις\") το σώμα σου συχνά ψάχνωντας να βρεις συμπτώματα και μόλις με το παραμικρό αναγνωρίζεις κάποιο, ίσως να το καταστροφοποιείς κάνοντας 1000 σενάρια. Η συζήτηση μπορεί να σε βοηθήσει πολύ, αλλά κάποιες φορές \"το σώμα σου και τα συναισθήματα σου\" δεν κατανοούν το πρόβλημα στο λογικό επίπεδο. Εδώ έρχεται το συμπεριφορικο κομμάτι. Εδώ ο θεραπευτής πρέπει να σου κάνει \"έκθεση\". Π..χ αν το πρόβλημα είναι υποχονδριακό (φόβος για σωματική η ψυχική ασθένεια) μπορεί να σε ζαλίσει στο γραφείο του η να σε βάλει να αναπνέεις γρήγορα. Το πιο πιθανό είναι ότι τα συμπτώματα που βιώνεις θα αναδυθούν. Εκεί λοιπόν πρέπει να μάθεις να τα ελέγχεις η να τα απο-δεχθείς χωρίς να τα καταστροφοποιείς και υπάρχουν διάφορες ψυχολογικές και σωματικές τεχνικές για αυτό το κομμάτι (ασκήσεις σωματικής χαλάρωσης-αναπνοής, ασκήσεις φαντασίας, εκπαίδευση στο πόσο άσχημα το αισθάνεσαι, έλεγχος της προσοχής κ.α.). Αν το πρόβλημα σου είναι πιο ψυχοκοινωνικό όπως πρόβλημα χαμηλής αυτοπεποίθησης τότε η δοκιμασία-έκθεση θα είναι πιο σύνθετη και ο θεραπευτής ίσως σταδιακά σου βάλει \"ασκήσεις\" που θα σε κάνουν να βιώσεις εναλακτικές ψυχολογικές καταστάσεις που θα απορρίπτουν την χαμηλή σου αυτοπεποίθηση. Π.χ. αν ντρέπεσαι να μιλήσεις σε κάποια συγεκριμένα πλαίσια ίσως- πρώτα μέ τον θεραπευτή ύστερα σε πραγματικές καταστάσεις-δοκιμάσεις να μιλήσεις η να πεις την γνώμη σου σε καταστάσεις που θα φοβόσουν να το έκανες και να αξιολογήσεις ύστερα τα αποτελέσματα από όλο αυτό.


Γενικά στα λέω όλα αυτά για να σου δώσω να καταλάβεις ότι αυτή η θεραπεία είναι μια συνεχής ενεργητική βιωματική και ερμηνευτική διαδικασία που εσύ, μαζί με έναν έμπειρο θεραπευτή, ανα-κατασκευάζεις συνέχεια (και έξω από το γραφείο) τον κόσμο σου και τις εμπειρίες όπως τις βλέπεις και έτσι τις αισθάνεσαι προς το καλύτερο. Δυστυχώς στην ελλάδα όλοι μπορούν να γίνουν ψυχολόγοι με το πρώτο πτυχίο χωρίς να έχουν τις κατάλληλες μεταπτυχιακές σπουδές και εμπειρία(π.χ. στην αγγλία είναι με την μορφή 3ετούς διδακτορικού-στην κλινική η συμβουλευτική ψυχολογία κλπ.) Μετά μερικοί απλά δεν \"μας κάνουν\", δεν είναι \"για μας\" γιατί για κάποιο λόγο δεν έχουμε πολύ καλή επικοινωνία. Δεν ξέρω το κατα πόσο τα κάνεις όλα αυτά με την θεραπεύτρια σου. Ίσως αν τα κάνεις όλα αυτά, η θεραπεία αυτή να μην είναι για σένα οπότε ίσως να δοκιμάσεις κάτι άλλο. Απλά αν κάποιος λέει ότι κάνει μια χ θεραπεία δεν πάει να πει ότι έχει εκπαιδευτεί επίσημα σε αυτή και ότι έχει την κατάλληλη εμπειρία. Η διαφορά είναι όπως μεταξύ των χειρουργών. Κάποιος έχει γνώσεις ανατομίας αλλα σε σχέση και με μεγάλη εμπειρία \"με τα χέρια του\", κάποιος έχει τις γνώσεις ανατομίας αλλά σε σχέση με ακόμα μεγαλύτερη εμπειρία \"με τα χέρια του\" και κάποιος έχει μόνο τις γνώσεις και ασκεί την χειρουργική από...τα βιβλία ανατομίας. (και δεν νομίζω να ήταν πολύ καλός αυτός...)


Δοκίμασε και το βιβλίο που σου λέω.